Quantcast
Channel: ΙΕΡΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
Viewing all 364 articles
Browse latest View live

Τα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου (Ομιλία + Αρχιμ. Γεωργίου Καψάνη)

$
0
0


Ομιλία του μακαριστού Αρχιμανδρίτου Γεωργίου Καψάνη (Προηγουμένου Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους), στην τράπεζα της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους, το 1988

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο οποίος εκτός των άλλων είναι και θεομητορικός θεολόγος, στη γνωστή Ομιλία του εις τα Εισόδια της Θεοτόκου αναφέρει, ότι η Παναγία μας εισελθούσα στα Άγια των Αγίων πρώτη αυτή στον κόσμο εγκαινίασε την οδό της νήψεως, της αναβάσεως του νου στον Θεό και της ενώσεως του νου του ανθρώπου με τον Θεό, την ησυχαστική δηλαδή οδό θεώσεως του ανθρώπου. Έτσι, για όσους ποθούν τη μυστική και ησυχαστική άνοδο προς τον Θεό και τη μυστική θεωρία και γνώση του Θεού, η Παναγία μας είναι το πρότυπο και η οδός. Δεν είναι μόνον οδός και πρότυπο για αυτούς που ζουν στον κόσμο, με παρθενία και σεμνό γάμο, για τις μητέρες, αλλά είναι πρότυπο και για τούς ιερώς ησυχάζοντες.

Επειδή λοιπόν Εκείνη εγκαινίασε τον τρόπο αυτό της θεώσεως, την ιερά ησυχία, γι’ αυτό και εμείς ιδιαιτέρως ενατενίζουμε προς την παναγία μορφή της και το πανάγιο πρόσωπό της και θερμώς την παρακαλούμε και την ικετεύομε να μας βοηθήσει και μας, πρώτα να ποθήσουμε αυτό που για κάθε Μοναχό είναι το ακρότατο εφετό. Τι περισσότερο να ποθήσει ένας Μοναχός από την εν ησυχία θεωρία του Θεού; Από τη συγκέντρωση του νου και τη συνεχή ενατένιση του νου προς τον Θεό, τη μνήμη του Θεού; Τι περισσότερο να ποθήσει ένας Μοναχός από τη νήψη, τη συνεχή ανάταση προς τον Θεό και την πνευματική εγρήγορση και αγρυπνία;

Ευλογημένοι οι Μοναχοί και οι Χριστιανοί, οι οποίοι ποθούν τη νήψη και έχουν συνειδητοποιήσει τι μεγάλη σημασία και αξία έχει η νήψη για τον άνθρωπο. Ευλογημένοι οι Μοναχοί και οι λαϊκοί Χριστιανοί, οι οποίοι αγωνιζόμενοι για τη νήψη έχουν κάνει αυτό που λέει ο άγιος Ισαάκ ο Συρος· έχουν βρει τον πολύτιμο μαργαρίτη και γι’ αυτό προσέχουν την αργολογία, την κατάκριση, τον σκοτισμό του νου, και είναι αυτοί για τους οποίους λέει ο θείος Απόστολος, ότι όντως «εξαγοράζονται τον καιρόν αυτών, ότι αι ημέραι πονηραί εισιν» (Εφεσ. 5:16).

Ο Μοναχός, ο οποίος έχει τον νου του στον Θεό, έχει την ευλογημένη νήψη, έχει την προσοχή να μη φεύγει ο νους του από τον Θεό –ει δυνατόν κάθε δευτερόλεπτο– αυτός ο Μοναχός έχει βρει τον πολύτιμο μαργαρίτη και έχει καταλάβει πόσο μεγάλη ευλογία είναι αυτή η κατάσταση της μοναχικής ζωής και αυτός, όπως είπα, εξαγοράζεται τον καιρό. Διότι άμα δεν γίνεται αυτό, άμα δεν υπάρχει αυτός ο πόθος και αυτός ο αγώνας, δεν εξαγοραζόμεθα τον καιρό. Και περνούν οι ημέρες και οι ώρες και οι μήνες και τα χρόνια και οι εορτές και οι νηστείες, και μας διαφεύγει αυτό που είναι το πολυτιμότερο και αυτό για το οποίο εξήλθαμε στην ευλογημένη έρημο.

Γι’ αυτό σας παρακαλώ θερμώς –το καλεί η ημέρα· το καλεί η Κυρία Θεοτόκος, η Διδάσκαλός μας και Προστάτις μας και Έφορός μας και Ηγουμένη μας και πνευματική μας Μητέρα– να αγωνιστούμε όλοι στο αγώνισμα της νήψεως. Για να μετανοήσουμε, διότι πολύς χρόνος της ζωής μας πέρασε, χωρίς να έχουμε τον νου μας στον Θεό, χωρίς να έχουμε τη μνήμη του Θεού, αλλά με λογισμούς ασκόπους και ανωφελείς, με περιηγήσεις του νου εδώ και εκεί, με αργολογίες και άλλα πράγματα μη πρέποντα στον θεοειδή νου του ανθρώπου, και για να συνειδητοποιήσουμε πόσα χρόνια χάσαμε στη ζωή μας, που θα έπρεπε να τα είχαμε κερδίσει και θα έπρεπε να τα είχαμε αξιοποιήσει έχοντας τη μνήμη του Θεού. Ας τα πούμε τώρα στον εαυτό μας, για να μη τα πούμε στο τέλος της ζωής μας, τότε που δεν θα μπορεί να γίνει επανόρθωση. Τώρα μπορεί να γίνει επανόρθωση· υπάρχει καιρός μετανοίας για όλους μας. Ο Θεός το ζητάει και η Παναγία το ζητάει, και από σας και από εμένα. Μας το ζητάει τώρα· θα μας το ζητήσει και την ώρα της κρίσεως.

(Από το βιβλίο: Αρχιμανδρίτου Γεωργίου, “Ομιλίες σε ακίνητες Δεσποτικές και Θεομητορικές Εορτές”, Έκδ. Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος 2015, σελ. 178)

Πηγή:Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ


Επιστολή προς τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος για την άρση της απαγόρευσης συμμετοχής των λαϊκών στη Θεία Λατρεία

$
0
0

Αθήνα, 09 Δεκεμβρίου 2020 
Αρ. Πρωτ.: 32

Προς τον Εξοχώτατο Πρωθυπουργό της Ελλάδος 
κ. Κυριάκο Μητσοτάκη 

Κοινοποίηση: Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος 

Θέμα: Η άρση της απαγόρευσης συμμετοχής των λαϊκών στη Θεία Λατρεία. 

Εξοχώτατε κύριε Πρωθυπουργέ, 

Εμείς, οι Έλληνες πολίτες, κατά την τελευταία δεκαετία, βιώσαμε μια οδυνηρή οικονομική κρίση η οποία άφησε ανεξίτηλα τραύματα σε ψυχολογικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Μόλις αρχίσαμε σιγά σιγά να ορθοποδούμε από αυτήν την κρίση, ήρθαμε αντιμέτωποι με μια άνευ προηγουμένου υγειονομική κρίση. Όταν ενέσκηψε η πανδημία του κορωνοϊού (covid-19) πριν μερικούς μήνες, κανένας δεν υποπτευόταν ότι θα ευρισκόμεθα αντιμέτωποι με μία περίπλοκη κρίση η οποία οδήγησε σε οριακές καταστάσεις. Θα ήταν απρεπές και άδικο εάν δεν αναγνωρίζαμε τις άοκνες προσπάθειες των κυβερνητικών παραγόντων ώστε να ανταποκριθούν στις πρωτόγνωρες προκλήσεις, τόσο σε υγειονομικό επίπεδο, για την ανακούφιση των πασχόντων όσο και σε οικονομικό επίπεδο, για την ανακούφιση των πληγέντων επιχειρήσεων και των εργαζομένων τους. 

Εξαιτίας αυτής της πρωτοφανούς πανδημίας επιβλήθηκε απαγόρευση συναθροίσεων και εμείς οι Κληρικοί μαζί με τον απλό λαό βιώσαμε ένα ιδιότυπο είδος εξορίας καθώς από τον Μάρτιο ε.ε. μέχρι το Μάιο, οι ιεροί Ναοί έκλεισαν και απαγορεύτηκε η παρουσία των πιστών στη Θεία Λατρεία. Δυστυχώς, εδώ και λίγο καιρό βιώνουμε μια νέα έξαρση της πανδημίας και από τις 7/11 ε.ε. υφίσταται εκ νέου απαγόρευση συμμετοχής των λαϊκών στη Θεία Λατρεία. Η παράταση ορισμένων περιοριστικών μέτρων, εξαιτίας των επιδημιολογικών δεδομένων, που ανακοινώθηκαν στις 7/12 ε.ε από τον αξιότιμο κυβερνητικό εκπρόσωπο κ. Σ. Πέτσα μάς έχει θορυβήσει ιδιαίτερα, απευχόμενοι εντόνως την πιθανότητα να λάβει χώρα το απαισιόδοξο σενάριο, ότι δηλαδή θα παραταθεί η απαγόρευση συμμετοχής των λαϊκών στη Θεία Λατρεία και ειδικά ενόψει των εορτών των Χριστουγέννων. 

Ασφαλώς, ορισμένοι θα μας κατηγορήσουν ότι δεν είμαστε ρεαλιστές ώστε να διαπιστώσουμε το μέγεθος της πανδημίας που απειλεί χιλιάδες ζωές. Τουναντίον, πάντοτε η Εκκλησία, καθόλη την ιστορική της πορεία, κινείται εντός των ορίων του ρεαλισμού, γι’ αυτό άλλωστε και διέσωσε το Γένος μας από τους ποικίλους κινδύνους, στάθηκε αρωγός στην προσπάθεια της Ελληνικής Πολιτείας για την ανακούφιση των πασχόντων τόσο κατά την πρόσφατη οικονομική κρίση όσο και κατά την προσφυγική κρίση και αυτό διότι η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι κάποιο ολιγομελές θρησκευτικό σωματείο αλλά εδώ και αιώνες αποτελεί την κιβωτό του Έθνους, δίνοντας στο λαό μας τη δύναμη να υπερκεράσει όλες τις δυσκολίες. Αυτόν τον ρεαλισμό τον αποδείξαμε έμπρακτα και κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος της πανδημίας του ιού Covid-19 που ενέσκηψε. Αν και βιώσαμε ένα ιδιότυπο είδος εξορίας από τους Ιερούς Ναούς, όμως παρόλη τη θλίψη μας δώσαμε τις «εξετάσεις» μας απέναντι στην κοινωνία και την κρατική εξουσία και αποδείξαμε ότι έχουμε τη δύναμη, την πειθώ και τη διάθεση να τηρήσουμε όλους τους υγειονομικούς κανόνες ακόμη και όταν υπήρξε χαλάρωση από άλλους φορείς, ακόμη και όταν η πλειονότητα των πολιτών συμπεριφερόταν κατά τη διάρκεια του περασμένου θέρους ωσάν να μην υπήρξε ποτέ πανδημία και απαγορευτικά μέτρα. Αντίθετα, η Εκκλησία, ο Κλήρος και ο Λαός, συνέχισαν να τηρούν το γράμμα του νόμου εντός των λατρευτικών συνάξεων. 

Αυτό το οποίο ζητούμε, από την εξοχότητά σας, δεν είναι μια ευνοϊκή μεταχείριση αλλά ισονομία και προστασία των δικαιωμάτων των πιστών διότι τα έκτακτα μέτρα, με τα οποία αναστέλλεται η ισχύς θεμελιωδών δικαιωμάτων, όπως η ελευθερία της κίνησης, της συνάθροισης και της θρησκευτικής λατρείας, πρέπει να είναι αναγκαία και πρόσφορα, δηλαδή να μην υπερβαίνουν το αναγκαίο μέτρο που απαιτείται για την αποτροπή του κινδύνου και ο κίνδυνος να μην μπορεί να αποτραπεί με άλλο, ηπιότερο μέτρο, να είναι χωρίς διακρίσεις, να τηρείται πάντοτε η αρχή της αναλογικότητας και να είναι περιορισμένης ισχύος. 

Εάν παραταθεί η απαγόρευση της συμμετοχής των λαϊκών στη Θεία Λατρεία, έχουμε τη γνώμη ότι δεν θα πληρούνται οι ανωτέρω προϋποθέσεις διότι με την παντελή απαγόρευση της παρουσίας πιστών στις λατρευτικές συνάξεις θα καταστρατηγείται η αρχή της αναλογικότητας, σύμφωνα με την οποία η κρατική διοίκηση, για την πραγματοποίηση των σκοπών της, οφείλει να επιλέγει τα λιγότερο επαχθή για τον πολίτη μέτρα και ταυτόχρονα πρέπει να υπάρχει εύλογη σχέση μεταξύ του συγκεκριμένου διοικητικού μέτρου και του επιδιωκόμενου σκοπού ώστε να μην είναι υπερβολικά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τόσο κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας όσο και κατά το δεύτερο, αποδείξαμε ότι τηρούμε με ακρίβεια τα προστατευτικά μέτρα εντός των Ναών, ότι διαθέτουμε και συνείδηση και ενδιαφέρον να φροντίσουμε και να προστατεύσουμε την υγεία των συνανθρώπων μας και των εαυτών μας. Κατά συνέπεια, η Πολιτεία οφείλει να μας εμπιστευθεί ότι θα επιδείξουμε και στο μέλλον παρόμοια συμπεριφορά. 

Εάν συνεχιστεί η απαγόρευση της συμμετοχής των πιστών στη Θεία Λατρεία τότε αναπόφευκτα εφαρμόζονται διακρίσεις και καταστρατηγείται η αρχή της ισότητας, διότι η κρατική διοίκηση υποχρεούται να αντιμετωπίζει όμοιες περιπτώσεις με τον ίδιο τρόπο και να τηρεί δίκαιες ισορροπίες στον περιορισμό του δικαιώματος της συνάθροισης. Π.χ., από τη μια δίνεται η δυνατότητα στον πολίτη να στείλει με μήνυμα τον κωδικό 6 στο 13033 για να λάβει άδεια για σωματική άθληση και καλώς πράττει, αλλά είναι δυνατόν να γίνει κατάχρηση και να υπάρξουν φαινόμενα συνωστισμού σε πάρκα και πλατείες, και από την άλλη δεν δίνεται η δυνατότητα για ικανοποίηση πνευματικών αναγκών και ψυχική στήριξη που μπορεί να προσφέρει η συμμετοχή στη Θεία Λατρεία. Εκτός από την σωματική άσκηση ο άνθρωπος έχει ανάγκη και την πνευματική άσκηση, εκτός από τα σωματικά προβλήματα υγείας, όπως του Covid-19, υπάρχουν και τα πάσης φύσεως ψυχικά προβλήματα τα οποία είναι διηνεκή, και τα οποία υπήρχαν πριν την εμφάνιση του Covid-19 και δυστυχώς θα συνεχίσουν να υφίστανται και μετά την πανδημία. 

Δεν χρειάζεται να προσκομίσουμε κάποιο εξεζητημένο και περίπλοκο επιχείρημα για να αποδείξουμε ότι δυστυχώς, σε ορισμένες περιπτώσεις, οι απαγορεύσεις λειτουργούν επιλεκτικά και δεν πρέπει αυτό σε καμιά περίπτωση να διαφεύγει από την αντίληψη των κρατικών οργάνων ενός ευνομούμενου κράτους όπως είναι η Ελληνική Δημοκρατία. Αρκεί να αναφέρουμε ότι κατά τη διάρκεια του δευτέρου κύματος της πανδημίας έχει επιχειρηθεί μια άνευ προηγουμένου αστυνόμευση πέριξ των Ιερών Ναών όχι μόνο μεγάλων πόλεων αλλά και αυτών των κωμοπόλεων, κατά τη διάρκεια της εορτής διαφόρων εορταζόντων Αγίων, για να αποτραπεί όχι απλά η συμμετοχή των λαϊκών στις ιερές ακολουθίες αλλά και αυτή ακόμη η προσέγγιση των πιστών στον ιερό Ναό, όταν την ίδια ώρα ανά την επικράτεια παρατηρείται να γίνεται ανεκτός από τα όργανα της Πολιτείας ο συνωστισμός σε πολλές περιπτώσεις (π.χ. λαϊκές αγορές, κ.α.) αγνοώντας με αυτόν τον τρόπο η κρατική εξουσία τον λόγο του Κυρίου «οὐκ ἐπ᾿ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος»(Ματθ.4,4). 

Δυστυχώς κ. Πρωθυπουργέ, αυτή η αλγεινή και απαράδεκτη εικόνα μεταφέρεται στα μάτια του απλού λαού και εμείς, ως Ιερός Σύνδεσμος Κληρικών Ελλάδος, ως δηλαδή ο εκπρόσωπος και το θεσμικό όργανο του Κλήρου της Ελλάδος, ο οποίος αφουγκράζεται τα βάσανα, τους κόπους και τις αγωνίες των Ελλήνων πολιτών, αυτών που κατοικούν τόσο στην πρωτεύουσα όσο και στον ακριτικό Έβρο και το Καστελόριζο, διότι ζούμε ανάμεσα και μαζί με τον απλό λαό, μεταφέρουμε τόσο σε εσάς όσο και στον Μακαριώτατο αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο αλλά και στους υπολοίπους σεβαστούς Αρχιερείς, αυτήν την έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια για την επιλεκτική απαγόρευση των συναθροίσεων εις βάρος των εκκλησιαστικών συνάξεων. 

Ως Ιερός Σύνδεσμος Κληρικών Ελλάδος, εμείς, οι Κληρικοί της Ελλάδος, ο οποίος είναι «σάρξ εκ της σαρκός» του λαού, ένα κομμάτι από τον ελληνικό λαό, είμαστε αποδέκτες ενός μηνύματος και ενός αιτήματος μιας ισχυρής λαϊκής πλειοψηφίας και σας το μεταφέρουμε κ. Πρωθυπουργέ με την παρούσα επιστολή, να υπάρξει άμεση άρση της απαγόρευσης της συμμετοχής των λαϊκών στη Θεία Λατρεία, ναι μεν κατά το μέτρο που επιτρέπουν τα επιδημιολογικά δεδομένα αλλά υπό την προϋπόθεση όμως να γίνει σεβαστή η αρχή της αναλογικότητας και της δίκαιης ισορροπίας στον περιορισμό του δικαιώματος της συνάθροισης ώστε να μην δίνεται η εντύπωση στον απλό Έλληνα πολίτη ότι οι απαγορεύσεις λειτουργούν κατ’ επιλογήν (à la carte). 

Σας καλούμε κ. Πρωθυπουργέ, να μας εμπιστευθείτε, τον Κλήρο και τον απλό λαό του Θεού, την Εκκλησία δηλαδή, η οποία εφάρμοσε με σχολαστική ακρίβεια τα μέτρα καθόλη τη διάρκεια της πανδημίας, επιτρέποντας τη φυσική παρουσία πιστών εντός των λατρευτικών συνάξεων τηρουμένων όλων των υγειονομικών μέτρων. 

Ενόψει της δεσποτικής εορτής των Χριστουγέννων, ευχόμεθα και προσευχόμεθα ο Πανάγαθος Θεός να σας χαρίζει έτη πολλά, να σας ενισχύει και να σας καθοδηγεί στο δύσκολο έργο που επιτελείτε. 

Με εξαιρετική τιμή 

Για το Διοικητικό Συμβούλιο 

Ο Πρόεδρος                  Ο Γενικός Γραμματέας 

                       Πρωτοπρεσβύτερος             Πρωτοπρεσβύτερος 
                         Γεώργιος Σελλής              Βασίλειος Χρηστίδης 

Εγκύκλιος Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος «Ἐπί τῇ πρώτῃ τοῦ Ἔτους καί περί τῆς Ενάρξεως τῶν Ἑορτασμῶν γιά τά 200 Χρόνια ἀπό τήν Ἑλληνική Ἐπανάσταση»

$
0
0
Ἀ­δέλ­φια μας ἀ­γα­πη­μένα,

Καλή καί εὐ­λο­γη­μένη Χρο­νιά!

Ἑ­ορ­τά­ζουμε σή­μερα τήν κατά σάρκα Πε­ρι­τομή τοῦ Κυ­ρίου ἡ­μῶν Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ καί τήν ἔ­ναρξη τοῦ νέου ἔ­τους 2021. Τι­μοῦμε τήν μνήμη τοῦ σο­φοῦ Ἁ­γίου Ἱ­ε­ράρ­χου Με­γά­λου Βα­σι­λείου Ἐ­πι­σκό­που Και­σα­ρείας τῆς Καπ­πα­δο­κίας καί ταυ­το­χρό­νως εἰ­σερ­χό­μεθα σέ μία χρο­νιά, ἡ ὁποία βρί­θει δι­δα­γμά­των καί συμ­βο­λι­σμῶν.

Ἀρ­χί­ζει σή­μερα τό ἔ­τος 2021, κατά τό ὁ­ποῖο σύμ­πας ὁ Ἑλ­λη­νι­σμός καί κάθε ἀ­δού­λωτο πνεῦμα θά τι­μή­σει, παρά τίς ὑ­γει­ο­νο­μι­κές δυ­σκο­λίες καί μέ σε­βα­σμό πρός τά ὑ­γει­ο­νο­μικά μέ­τρα προ­φυ­λά­ξεως, τά 200 ἔτη ἀπό τήν Ἐθνική Ἐπανάσταση τοῦ 1821.

Ἡ Ἐκ­κλη­σία πα­νη­γυ­ρί­ζει τήν Ἐ­πα­νά­σταση ὡς ἕνα πνευ­μα­τικό γε­γο­νός. Πα­νη­γυ­ρί­ζει τόν Ἀ­γῶνα γιά τήν Ἀ­νε­ξαρ­τη­σία καί τήν Παλιγγενεσία ὡς τύπο τοῦ δι­α­χρο­νι­κοῦ ἀ­γώνα τοῦ ἀν­θρώ­που κατά τῆς τυ­ραν­νίας καί τῆς δου­λείας τόσο τῆς ἐ­ξω­τε­ρι­κῆς, ὅσο καί τῆς ἐ­σω­τε­ρι­κῆς, τόσο τῆς συλ­λο­γι­κῆς, ὅσο καί τῆς ἀ­το­μι­κῆς. Μέ ἄλλα λό­για, ἡ Ἐκ­κλη­σία πα­νη­γυ­ρί­ζει τό 1821 ὡς μία ἄλλη Ἔ­ξοδο ἀπό τήν νο­ητή Αἴ­γυ­πτο, πρᾶ­γμα τό ὁ­ποῖο ὑ­πο­δη­λώ­νε­ται καί μέ τόν ἐ­ξαι­ρε­τικά συμ­βο­λικό ἁγιογραφικά ἑ­ορ­τα­σμό τῆς ἡ­ρω­ι­κῆς Ἐ­ξό­δου τοῦ Με­σο­λογ­γίου. Αὐτό εἶ­ναι τό νό­ημα μέ τό ὁ­ποῖο ἡ Ἐκ­κλη­σία συ­νέ­δεσε ἀπό τήν ἀρχή τόν ἑ­ορ­τα­σμό τῆς Ἐ­θνι­κῆς Πα­λιγ­γε­νε­σίας, ὡς με­ρι­κή, δη­λαδή, πρα­γμά­τω­ση μέσα στήν ἱ­στο­ρική συγ­κυ­ρία τοῦ λου­τροῦ πα­λιγ­γε­νε­σίας τοῦ ὅ­λου ἀν­θρώ­που (Τίτ. 3, 5).

Ἡ Ἐκ­κλη­σία γνω­ρί­ζει καί ἐ­πι­λέ­γει νά κα­τα­νοεῖ τήν ἱ­στο­ρία μέ ὅ­ρους μή γε­ω­πο­λι­τι­κούς δι­ότι κα­τα­νοεῖ τόν κό­σμο μέ ὅ­ρους ἐ­σχα­το­λο­γι­κούς. Γι᾿ αὐτό ὁ λό­γος τῆς Ἐκ­κλη­σίας ἀ­πο­τε­λεῖ καί τότε καί τώρα καί πάν­τοτε «μω­ρία» καί «σκάν­δαλο» (A´ Κορ. 18, 24). Ἡ Ἐκ­κλη­σία σκέ­πτε­ται μέ ὅ­ρους «λει­τουρ­γι­κοῦ χρό­νου» καί τοῦτο δι­ότι, ὡς φο­ρέας τῆς ἀ­πο­κα­λύψεως τοῦ Θείου Λό­γου, ἀ­να­λαμ­βά­νει τήν εὐ­θύνη ἔ­ναντι τῶν ἀν­θρώ­πων πού τήν ἀ­παρ­τί­ζουν καί τούς δι­α­ποι­μαί­νει, νά με­τα­μορ­φώ­σει τόν χῶρο καί τόν χρόνο.

Τό τόλ­μημα τῶν προ­γό­νων μας ἦ­ταν με­γάλο! Τε­τρα­κό­σια χρό­νια ὑπό τήν κα­τα­πί­εση τοῦ ὀ­θω­μα­νι­κοῦ ζυ­γοῦ, κι ὅ­μως, ἐκεῖ­νοι κρά­τη­σαν τήν πί­στη, τήν ἐ­θνική ταυ­τό­τητα καί τήν ἐλ­πίδα. Ἄλλα ἔ­θνη, ἄν εἶ­χαν ἔ­στω καί γιά λί­γες δε­κα­ε­τίες ὑ­πο­στεῖ τόν τυ­ραν­νικό ὀ­θω­μα­νικό ζυγό, θά εἶ­χαν ἀλλοτριωθεῖ. Ὡ­στόσο, ὁ Ἑλ­λη­νι­σμός ἐ­πι­βί­ωσε παρά τό παι­δο­μά­ζωμα, τά σκλα­βο­πά­ζαρα καί τίς ἀ­να­ρί­θμη­τες βι­αι­ό­τη­τες, στη­ρι­γμέ­νος στήν Ὀρ­θό­δοξη Ἐκ­κλη­σία, τήν θυ­σία τῶν Νε­ο­μαρ­τύ­ρων καί τήν ἀ­γω­νι­στι­κό­τητά του.

Σᾶς κα­λοῦμε σή­μερα νά κλί­νουμε εὐ­λα­βῶς τό γόνυ ἐ­νώ­πιον τῆς σε­πτῆς μνή­μης τῶν Νε­ο­μαρ­τύ­ρων καί τῶν Ἡ­ρώων τῆς πί­στεως καί τῆς πα­τρῴας γῆς. Τῶν ἀν­δρῶν καί γυ­ναι­κῶν, κλη­ρι­κῶν καί λα­ϊ­κῶν, οἱ ὁ­ποῖοι δέν δεί­λι­α­σαν μπρο­στά στό σπαθί τοῦ δημίου ἤ στήν ἀγ­χόνη τοῦ ὀθωμανοῦ ἱ­ε­ρο­δι­κα­στῆ καί ὁ­μο­λό­γη­σαν Χρι­στό Ἀ­να­στάντα. Οἱ Νε­ο­μάρ­τυ­ρες θυ­σί­α­σαν τήν ζωή τους γιά νά δι­α­τρα­νώ­σουν τό μή­νυμα στούς Ὀρ­θο­δό­ξους Ἕλ­λη­νες ὅτι δέν πρέ­πει νά ἐ­ξισ­λα­μι­σθοῦν, δέν πρέ­πει νά γί­νουν ἐ­ξω­μό­τες, ὅτι μέλ­λον δέν ὑ­πάρ­χει χω­ρίς φῶς Χρι­στοῦ.

Οἱ πε­ρισ­σό­τε­ροι ἐκ τῶν Νε­ο­μαρ­τύ­ρων θά εἶ­χαν σώ­σει τήν ζωή τους ἄν εἶ­χαν ἀλ­λα­ξο­πι­στή­σει. Κι ὅ­μως, στά­θη­καν ὄρ­θιοι μέ ἦ­θος Χρι­στι­α­νικό καί τόλμη Ἑλ­λη­νική. Προ­τί­μη­σαν τόν μαρ­τυ­ρικό θά­νατο παρά τήν ἀλ­λαγή πί­στεως καί ἐ­θνι­κῆς συ­νει­δή­σεως. Ἄς μήν ξε­χνοῦμε ὅτι, ὅ­ποιος χα­νό­ταν γιά τήν Ὀρ­θο­δο­ξία, χα­νό­ταν καί γιά τόν Ἑλ­λη­νι­σμό. Ὁ ἐ­ξισ­λα­μι­σμέ­νος «τούρ­κευε» καί γι­νό­ταν δι­ώ­κτης τῶν Χρι­στι­α­νῶν, τῶν μέ­χρι πρό­τι­νος ἀ­δελ­φῶν του.

«Κατ᾿ ἀ­λή­θειαν τοῦτο εἶ­ναι θαῦμα πα­ρό­μοιον ὡ­σάν νά βλέπῃ τι­νάς μέσα εἰς τήν καρ­δίαν τοῦ χει­μῶ­νος ἐ­α­ρινά ἄνθη καί τρι­αν­τά­φυλλα … Ἐν τῷ καιρῷ τῆς αἰ­χμα­λω­σίας νά βλέπῃ ἐ­λευ­θε­ρίαν»! Ἔτσι ἐκ­φρά­ζει τόν θαυ­μα­σμό του γιά τούς Νε­ο­μάρ­τυ­ρες, τούς μετά τήν Ἅ­λωση τῆς Κων­σταν­τι­νου­πό­λεως κα­λῶς ἀ­θλή­σαν­τας καί ξί­φει ἤ ἀγ­χόνῃ τε­λει­ω­θέν­τας, ὁ Ἅ­γιος Νι­κό­δη­μος ὁ Ἁ­γι­ο­ρεί­της. Ὁ πο­λυ­γρα­φό­τα­τος Νά­ξιος μο­να­χός τοῦ 18ου αἰ­ῶ­νος κα­τέ­γραψε 87 συ­να­ξά­ρια Νε­ο­μαρ­τύ­ρων στό πε­ρί­φημο «Νέον Μαρ­τυ­ρο­λό­γιον», τό ὁ­ποῖο ἐ­ξε­δόθη τό 1799. Με­ταξύ τῶν Νε­ο­μαρ­τύ­ρων τούς ὁ­ποί­ους κα­τα­γρά­φει, πε­ρι­λαμ­βά­νε­ται καί ὁ Φω­τι­στής τῶν σκλά­βων, ὁ Ἅ­γιος Κο­σμᾶς ὁ Αἰ­τω­λός (1714 – 1779), ὁ ὁ­ποῖος ἐρ­γά­σθηκε ἀ­ό­κνως γιά νά ἀ­πο­τρέ­ψει τούς ἐ­ξι­σλα­μι­σμούς καί νά δι­α­δώ­σει τήν Ἑλ­λη­νορ­θό­δοξη Παι­δεία.

Οἱ Νε­ο­μάρ­τυ­ρες ἦ­σαν οἱ πρῶ­τοι ἀν­τι­στα­σι­α­κοί τῆς δου­λείας, ὅ­πως τούς ὀ­νό­μασε ὁ ἀ­εί­μνη­στος θε­ο­λό­γος καί ἱ­στο­ρι­κός π. Γε­ώρ­γιος Με­ταλ­λη­νός. Οἱ ἁ­γι­α­σμέ­νες αὐ­τές μορ­φές, αὐτό τό πρα­γμα­τικό νέ­φος τῶν χι­λι­ά­δων Νε­ο­μαρ­τύ­ρων, ἦ­σαν οἱ πρω­τερ­γά­τες τῆς Ἑλ­λη­νι­κῆς Ἐ­πα­ναστάσεως. Ἄν αὐ­τοί δέν εἶ­χαν θυ­σι­α­σθεῖ γιά τήν Πί­στη καί τήν Πα­τρίδα, δέν θά ὑ­πῆρ­χαν τό 1821 Ἕλ­λη­νες Ὀρ­θό­δο­ξοι γιά νά ἀ­γω­νι­σθοῦν.

Ἡ Ἑλ­λη­νική Ἐ­πα­νά­σταση ἦ­ταν ἐ­πα­νά­σταση ἐ­θνική καί θρη­σκευ­τική. Δέν ἀν­τέ­γραψε κα­μία ἄλλη ἐ­πα­νά­σταση οὔτε, ἄλ­λω­στε, θά μπο­ροῦσε νά ἐμ­πνευ­σθεῖ ἀπό ἰ­δε­ο­λο­γίες πού πε­ρι­εῖ­χαν ἀ­θε­ϊ­στικά ἤ ἀν­τι­εκ­κλη­σι­α­στικά μη­νύ­ματα. Ὁ Στῆ­βεν Ράν­σι­μαν, κο­ρυ­φαῖος Βρε­τα­νός Βυ­ζαν­τι­νο­λό­γος τοῦ 20οῦ αἰ­ῶνος, ἔ­γραψε στό ἔργο του «Ἡ Με­γάλη Ἐκ­κλη­σία ἐν Αἰ­χμα­λω­σίᾳ» ὅτι: «στή δι­άρ­κεια τῶν σκο­τει­νῶν αἰ­ώ­νων ἡ Ὀρ­θο­δο­ξία δι­α­φύ­λαξε τόν Ἑλ­λη­νι­σμό. Ἀλλά καί χω­ρίς τήν ἠ­θική δύ­ναμη τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ ἡ ἴ­δια Ὀρ­θο­δο­ξία ἴ­σως νά εἶχε συρ­ρι­κνω­θεῖ».

Τό ση­μεῖο τοῦ Σταυ­ροῦ «δι᾿ οὗ πάν­τοτε νι­κῶ­μεν» πα­ρου­σι­ά­ζει ὁ Ἀ­λέ­ξαν­δρος Ὑ­ψη­λάν­της στήν πρώτη Προ­κή­ρυξή του τῆς 24ης Φε­βρου­α­ρίου τοῦ 1821. Ἡ Φι­λική Ἑ­ται­ρεία εἶχε ὁ­ρί­σει, ἤδη ἀπό τόν Ὀ­κτώ­βριο τοῦ 1820, ὡς ἡ­μέρα τοῦ ξε­ση­κω­μοῦ τήν ἡ­μέρα τοῦ Εὐαγ­γγε­λι­σμοῦ, τήν 25η Μαρ­τίου, γιά νά κα­τα­δεί­ξει τήν σύν­δεση τῆς Πα­να­γίας καί τῆς Ἐ­λευ­θε­ρίας, τῆς Πί­στεως καί τῆς Πα­τρί­δος. Τήν σύν­δεση τοῦ Χρι­στοῦ καί τῶν Ἑλ­λή­νων ὡς Σῶμα τῆς Ἐκ­κλη­σίας Του. Οἱ πρω­τα­γω­νι­στές τοῦ Ἀ­γώνα ὁ­μο­λο­γοῦν τήν Χρι­στι­α­νική Πί­στη τους καί σέ ὅ­λες τίς Ἐ­θνι­κές Συ­νε­λεύ­σεις θέ­τουν ὡς προ­οί­μιο τῶν Συν­τα­γμά­των τήν ἐ­πί­κληση πρός τήν Ἁ­γία Τρι­άδα. Οἱ ὀθωμανοί, γνω­ρί­ζον­τας ὅτι ὁ Ὀρ­θό­δο­ξος κλῆ­ρος ἦ­ταν ἡ πνευ­μα­τική ἡ­γε­σία τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ, ἐκ­δι­κή­θη­καν πρώ­τους ἀπ᾿ ὅ­λους Πα­τρι­άρ­χες, Ἐ­πι­σκό­πους, Ἱ­ε­ρεῖς, Μο­να­χούς καί Μο­να­χές. Καί τούς θα­νά­τω­σαν μέ τρόπο μαρ­τυ­ρικό. Με­ταξύ αὐ­τῶν ξε­χω­ρί­ζει ἡ μορφή τοῦ Ἁ­γίου Ἐ­θνο­ϊ­ε­ρο­μάρ­τυ­ρος Πα­τρι­άρ­χου Κων­σταν­τι­νου­πό­λεως Γρη­γο­ρίου Ε´, τοῦ ὁ­ποίου τό ἁ­γι­α­σμένο λεί­ψανο φυ­λάσ­σε­ται στόν Κα­θε­δρικό Ναό τῶν Ἀ­θη­νῶν, μαζί μέ τά ἱ­ερά λεί­ψανα τῆς Κυ­ρᾶς τῶν Ἀ­θη­νῶν, τῆς Ἁ­γίας Φι­λο­θέης.

Ἤ­θελε ὄντως ἀ­ρε­τήν καί τόλ­μην ἡ Ἐ­λευ­θε­ρία! Οἱ συν­θῆ­κες ἦ­σαν ἀν­τί­ξοες. Ἡ Ἱ­ερά Συμ­μα­χία ἀν­τι­πά­λευε τίς ἐ­θνι­κές ἐξε­γέρ­σεις λαῶν πού δι­α­σποῦ­σαν τίς με­γά­λες Αὐ­το­κρα­το­ρίες. Οἱ Ἕλ­λη­νες ἦ­σαν λι­γό­τε­ροι ἀ­ρι­θμη­τικά, ἀλλά ­πέ­τυ­χαν νά ἐλευ­θε­ρω­θοῦν. Παρά τήν δι­χό­νοια, ἡ ὁποία ἔ­θεσε σέ κίν­δυνο τόν Ἀ­γῶνα, κα­τόρ­θω­σαν νά ση­κώ­σουν τό ἀ­νά­στημά τους ἀ­πέ­ναντι στόν ὀ­θω­μανό δυ­νά­στη, νά προ­τά­ξουν καί νά κα­τα­κτή­σουν τήν Ἐ­λευ­θε­ρία ἔ­ναντι τοῦ θα­νά­του. Οἱ Ἕλ­λη­νες ὑ­πῆρ­χαν, ὑ­πάρ­χουν καί θά ὑ­πάρ­χουν! Ὅ­πως χα­ρα­κτη­ρι­στικά ἀ­πάν­τησε ὁ Ἐ­θνο­μάρ­τυς τοῦ 1821 Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πος Κύ­πρου Κυ­πρι­α­νός στόν ὀ­θω­μανό δι­οι­κητή καί δή­μιό του: «Ἡ Ρω­μη­ο­σύνη ἔν νά χα­θῇ ὅν­τας ὁ κό­σμος λείψει!». Ὁ Ὀρ­θό­δο­ξος Ἑλ­λη­νι­σμός, δη­λαδή, θά ὑ­πάρ­χει, θά ἐ­πι­βι­ώ­νει καί θά ἀ­γω­νί­ζε­ται μέ­χρι τήν συν­τέ­λεια τοῦ αἰ­ῶ­νος.

Εἴ­δαμε ἀ­δελ­φούς νά χά­νον­ται, ἀλλά δέν λι­πο­ψυ­χή­σαμε! Εἴ­δαμε κα­τα­κτή­σεις καί ἀ­πώ­λειες ἐ­δα­φῶν, ἀλλά δέν στα­μα­τή­σαμε νά ἀ­γω­νι­ζό­μα­στε! Ἡ πί­στη στόν Θεό, ἡ συ­νεί­δηση τῆς δι­α­χρο­νι­κῆς συ­νέ­χειας τοῦ Ἔ­θνους, ἡ ἀ­γάπη μας γιά τά γράμ­ματα, τό ἀν­τι­στα­σι­ακό μας ἦ­θος, ἡ κοι­νο­τική ἀλ­λη­λεγ­γύη, αὐτά ἦ­σαν τά πνευ­μα­τικά ἐ­φό­δια πού ὁ­δή­γη­σαν στήν Ἐ­λευ­θε­ρία καί θέ­ρι­ε­ψαν τό κί­νημα τοῦ Φι­λελ­λη­νι­σμοῦ.

Χω­ρίς νά ἀ­πε­λευ­θε­ρω­θοῦν ὅλα τά ἐ­δάφη ὅ­που δι­α­βι­οῦ­σαν Ἕλ­λη­νες, ἐπί 400 χρό­νια γιά τήν Νό­τιο Ἑλ­λάδα καί 500 χρό­νια γιά τήν Βό­ρειο Ἑλ­λάδα, δι­α­τη­ρή­σαμε ἄ­σβε­στη τήν φλόγα καί δέν ἀ­πο­γο­η­τευ­θή­καμε! Δέν ὑ­πο­δου­λω­θή­καμε ἠ­θικά καί πνευ­μα­τικά. Ἤ­μα­σταν καί εἴ­μα­στε πάν­τοτε ἐ­λεύ­θε­ροι. Ἐλεύ­θε­ροι στήν καρ­διά, ἐ­λεύ­θε­ροι στήν σκέψη, ἐ­λεύ­θε­ροι στό φρό­νημα, ἐ­λεύ­θε­ροι στήν συ­νεί­δηση!

Ἡ Ἱ­ερά Σύ­νο­δος τῆς Ἐκ­κλη­σίας τῆς Ἑλ­λά­δος, διά τῆς Εἰ­δι­κῆς Συ­νο­δι­κῆς Ἐ­πι­τρο­πῆς Πο­λι­τι­στι­κῆς Ταυ­τό­τη­τος, ἔ­χει προ­γραμ­μα­τί­σει 261 ἐκ­δη­λώ­σεις σέ ὅλη τήν ἐ­πι­κρά­τειά Της γιά νά τι­μη­θεῖ ἡ με­γάλη Ἐ­πέ­τειος, ὀρ­γα­νώ­νον­τας ἐκ­δό­σεις, συ­νέ­δρια, λα­τρευ­τι­κές συ­νά­ξεις καί καλ­λι­τε­χνι­κές ἐκ­δη­λώ­σεις. Τό Πρόγραμμα βρί­σκε­ται ἤδη ἀ­ναρ­τη­μένο στόν ἱ­στό­τοπο www.ekklisia1821.gr, τόν ὁποῖο δη­μι­ούρ­γησε ἡ Ἱ­ερά Σύ­νο­δος εἰ­δι­κά γιά τίς Συ­νο­δι­κές καί Πε­ρι­φε­ρει­α­κές δρά­σεις τῆς Ἐκ­κλη­σίας τῆς Ἑλ­λά­δος κατά τό ἔ­τος 2021. Πα­ράλ­ληλα, κυ­ο­φο­ροῦ­νται συ­νερ­γα­σίες μέ τά Ἀ­νώ­τατα Ἐκ­παι­δευ­τικά Ἱ­δρύ­ματα, τήν Το­πική Αὐ­το­δι­οί­κηση καί ἄλ­λους Φο­ρεῖς.

Ἀ­δέλ­φια μας, ἐ­λᾶτε!

Εἶ­ναι ὁ και­ρός νά θυ­μη­θοῦμε, νά μά­θουμε, νά ἀ­να­στο­χα­σθοῦμε.

Γιά τήν Ἐ­λευ­θε­ρία καί τήν Αὐ­το­δι­ά­θεση, γιά τό Δί­καιο καί τήν Ἑ­νό­τητα, γιά τήν Ἀ­ξι­ο­σύνη καί τήν Φρό­νηση.

Γιά τοῦ Χρι­στοῦ τήν Πί­στη τήν Ἁ­γία καί τῆς Πα­τρί­δος τήν Ἐ­λευ­θε­ρία.

Γιά ὅλα ἐ­κεῖνα τά ἰ­δα­νικά πού μᾶς ἔ­κα­ναν φω­το­δό­τες ἀ­γω­νι­στι­κό­τη­τας, πο­λι­τι­σμοῦ καί προ­κο­πῆς ἔ­χουμε τό χρέος καί τήν ἀ­πα­ρά­μιλλη τιμή νά ἑ­ορ­τά­σουμε κατά τήν διάρκεια τοῦ σπουδαίου αὐτοῦ ἔτους τά 200 χρό­νια του ἀ­να­στη­μέ­νου Γέ­νους.

Κι ἄν νο­μί­ζουμε πώς οἱ δυ­σκο­λίες μπο­ροῦν νά μᾶς νι­κή­σουν, ἄς θυ­μό­μα­στε πάν­τοτε ὅτι ἀ­να­συ­στή­σαμε τό Κρά­τος μας βασισμένοι στά ἰ­δα­νικά τοῦ ᾿21, ἐνῶ ὅλα «τά ᾿σκι­αζε ἡ φο­βέρα καί τά πλά­κωνε ἡ σκλα­βιά».

Εἶ­ναι ἡ στι­γμή νά τι­μή­σουμε τό αἷμα μας, νά κοι­τά­ξουμε κα­τά­ματα τήν ἱ­στο­ρία μας. Τούτη τήν ἱ­στο­ρία, πού λάμ­πρυνε τό Ἔ­θνος μας στά πέ­ρατα τῆς Οἰ­κου­μέ­νης. Τούτη τήν δόξα, πού στε­φα­νώ­νει τίς θά­λασ­σες καί τήν γῆ μας. Τούτη τήν πί­στη, πού κρα­τεῖ ἀ­τα­λάν­τευτη τήν ἐλ­πίδα ἀπ᾿ ἄ­κρη σ᾿ ἄ­κρη αὐ­τοῦ τοῦ τό­που. Ἀπό τήν Κρήτη ὥς τήν Θράκη κι ἀπό τήν Ἤ­πειρο ὥς τήν μαρ­τυ­ρική μας Κύ­προ.

Μέ γνώση γιά τό πα­ρελ­θόν καί χρι­στι­α­νική βε­βαι­ό­τητα γιά τό μέλ­λον, οἱ Με­γά­λες Ὧ­ρες τοῦ Ἔ­θνους μᾶς ὁ­δη­γοῦν!

Ἐκ βά­θους καρ­δίας εὐ­χό­μα­στε πρός ὅ­λους τό νέο ἔτος νά εἶ­ναι πά­ρο­χο παν­τός ἀ­γα­θοῦ ἐκ τοῦ Νη­πι­ά­σαν­τος γιά τήν σω­τη­ρία μας Κυ­ρίου Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, εἰ­ρη­νικό καί εὐ­λο­γη­μένο.

Μέ συγ­κί­νηση, ὑ­πε­ρη­φά­νεια καί πα­τρική ἀ­γάπη

† Ὁ Ἀθη­νῶν ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ, Πρό­ε­δρος
† Ὁ Μυτιλήνης, Ἐρεσσοῦ καί Πλωμαρίου Ἰάκωβος
† Ὁ Γουμενίσσης, Ἀξιουπόλεως καί Πολυκάστρου Δημήτριος
† Ὁ Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας Παντελεήμων
† Ὁ Διδυμοτείχου, Ὀρεστιάδος καί Σουφλίου Δαμασκηνός
† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης Ἀνδρέας
† Ὁ Ξάνθης καί Περιθεωρίου Παντελεήμων
† Ὁ Ἄρτης Καλλίνικος
† Ὁ Ἰλίου, Ἀχαρνῶν καί Πετρουπόλεως Ἀθηναγόρας
† Ὁ Ζακύνθου Διονύσιος
† Ὁ Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ Κύριλλος
† Ὁ Νέας Ἰωνίας, Φιλαδελφείας, Ἡρακλείου καί Χαλκηδόνος Γαβριήλ
† Ὁ Γλυφάδας, Ἑλληνικοῦ, Βούλας, Βουλιαγμένης καί Βάρης Ἀντώνιος

Ὁ Ἀρ­χι­γραμ­μα­τεύς

† Ὁ Ὠρεῶν Φιλόθεος

Ἀκρι­βές Ἀν­τί­γρα­φον
Ὁ Ἀρ­χι­γραμ­μα­τεύς

Επιστολή Ι.Σ.Κ.Ε. προς την Διαρκή Ιερά Σύνοδο.

$
0
0

Αθήνα, 2 Ιανουαρίου 2021
Α. Π.: 33

Προς την
Διαρκήν Ιεράν Σύνοδον
της Εκκλησίας της Ελλάδος


Μακαριώτατε, Άγιοι Συνοδικοί, 

Η σημερινή ανακοίνωση του εκπροσώπου της Κυβερνήσεως περί απουσίας των πιστών από τη Θεία Λειτουργία της εορτής των Αγίων Θεοφανείων μας δημιουργεί αισθήματα πικρίας καθόσον ο ιερός Κλήρος συντασσόμενος με τα μέτρα προστασίας της υγείας μερίμνησε για την πιστή εφαρμογή τους με τη συνεργασία των λαϊκών μελών των Εκκλησιαστικών Συμβουλίων και του προσωπικού των Ιερών Ναών.

Ο Ιερός Σύνδεσμος Κληρικών Ελλάδος έχοντας τηρήσει στο ακέραιο τις υποχρεώσεις του, ζητά μέσω της Σεπτής Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος από την Ελληνική Κυβέρνηση να τηρήσει και να τιμήσει τις αποφάσεις της και να μην εμποδιστεί η παρουσία πιστών κατά την μεγάλη δεσποτική εορτή των Θεοφανείων. 

Ευχόμεθα εκ βάθους καρδίας, 
Το 2021 να είναι ειρηνικό και σωτήριο 

Για το Διοικητικό Συμβούλιο 

                                Ο Πρόεδρος            Ο Γενικός Γραμματέας 

                           Πρωτοπρεσβύτερος          Πρωτοπρεσβύτερος 
                              Γεώργιος Σελλής          Βασίλειος Χρηστίδης

Δελτίο τύπου 07-01-2021

$
0
0
Αθήνα, 7 Ιανουαρίου 2021 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

Στο αλληγορικό-πολιτικό μυθιστόρημα «Η φάρμα των ζώων» του Τζώρτζ Όργουελ, τα ζώα μιας φάρμας αφού επαναστάτησαν εναντίον του αφεντικού τους, του ανθρώπου, ο νέος ηγέτης τους, ένα μεγαλόσωμο γουρούνι, ο Ναπολέων, που έγινε μεγαλύτερος δυνάστης από το προηγούμενο αφεντικό τους, συνήθιζε να λέγει: «Όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά μερικά ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα». 

Μετά λύπης παρατηρούμε ότι ορισμένοι στρατευμένοι κονδυλοφόροι, πολιτικοί κ.α., στοιχούμενοι απόλυτα με την παραπάνω οργουελική πολιτική-κοινωνική αρχή, ήδη από την ημέρα των Θεοφανείων, προσπαθούν να την εφαρμόσουν, υποστηρίζοντας εμμέσως ότι οι πολίτες που συνωστίζονται σε πλατείες, παραλίες, κομματικές εκδηλώσεις, κ.ο.κ, είναι πιο ίσοι, έχουν περισσότερα δικαιώματα, από τους πολίτες οι οποίοι μετέβησαν στην Εκκλησία για να εορτάσουν, διότι προφανώς γι’ αυτούς οι συγκεκριμένοι πολίτες, είναι πολίτες δευτέρας κατηγορίας και στερούνται συνταγματικών δικαιωμάτων. 

Μάλιστα, ορισμένοι κονδυλοφόροι και πολιτικοί, στοχοποιούν τους πολίτες που μετέβησαν στην Εκκλησία και είτε ως ειδικοί επιστήμονες είτε ως μάντεις, τους θεωρούν άμεσα υπεύθυνους για οποιαδήποτε μελλοντική διασπορά του ιού όποτε και όπου συμβεί. Φτάνουν μάλιστα στο σημείο, για να πείσουν τον απλό κόσμο ότι δεν τηρήθηκαν δήθεν τα μέτρα ασφαλείας, να ανασύρουν εικόνες από τον εορτασμό παρελθόντων ετών προβάλλοντας τες ως εφετινές! Αυτό άλλωστε δεν έκαναν και παρανοϊκοί ηγέτες του παρελθόντος οι οποίοι με ψευδείς ειδήσεις, πρώτα στοχοποίησαν κοινωνικές και φυλετικές ομάδες και μετά τις εξόντωσαν; 

Τελικά διαπιστώνουμε ότι όσο και αν θέλουν ορισμένοι να παρουσιαστούν ως δήθεν ορθολογιστές και οπαδοί της επιστήμης, δεν μπορούν να ξεφύγουν από το να αποδώσουν στον ιό covid-19 μεταφυσική και ιδεολογική διάσταση, υποστηρίζοντας ότι ο covid-19 δεν είναι δυνατόν να μεταδίδεται μέσα σε κομματικές εκδηλώσεις, πλατείες και παραλίες αλλά μόνο μέσα στις Εκκλησίες! 

Ως Ιερός Σύνδεσμος Κληρικών Ελλάδος, οι απλοί δηλαδή ιερείς που ζούμε δίπλα στον απλό λαό και αφουγκραζόμαστε τα προβλήματά τους, διαμαρτυρόμεθα εντόνως τόσο για την μανιχαϊστική κατηγοριοποίηση των Ελλήνων πολιτών που επιχειρείται από ορισμένους οι οποίοι υποστηρίζουν, εμμέσως πλην σαφώς, ότι οι πολίτες που προτίμησαν την ημέρα των Θεοφανείων να μεταβούν στην Εκκλησία, αντί σε κάποια παραλία ή πλατεία, είναι πολίτες δευτέρας κατηγορίας άνευ συνταγματικών δικαιωμάτων όπως της ισονομίας και της ελευθερίας μετακίνησης, όσο και για την άνευ προηγουμένου στοχοποίηση που επιχειρείται, εδώ και λίγες ώρες από ορισμένα Μ.Μ.Ε εναντίον απλών πολιτών που μετέβησαν στις Εκκλησίες για να εορτάσουν τα Θεοφάνεια τηρώντας όλα τα μέτρα προστασίας, θεωρώντας τους ως υπευθύνους για οποιαδήποτε μελλοντική διασπορά του ιού ακόμη μάλιστα και για την αναβολή του ανοίγματος των σχολείων! 

Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι αυτός ο ενορχηστρωμένος πόλεμος των τελευταίων ωρών εναντίον της Εκκλησίας ήταν ήδη προγραμματισμένος μετά από την απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου για την εορτή των Θεοφανείων, ώστε τη επαύριον από ορισμένους κύκλους για τα νέα κρούσματα που τυχόν θα παρουσιασθούν να θεωρηθεί υπεύθυνος η Εκκλησία. Τούτο δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από κανένα νοήμονα άνθρωπο. 

ΕΚ ΤΟΥ Ι.Σ.Κ.Ε.

Περί τῆς λειτουργίας τῶν Ἱερῶν Ναῶν κατά τό χρονικό διάστημα ἀπό τήν 18η Ἰανουαρίου ἕως καί τήν 25η Ἰανουαρίου 2021

$
0
0

Πρός
τήν Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν καί
τίς Ἱερές Μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Διά τοῦ παρόντος, σᾶς ἀποστέλλουμε συνημμένα τήν ὑπ᾿ ἀριθ. Δ1α/Γ.Π. Οικ.: 3060/1512021 Κοινή Ὑπουργική Ἀπόφαση (Φ.Ε.Κ. Β΄ 89/1612021), μέ θέμα: «Έκτακτα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας από τον κίνδυνο περαιτέρω διασποράς του κορωνοϊού COVID19 στο σύνολο της Επικράτειας για το διάστημα από τη Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2021 και ώρα 6:00 έως και τη Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2021 και ώρα 6:00».

Σύμφωνα μέ τίς προβλέψεις τῆς ὡς ἄνω Κ.Υ.Α. (σελ. 824, 838, 850 καί 851) ἐπιτρέπεται ὑπό αὐστηρούς περιορισμούς ἡ λειτουργία τῶν Ἱερῶν Ναῶν παρουσίᾳ καθορισμένου ἀριθμοῦ πιστῶν ἀπό τήν 6η πρωινή τῆς Δευτέρας 18ης ἕως τήν 6η πρωινή τῆς Δευτέρας 25ης Ἰανουαρίου ἐ.ἔ., τηρουμένων τῶν ὡς κάτωθι μέτρων τά ὁποῖα ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος, μέ προγενέστερη ἀπόφασή Της, ἔχει ὁρίσει:

1) Οἱ Ἱεροί Ναοί θά παραμένουν ἀνοικτοί γιά τούς πιστούς καθημερινά, τόσο γιά προσκύνηση καί κατ’ ἰδίαν προσευχή, ὅσο καί γιά συμμετοχή στήν Θεία Λειτουργία καί τίς λοιπές Ἱερές Ἀκολουθίες, τίς ἱεροπραξίες, τά Ἱερά Μυστήρια (Γάμου, Βαπτίσεως κ.λπ.) καί τίς Ἐξόδιες Ἀκολουθίες.
2) Κατά τήν εἴσοδο στόν Ἱερό Ναό πρέπει νά ἐφαρμόζεται, μέ τήν ἐπιτήρηση εἰδικά ἐξουσιοδοτηθέντος ἐπί τούτῳ προσώπου, ἡ τήρηση τῆς ἀποστάσεως τῶν δύο (2) μέτρων μεταξύ τῶν πιστῶν. Ἡ παρουσία πιστῶν ἐντός τῶν Ἱερῶν Ναῶν θά εἶναι σύμφωνη μέ τήν ἀναλογία τοῦ ἑνός (1) προσώπου ἀνά εἴκοσι πέντε (25) τ.μ. ἐπιφανείας καί μέ ἐλάχιστη ἀπόσταση δύο (2) μέτρων μεταξύ τους, μέ μέγιστο ἐπιτρεπόμενο ἀριθμό πιστῶν τά πενήντα (50) πρόσωπα. Κατά τόν ὑπολογισμό τῶν ὡς ἄνω προσώπων, σύμφωνα μέ ὅσα ὁρίζονται στήν ἐν θέματι Κ.Υ.Α. (ἄρθρο 1, παρ. 2), ἐξαιροῦνται οἱ Λειτουργοί καί τό προσωπικό τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ (ἱεροψάλτες, νεωκόροι, ἐπίτροποι κλπ.).
3) Οἱ πιστοί, κατά τήν διάρκεια τῆς παραμονῆς τους στόν Ἱερό Ναό, ὑποχρεοῦνται νά φοροῦν προστατευτικό κάλυμμα προσώπου (ὑφασμάτινη μάσκα), τήν ὁποία θά ἀφαιροῦν μόνο γιά τήν Θεία Μετάληψη. Ἐάν κάποιος πιστός, κατά τήν διάρκεια παραμονῆς του στόν Ἱερό Ναό παρουσιάσει συμπτώματα ἀσθενείας, ἐπιβάλλεται ἡ ἄμεση καί ἀσφαλής ἀπομάκρυνσή του ἤ, ἐφ’ ὅσον τοῦτο δέν εἶναι δυνατόν, ἡ ἀσφαλής μετακίνησή του σέ αὐτοτελῆ χῶρο, μέ σκοπό νά ἀποφευχθεῖ ἡ ἐπαφή του μέ ἄλλα πρόσωπα. Πρός ἀντιμετώπιση τέτοιου εἴδους φαινομένων, κρίνεται ὑποχρεωτική ἡ πρόβλεψη γιά τήν ὕπαρξη κατάλληλου χώρου (π.χ. γραφεῖο, χῶρος στό πνευματικό κέντρο κλπ.) μέ ἐπαρκῆ ἐξαερισμό, ὅπου θά ὑπάρχουν μάσκες, χαρτομάνδηλα, πλαστική σακούλα γιά τήν ἀπόρριψη ὑγειονομικοῦ ὑλικοῦ καί ἀντισηπτικό διάλυμα χειρῶν.
4) Πρός τόν σκοπό τῆς ἐνημερώσεως καί καλῆς ἐξυπηρετήσεως τῶν πιστῶν, ἀλλά καί τῆς πιστῆς ἐφαρμογῆς τῶν προβλεπομένων ὑγειονομικῶν μέτρων, τά Ἐκκλησιαστικά Συμβούλια ὅλων τῶν Ἱερῶν Ναῶν ὑποχρεοῦνται νά ἀναρτοῦν στούς πίνακες ἀνακοινώσεων ἤ καί στίς ὑπάρχουσες ἱστοσελίδες τους τά ἑξῆς: α) τόν συνολικό ἀριθμό τῶν πιστῶν, οἱ ὁποῖοι δύνανται νά παρευρίσκονται ταυτοχρόνως ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, συμφώνως πρός τίς ἀνωτέρω ὑγειονομικές ὑποδείξεις, β) τό ὡράριο τελέσεως τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν καί γ) τό ὡράριο κατά τό ὁποῖο ὁ Ἱερός Ναός θά παραμένει ἀνοικτός γιά τήν προσέλευση τῶν πιστῶν.
5) Τά ὄργανα διοικήσεως (ἐπίτροποι), τό προσωπικό τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ (νεωκόροι) καί οἱ ἐθελοντές (ἱερόπαιδες κλπ.) ὑποχρεοῦνται νά φέρουν τά ὑπό τοῦ νόμου προβλεπόμενα μέτρα προστασίας (μάσκα, γάντια κλπ.). Ἐξαιροῦνται μόνο οἱ θρησκευτικοί λειτουργοί καί οἱ ἱεροψάλτες καί αὐτοί μόνο κατά τήν ὥρα τελέσεως τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν. Ὁ ἀριθμός τῶν ἱεροψαλτῶν κάθε ἀναλογίου δέν δύναται νά ὑπερβαίνει τόν ἀριθμό τῶν τριῶν (3), ἐνῶ εἶναι ἐπιβεβλημένο νά τηρεῖται μεταξύ τους ἀπόσταση τριῶν (3) μέτρων.
6) Στίς εἰσόδους τῶν Ἱερῶν Ναῶν θά τοποθετηθοῦν ἀντισηπτικά/ἀπολυμαντικά, γιά τήν ὑποχρεωτική ἀπολύμανση τῶν χειρῶν ὅλων τῶν εἰσερχομένων, ἐνῶ σέ ἐμφανές σημεῖο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ θά τοποθετηθεῖ καί ὁ προβλεπόμενος ἀναγκαῖος ἐξοπλισμός ὑγιεινῆς (χαρτομάνδηλα, χάρτινες πετσέτες κλπ.).
7) Ὅπου παρέχεται ἡ δυνατότητα διευθετήσεως τοῦ χώρου ἑκάστου Ἱεροῦ Ναοῦ μέ σκοπό τήν παρουσία τῶν πιστῶν σύμφωνα μέ τήν ὡς ἄνω ἀναλογία τοῦ ἑνός (1) προσώπου ἀνά εἴκοσι πέντε (25) τ.μ. ἐπιφανείας καί μέ ἐλάχιστη ἀπόσταση δύο (2) μέτρων μεταξύ τους, πρέπει νά διατηροῦνται ἐντός τῶν Ἱερῶν Ναῶν μόνο τά ἀντιστοιχοῦντα στούς προσερχομένους καθίσματα. Τά περισσεύοντα καθίσματα, καλό εἶναι νά μεταφέρονται ἐκτός Αὐτῶν.
8) Ὁ φυσικός ἐξαερισμός τῶν Ἱερῶν Ναῶν εἶναι ὑποχρεωτικός γιά ὅσο τό δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ἐπιτρέπουν οἱ καιρικές συνθῆκες τοῦ χειμῶνος, ἀκόμη καί κατά τήν διάρκεια χρήσεως κλιματισμοῦ.
9) Εἶναι ἀπολύτως ἀπαραίτητη ἡ συχνή καί σχολαστική καθαριότητα τῶν Ἱερῶν Ναῶν, καθώς καί ἡ τακτική ἀπολύμανση τῶν σημείων καί τῶν ἐπιφανειῶν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ ὅπου παρατηρεῖται συχνή πρόσβαση τῶν πιστῶν.
10) Κατά τήν προσέλευση στήν Θεία Μετάληψη, τήν διανομή τοῦ ἀντιδώρου καί ἄλλων εὐλογιῶν (ἄρτου, κολλύβων κλπ.) ἀπαιτεῖται, μέ εὐθύνη τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου, νά τηρεῖται μέ ἀκρίβεια ἡ προβλεπόμενη ἀπόσταση τῶν δύο (2) μέτρων μεταξύ τῶν πιστῶν.
11) Οἱ κατά τόπους Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες δύνανται, κατά τήν ἔμφρονα ποιμαντική τους κρίση, νά ἐπιτρέψουν: α) σέ ὅσους Ἱερούς Ναούς ὑφίστανται περισσότεροι τοῦ ἑνός Ἐφημέριοι, τήν τέλεση περισσοτέρων Θείων Λειτουργιῶν τήν ἴδια ἡμέρα, πρός ἀποφυγή συνωστισμοῦ τῶν πιστῶν, ἀφοῦ γιά μισή ὥρα μεταξύ τῶν Λειτουργιῶν ἐξαερίζεται ἐπαρκῶς ὁ Ἱερός Ναός, β) τήν τέλεση τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου ἀφ’ ἑσπέρας, μετά τήν Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ καί γ) τήν χρονική μετάθεση τῶν μικρῶν Ἀγρυπνιῶν κατά τίς ἀπογευματινές ὧρες, λόγῳ τῆς ἰσχύουσας ἀπαγορεύσεως κυκλοφορίας μετά τίς 21.00.
12) Ὅσοι ἀπό τούς πιστούς ἀνήκουν σέ ὑγειονομικῶς εὐπαθεῖς ὁμάδες (ἡλικιωμένοι, ἀσθενεῖς πάσχοντες ἀπό ἀναπνευστικά προβλήματα ἤ σακχαρώδη διαβήτη ἤ καρδιαγγειακά νοσήματα, ἀνοσοκατεσταλμένοι) παρακαλοῦνται νά ἀποφεύγουν τήν ἔξοδο ἐκ τῆς οἰκίας αὐτῶν, χάριν τῆς προστασίας τῆς ὑγείας τους. Οἱ ὑπεύθυνοι Ἱερεῖς τῶν Ἐνοριῶν τους ἔχουν εὐθύνη καί καθῆκον νά ρυθμίσουν τήν κατ᾿ οἶκον διακονία τους.
13) Σύμφωνα καί μέ παλαιότερες Ἀποφάσεις τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, συνιστᾶται ἡ μετά λιτότητος καί ἁπλότητος τέλεση τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, συμφώνως πρός τό ἦθος καί τήν παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας καί μέ τήν μέγιστη κατά τό δυνατόν συντομία, γιά τόν προφανῆ λόγο τῆς ἀποφυγῆς πολύωρου συγχρωτισμοῦ τῶν πιστῶν.
14) Ἡ ἐφαρμογή τῶν μέτρων αὐτῶν περιλαμβάνει: α) ὅλους τούς Καθεδρικούς, Μητροπολιτικούς, Ἐνοριακούς, Προσκυνηματικούς, Κοιμητηριακούς, Ἱδρυματικούς κλπ. Ἱερούς Ναούς, τά Μητροπολιτικά καί Ἐνοριακά Παρεκκλήσια καί β) τίς Ἱερές Μονές καί τά Ἡσυχαστήρια. Ὁ ἀριθμός πιστῶν, τόν ὁποῖον ἐπιτρέπεται νά δέχονται οἱ Ἱεροί Ναοί τῶν Μονῶν (ἀποκλειστικά καί μόνο κατά τήν ὥρα τῶν Ἀκολουθιῶν, χωρίς νά παρέχεται δυνατότητα φιλοξενίας ἤ διανυκτερεύσεως) δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπερβαίνει τήν ἀναλογία τοῦ ἑνός (1) προσώπου ἀνά εἴκοσι πέντε (25) τ.μ. καί μέ ἀπόσταση δύο (2) μέτρων μεταξύ τους μέ ἀνώτατο ὅριο τά πενήντα (50) πρόσωπα.
15) Δέν ἐπιτρέπεται ἡ προσέλευση πιστῶν στά Παρεκκλήσια τά ὁποῖα εὑρίσκονται ἐντός ἰδιωτικῶν κτημάτων, κτιρίων καί ἐπιχειρήσεων (π.χ. συγκροτημάτων κατοικιῶν, κέντρων ἐκδηλώσεων, ξενοδοχείων κλπ.) διότι, ὡς ἰδιωτικοί Ναοί, εἶναι προορισμένοι γιά τήν ἐξυπηρέτηση τῶν θρησκευτικῶν ἀναγκῶν τῶν ἰδιοκτητῶν καί τῶν οἰκείων τους.
16) Τά Γραφεῖα Τύπου τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων καλοῦνται, ὑπό τίς ὁδηγίες καί κατευθύνσεις τῶν κατά τόπους Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν, νά ἐπιδείξουν ἰδιαίτερη προσοχή στίς ἀνακοινώσεις οἱ ὁποῖες ἐκδίδονται ὑπό τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων, τῶν Ἱερῶν Ναῶν καί Μονῶν περί τοῦ προγράμματος τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, ὥστε νά εἶναι κατά πάντα σύμφωνες μέ ὅσα προβλέπονται στήν ὡς ἄνω Κ.Υ.Α., ἐνῶ ἰδιαίτερη προσοχή πρέπει νά ἐπιδειχθεῖ καί στίς δημοσιευόμενες φωτογραφίες.

Τέλος, σᾶς ὑπενθυμίζουμε τήν ἐπισήμανση τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, ὡς πρός τήν ἀνάγκη ἀκριβοῦς τηρήσεως ὅλων τῶν θεσπισθέντων ὑγειονομικῶν διατάξεων κατά τῆς διαδόσεως τῆς πανδημίας τοῦ νέου κορωνοϊοῦ καί παρακαλοῦμε διά τά καθ᾿ ὑμᾶς.

Ἐντολῇ καί ἐξουσιοδοτήσει τῆς Ἱερᾶς Συνόδου
Ὁ Ἀρχιγραμματεύς

† Ὁ Ὠρεῶν Φιλόθεος

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ Ο ΠΕΡΣΗΣ Ένας πρώην μάγος κείρεται μοναχός και αναδεικνύεται ένθερμος ομολογητής και ένδοξος μάρτυς Χριστού

$
0
0
Σύγχρονη φορητή εικόνα του
Αγίου Αναστασίου του Πέρσου.
Μέσα στη σεπτή χορεία των οσίων και μαρτύρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας εξέχουσα θέση κατέχει ο τιμώμενος στις 22 Ιανουαρίου Άγιος Αναστάσιος ο Πέρσης. Ο ένδοξος και πολύαθλος αυτός οσιομάρτυς του 7ου μ.Χ. αιώνα, αφού γνώρισε τον Χριστό, εγκατέλειψε πλούτη και αξιώματα, ενεδύθηκε το μοναχικό σχήμα, ομολόγησε με παρρησία τη χριστιανική του πίστη και επισφράγησε την επίγεια ζωή του με το ένδοξο μαρτύριο του.

Ο Άγιος Αναστάσιος καταγόταν από το χωριό Ραζήχ της επαρχίας Ρασνουνί της Περσίας και έζησε στα χρόνια του βασιλιά της Περσίας Χοσρόη του Β΄ (590-680). Ο ευγενικής καταγωγής πατέρας του ονομαζόταν Βαβ και ήταν ονομαστός μάγος. Γι’ αυτό και ο γιος του, ο οποίος προτού βαπτισθεί και ονομαστεί Αναστάσιος ονομαζόταν Μανγουδάτ, φοίτησε στην περίφημη σχολή των μάγων, της οποίας ιδρυτής ήταν ο πατέρας του, για να αναδειχθεί ισάξιος μ’ αυτόν στη μαγική τέχνη. Όταν ενηλικιώθηκε, κατετάγη στον στρατό του Χοσρόη και στο τάγμα των Τυρώνων. 

Το 614 ο βασιλιάς Χοσρόης κατέλαβε τα Ιεροσόλυμα και απήγαγε στην Περσία τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου. Η θαυματουργική φήμη του Τιμίου Σταυρού είχε διαδοθεί τόσο πολύ στην Περσία, ώστε το ιερό αυτό σύμβολο του χριστιανισμού προκάλεσε το ενδιαφέρον του Μανγουδάτ για να γνωρίσει τη χριστιανική θρησκεία. Ευσεβείς χριστιανοί ανέλαβαν να τον ενημερώσουν για το μεγαλείο της χριστιανικής πίστεως. Το γεγονός αυτό τον παρακίνησε στο να γνωρίσει το μυστήριο της Θείας Οικονομίας σε τέτοιο βαθμό, ώστε άνθησε μέσα στην ψυχή του ο πόθος για τον Χριστό και την αρετή. Γι’ αυτό και φτάνοντας στη Χαλκηδόνα, εγκατέλειψε το στράτευμα αποφασισμένος να ακολουθήσει την κατά Χριστόν ζωή. Από τη Χαλκηδόνα έφτασε στην Ιεράπολη και έμεινε κοντά σε έναν χριστιανό συμπατριώτη του. Όταν άρχισε να αυξάνεται η αγάπη του για τον Χριστό, άρχισε να καταφεύγει στους ναούς της πόλης για να προσευχηθεί και να ενημερωθεί για τον βίο και το μαρτύριο των αγίων, ενώ η επιθυμία του ήταν να βαπτισθεί χριστιανός. Γι’ αυτό και πήγε στα Ιεροσόλυμα και βαπτίσθηκε χριστιανός από τον μετέπειτα Πατριάρχη Μόδεστο λαμβάνοντας το όνομα Αναστάσιος. Στη συνέχεια εκάρη μοναχός στο μοναστήρι του αββά Ιουστίνου, όπου παράλληλα με το διακόνημα του μάγειρα και του κηπουρού μελετούσε την Αγία Γραφή και τους βίους των αγίων και επιδιδόταν στην προσευχή και την άσκηση. Στο μοναστήρι έμεινε επτά χρόνια, αλλά ο διάβολος θέλησε να του ανακόψει τον ένθεο ζήλο και την ανοδική πορεία προς την αρετή. Με την βοήθεια όμως της προσευχής και την πνευματική καθοδήγηση του γέροντός του κατόρθωσε να μείνει σταθερός στον πνευματικό του αγώνα. 

Φορητή εικόνα του 19ου αιώνα 
του Αγίου Αναστασίου του Πέρσου 
από τον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέου 
(Παλαιός) πολιούχου Πατρών
Ένα απροσδόκητο όνειρο, που του αποκάλυψε ότι θα μαρτυρήσει για τον Χριστό, τον παρακίνησε να εγκαταλείψει κρυφά το μοναστήρι και να μεταβεί πρώτα στη Διόσπολη, στη συνέχεια στο όρος Γαριζίν και τελικά στην Καισάρεια της Παλαιστίνης. Εκεί πηγαίνοντας προς τον ναό της Αγίας Ευφημίας συνάντησε συμπατριώτες του μάγους και άρχισε να τους επικρίνει για την πλάνη τους και να τους καλεί να εγκαταλείψουν τη μαγική τέχνη και να ακολουθήσουν τον Χριστό. Μάλιστα ερωτηθείς ο ίδιος, τους αποκάλυψε ότι κάποτε ήταν και εκείνος μάγος και ζούσε μέσα στην πλάνη, ενώ τώρα είναι πλέον χριστιανός. Τότε οι Πέρσες στρατιώτες τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στον άρχοντα Μαρζαβανά. Ο Αναστάσιος ομολόγησε με θάρρος τη χριστιανική του πίστη και τότε ο τύραννος προσπάθησε να τον μεταπείσει με δώρα και υποσχέσεις. Όμως ο Αναστάσιος έμεινε σταθερός και ακλόνητος στο χριστιανικό του φρόνημα. Τότε δόθηκε η εντολή να του δέσουν τα πόδια και τον λαιμό με σιδερένια αλυσίδα και τον υποχρέωσαν να ανεβάζει τεράστιες πέτρες στο φρούριο της Καισάρειας. Μάλιστα πολλοί Πέρσες στρατιώτες τον κατηγορούσαν ότι εγκατέλειψε την παλιά του πίστη και έγινε χριστιανός, οι δε κατηγορίες αυτές συνοδεύονταν με βιαιότητες εναντίον του. Ο Αναστάσιος οδηγήθηκε και πάλι στον άρχοντα Μαρζαβανά, ο οποίος προσπάθησε να τον πείσει να επιστρέψει στη μαγική του τέχνη. Όμως ο Αναστάσιος ομολόγησε και πάλι την πίστη του στον Χριστό παρά τους εκφοβισμούς που δέχθηκε. Ακολούθησε ξυλοδαρμός του μάρτυρος, ο οποίος κατά την παραμονή του στη φυλακή προσευχόταν αδιάλειπτα και έψελνε ύμνους στον Θεό περιστοιχιζόμενος από αγγέλους. Ο Μαρζαβανάς ενημέρωσε τον βασιλιά Χοσρόη Β΄ για την εμμονή του Αναστασίου στον Χριστό και τότε εκείνος διέταξε να τον αφήσουν ελεύθερο, αν αρνηθεί τη χριστιανική του ιδιότητα με έναν μόνο λόγο. Αλλά και πάλι ο Αναστάσιος έμεινε προσηλωμένος στην πίστη του, γι’ αυτό και ο τύραννος αποφάσισε να τον στείλει στην Περσία για να δικαστεί από τον βασιλιά. Προτού φύγει, συμμετείχε στην εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, γεγονός που ενίσχυσε τον πόθο του για το μαρτύριο, ενώ τόνωσε και το θρησκευτικό συναίσθημα των χριστιανών. Στην πορεία του προς την Περσία ο λαός εκδήλωσε τον σεβασμό και την τιμή του στο πρόσωπό του, ενώ μαζί του ήταν και ένας αδελφός της μονής του αββά Ιουστίνου για να του συμπαρίσταται στον αγώνα του. 

Φορητή εικόνα του Αγίου Αναστασίου του
Πέρσου από τον Ιερό Ναό Κοιμήσεως
Θεοτόκου Βαθέος Ιθάκης.

Φτάνοντας ο Αναστάσιος στην Περσία, ο βασιλιάς έστειλε έναν άρχοντα για να τον ανακρίνει. Ο ένδοξος μάρτυς ομολόγησε με γενναιότητα την πίστη του στον ένα και αληθινό Θεό και καταδίκασε την πλάνη, στην οποία βρίσκονται οι Πέρσες. Η τολμηρή ομολογία πίστεως προκάλεσε την οργή του άρχοντα, ο οποίος προσπάθησε να τον μεταπείσει. Ο Αναστάσιος οδηγήθηκε στη φυλακή και την επόμενη ημέρα παρά τους εκφοβισμούς και τις απειλές έμεινε και πάλι ακλόνητος στην πίστη του. Μία σειρά από φρικτά βασανιστήρια ακολούθησαν για να κάμψουν το αγωνιστικό φρόνημα του Αναστασίου, αλλά εκείνος τα δεχόταν όλα με υπομονή και καρτερικότητα. Τότε ο βασιλιάς Χοσρόης έδωσε τη διαταγή να τον θανατώσουν μαζί με τους άλλους χριστιανούς, που βρίσκονταν μαζί του στη φυλακή. Περίπου εβδομήντα χριστιανοί αιχμάλωτοι θανατώθηκαν δι’ απαγχονισμού σε ένα ποτάμι. Την ίδια τύχη είχε και ο ένδοξος μάρτυς Αναστάσιος, του οποίου το μαρτυρικό τέλος επισφραγίσθηκε με τον αποκεφαλισμό του. Το γεγονός αυτό έλαβε χώρα στις 22 Ιανουαρίου του 627 ή 628 μ.Χ., ημέρα εορτασμού της πάντιμης μνήμης του. Το σώμα του ενταφιάσθηκε με τιμές στο μοναστήρι του Αγίου Σεργίου και δέκα χρόνια αργότερα πραγματοποιήθηκε η ανακομιδή των ιερών λειψάνων του, η οποία εορτάζεται στις 24 Ιανουαρίου. Η τιμία κάρα του Αγίου φυλάσσεται στη Ρώμη στο Αββαείο των Αγίων Βενεδίκτου και Αναστασίου, το δε υπόλοιπο ιερό λείψανο βρίσκεται τεθησαυρισμένο στον ναό του Αγίου Φραγκίσκου της Αμπέλου στη Βενετία. 

Προς τιμήν του Αγίου έχουν εκδοθεί δύο ασματικές ακολουθίες, η μία στην Καλαμάτα το 1865 και η άλλη στην Πάτρα το 1876, ενώ οι αθλητικοί αγώνες και το μαρτύριο του υμνούνται και μέσα από την ακολουθία, την οποία εποίησε ο Μέγας Υμνογράφος Γεράσιμος μοναχός ο Μικραγιαννανίτης. Αρκετά διαδεδομένη είναι και η τιμή του Αγίου στην πατρίδα μας, αφού ναοί επ’ ονόματί του έχουν καταγραφεί στο Βασιλικό Ευβοίας, το Δρέπανο Αχαΐας, τις Βρύσες Κυπαρισσίας, τους Λάκωνες Κερκύρας, την Τήνο, τη Μύκονο και τη Σκόπελο. Αξιομνημόνευτος είναι και ο καταστραφείς από τους σεισμούς του 1953 ιστορικός ναός του Αγίου στην πόλη της Ζακύνθου, ενώ ο άγιος τιμάται σήμερα και στον θεμελιωθέντα το 1933 περικαλλή καθεδρικό ιερό ναό του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου στο Λουτράκι Κορινθίας, όπου υπάρχει κλίτος με εγκαινιασμένη Αγία Τράπεζα επ’ ονόματί του. Πλούσια είναι και η εικονογράφηση του Αγίου Αναστασίου με αξιόλογες τις φορητές εικόνες, που φυλάσσονται στους ιερούς ναούς Αγίου Ανδρέου (Παλαιός) πολιούχου Πατρών, Κοιμήσεως Θεοτόκου Ηλιουπόλεως Αθηνών και Κοιμήσεως Θεοτόκου Βαθέος Ιθάκης. 

Ναΰδριο αφιερωμένο στον Άγιο Αναστάσιο
τον Πέρση στο χωριό Δρέπανο Αχαΐας.

Η ολόθερμη ευχή όλων μας είναι ο Άγιος ένδοξος οσιομάρτυς Αναστάσιος ο Πέρσης να πρεσβεύει αδιάλεπτα στον Πανοικτίρμονα Θεό για την ενίσχυση της χριστιανικής μας πίστεως και την κατά Χριστόν πνευματική πορεία και προκοπή στη σημερινή εγωκεντρική και τεχνοκρατική εποχή μας. 

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος 
Εκπαιδευτικός 

Βιβλιογραφία 

· Μαρτίνη Παναγιώτη Σ., Δρ. Θ., Ο Άγιος Αναστάσιος ο Πέρσης - Βίος και Μαρτύριο, Εκδόσεις «ΤΑΩΣ», Πάτραι 

Υ.Γ. Εκδόσεις «ΤΑΩΣ», οδός Ελικώνος 8α, Τ.Κ. 263 31 ΠΑΤΡΑΙ (Τηλ.: 2610621504, 2610327252, Fax: 2610621504)

Μήνυμα της Ιεράς Συνόδου προς τους μαθητές και μαθήτριες των Ελληνικών Σχολείων για την εορτή των Τριών Ιεραρχών.

$
0
0

ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Ἀγαπητοί μας μαθητές καί ἀγαπητές μας μαθήτριες,

Ἡ σημερινή κοινή ἑορτή τῶν τριῶν μεγάλων φωστήρων τῆς Ἐκκλησίας μας καί τῆς Οἰκουμένης, τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, πού οἱ πατέρες μας καθιέρωσαν ἀμέσως μετά τόν ἡρωικό ἀγῶνα γιά τήν ἀνεξαρτησία καί τήν ἵδρυση τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους ὡς ἑορτή τῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας καί τῶν Γραμμάτων, καί τούς Τρεῖς Ἱεράρχες ὡς προστάτες του, ἑορτάζεται φέτος ὑπό διαφορετικές συνθῆκες.Τίς συνθῆκες αὐτές διαμορφώνει ἡ πανδημία, ἡ ὁποία ἄλλαξε τή σχολική καθημερινότητά σας καί σᾶς στέρησε γιά μεγάλο διάστημα τή φυσική παρουσία στούς χώρους τῆς Παιδείας. Τίς διαμορφώνει ὅμως καί ἡ σημαντική ἐπέτειος τήν ὁποία ἑορτάζει φέτος ἡ πατρίδα μας, ἡ ἐπέτειος τῶν 200 ἐτῶν ἀπό τήν ἔναρξη τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως.

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες δέν ὑπῆρξαν μόνο οἱ ἴδιοι σοφοί καί πανεπιστήμονες, ἀλλά ἀγωνίσθηκαν καί γιά νά κάνουν τήν Ἑλληνική καί τή Χριστιανική Παιδεία κτῆμα ὅλων τῶν νέων. Δέν ὑπῆρξαν μόνον οἱ ἴδιοι κοινωνικά εὐαίσθητοι καί ἐνεργοί, ἀλλά δίδαξαν καί διδάσκουν τήν ἀξία τῆς ἀγάπης, τῆς ἀλληλεγγύης, τῆς ἀνιδιοτελοῦς προσφορᾶς στόν συνάνθρωπο μέ τούς λόγους καί τό παράδειγμα τῆς ζωῆς τους. Δίδαξαν καί διδάσκουν, ὄχι μόνο στούς συγχρόνους τους, ἀλλά καί σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους καί κυρίως στά παιδιά καί τούς νέους ὅλων τῶν ἐποχῶν.

Ἡ ζωή καί ἡ διδασκαλία τους στηρίχθηκε στόν καθαρό λόγο τοῦ Εὐαγγελίου, στόν ὁποῖον ἐνετρύφησαν καί τόν ὁποῖον ἔκαναν πράξη, χωρίς νά παραβλέπουν ὅ,τι καλό ὑπῆρχε καί στά ἔργα τῶν σοφῶν τῆς ἀρχαιότητος. Συστήνουν μάλιστα τή μελέτη καί τήν ἀξιοποίηση καί τῶν δύο γιά τήν παιδεία καί τή μόρφωση τῶν νέων. Ἔτσι ἀναδείχθηκαν ὄχι μόνο δημιουργικοί παιδαγωγοί, ἀλλά καί ἐμπνευσμένοι διδάσκαλοι καί γνήσιοι φορεῖς τῆς ἀληθείας πού ἐλευθερώνει τόν ἄνθρωπο ἀπό κάθε εἴδους δεσμά. Ἔτσι φώτισαν καί φωτίζουν μέχρι τίς μέρες μας ὅσους ἐπιθυμοῦν νά μορφώσουν καί τόν νοῦ καί τήν ψυχή τους, ὅσους ἐπιθυμοῦν νά κατακτήσουν τή γνώση καί συγχρόνως νά καλλιεργήσουν μέσα τους τήν ἀρετή.

Τιμώντας σήμερα τούς τρεῖς μεγάλους Ἱεράρχες καί φωστῆρες, τούς προστάτες ἁγίους τῆς Ἑλληνικῆς καί Χριστιανικῆς παιδείας, τόν Μέγα Βασίλειο, τόν Γρηγόριο τόν Θεολόγο καί τόν Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, οἱ ὁποῖοι μέ τό φῶς πού σκόρπισαν μέ τή ζωή καί τά ἔργα τους φώτισαν τήν ἀνθρωπότητα σέ μία δύσκολη καί μεταβατική ἐποχή, δέν μποροῦμε παρά νά στρέψουμε τό βλέμμα μας καί στούς διδασκάλους τοῦ Γένους μας, οἱ ὁποῖοι στά δύσκολα χρόνια τῆς σκλαβιᾶς, ἐμπνεόμενοι ἀπό τό παράδειγμα τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, μεταλαμπάδευσαν τίς ἀρχές καί τίς ἀξίες τῆς Ἑλληνικῆς καί τῆς Χριστιανικῆς Παιδείας στούς μαθητές τους, φώτισαν μέ αὐτές τίς ψυχές τους καί τίς προετοίμασαν γιά τόν μεγάλο ξεσηκωμό τοῦ Γένους μας τό 1821.

Ἀγαπητά μας παιδιά,

Σέ μία ἐποχή στήν ὁποία τά πάντα ἐξελίσσονται μέ ταχύτατους ρυθμούς, ἄς μήν ξεχνοῦμε τά μηνύματα τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καί ἄς μήν ξεχνοῦμε νά συνδυάζουμε τή γνώση μέ τήν ἀρετή, τήν πρόοδο στήν ἐπιστήμη καί τήν τεχνολογία μέ τήν ἀγάπη καί τή φροντίδα γιά τόν συνάνθρωπο, μέ τήν ἀλληλεγγύη καί τή συμπαράσταση σέ κάθε ἄνθρωπο πού ἔχει ἀνάγκη ἤ χρειάζεται βοήθεια. Γιατί ἡ ἀληθινή γνώση εἶναι αὐτή πού μεταλαμπαδεύει τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, αὐτή πού συμπορεύεται μέ τήν ἀρετή.

Εἶναι αὐτή πού χρειάζεται σήμερα καί ἡ Πατρίδα μας καί ὁ κόσμος.

Ἔχοντας λοιπόν τή βεβαιότητα ὅτι αὐτή τήν ἀληθινή γνώση ποθεῖτε καί ὀνειρεύεστε καί ἐσεῖς νά κατακτήσετε στή ζωή σας, εὐχόμεθα καί προσευχόμεθα νά σᾶς ἐμπνέει πάντοτε τό παράδειγμα τῶν Τριῶν μεγίστων φωστήρων καί προστατῶν τῆς παιδείας μας καί ἡ Χάρη τους νά σᾶς συνοδεύει στή ζωή σας καί τόν ἀγῶνα σας.

Μέ πατρική ἀγάπη καί θερμές εὐχές

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ
ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ


Δελτίο Τύπου 14-02-2021

$
0
0
Αθήνα, 14 Φεβρουαρίου 2021 
Α. Π.: - 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

Το Δ.Σ. του ΙΣΚΕ με θλίψη πληροφορήθηκε ένα περιστατικό σε βάρος αδελφού συμπρεσβυτέρου, ο οποίος λειτουργεί στην Παναγία Μυρτιδιώτισσα στο Καμάρι Σαντορίνης. Κατόπιν επικοινωνίας με τον π. Γεώργιο Φύτρο μας πληροφόρησε πως το συμβάν διαδραματίστηκε την Κυριακή 7/2/2021 μετά την απόλυση της Θείας Λειτουργίας. 

Ο πατήρ Γεώργιος Φύτρος είναι εδώ και πολλά χρόνια εφημέριος της Μυρτιδιώτισσας στο Καμάρι Θήρας και παρά την ηλικία του και τα όποια προβλήματα υγείας είναι φιλακόλουθος και ακούραστος ιερέας και βρίσκεται πάντα επί των επάλξεων και κοντά σε κάθε πάσχοντα συνάνθρωπο. Με τη νέα κατάσταση που έχει δημιουργηθεί λόγω του COVID -19 είχε προσαρμοστεί και εκείνος όπως όλοι οι κληρικοί μας, στις εντολές και στα κυβερνητικά μέτρα και σε τακτά χρονικά διαστήματα καλούσε τους εκκλησιαζόμενους να προσέχουν και να τηρούν τις αποστάσεις. Επίσης δεν ήθελε να κατηγορηθεί η Εκκλησία καθώς η Σαντορίνη είναι στο βαθύ κόκκινο. Ο ναός της Μυρτιδιώτισσας στο Καμάρι λόγω των μέτρων κλείδωσε ακόμη μια φορά. 

Την Κυριακή 7/2/21 έγινε η θεία λειτουργία κεκλεισμένων των θυρών με 4 μόνο άτομα, τα απολύτως απαραίτητα. Μετά το πέρας της λειτουργίας μια οικογένεια με 2 μικρά παιδιά ζήτησε να κοινωνήσουν. Εκείνη την ώρα εμφανίστηκε και εισήλθε στον Ναό ο διοικητής της αστυνομίας με πολιτικά ρούχα. Ο ιερέας πήγε στην Αγία Πρόθεση να παραλάβει την Θεία Κοινωνία για να κοινωνήσει τα δύο παιδιά (το ένα με ειδικές ανάγκες). Μετά τη Θεία Κοινωνία ο διοικητής ζήτησε την ταυτότητα του ιερέα και του είπε να τον ακολουθήσει στο τμήμα . 

Ο διοικητής επέβαλε πρόστιμο 1500€ στον ιερέα. 

Στο Α.Τ. πήραν αποτυπώματα και από τα 10(!!) δάκτυλα του ιερέα, ο οποίος παρέμεινε μιάμιση ώρα στο τμήμα και του απαγγέλθηκε η κατηγορία της παραβίασης της ΚΥΑ και ορίστηκε τακτική δικάσιμος. Όταν ρώτησε τι παραβίασε του είπαν γιατί …κοινώνησε ανθρώπους. 

Επειδή η ως άνω ενέργεια του εν λόγω Αστυνομικού Διευθυντού αποτελεί ωμή παρέμβαση και περιφρόνηση της λατρείας της Εκκλησίας μας και ειδικότερα στο ουσιαστικότερο μέρος Αυτής που είναι η συμμετοχή στη Θεία Κοινωνία, μάλιστα ανθρώπων με ειδικές ανάγκες, και επειδή ουδείς έχει το δικαίωμα να αφαιρεί από το λειτουργό το αυτονόητο, δηλαδή την τέλεση και κατ’ επέκταση τη μετάδοση της Θείας Κοινωνίας, ερωτάται ο Αστυνομικός Διευθυντής, με ποία αρμοδιότητα προέβη στην ως άνω ενέργεια, η οποία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως εξάντληση της αυστηρότητας των μέτρων στην Εκκλησία, αλλά κυρίως ακατανόητη, απαράδεκτη και παράνομη. Καμία ΚΥΑ δεν απαγορεύει και δεν μπορεί να απαγορεύσει τη Θεία Κοινωνία στους πιστούς. Οι συγκεκριμένοι πολίτες προσήλθαν στον Ιερό Ναό μετά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας και στο πλαίσιο της ατομικής προσευχής. 

Ο Ιερός Σύνδεσμος Κληρικών Ελλάδος στέκεται αρωγός και συμπαραστάτης στον εν λόγω πολυσέβαστο και κατά πάντα άξιο Λειτουργό της Εκκλησίας μας και θα βρίσκεται απέναντι σε παρόμοιες απαράδεκτες, απαξιωτικές και υβριστικές για την Ορθόδοξη πίστη μας συμπεριφορές απ'όπου και αν προέρχονται. Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ (Ματθ. κβ' 21). 

ΕΚ ΤΟΥ Ι.Σ.Κ.Ε.

Κήρυγμα στην Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου (Γεωργίου Πατρώνου)

$
0
0
Εισαγωγικά

Με την επιλογή της ευαγγελικής περικοπής του Τελώνου και του Φαρισαίου θέλει η Εκκλησία μας να μας εισαγάγει στο πνεύμα της περιόδου του Τριωδίου. Και όπως γνωρίζουμε πρόκειται για μια περίοδο ιδιαίτερης πνευματικής προετοιμασίας, μετανοίας, άσκησης και νηστείας, εν όψει των συγκλονιστικών γεγονότων της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα που ακολουθούν.

Η Εκκλησία δεν επιλέγει τυχαία τα σχετικά αναγνώσματα από τα ιερά κείμενα της Καινής Διαθήκης. Τα εντάσσει σε μια εσωτερική λογική, οργανικής σύνδεσης μεταξύ τους, αλλά και λειτουργικής σχέσης με τα ευαγγελικά γεγονότα, καθώς και με τους ποιμαντικούς σκοπούς τους οποίους έχει θέσει, για μια μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στην πνευματική καθοδήγηση των πιστών. Έτσι αποφεύγει τους εξωτερικούς εντυπωσιασμούς και προχωρεί σε μια ουσιαστικότερη ποίμανση του λαού του Θεού.

Κατά τη θρησκευτική σημασιολογία, ο Τελώνης και ο Φαρισαίος εκπροσωπούν δύο διαφορετικούς κόσμους. Προβάλλονται, επομένως, ως τύποι ζωής προς αποδοχή ή απόρριψη. Ο Τελώνης εκ προοιμίου θεωρείται αμαρτωλός και γι'αυτό είναι κατακριτέος από τους θρησκευτικούς ανθρώπους, ενώ ο Φαρισαίος ακραιφνής και καθαρόαιμος θρησκευτικός τύπος, που καλούνται οι πάντες να τον σέβονται και να τον μιμούνται για τις αρετές του και την αγαθοεργία του. Όμως στην αγιογραφική και βιβλική αντίληψη και ερμηνεία ανατρέπεται αυτή η λογική και τα πρόσωπα της ευαγγελικής διήγησης, του Τελώνου και του Φαρισαίου, παίρνουν άλλες διαστάσεις. Μάλλον ο Τελώνης δικαιώνεται και καταξιώνεται, ενώ ο Φαρισαίος προβάλλεται ως θρησκευτικός τύπος προς αποφυγήν.

1. Ο Φαρισαίος τύπος θρησκευτικής ανεντιμότητας

Ο Φαρισαίος λόγω παράδοσης και θρησκευτικής αγωγής εθεωρείτο άνθρωπος της προσευχής, της νηστείας και της φιλανθρωπίας. Θα περιμέναμε, όμως, αυτά τα θετικά στοιχεία να μην οδηγούν μόνο σε μια κοινωνική και θρησκευτική καταξίωση, αλλά και σε μια αποδοχή και δικαίωση ενώπιον του Θεού.

Χωρίς αμφιβολία οι Φαρισαίοι της εποχής εκείνης είχαν κατορθώσει μαζί με τους Γραμματείς να αποτελέσουν μια ισχυρή ομάδα που ασκούσαν έντονη κοινωνική επιρροή. Επηρέαζαν και έλεγχαν τους θρησκευτικούς ανθρώπους και είχαν μεγάλη εξουσία, εξαιτίας του πλούτου και της δύναμης που διέθεταν. Ήταν παραδοσιακοί και συντηρητικοί άνθρωποι με ακραίες τοποθετήσεις, και διακατέχονταν από έναν έντονο, φαρισαϊσμό, που σημαίνει νοοτροπία υποκριτική και τυπολατρική. Δεν αποδέχονταν καμιά αλλαγή και καμιά ανανέωση. Όλα ήθελαν να βρίσκονται υπό τον έλεγχό τους και προέτρεπαν στην αυστηρή εφαρμογή του Μωσαϊκού νόμου και των λατρευτικών διατάξεων.

Ο Φαρισαίος εκμεταλλεύεται την εκτίμηση των άλλων και εμπορεύεται τη θρησκευτική του θέση. Ψεύδεται ασύστολα προς τους συνανθρώπους του και εμπαίζει το Θεό με τη θρησκευτική υποκριτικότητά του.

Ο Θεός, όμως, έχει άλλα κριτήρια. Δεν πλανάται από τις εξωτερικές συμπεριφορές και από τις θρησκευτικές αυτοεπιβεβαιώσεις. Τα κριτήρια του Θεού είναι διαφορετικά από τα δικά μας κριτήρια και αναφέρονται στα ουσιώδη της πνευματικής ζωής και ιδιαίτερα στην ταπεινόφρονα συνειδησιακή αυτοεκτίμησή μας.

Ξέρουμε, ότι η εγωκεντρική θρησκευτικότητα αλλοτριώνει, τελικά, τον άνθρωπο και τον κάνει υποκριτικό, υπερφίαλο και αντικοινωνικό. Ενώ, το ταπεινό φρόνημα φέρνει τον έναν άνθρωπο κοντά στον άλλο και τον συμφιλιώνει με τον Θεό. Ο θρησκευτικός άνθρωπος, αν δεν γίνεται κάθε μέρα κοινωνικότερος, γλυκύτερος και ελκυστικότερος, τότε δεν τον αποστρέφεται μόνο η κοινωνία αλλά και ο ίδιος ο Θεός.

2. Ο Τελώνης τύπος ταπεινόφρονα ανθρώπου

Ενώ όλα αυτά συμβαίνουν με τον Φαρισαίο, ο Τελώνης της ευαγγελικής περικοπής προβάλλει τον ταπεινόφρονα άνθρωπο, αν και δεν έχει κάποια εμφανή θρησκευτική παιδεία. Στον ιερό χώρο του Ναού, όπου εισέρχονται και οι δύο, έχουμε δύο διαφορετικές πνευματικές συμπεριφορές. Ο Φαρισαίος, κατά την παραβολή, «σταθείς προς εαυτόν» αρχίζει να προσεύχεται. Η προσευχή του είναι μια αυτοεπιβεβαίωση. Κατέχεται από το αίσθημα της αυτοϊκανοποίησης, διότι δεν είναι «ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων», δηλαδή «άρπαγες, άδικοι, μοιχοί». Ο ίδιος έχει τη συνείδηση ότι είναι μοναδικός, αφού, όπως λέει, «νηστεύει δις του Σαββάτου», αποδίδει στους φτωχούς το ένα δέκατο των κερδών του, και προπαντός δεν είναι «ως ούτος ο τελώνης».

Από την άλλη πλευρά, σε μια σκοτεινή και αθέατη γωνιά του Ναού, ο τελώνης, μη τολμώντας ακόμη να σηκώσει τα μάτια του προς τον ουρανό, ελεεινολογεί ταπεινόφρονα τον εαυτό του και ζητεί το έλεος του Θεού, λέγοντας, «ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ». Αυτή η μυστική κραυγή του τελώνη, που αναδεικνύεται τύπος ενός βαθύτατα σεμνού και πνευματικού ανθρώπου, καθιερώθηκε, όπως γνωρίζουμε, ως η μυστική ευχή των ανθρώπων της άσκησης και της προσευχής.

Και η παραβολή καταλήγει στο συγκλονιστικό συμπέρασμα, ότι ο μεν τελώνης «κατέβη δεδικαιωμένος εις τον οίκον του», ο δε Φαρισαίος καταδικάζεται στη συνείδηση όλων των ανθρώπων τους οποίους περιφρόνησε στη ζωή και προπαντός απορρίπτεται ο φαρισαϊσμός του από τον ίδιο τον Θεό. Το τελικό συμπέρασμα της όλης ευαγγελικής περικοπής είναι, «ότι πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται, ο δε ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται».

Ο Τελώνης είχε πλήρη συναίσθηση της αθλιότητάς του και της αμαρτωλότητάς του. Όταν απευθύνεται στον Θεό δεν παίζει με τις λέξεις και προπαντός δεν εμπαίζει τα ιερά και τα όσια. Η βαθύτατη υπαρξιακή και συγκλονιστική κραυγή του είναι ικανή να εκπορθήσει τις πύλες του ελέους του Θεού, γιατί είναι έκφραση μιας υγιούς αυτογνωσίας και αυτοσυνειδησίας. Η πνευματική ζωή επιβάλλει τιμιότητα και εντιμότητα. Ο θρησκευτικός εμπαιγμός και φαρισαϊσμός ιδιαίτερα καταδικάζεται εδώ.

Η παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου ανατρέπει τη λογική των συσχετισμών και των εξωτερικών εντυπώσεων. Δεν δικαιώνεται ενώπιον του Θεού ο Φαρισαίος αλλά ο Τελώνης, έστω και αν η εκτίμηση των ανθρώπων είναι διαφορετική. Το συμπέρασμα της παραβολής αποτελεί, πράγματι, ένα θρησκευτικό σκάνδαλο. Το κριτήριο του Θεού δεν λειτουργεί βάσει της θρησκευτικής λογικής και αυτό πρέπει να το έχουν υπόψη τους ιδιαίτερα οι ζηλωτές θρησκευτικοί τύποι. Γιατί, ενώ στη θρησκευτική λογική τους οι ίδιοι αυτοδικαιώνονται, τελικά μπορεί να βρεθούν εκτός νυμφώνος και εκείνοι οι οποίοι μέμφονται τους εαυτούς τους να δικαιωθούν.

3. Η εγωκεντρική θρησκευτικότητα και η κοσμική κοινωνικότητα

Η εγωκεντρική θρησκευτικότητα αλλοτριώνει τον άνθρωπο και απαξιώνει τις δήθεν αρετές του. Υπάρχει κίνδυνος αυτός που αισθάνεται καθαρός να γίνει υπερφίαλος, ψεύτικος και αντικοινωνικός. Μόνο το ταπεινό φρόνημα συμφιλιώνει τον άνθρωπο με τους συνανθρώπους του και με τον ίδιο τον Θεό. Η ταπεινοφροσύνη γίνεται ελκτική και κοινωνικά λειτουργική. Είναι αρετή ενοποιητική και εκκλησιαστικά καταξιωμένη. Θεωρείται η ύψιστη αρετή ιδιαίτερα μέσα στους κανόνες της μοναχικής πολιτείας.

Ασφαλώς προκαλεί θλίψη η απόρριψη του Φαρισαίου και η δικαίωση του Τελώνη. Η απόρριψη του θρησκευτικού ανθρώπου και η αποδοχή του κοσμικού. Και είναι μεγάλο κρίμα, ένας άνθρωπος της προσευχής και της νηστείας, της εφαρμογής των θρησκευτικών κανόνων και εντολών, της ηθικότητας και της φιλανθρωπίας, των καλών έργων και των θετικών εντυπώσεων, να μη δικαιώνεται από τον Θεό. Και τούτο, γιατί στην κάθε του εκδήλωση προβάλλει το εγώ του. Ενώ ο Τελώνης, στην έσχατη αχρείωση και ταπεινότητά του, αισθάνεται την μηδαμινότητά του και εκζητάει απεγνωσμένα το έλεος του Θεού.

Η αναπάντεχη αυτή εκτίμηση και κατάληξη της παραβολής δεν οφείλεται, πάντως, σε κάποια παραδοξότητα του Θεού. Οφείλεται μόνο στην εωσφορική αυτοεπιβεβαίωση και στην εγωιστική απόρριψη των άλλων. Την αρετή την βλέπουν μόνο σε αναφορά με τον εαυτό τους και τους άλλους τους θεωρούν ανάξιους και αμαρτωλούς. Ακόμη, η απολυτοποίηση της προσωπικής μας αρετής αμφισβητεί το δικαίωμα στον Θεό να έχει διαφορετική εκτίμηση και να εκχωρεί το έλεός του και τη συγχωρητικότητα και προς τους αμαρτωλούς.

Αλλά και η δικαίωση στο πρόσωπο του κοσμικού και ταπεινού Τελώνη όλων ημών των αμαρτωλών και αναξίων είναι μια ύψιστη ελπίδα για όλη την ανθρωπότητα. Κανένας δεν αποκλείεται από το δείπνο της βασιλείας του Θεού. Η οδός της σωτηρίας είναι εύθετος και για τους ταπεινούς της ζωής. Το μήνυμα είναι συγκλονιστικό και ελπιδοφόρο, «πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται, ο δε ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται».

Επίλογος

Το σημερινό αποστολικό Ανάγνωσμα προς την ίδια κατεύθυνση καλεί όλους μας. Μας καλεί η πίστη να επιβεβαιώνεται καθημερινά στη βίωση της μακροθυμίας, της αγάπης και της υπομονής, ιδιαίτερα προς τους μικρούς και αδυνάτους. Θα ήταν ερμηνευτικό λάθος να εκλάβουμε την παραβολή ως εναντίωση προς τη θρησκευτικότητα και καταξίωση της κοσμικότητας. Ούτε και ο Κύριος κατηγορεί τον Φαρισαίο για τις αρετές του, ή επαινεί τον Τελώνη για την αναξιότητά του. 

Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται κυρίως στο φαρισαϊκό υπεροπτικό πνεύμα και στην ταπεινότητα του Τελώνη. Ο Φαρισαίος κατακρίνεται γιατί στηρίζει την ιστορική καταξίωση και την εσχατολογική δικαίωσή του στην προσωπική αξία και στην θρησκευτική ιδιαιτερότητα και όχι στην κρίση και το έλεος του Θεού. Και ο Τελώνης δεν επαινείται για την αμαρτωλότητά του, αλλά κυρίως για την αυτογνωσία του και την αίσθηση της αναξιότητάς του. Επαφίεται στο έλεος του Θεού και εξαρτά τη σωτηρία του αποκλειστικά και μόνο από τη χάρη και την αγάπη του Κυρίου.

Αυτή η αναφορά του εαυτού μας και της ζωής μας στον Θεό σώζει την κατάσταση. Όταν κανείς εξουθενώνει και ταπεινώνει τους άλλους με τη στάση του και τη συμπεριφορά του, όταν διακατέχεται από αρνητικά αισθήματα προς τον πλησίον, τότε και ο Θεός τον αρνείται και τον απορρίπτει. Όποιος, όμως, έχει ταπεινόφρονα αισθήματα, μέμφεται τον εαυτό του για τις ελλείψεις του και επαινεί τις προσπάθειες των άλλων για το καλό και το αγαθό, τότε και ο Θεός θα προσβλέψει επάνω του με συμπάθεια και κατανόηση για την ανθρώπινη αδυναμία. Ο δρόμος του Θεού είναι τόσο απλός και φυσικός. Η αγιότητα γίνεται μια απλή υπόθεση μέσα στην Εκκλησία, βιώνεται στην αγάπη και την αποδοχή του άλλου, την μείζονα αυτή αρετή

Πηγή:Γεωργίου Π. Πατρώνου, Ομοτίμου Καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών, «Κήρυγμα και Θεολογία», τ. Β΄, εκδ. Αποστολική Διακονία

Θούριος (Θούρειος) Ὕμνος ἤτοι Ἐγερτήριον Ἆσμα - Ῥήγα Φερραίου

$
0
0


Ὡς πότε παλλικάρια νὰ ζῶμεν στὰ στενά, 

Μονάχοι σὰν λιοντάρια σταῖς ῥάχαις στὰ βουνά; 

Σπηλιαῖς νὰ κατοικῶμεν, νὰ βλέπωμεν κλαδιά, 

Νὰ φεύγωμεν τὸν κόσμον γιὰ τὴν πικρὴ σκλαβιά; 

Νὰ χάνωμεν ἀδέλφια, Πατρίδα καὶ Γονεῖς, 

Τοὺς φίλους, τὰ παιδιά μας, κι᾿ ὅλους τοὺς συγγενεῖς; 

Καλλίτερα μιᾶς ὥρας ἐλεύθερη ζωή, 

Παρὰ σαράντα χρόνους σκλαβιά καὶ φυλακή. 

Τὶ σ᾿ ὠφελεῖ, κι᾿ ἂν ζήσῃς καὶ εἶσαι στὴ σκλαβιά; 

Στοχάσου πῶς σὲ βαίνουν καθ᾿ ὥρα στὴ φωτιά. 

Βεζύρης, Δραγουμάνος, Ἀφέντης κι᾿ ἂν σταθῇς, 

Ο τύραννος σὲ κάμνει ἀδίκως νὰ χαθῇς. 

Δουλεύεις ὅλ᾿ ἡμέρα εἰς ὅ,τι κι᾿ ἂν σὲ πῇ, 

Κι᾿ αὐτὸς πασχίζει πάλιν τὸ αἷμά σου νὰ πιῇ. 

Ὁ Σοῦτσος, κι᾿ ὁ Μουρούζης, Πετράκης, Σκαναβῆς, 

Γκίκας καὶ Μαυρογένης καθρέπτης, εἶν᾿ νὰ δῇς. 

Ἀνδρεῖοι Καπετάνοι, Παππάδες, λαϊκοὶ, 

Σκοτώθηκαν κι᾿ ἀγάδες μὲ ἄδικο σπαθί. 

Κι᾿ ἀμέτρητ᾿ ἄλλοι τόσοι καὶ Τοῦρκοι καὶ Ῥωμιοί, 

Ζωήν καὶ πλοῦτον χάνουν χωρὶς καμμιὰ ᾿φορμή. 

Ἐλᾶτε μ᾿ ἕναν ζῆλον σὲ τοῦτον τὸν καιρόν, 

Νὰ κάμωμεν τὸν ὅρκον ἐπάνω στὸ Σταυρόν. 

Σᾶς κράζει ἡ πατρίς μας, σᾶς θέλει, σᾶς πονεῖ, 

Ζητᾶ τὴν συνδρομήν σας μὲ μητρικὴν φωνήν. 

Συμβούλους προκομμένους, μὲ πατριωτισμόν, 

Νὰ βάλλωμεν εἰς ὅλα νὰ δίδουν ὁρισμόν. 

Ὁ νόμος ν᾿ ἆν᾿ ὁ πρῶτος καὶ μόνος ὁδηγός. 

Καὶ τῆς πατρίδος ἕνας νὰ γείνῃ ἀρχηγός, 

Γιατί κ᾿ ἡ ἀναρχία ὁμοιάζει τὴ σκλαβιά, 

Νὰ ζῶμεν σὰ θηρία, εἶνε σκληρὴ φωτιά. 

Καὶ τότε μὲ τὰ χέρια ψηλὰ στὸν οὐρανόν, 

Ἂς ποῦμ᾿ ἀπὸ καρδίας ἐτοῦτα στὸν Θεόν. 


(Ἐδῶ σηκώνονται οἱ Πατριῶται ὀρθοί, καὶ ὑψώνοντες τὰς χεῖρας πρὸς τὸν Οὐρανόν, κάμνουν τὸν ὅρκον.)-Ὅρκος κατὰ τῆς Τυραννίας. 

Ὦ Βασιλεῦ τοῦ Κόσμου ὁρκίζομαι σὲ Σέ, 

Στὴν γνώμην τῶν τυράννων νὰ μὴν ἐλθῶ ποτέ. 

Μήτε νὰ τοὺς δουλεύσω, μήτε νὰ πλανηθῶ, 

εἰς τὰ ταξίματά τους νὰ μὴ παραδοθῶ. 

Ἐνόσω ζῶ στὸν Κόσμον ὁ μόνος μου σκοπὸς, 

Γιὰ νὰ τοὺς ἀφανίσω, θὰ ἧναι σταθερός. 

Πιστὸς εἰς τὴν Πατρίδα, συντρίβω τὸν ζυγὸν, 

Ἀχώριστος γιὰ νὰ ἧμαι ἀπὸ τὸν Στρατηγόν. 

Κι᾿ ἂν παραβῶ τὸν ὅρκον, νὰ ἀστράψ᾿ ὁ οὐρανός, 

Καὶ νὰ μὲ κατακαύσῃ νὰ γείνω σὰν καπνός. 

Τέλος τοῦ Ὅρκου. 


Σ᾿ Ἀνατολὴ καὶ Δύσι καὶ Νότον καὶ Βοριά, 

Γιὰ τὴν πατρίδα ὅλοι νἄχωμεν μία καρδιά. 

Στὴν πίστιν του καθένας ἐλεύθερος νὰ ζῇ, 

Στὴν δόξαν τοῦ πολέμου, νὰ τρέξωμεν μαζῆ. 

Ὅσ᾿ ἀπ᾿ τὴν τυραννίαν, πῆγαν στὴ ξενιτειά, 

Στὸν τόπον του καθένας ἂς ἔλθῃ τώρα πιά. 

Ἡ Ῥούμελη τοὺς κράζει μ᾿ ἀγκάλαις ἀνοικτάς, 

Τοὺς δίδει βιὸ καὶ τόπους, ἀξίας καὶ τιμάς. 

Ὡς πότε ὀφφικιάλος σὲ ξένους, βασιλεῖς. 

Ἔλα νὰ γείνῃς στύλος δικῆς σου τῆς φυλῆς. 

Κάλλιο γιὰ τὴν Πατρίδα κἀνένας νὰ χαθῇ, 

 νὰ κρεμάσῃ φούντα γιὰ ξένον στὸ σπαθί. 

Καὶ ὅσοι προσκυνήσουν δὲν εἶναι πλιὸ ἐχθροί, 

Ἀδέλφιά μας θὰ γίνουν, ἂς ἦνε κ᾿ ἐθνικοί. 

Μὰ ὅσοι θὰ τολμήσουν, ἀντίκρυ νὰ σταθοῦν, 

Ἐκεῖνοι κ᾿ ἐδικοί μας, ἂν ᾗναι, ἂς χαθοῦν. 

Τί στέκεις, Πανσβανόγλου, τόσον ἐκστατικός; 

Τινάξου στὸ Μπαλκάνι(1) φώλιασε σ᾿ἄν ἀϊτός. 

Τοὺς μπούφους, καὶ κοράκους, καθόλου μὴ ψηφᾶς, 

Μὲ τὸν ῥαγιὰ ἑνώσου, ἂν θέλῃς νὰ νικᾶς. 

Σιλίστρα, καὶ Βραΐλα, Σμαΐλι καὶ Κυλί, 

Βενδέρι, καὶ Χοτῆνι(2), ἐσένα προσκαλεῖ. 

Στρατεύματά σου στεῖλε κ᾿ ἐκεῖνοι προσκυνοῦν, 

Γιατί στὴν τυραννίαν νὰ ζήσουν δὲν μποροῦν. 


Βουλγάροι, κι᾿ Ἀρβανίται, Ἁρμένοι καὶ Ῥωμιοί, 

Ἀράπιδες καὶ Ἄσπροι μὲ μία κοινὴ φωνή. 

Γιὰ τὴν ἐλευθερίαν νὰ ζώσωμεν σπαθί, 

Πῶς εἶμασθ᾿ ἀνδρειωμένοι παντοῦ νὰ ξακουσθῇ. 


Σουλιῶται καὶ Μανιάται λιοντάρια ξακουστά, 

Ὡς πότε σταῖς σπηλαῖς σας κοιμᾶσθε σφαλιστά; 

Μαυροβουνιοῦ καπλάνια, Ὀλύμπου σταυραϊτοί, 

Κι᾿ Ἀγράφων τὰ ξεφτέρια γεννῆτε μιὰ ψυχή. 

Σπετσῶν, Ψαρῶν καὶ Ὕδρας θαλασσινὰ πουλιά, 

Ὁ νόμος σᾶς προστάζει νὰ βάλετε φωτιά. 

Νὰ κάψτε τὴν ἁρμάδα τοῦ Καπετὰν Πασᾶ, 

Νὰ μπῆτε εἰς τὴν Πόλιν καὶ τὴν Ἁγιὰ Σοφιά. 


Καὶ ὅσοι τοῦ πελάγου τὴν τέχνην ἀγρικοῦν, 

Ἐδῶ ἂς τρέξουν ὅλοι τυράννους νὰ νικοῦν. 

Μὲ ᾿μᾶς καὶ σεῖς Μαλτέζοι γενῆτ᾿ ἕνα κορμί, 

Κατὰ τῆς τυραννίας ριχθῆτε μὲ ὁρμή. 

Τοῦ Μισιργιοῦ(3) ἀσλάνια, γιὰ πρώτη σας δουλειά, 

Δικόν σας ἕνα βέη κάμετε βασιλιά. 

Χαράτσι τῆς Αἰγύπτου, στὴν Πόλ᾿ ἄς μὴ φανῇ, 

Γιὰ νὰ ψοφήσ᾿ ὁ λύκος, ὁποῦ σᾶς τυραννεῖ. 

Καὶ σὺ ποῦ στὸ Χαλέπι(4) ἐλεύθερα φρονεῖς, 

Πασᾶ, καιρὸν μὴν χάνῃς στὸν κάμπον νὰ φανῇς. 

Μὲ τὰ στρατεύματά σου εὐθὺς νὰ σηκωθῇς, 

Στῆς Πόλης τὰ φερμάνια ποτὲ νὰ μὴ δοθῇς. 

Ἀνδρεῖοι Μακεδόνες, ὁρμήσατε μὲ μιᾶς, 

Τὸ αἷμα τῶν τυράννων, ρουφῆστε σὰν θεριά. 

Τοῦ Σάββα καὶ Δουνάβου, ἀδέλφια Χριστιανοί, 

Μὲ τ᾿ ἅρματα στὸ χέρι, καθ᾿ ἕνας ἂς φανῇ. 

Τὸ αἷμα σας ἂς βράση, μὲ δίκαιον θυμόν, 

Μικροὶ μεγάλ᾿ ὀμῶστε, τυράννου τὸν χαμόν. 

Λεβέντες ἀντριωμένοι, Μαυροθαλασσινοί, 

Ο βάρβαρος ὡς πότε, θὲ νὰ σᾶς τυραννῇ. 

Μὴ καρτερῆτε πλέον, ἀνίκητοι Λαζοί, 

Χωθῆτε στὸ μπογάζι, μ᾿ ἐμᾶς κ᾿ ἐσεῖς μαζί. 

Δελφίνια τῆς θαλάσσης, ἀστέρια τῶν Νησιῶν, 

Σὰν ἀστραπὴ χυθῆτε, κτυπᾶτε τὸν ἐχθρόν. 

Τῆς Κρήτης, καὶ τῆς Νίδρας, θαλασσινὰ πουλιά, 

Καιρὸς εἶν᾿ τῆς Πατρίδος, νὰ ᾿κοῦστε τὴν λαλιά. 

Κι᾿ ὂσ᾿ εἶστε στὴν Ἁρμάδα, σὰν ἄξια παιδιά, 

Οἱ Νόμοι σας προστάζουν, νὰ βάλλετε φωτιά 

Ποτὲ μὴ στοχασθῆτε, πὼς εἶναι δυνατός, 

Καρδιοκτυπᾶ καὶ τρέμει, σὰν τὸ λαγὸ κι᾿ αὐτός. 

Τρακόσιοι γκερτσαλῆδες, τὸν ἔκαμαν νὰ δῇ, 

Πῶς δὲν μπορεῖ μὲ τ`ὅπλα μπροστὰ τοὺς νὰ εὐγῇ. 

Μὲ μία καρδιὰν ὅλοι, μία γνώμην, μία ψυχή, 

Κτυπᾶτε τοῦ τυράννου, τὴν ρίζαν νὰ χαθῇ. 

Ν᾿ ἀνάψωμεν μία φλόγα, σὲ ὅλην τὴν Τουρκιά, 

Νὰ τρέξ᾿ ἀπὸ τὴν Μπόσνα, καὶ ὡς τὴν Ἀραπιά. 

Ψηλὰ στὰ μπαϊράκια, σηκῶστε τὸν Σταυρόν, 

Καὶ σὰν ἀστροπελέκια, κτυπᾶτε τὸν ἐχθρόν. 

Λοιπὸν γιατὶ ἀργεῖτε, τὶ στέκεσθε νεκροί; 

Ξυπνήσατε μὴν εἶσθε, ἐνάντιοι καὶ ἐχθροί. 

Πῶς οἱ Προπάτορές μας, ὡρμοῦσαν σὰν θηριά, 

Γιὰ τὴν ἐλευθερίαν πηδοῦσαν στὴν φωτιά; 

Ἔτσι κι᾿ ἡμεῖς ἀδέλφια, ν᾿ ἁρπάξωμεν γιὰ μιά, 

Τ᾿ἅρματα καὶ νὰ βγοῦμεν, ἀπ᾿ τὴν πικρὴ σκλαβιά. 

Νὰ σφάξωμεν τοὺς λύκους ποῦ τὸν ζυγὸν βαστοῦν, 

Καὶ Χριστιανοὺς καὶ Τούρκους, σκληρὰ τοὺς τυραννοῦν. 

Στεργιᾶς καὶ τοῦ πελάγου νὰ λάμψῃ ὁ Σταυρός, 

Καὶ εἰς τὴν δικαιοσύνην νὰ σκύψῃ ὁ ἐχθρός, 

Ὁ Κόσμος νὰ γλυτώσῃ ᾿πὸ τούτην τὴν πληγή, 

Κ᾿ ἐλεύθεροι νὰ ζῶμεν, ἀδέλφια εἰς τὴν γῆ. 


 Σημειώσεις 

 (1) Tὸ ὄρος Αἴμος. 

 (2) Φρούρια Ὀθωμανικὰ. 

 (3) Τῆς Αἰγύπτου. 

 (4) Ὁ Πασᾶς ἐκεῖνος εἶχε κινήσει ὅπλα κατὰ τοῦ Σουλτάνου.

Πηγή: (apostoliki-diakonia.gr)

Μήνυμα Ἱερᾶς Συνόδου ἐπί τῇ Ἑορτῇ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου καί τῇ συμπληρώσει διακοσίων ἐτῶν ἀπό τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως τῆς 25ης Μαρτίου 1821

$
0
0
Πρωτ. 1087

Διεκπ. 507
Αθηνησι τη‚ 9ῃ Μαρτίου 2021

«Ἐπί σοί ἤλπισαν οἱ πατέρες ἡμῶν, ἤλπισαν,
καί ἐῤῥύσω αὐτούς• πρός σέ ἐκέκραξαν καί ἐσώθησαν,
ἐπί σοί ἤλπισαν καί οὐ κατῃσχύνθησαν» (Ψαλμός 21ος)

Τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά,

«Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό κεφάλαιον καί τοῦ ἀπ’ αἰῶνος μυστηρίου ἡ φανέρωσις». Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἑορτάζει τόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου καί ὁ Ἑλληνισμός σύμπας, ἐντός καί ἐκτός Ἑλλάδος, τιμᾶ τήν Ἐπέτειο τῶν 200 ἐτῶν ἀπό τήν ἔναρξη τῆς Μεγάλης Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821.

Παρά τίς δύσκολες συνθῆκες καί τούς ὑγειονομικούς περιορισμούς, καλούμαστε ὅλοι οἱ Ἕλληνες ἑνωμένοι νά προσευχηθοῦμε στήν Κυρία Θεοτόκο, Ὑπέρμαχο Στρατηγό τοῦ Γένους μας, νά τήν εὐχαριστήσουμε γιά τό γεγονός τῆς σωτηρίας, τήν ὁποία δι’ Αὐτῆς μᾶς χαρίζει ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, καθώς καί γιά τήν ἐλευθερία τῆς Πατρίδος μας καί τήν εὐόδωση τοῦ ἐθνικοῦ Ἀγῶνος. Ταυτόχρονα καλούμαστε νά Τήν παρακαλέσουμε, ὥστε νά πρεσβεύει στόν Υἱό Της, προκειμένου γρήγορα ν’ ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τά δεινά τῆς πανδημίας, ἡ ὁποία ταλαιπωρεῖ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα.

Σήμερα εἶναι ἡμέρα Μνήμης, Τιμῆς καί Ἐλπίδος. Μνήμης Ἁγίων, Νεομαρτύρων, Ἐθνομαρτύρων, Ἡρώων, Ἀγωνιστῶν, Δασκάλων τοῦ Γένους, κληρικῶν καί λαϊκῶν, ἀνδρῶν καί γυναικῶν πού ἔδωσαν τά πάντα γιά τήν Πατρίδα.

Θυμόμαστε ἐκείνους πού προετοίμασαν τό ἔδαφος. Ἐκείνους πού διαφύλαξαν τήν Πίστη, τήν γλῶσσα καί τήν ἐθνική συνείδηση. Ἐκείνους πού καλλιέργησαν τό ἀγωνιστικό ἦθος. Ἐκείνους πού διατήρησαν τήν ἄσβεστη φλόγα τῆς ἐλπίδας. Θυμόμαστε τά λόγια του Ἁγίου καί Ἐθναποστόλου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ὁ ὁποῖος δίδασκε ὅτι θά ἔλθει τό ποθούμενον (ἡ ἀπελευθέρωση), ἀρκεῖ νά κρατήσουμε τήν Χριστιανική Πίστη μας καί τήν ἑλληνική γλῶσσα καί παιδεία.

Τιμοῦμε τούς Ἀγωνιστές τῶν πολλῶν προεπαναστατικῶν κινημάτων. Τούς ἄνδρες καί τίς γυναῖκες πού ἔπεσαν στούς ἀγῶνες τῶν 400 ἐτῶν γιά τήν Νότιο Ἑλλάδα, ἀλλά καί τῶν 500 ἐτῶν γιά τήν Βόρειο Ἑλλάδα. Τιμοῦμε τήν σεμνότητα καί τήν μαχητικότητα τῶν μελῶν τῆς Φιλικῆς Ἑταιρείας, οἱ ὁποῖοι ξεκίνησαν τό τόλμημά τους ἀνήμερα τοῦ Σταυροῦ στίς 14 Σεπτεμβρίου 1814 καί ὀργάνωσαν τήν Ἐθνεγερσία μέ μυστικότητα καί μέ εὐφυΐα, παρά τό ἀρνητικό διεθνές περιβάλλον. Τιμοῦμε ὅλους ἐκείνους πού ἔχυσαν τό αἷμα τους στίς μάχες, στίς πολιορκίες, στίς ναυμαχίες τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως. Τιμοῦμε τά θύματα τῶν Ὁλοκαυτωμάτων καί τῶν σφαγῶν στήν Νάουσα, στήν Χίο, στήν Κύπρο, στίς Κυδωνίες, στό Μεσολόγγι καί ἁπανταχοῦ τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Ἐλπίζουμε καί ὁραματιζόμαστε. Ἐλπίζουμε νά παραμείνει ἡ Ἑλλάδα ἐλεύθερη ἀπό κάθε καταπίεση καί ἀπειλή, στηριζόμενη στήν Ἁγία Πίστη τοῦ Χριστοῦ καί στίς δημοκρατικές ἀρχές καί ἀξίες. Ἐπιθυμοῦμε τήν εἰρηνική συμβίωση μέ ὅλους τούς λαούς τῆς γῆς, ἀλλά δέν εἴμαστε διατεθειμένοι νά ἀπεμπολήσουμε τά ἐθνικά μας δίκαια. Ὅσα ἀποκτήθηκαν μέ αἷμα ἀπό τούς προγόνους μας ὀφείλουμε νά τά διαφυλάξουμε, ὥστε νά παραδώσουμε στίς νεώτερες γενιές τήν Ἑλλάδα ἀσφαλῆ καί ἱκανή νά ἀναδείξει τήν πλούσια καί ζῶσα πολιτισμική κληρονομιά της.

Καλούμαστε, λοιπόν, νά πορευθοῦμε μέ τήν ἐλπίδα τοῦ μέλλοντος, ἔχοντας τήν συνείδηση ὅτι τό μέλλον εἶναι αὐτό πού δίνει οὐσιαστικό νόημα σέ ὅσα προηγήθηκαν. Ἕνα μέλλον πού ἀποκαλύπτει τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στήν ζωή μας. Οἱ πρόγονοί μας, τό 1821, δέν θά εἶχαν ἐπιτύχει σέ κανέναν ἀγῶνα τους χωρίς πίστη σ’ αὐτήν τήν ζωντανή παρουσία τοῦ ὄντως Ζῶντος Θεοῦ.

Ἡ ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, ἡ ὁποία τόσα πολλά σηματοδοτεῖ γιά τό λαμπρό μέλλον τῆς πορείας τοῦ ἀνθρώπου στά ἔσχατα, εἶχε ἐπιλεγεῖ ἀπό τήν Φιλική Ἑταιρεία, ἤδη ἀπό τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1820, γιά τήν ἐξέγερση στήν Πελοπόννησο καί σέ ἄλλα μέρη τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Τό βεβαιώνουν πολλοί πρωταγωνιστές στά κείμενά τους, μέ πιό χαρακτηριστική τήν ἀναφορά τοῦ Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στήν «Διήγηση Συμβάντων τῆς Ἑλληνικῆς Φυλῆς». Ἐκεῖνοι πού προετοίμασαν τήν Ἐπανάσταση ἤθελαν νά συνδέσουν τόν Ἀγῶνα τους γιά τήν ἐλευθερία τῆς Πατρίδος μέ τήν Ὀρθόδοξη πίστη καί ζωή, τό πρόσωπο τῆς Παναγίας μέ τήν σωτηρία τους. Καί στό τρίτο ἔτος τοῦ Ἀγῶνος, στίς 30 Ἰανουαρίου 1823, ἡ Παναγία τούς ἔδωσε τό μήνυμα ὅτι ὁ Ἀγώνας θά εὐοδωθεῖ. Τότε ἀκριβῶς ἀνευρέθη μέ θαυματουργικό τρόπο ἡ εἰκόνα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου στήν Τῆνο, κατόπιν ὑποδείξεως τῆς μοναχῆς Πελαγίας, ἤδη Ἁγίας τῆς Ἐκκλησίας μας.

Τέκνα τῆς Ἐκκλησίας μας εὐλογημένα,
Ἔχοντας ὅλα τά προαναφερθέντα στόν νοῦ μας, ἄς ἀτενίσουμε μέ αἰσιοδοξία τό μέλλον. Ἡ 25η Μαρτίου 2021 ἄς γίνει ἡ ἀφετηρία καί τό ἐφαλτήριο μίας νέας πορείας ὡς πρός τήν σχέση μας μέ τό Γένος καί τήν Πατρίδα μας. Ἄς προσπαθήσουμε νά συνδυάσουμε τήν Χριστιανική μας Παράδοση καί τήν ἱστορική μας συνέχεια μέ τίς ἀνάγκες τῆς σύγχρονης ἐποχῆς. Καί ἄς ξαναδιαβάσουμε μέ προσοχή τήν λαϊκή σοφία τοῦ Στρατηγοῦ Ἰωάννη Μακρυγιάννη, ὁ ὁποῖος συνοψίζει τό νόημα τοῦ Ἀγώνα σέ μία σύντομη συζήτησή του μέ τόν Γάλλο Ναύαρχο Δεριγνύ πρίν ἀπό τήν μάχη μέ τόν Ἰμπραήμ στούς Μύλους τῆς Ἀργολίδος:
«Ἐκεῖ ὁπού ‘φκιανα τίς θέσεις εἰς τούς Μύλους, ἦρθε ὁ Ντερνύς νά μέ ἰδεῖ».
Μοῦ λέγει: «Τί κάνεις αὐτοῦ; Αὐτές οἱ θέσεις εἶναι ἀδύνατες• τί πόλεμον θά κάμετε μέ τόν Μπραΐμη αὐτοῦ;»
Τοῦ λέγω: «Εἶναι ἀδύνατες οἱ θέσεις κι ἐμεῖς. Ὅμως εἶναι δυνατός ὁ Θεός ὁπού μᾶς προστατεύει ...».
Εἴμαστε ἀδύνατοι, ἀλλά εἶναι δυνατός ὁ Θεός μας, διδάσκει ὁ Μακρυγιάννης. Κι ἐμεῖς ἀδύναμοι νιώθουμε καί εἴμαστε, ἀλλά μέ πίστη στόν Θεό, μέ ἐπίγνωση τῆς ἱστορίας μας καί μέ ἐλπίδα στήν Ζωή πού ἔρχεται ἀπό τό μέλλον θά γίνουμε πιό δυνατοί γιά νά ἀντιμετωπίσουμε τίς δυσκολίες!

Τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά,

Γιά μᾶς τούς Ὀρθοδόξους, αὐτός ὁ σταθερός προσανατολισμός τῆς ἱστορίας πρός τό μέλλον εἶναι πού μεταμορφώνει καί δίδει πραγματικό νόημα στόν παρόντα καιρό. Ἀποτελεῖ ἀπάντηση στό ζήτημα τοῦ θανάτου καί γι’ αὐτό ἀποτυπώθηκε μέ ἀπαράμιλλη εὐστοχία στό πάντα ἐπίκαιρο ἐπαναστατικό σύνθημα τῶν Ἀγωνιστῶν τοῦ 1821 «Ἐλευθερία ἤ Θάνατος». Ἡ πίστη ὅτι ἡ ἱστορία πορεύεται ὄχι στήν ἐπιστροφή της σέ ἕνα τέλειο παρελθόν, ἀλλά σέ ἕνα ἐσχατολογικό μέλλον τό ὁποῖο τήν ἀναμένει καί δέν δύναται νά ἀναιρέσει τήν μνήμη του, ἦταν πού κράτησε ἀπροσκύνητους ἐπί 400 χρόνια τούς προγόνους μας ὑπό τόν ὀθωμανικό ζυγό.

Ἡ ἀπελευθέρωση ἀπό τήν ὅποια κοσμική σκλαβιά προϋποθέτει τήν πίστη ὅτι τό παρελθόν δέν μπορεῖ νά καθορίζει τόν ἄνθρωπο. Γιά τήν ζωή καί τήν πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν ἄνθρωπο μόνο τό μέλλον μπορεῖ νά τόν καθορίζει. Αὐτό εἶναι ἄλλωστε καί τό νόημα τῆς Μετάνοιας.

Χρόνια πολλά, ἐλεύθερα, ἐν μετανοίᾳ καί χαρᾷ, ἐπ’ ἐλπίδι τοῦ μέλλοντος αἰῶνος!

† Ὁ Ἀθηνῶν Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος
† Ὁ Μυτιλήνης, Ἐρεσσοῦ καί Πλωμαρίου Ἰάκωβος
† Ὁ Γουμενίσσης, Ἀξιουπόλεως καί Πολυκάστρου Δημήτριος
† Ὁ Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας Παντελεήμων
† Ὁ Διδυμοτείχου, Ὀρεστιάδος καί Σουφλίου Δαμασκηνός
† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης Ἀνδρέας
† Ὁ Ξάνθης καί Περιθεωρίου Παντελεήμων
† Ὁ Ἄρτης Καλλίνικος
† Ὁ Ἰλίου, Ἀχαρνῶν καί Πετρουπόλεως Ἀθηναγόρας
† Ὁ Ζακύνθου Διονύσιος
† Ὁ Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ Κύριλλος
† Ὁ Νέας Ἰωνίας, Φιλαδελφείας, Ἡρακλείου καί Χαλκηδόνος Γαβριήλ
† Ὁ Γλυφάδας, Ἑλληνικοῦ, Βούλας, Βουλιαγμένης καί Βάρης Ἀντώνιος
Ὁ Ἀρχιγραμματεύς
† Ὁ Ὠρεῶν Φιλόθεος

Φέτος θα γιορτάσουμε καλύτερα

$
0
0
Έχοντας εισέλθει στην τρίτη εβδομάδα της Μεγάλης Σαρακοστής και ατενίζοντας τον δρόμο προς την Αγία Ανάσταση του Κυρίου μας, εύλογα στο χριστεπώνυμο πλήρωμα (κληρικούς και λαϊκούς) γεννώνται πολλά ερωτήματα με το πώς και με ποιον τρόπο θα εορτάσουμε φέτος το Πάσχα. 
Έχοντας γνώση και συναίσθηση της πραγματικότητας από την επιδημιολογική εικόνα που επικρατεί σήμερα στη χώρα μας με την επιδημία του COVID-19 αλλά ταυτόχρονα έχοντας αποκτήσει τη σχετική εμπειρία για την καλύτερη εφαρμογή και την πιστή τήρηση των προβλεπόμενων υγειονομικών μέτρων εντός των ιερών ναών, μπορούμε ανεπιφύλακτα να τονίσουμε ότι το φετινό Πάσχα όντως θα είναι πολύ καλύτερο από το περσινό. 

Το σύνθημα-μήνυμα "Μένουμε σπίτι φέτος το Πάσχα μόνοι, για να μπορέσουμε του χρόνου όλοι μαζί"που τόσο έντονα και σε καθημερινή βάση ακουγόταν πέρυσι αυτή την περίοδο, φέτος δεν μπορεί να ισχύσει σε καμία λογική βάση. Η Εκκλησία σήμερα στη μεγάλη συντριπτική της πλειοψηφία τηρεί εντός των λατρευτικών της χωρών που είναι οι ιεροί ναοί την υποδειγματική τήρηση και εφαρμογή των μέτρων. Το ίδιο θα συμβεί και τις ημέρες της Αγίας και Μεγάλης εβδομάδος. Άλλωστε όλα τα στελέχη της (εκκλησιαστικοί επίτροποι, νεωκόροι, κυρίες φιλόπτωχων ταμείων κ.λπ.) βρίσκονται νυχθημερόν στους ιερούς ναούς, υποδεικνύοντας και προσφέροντας κάθε δυνατή βοήθεια στους πιστούς για την ομαλή και απρόσκοπτη συμμετοχή τους στη Θεία Λατρεία και συμβάλλοντας καθοριστικά στη μη διασπορά της νόσου.

Επίσης δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι φέτος το Πάσχα είναι στις 2 Μαΐου, οπότε και υπό φυσιολογικές συνθήκες ο καιρός θα προσφέρεται έτσι ώστε πολλοί από τους πιστούς να παρακολουθήσουν από τα προαύλια των ιερών ναών της Ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδος. Επίσης ορισμένες ακολουθίες όπως π.χ. η ακολουθία της Ιεράς Αποκαθηλώσεως, του Επιτάφιου Θρήνου κ.ά., θα μπορούσαν να τελεστούν στα προαύλια των ιερών ναών προκειμένου να αποφευχθεί ο τυχόν συνωστισμός. Την Κυριακή των Βαΐων, τη Μεγάλη Πέμπτη και το Μεγάλο Σάββατο το πρωί μπορούν να τελεστούν δύο και τρεις Θείες Λειτουργίες κατά ανάλογο τρόπο όπως έγινε τα Χριστούγεννα και τα Θεοφάνεια. Ναι, είμαστε βέβαιοι πως φέτος θα εορτάσουμε πολύ καλύτερα το Πάσχα από ό,τι πέρυσι. Το κεκλεισμένων των θυρών πάει και πέρασε και με τίποτα, μα με τίποτα δεν επανέρχεται.

Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Βαμβακίδης Αντιπρόεδρος του Ιερού συνδέσμου κληρικών Ελλάδος (ΙΣΚΕ)

Ρητή αντίθεση του ΙΣΚΕ στην πραγματοποίηση της τελετής και της Θείας Λειτουργίας της Αναστάσεως κατά τις απογευματινές ώρες του Μ. Σαββάτου.

$
0
0
Αθήνα, 21 Απριλίου 2021

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Για μια ακόμα φορά, Ιερείς και πιστοί, βρεθήκαμε προ εκπλήξεως εξαιτίας της απαίδευτης παρέμβασης της Πολιτείας σε θέματα αμιγώς εκκλησιαστικά, και μάλιστα αφορώντα τον σκληρό πυρήνα της χριστιανικής λατρείας.

Με την παρούσα ανακοίνωση, ως Ιερός Σύνδεσμος Κληρικών Ελλάδος, επιθυμούμε να εκφράσουμε αφενός μεν την συμφωνία μας ως προς το να τελούνται οι ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδος νωρίτερα από την συνήθη ώρα, λόγω των έκτακτων υγειονομικών μέτρων που επιβάλλει η πανδημία της Covid-19, αφετέρου όμως υπογραμμίζουμε την βαθιά αντίθεσή μας στο να πραγματοποιηθεί η τελετή και η Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως κατά τις απογευματινές ώρες του Μεγάλου Σαββάτου.

Η ρητή αντίθεσή μας υπαγορεύεται εξάπαντος από θεολογικούς λόγους, καθώς η Ανάσταση του Ιησού Χριστού δεν πραγματοποιήθηκε την ημέρα του Σαββάτου αλλά την ημέρα της Κυριακής, την έναρξη της οποίας σηματοδοτεί η 12η νυχτερινή ώρα, κατά την οποία αγγέλλεται το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως επί αιώνες. Κατά συνέπεια, θεωρούμε ανεπίτρεπτη και μη χριστιανικά αποδεκτή αυτή την ρύθμιση - ούτε για λόγους οικονομίας - καθώς θίγονται βασικές παράμετροι της πίστεώς μας. Επίσης, αδυνατούμε να κατανοήσουμε και να αποδεχθούμε τους προβαλλόμενους από την Πολιτεία λόγους κοινωνικού συμφέροντος, καθώς φαίνεται να περισσεύει η υποκρισία. Συγκεκριμένα, τις τελευταίες ημέρες παρατηρούμε εμβρόντητοι την Πολιτεία να παραμένει απαθής θεατής στις συναθροίσεις πολιτών σε πολλές πλατείες ελληνικών πόλεων. Οι συνωστιζόμενοι στις πλατείες αγνοούν επιδεικτικά τα υγειονομικά μέτρα και διασκεδάζουν μέχρι πρωίας προκαλώντας το κοινό αίσθημα και αψηφώντας την νομοθεσία.

Είναι παράλογη - αν όχι ύποπτη - η σπουδή της Κυβέρνησης να εστιάσει τη μεριμνά της για την καταπολέμηση της πανδημίας στους πιστούς που θα συγκεντρωθούν μία βραδιά το χρόνο, αυτή της Αναστάσεως, για να συμμετάσχουν εορταστικά προσευχόμενοι στην Λαμπροφόρο Θεία Λειτουργία, την ώρα που κάθε βράδυ γίνονται έργω επιτρεπτές και αποδεκτές τεράστιες συναθροίσεις χιλιάδων πολιτών, οι οποίοι διασκεδάζουν ανενόχλητοι μέχρι πρωίας.

Αναπόφευκτα έρχεται στο μυαλό και το στόμα όλων μας ο λόγος του Κυρίου: «Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, οἱ διυλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες!» (Ματθ.23,24)

Θέλουμε να ελπίζουμε πως οι εμπνευστές των ρυθμίσεων αυτών είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι - ή έστω σέβονται την πίστη του λαού μας - και γνωρίζουν τη θρησκευτική και ευρύτερα πολιτισμική σημασία των ημερών του Πάσχα για την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό.

Σε περίπτωση που δεν ισχύουν αυτές οι προϋποθέσεις, οφείλουν να ενημερωθούν από την επίσημη Εκκλησία, η οποία εκπροσωπεί το συντριπτικό ποσοστό του πληθυσμού της χώρας, και να μην προβαίνουν σε αποφάσεις που προκαλούν το ορθόδοξο αίσθημα και προσβάλλουν τη χριστιανική λατρεία.

ΕΚ ΤΟΥ ΙΣΚΕ

Άρθρο του π. Γεωργίου Σελλή: Οι ιερείς οφείλουν να μελετούν και να καταρτίζονται

$
0
0

Λέγουν πολλοί πως οι τοίχοι του σπιτιού του ιερέα πρέπει να είναι γυάλινοι, υπονοώντας πως, η ζωή του ιερέα πρέπει να είναι τόσο καθαρή που να μην έχει τίποτα μεμπτό να κρύψει.

Σήμερα μετά τα θλιβερά γεγονότα που συνέβησαν στον χώρο της Εκκλησίας πρέπει να στραφούμε στους Αγίους της Εκκλησίας μας για να δούμε ποια είναι η γνώμη τους για τον ρόλο του ιερέα.

Επειδή είναι μεγάλη η αξία και η τιμή της Ιερωσύνης απαιτείται μεγάλη προσοχή και σεβασμός από εκείνους πού επιθυμούν να την λάβουν. Ο άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης είναι κατηγορηματικός στο θέμα αυτό όχι μόνο γι’ αυτούς πού πρόκειται να προσέλθουν στην Ιερωσύνη αλλά και για εκείνους πού ήδη την έχουν λάβει. Ως ουσιώδες προσόν θεωρεί την καθαρότητα βίου η οποία ακολουθείται από την ορθόδοξη πίστη: “Πᾶσι μέν ἐφεῖται, καθαροῦ μόνον βίου ἐπειλημμένοις, ἐν ὀρθοδόξῳ τῆ πίστει, …” Οι κληρικοί είναι απαραίτητο να ζουν αξίως της ιερατικής τους ιδιότητας οφείλουν να στολίζουν τις ψυχές τους, με ευλάβεια και σωφροσύνη, όπως ακριβώς φροντίζουν για τα ιερά σκεύη και κοσμούν το ιερό θυσιαστήριο αποφεύγοντας οτιδήποτε αμαυρώνει το σεβάσμιο σχήμα της Ιερωσύνης. Ταυτόχρονα οφείλουν να μελετούν και να καταρτίζονται «ἐπεί καί ἀναγκαῖον … τά περί τῶν θείων τελετῶν τούς λόγους εἰδέναι, … οἵων κατηξιώθημεν δωρημάτων εὐγνώμονες δοῦλοι περί τόν εὐεργέτην τυγχάνωμεν καί τοῦ θείου ἔργου αὐτοῦ ὅση δύναμις ἐπιμελούμεθα» διότι διαφορετικά και οι ίδιοι δεν θα μπορούν να ανταπεξέλθουν με ευδόκιμο τρόπο στα καθήκοντά τους. Οφείλουν να επιτελούν τα καθήκοντά τους ταπεινά και όχι με πνεύμα κενοδοξίας και επιδείξεως και να είναι υποδείγματα αρετής οδηγώντας το ποίμνιο στο δρόμο της αρετής και της αγιότητας.

Ο άγιος Συμεών επισημαίνει άτι υπάρχουν πράγματι κληρικοί πού φέρουν αναξίως τη χάρη της Ιερωσύνης. Ακολουθώντας στο σημείο αυτό τον ιερό Χρυσόστομο, υποστηρίζει ότι “οὐ πάντας μέν χειροτονεῖ τό Πνεῦμα τό ἅγιον, διά πάντων δέ ἐνεργεῖ”. Ο Θεός δηλ. μολονότι δεν επιδοκιμάζει τή χειροτονία τους, παρά ταύτα ενεργεί και διά μέσου αυτών για να μην ματαιωθεί η σωτηρία των ανθρώπων, “διά τό σωθῆναι τόν λαόν”( “Πάντας μέν ὁ Θεός οὐ χειροτονεῖ, διά πάντων δέ ἐνεργεῖ, εἰ καί αὐτοί εἶεν ἀνάξιοι, διά τό σωθῆναι τόν λαόν”).

Το ερώτημα που ίσως γεννηθεί σε ορισμένους είναι εάν είναι δυνατόν τη σύγχρονη εποχή, με τις τόσες προκλήσεις και πειρασμούς, ένας ιερέας μπορεί να ανταποκριθεί στις πνευματικές προϋποθέσεις που θέτουν οι Πατέρες μας. Δεν χρειάζεται να επικαλεστούμε θεωρητικά επιχειρήματα αλλά θα αρκεστούμε να αναφέρουμε ορισμένα πρακτικά παραδείγματα. Ιερείς που έζησαν και εκοιμήθησαν, όχι πριν αιώνες αλλά στις μέρες μας, πριν λίγα χρόνια, όπως ο άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης και ο άγιος Ιερώνυμος ο Σιμωνοπετρίτης οι οποίοι για πολλά έτη διακόνησαν μέσα στο θόρυβο και της προκλήσεις της μεγαλούπολης της Αθήνας, ο άγιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, ο άγιος Ιάκωβος ο εν Ευβοία, ο άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ, αλλά και λίγο παλαιότερα, όπως ο άγιος Γεώργιος Καρσλίδης, ο άγιος Νικόλαος ο Πλανάς, ο άγιος Παναγής ο Μπασιάς, ο άγιος Σάββας ο εν Καλύμνω, αλλά και αναρίθμητοι άλλοι χαρισματικοί ιερείς, φανεροί και αφανείς, έγγαμοι και άγαμοι, επορεύθησαν το δρόμο της αγιότητας και φωτίζουν και όλους τους σύγχρονους ιερείς ώστε να ακολουθήσουν αυτήν την οδό, την οδό της ταπεινώσεως και της ανιδιοτελούς αγάπης και μας λέγουν ότι ναι, είναι δυνατόν, όχι μόνο στα παλαιά χρόνια αλλά και στην εποχή μας, είναι δυνατόν ο ιερέας να ανταποκριθεί στην υψηλή του κλήση, δηλαδή να δείχνει στον κόσμο, λόγω και έργω, την ορθή πορεία και τον προορισμό του που είναι η επίτευξη της αγιότητας και η ομοίωση με το Θεό.

Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Σελλής
Πρόεδρος Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος (Ι.Σ.Κ.Ε.)

το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (αναδημοσίευση από https://www.parapolitikaargolida.gr/ )

Ἐκκλησία καί ἐπιστήμη στόν ἀγῶνα κατά τῆς πανδημίας (Συνοδική Εγκύκλιος)

$
0
0
Αριθμ. Πρωτ. 3074
Αριθμ.Διεκπ. 1365

Αθηνησι τη‚ 14ῃ Ἰουλίου 2021

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 3045

Πρός
τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Θέμα: «Ἐκκλησία καί ἐπιστήμη στόν ἀγῶνα κατά τῆς πανδημίας»

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Τό τελειότερο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος πλάστηκε γιά νά ζεῖ αἰώνια. Ὁ ἐγωισμός ὁδήγησε τόν ἄνθρωπο στήν πτώση καί ἡ πτώση ἔφερε ὡς συνέπεια τίς ἀσθένειες καί τόν θάνατο.

Ὁ Δημιουργός μας, γιά νά ἁπαλύνει τόν πόνο τῶν ἀνθρώπων ἀπό τίς ἀσθένειες, μᾶς χάρισε τήν ἰατρική ἐπιστήμη καί τά φάρμακα. Στήν Παλαιά Διαθήκη ὁ Προφήτης Ἠσαΐας μέ τήν βοήθεια τῆς τότε ἰατρικῆς, ἐθεράπευσε τόν Ἐζεκία.

Στήν Καινή Διαθήκη ἐξ ἄλλου, ὁ Ἴδιος ὁ Κύριός μας τονίζει τήν ἀναγκαιότητα τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης λέγοντας: «οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ’ οἱ κακῶς ἔχοντες» (Ματθ. 9, 12), πού σημαίνει πώς ὅταν τό σῶμα ἀσθενεῖ, ὑπάρχει ἀνάγκη τῆς συνδρομῆς τῶν ἰατρῶν.

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ἐπίσης, λίγο πρίν ἀπό τόν θάνατό του, μή ἀντέχοντας τούς πόνους τῆς ἀσθενείας του, ζήτησε ἰατρική φροντίδα στό Ἀρεταίειο Νοσοκομεῖο, ὅπου καί ἐκοιμήθη.

Ἀλλά καί ὁ Ἅγιος Λουκᾶς ὁ Ἰατρός, πρωτοπόρος σέ ἰατρικά ἐπιστημονικά ἐπιτεύγματα, χάριζε καί ἐξακολουθεῖ καί μετά τήν κοίμησή του νά χαρίζει, μέ τήν δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, στούς ἀνθρώπους τήν ὑγεία τοῦ σώματος, ἀλλά καί τῆς ψυχῆς.
Στήν ἐποχή μας, ὁ Ὅσιος Πορφύριος ἀνεδείχθη ὁ κατ’ ἐξοχήν Ἅγιος τῶν Νοσηλευτικῶν Ἱδρυμάτων καί, γνωρίζοντας ὅσο κανείς ἄλλος τόν πόνο τῶν ἀσθενῶν, ζητοῦσε ἀπό τούς ἀνθρώπους νά προσεύχονται γιά τόν φωτισμό τῶν ἰατρῶν καί ὅταν τούς ἐπισκέπτεται ἡ ἀρρώστια νά ἀπευθύνονται σέ αὐτούς γιά βοήθεια.

Ἔτσι καί σήμερα, ἡ Ἐκκλησία ἐμπιστεύεται τήν ἐπιστημονική κοινότητα τῶν ἰατρῶν, ἡ ὁποία νυχθημερόν ἀγωνίζεται γιά τήν ἀπαλλαγή τῶν ἀνθρώπων ἀπό τήν θανατηφόρο πανδημία. Μέ τόν φωτισμό τοῦ Θεοῦ καί τήν ἐπίπονη προσπάθεια τῶν ἐπιστημόνων ἐρευνητῶν, ἡ ἀνθρωπότητα ἔχει πλέον στήν διάθεσή της τό ἐμβόλιο, τό ὁποῖο εἶναι ἱκανό νά ὑψώσει τεῖχος στήν ἐξάπλωση τῆς πανδημίας. Ἡ ἐλπίδα ἔχει ἀνατείλει γιά ἐπιστροφή στήν κανονικότητα, ἀλλά, κυρίως, γιά τήν ἀνεμπόδιστη συμμετοχή στά Θεῖα Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ κορύφωση τήν Κοινωνία ὅλων μας κατά τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας.

Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, γνωρίζοντας πώς ὁ ἐμβολιασμός ἀποτελεῖ μέγιστη πράξη εὐθύνης ἀπέναντι στόν συνάνθρωπο, συνιστᾶ σέ ὅλους, σέ συνεννόηση μέ τόν ἰατρό τους, νά ἀξιοποιήσουν τό δῶρο αὐτό πού μᾶς χάρισε ὁ Θεός, προκειμένου νά προστατεύσουμε τούς ἑαυτούς μας, ἀλλά καί κάθε ἄνθρωπο «ὑπέρ οὗ Χριστός ἀπέθανε» (Ρωμ. 14, 15). Καί θέλει αὐθεντικῶς νά διαβεβαιώσει πώς αὐτό τό ἐμβόλιο δέν ἔρχεται σέ καμία ἀντίθεση μέ τήν Ἁγιογραφική, Πατερική καί Κανονική διδασκαλία τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας.

Ὁ φόβος γιά ὁτιδήποτε εἶναι πρωτόγνωρο συχνά δημιουργεῖ ἀντιδράσεις ἤ καχυποψία μέ ἀποτέλεσμα, πολλές φορές, νά ἀκούγονται φωνές, πού προκαλοῦν σύγχυση καί διαχωρισμό. Αὐτό ὅμως ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ τό αἴτημα τοῦ Κυρίου μας, κατά τήν Ἀρχιερατική Του Προσευχή, «ἵνα πάντες ἕν ὦσι» (Ἰω. 17, 21).

Στήν δύσκολη αὐτή συγκυρία χρειάζεται πίστη, σύνεση, ταπείνωση, ὑψηλό αἴσθημα εὐθύνης, ἀλληλεγγύη, ἀγάπη πρός τόν Θεό καί πρός τόν πλησίον διότι ἐάν αὐτά ἐκλείψουν, ὁ φόβος κυριεύει τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων καί κατά τόν Προφήτη Δαβίδ «ἐκεῖ ἐδειλίασαν φόβῳ, οὗ οὐκ ἦν φόβος» (Ψαλμ. 13, 5).

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Σᾶς καλοῦμε νά ἀκοῦτε τήν φωνή τῆς ἐπιστήμης καί τῶν εἰδικῶν, οἱ ὁποῖοι πάντοτε μέ ὑψηλό αἴσθημα εὐθύνης ἐνημερώνουν τούς πολίτες, προτείνοντας ἐνδεδειγμένες λύσεις προσαρμοσμένες στήν ἀντιμετώπιση τῶν δυσχερειῶν, πού κάθε φορά προκύπτουν.

Πολλές φορές, στά μέσα κοινωνικῆς δικτυώσεως προβάλλονται ἀβασάνιστα ἀπόψεις, οἱ ὁποῖες στεροῦνται ἐπιστημονικότητος, ἀλλά καί ἐκκλησιαστικοῦ πνεύματος. Γι’ αὐτό ἐφιστοῦμε τήν προσοχή, ὑπενθυμίζοντας τά λόγια τοῦ Εὐαγγελιστοῦ τῆς Ἀγάπης Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου «μή παντί πνεύματι πιστεύετε, ἀλλά δοκιμάζετε τά πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν» (Ἰω. Α΄, 4, 1).

Παιδιά μας,
Καλοῦμε ὅλους σέ πανστρατιά προσευχῆς, ἡ ὁποία ἄλλωστε ἀποτελεῖ καί τό κατ’ ἐξοχήν ὅπλο τῶν Χριστιανῶν, ὥστε μαζί καί μέ τήν τήρηση τῶν ἰατρικῶν ὁδηγιῶν καί μέ τήν βοήθεια τῶν ἐπιστημονικῶν ἐπιτευγμάτων, νά ἐκλείψει ἡ πανδημία καί ἡ ὀσμή θανάτου ἀπό τήν ἀνθρωπότητα καί ὅλοι ἑνωμένοι νά δοξάζουμε τόν Ἀρχηγό τῆς Πίστεώς μας, Ἰησοῦ Χριστό, ὁ Ὁποῖος ἦλθε σέ αὐτόν τόν κόσμο «ἵνα ζωήν ἔχωμεν καί περισσόν ἔχωμεν» (Ἰω. 10, 10).
Μετά τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης καί πολλῶν πατρικῶν εὐχῶν.

† Ὁ Ἀθηνῶν Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος
† Ὁ Μυτιλήνης, Ἐρεσσοῦ καί Πλωμαρίου Ἰάκωβος
† Ὁ Γουμενίσσης, Ἀξιουπόλεως καί Πολυκάστρου Δημήτριος
† Ὁ Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας Παντελεήμων
† Ὁ Διδυμοτείχου, Ὀρεστιάδος καί Σουφλίου Δαμασκηνός
† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης Ἀνδρέας
† Ὁ Ξάνθης καί Περιθεωρίου Παντελεήμων
† Ὁ Ἄρτης Καλλίνικος
† Ὁ Ἰλίου, Ἀχαρνῶν καί Πετρουπόλεως Ἀθηναγόρας
† Ὁ Ζακύνθου Διονύσιος
† Ὁ Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ Κύριλλος
† Ὁ Νέας Ἰωνίας, Φιλαδελφείας, Ἡρακλείου καί Χαλκηδόνος Γαβριήλ
† Ὁ Γλυφάδας, Ἑλληνικοῦ, Βούλας, Βουλιαγμένης καί Βάρης Ἀντώνιος
Ὁ Ἀρχιγραμματεύς
† Ὁ Ὠρεῶν Φιλόθεος

Ἀκριβές Ἀντίγραφον
Ὁ Ἀρχιγραμματεύς

† Ὁ Ὠρεῶν Φιλόθεος

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΜΑΣ ΡΩΤΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ

$
0
0

ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΜΑΣ ΡΩΤΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ

Κατά τή συνεδρίαση τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Τρίτης 13ης Ἰουλίου 2021 προσῆλθαν ὁ Ὑπουργός Ὑγείας κ. Βασίλειος Κικίλιας καί ὁ Καθηγητής τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς κ. Σωτήριος Τσιόδρας, πρός τούς ὁποίους ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμος καί οἱ Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί Ἀρχιερεῖς ἔθεσαν πολλά ἐρωτήματα τόσο γιά τήν πορεία τῆς πανδημίας, ὅσο καί γιά τή χρήση τῶν νέων ἐμβολίων κατά τῆς COVID-19, ἐκφράζοντας προβληματισμούς καί ἀπορίες Κληρικῶν καί λαϊκῶν χριστιανῶν, μελῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Τά ἐρωτήματα ἐστάλησαν καί γραπτῶς καί ἀπαντήθηκαν ἁρμοδίως. Ὡς ἐκ τούτου, ἀποστέλλονται ἀκολούθως πρός ἐνημέρωση τοῦ ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ πιστοῦ Λαοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος:

1 Ἔχω κάνει καί τίς δύο δόσεις τοῦ ἐμβολίου. Στήν περίπτωση αὐτή, τί προστασία ἔχω ἀπό τή μετάλλαξη «Δέλτα»;

Ὅλα τά ἐμβόλια (Pfizer, Moderna, Astra Zeneca, Johnson & Johnson) προσφέρουν ὑψηλή προστασία γιά τήν ἀποφυγή σοβαρῆς νόσησης, διασωλήνωσης καί θανάτου, ὅπως καί γιά τήν πιθανότητα νά νοσήσει κάποιος καί νά μπεῖ στό νοσοκομεῖο. Ἡ ὑψηλή αὐτή προστασία ἰσχύει καί γιά τή μετάλλαξη «Δέλτα».

2Ἐφόσον ἔχω κάνει καί τίς δύο δόσεις τοῦ ἐμβολίου, θά χρειαστεῖ ὓστερα ἀπό κάποιους μῆνες νά κάνω καί μία τρίτη ἤ τέταρτη δόση;

Δέν γνωρίζουμε ἀκόμη ἐάν τά πλήρως ἐμβολιασμένα ἄτομα θά χρειαστοῦν ἐπιπλέον ἀναμνηστικές δόσεις τοῦ ἐμβολίου ἔναντι τῆς COVID-19 ἐπειδή ἀκόμα μαθαίνουμε πόσο διαρκεῖ ἡ ἀνοσία τόσο μετά τή νόσηση, ὅσο καί μετά τόν ἐμβολιασμό. Ἐπιπλέον, ἡ αὐξημένη παρουσία τῶν μεταλλάξεων μπορεῖ νά ἐπηρεάσει τή συχνότητα χορήγησης τῶν ἀναμνηστικῶν δόσεων. 

3 Ἄν ἀρρωστήσω ἀπό κορωνοϊό, παρότι ἔχω κάνει τό ἐμβόλιο, ὑπάρχει κίνδυνος νά χρειαστῶ διασωλήνωση;

Μέχρι σήμερα σχεδόν ὅλοι ὅσοι νοσηλεύονται σέ ΜΕΘ εἶναι ἀνεμβολίαστοι. Ὁ ἐμβολιασμός μειώνει σημαντικά τόν κίνδυνο ἐκδήλωσης σοβαρῆς νόσησης ἀπό τόν ἰό, διασωλήνωσης καί εἰσαγωγῆς σέ ΜΕΘ. Ἡ περίπτωση νά νοσήσει βαριά κάποιος πλήρως ἐμβολιασμένος καί νά νοσηλευτεῖ εἶναι σπάνια καί, ὅταν συμβαίνει αὐτό, συνήθως συνυπάρχει ὑποκείμενο νόσημα.

4Τό βασικό ἐπιχείρημα ὁρισμένων εἶναι ὃτι τό ἐμβόλιο περιέχει ἐμβρυικά κύτταρα καί ὃταν δέχεσαι τό ἐμβόλιο, εἶναι σάν νά σκοτώνεις τό ἔμβρυο γιά νά ζήσεις ἐσύ. Θά πρέπει νά διευκρινισθεῖ ἀπό ἐπιστήμονες ὃσον ἀφο ρᾶ στά στοιχεῖα πού περιέχονται στό ἐμβόλιο. Πολλοί ἀπό τούς Χριστιανούς βρίσκονται σέ σύγχυση. Ὑπάρχουν καί γιατροί οἱ ὁποῖοι διαφωνοῦν. Τελικά, στά ἐμβόλια χρησιμοποιοῦνται ἐμβρυικά κύτταρα;

Κανένα ἀπό τά ἐμβόλια COVID-19 πού χρησιμοποιοῦνται στή χώρα μας δέν περιέχει ἐμβρυικά κύτταρα. Πιό συγκεκριμένα, ἐμβρυικές κυτταρικές σειρές (ὄχι ὁ ἐμβρυικός ἱστός) χρησιμοποιοῦνται μερικές φορές στή διαδικασία παρασκευῆς ἐμβολίων, συμπεριλαμβανομένων τῶν ἐμβολίων ἔναντι τῆς COVID-19. Οἱ ἐμβρυικές κυτταρικές σειρές προέρχονται ἀπό ἱστούς ἐμβρύων ἀπό θεραπευτική διακοπή τῆς κύησης καί ἐλήφθησαν ἐδῶ καί δεκαετίες (1960, 1973, 1985). Αὐτά τά κύτταρα ἀναπαράγονται ἔκτοτε στό ἐργαστήριο καί ἀφαιροῦνται πρίν ἀπό τήν ὁλοκλήρωση τῆς παρασκευῆς τῶν ἀντίστοιχων ἐμβολίων. Δέν τίθεται λοιπόν ζήτημα χριστιανικῆς ἠθικῆς γιά τή χρήση τῶν ἐμβολίων, τά ὁποῖα σώζουν ζωές.

5 Ὑφίσταται ἔλεγχος τῆς προσωπικότητας μέσα ἀπό τό ἐμβόλιο;

Τό ἐμβόλιο δέν ἐπιδρᾶ στήν προσωπικότητα τοῦ ἐμβολιαζόμενου ἀτόμου.

6Περιέχει τό ἐμβόλιο μαγνητισμό ἤ νανοσωματίδια ἤ «τσιπάκι»;

Τά ἐμβόλια ἔναντι τῆς COVID-19 δέν περιέχουν μικροτσίπ. Αὐτά εἶναι ἐξωπραγματικές θεωρίες, οἱ ὁποῖες βασίζονται σέ μία λανθασμένη ἐκστρατεία παραπληροφόρησης πού πραγματο - ποι εῖ ται στό διαδίκτυο. Μέ νανοσωματίδια καλύπτονται τά μόρια mRNA, τά ὁποῖα ἀποβάλλονται ταχύτατα ἀπό τόν ὀργανισμό. Τά συστατικά τῶν ἐμβολίων ἀναγράφονται στό φύλλο ὁδηγιῶν τοῦ προϊόντος.

7Στόν ἐμβολιασμένο θά ὑπάρξουν θανατηφόρες παρενέργειες τά ἑπόμενα χρόνια;

Τά σύγχρονα δεδομένα δείχνουν ὅτι τά ἐμβόλια πού χρησιμοποιοῦνται κατά τοῦ κορωνοϊοῦ SARS-CoV-2 εἶναι ἀσφαλῆ. Ἀπό ὅλα τά γνωστά ἐμβόλια πού χορηγοῦνται στήν παιδική ἡλικία, δέν καταγράφονται θανατηφόρες παρενέργειες ἐδῶ καί δεκαετίες. Ἄλλωστε τό συστατικό (ἀντιγόνο) τῶν ἐμβολίων καταστρέφεται ἀπό τόν ἲδιο τόν ὀργανισμό μόλις προκαλέσει τήν παραγωγή ἀντισωμάτων πού συμβάλλουν στήν προστασία μας. Οἱ περισσότερες ἀνεπιθύμητες ἐνέργειες τῶν ἐμβολίων παρουσιάζονται τίς πρῶτες ἑβδομάδες μετά τή χορήγησή τους, εἶναι ἤπιες καί βραχυπρόθεσμες καί δέν ἐμφανίζονται σέ ὅλους. 

8 Πολλά νέα ζευγάρια ἔρχονται καί ρωτοῦν ἄν πρέπει νά κάνουν τό ἐμβόλιο διότι ὁ γιατρός τούς εἶπε: «Ἄν θέλετε νά τεκνοποιήσετε, δέν πρέπει νά κάνετε τό ἐμβόλιο». Ποιά εἶναι ἡ ἀλήθεια; 

Δέν ὑπάρχει κίνδυνος γιά τήν τεκνοποίηση ἀπό τόν ἐμβολιασμό. Δέν ἔχει διαπιστωθεῖ βλαπτική ἐπίδραση ἀπό τό ἐμβόλιο στή γονιμότητα ἀνδρῶν καί γυναικῶν. Σύμφωνα μέ μελέτες, τά ἐμβόλια mRNA μπορεῖ νά χορηγηθοῦν μέ ἀσφάλεια κατά τή διάρκεια τῆς κύησης καί τοῦ θηλασμοῦ, καθώς ἐκτιμᾶται ὅτι δέν θέτουν σέ κίνδυνο τήν ἔγκυο ἤ τό ἔμβρυο διότι δέν εἶναι ἐμβόλια μέ ζῶντες ἐξασθενημένους ἰούς. Τό mRNA στό ἐμβόλιο ἀποδομεῖται γρήγορα μέ τίς συνήθεις κυτταρικές διεργασίες καί δέν εἰσέρχεται στόν πυρῆνα τοῦ κυττάρου. 

9 Τά ἐμβόλια εἶναι σέ πειραματικό στάδιο;

Τά ἐμβόλια δοκιμάζονται πρίν πάρουν τήν ἄδεια κυκλοφορίας σέ χιλιάδες ἐθελοντές καί, ἐφόσον κριθοῦν ἀποτελεσματικά καί ἀσφαλῆ, χορηγοῦνται στό εὐρύ κοινό. Μέχρι σήμερα ἔχουν γίνει 3.510.000.000 δόσεις ἐμβολίων σέ ὅλον τόν κόσμο.

10Ποιές εἶναι οἱ διαφορές τῶν ἐμβολίων mRNA μέ τά «παραδοσιακά» ἐμβόλια; 

Στά «παραδοσιακά» ἐμβόλια χρησιμοποιοῦνται ὁλόκληροι μικροοργανισμοί (μικρόβια/ἰοί), νεκροί ἤ μέ μειωμένη λοιμογόνο δράση. Τά ἐμβόλια mRNA μοιάζουν μέ ταχυδρόμο πού μεταφέρει μία πληροφορία στόν ἀνθρώπινο ὀργανισμό, προκειμένου αὐτός νά κατασκευάσει να μικρό πρωτεϊνικό τμῆμα τοῦ ἰοῦ, τήν πρωτεΐνη τῆς ἀκίδας, ἡ ὁποία στή συνέχεια θά ὁδηγήσει στήν παραγωγή τῶν προστατευτικῶν ἀντισωμάτων. 

11Πῶς εἶναι δυνατόν, σέ τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, νά παραχθεῖ ἀποτελεσματικό καί πιστοποιημένο ἐμβόλιο; 

Ἡ πανδημία, γενική ἀπειλή γιά τήν ἀνθρωπότητα, συνέβαλε στήν παγκόσμια συνεργασία ἐπιστημόνων καί ἐρευ νητικῶν κέντρων πού χρηματοδοτήθηκαν γιά νά ἐφαρμόσουν μία καινοτόμο τεχνολογία γιά τήν παρασκευή τῶν ἐμβολίων, τά ὁποῖα δοκιμάστηκαν σέ ἑκατοντάδες χιλιάδες ἐθελοντές. Εἶναι αὐτονόητο ὅτι τά στάδια ἐκτίμησης τῆς ἀποτελεσματικότητας καί ἀσφάλειας τῶν ἐμβολίων καί οἱ ἁρμόδιοι ἐλεγκτικοί μηχανισμοί δέν παρακάμπτονται ποτέ, ἀφοῦ πάντα ἡ παραγωγή τῶν ἐμβολίων θά πρέπει νά πληροῖ τίς δύο αὐτές ἀπαρέγκλιτες παραμέτρους: τήν ἀποτελεσματικότητα καί τήν ἀσφάλεια. 

12Ὑπάρχουν ἀντισώματα γιά τή θεραπεία ἀσθενῶν. Στήν Ἑλλάδα ὑπάρχει αὐτή ἡ θεραπεία; Γιατί δέν χρησιμοποιεῖται σέ μεγαλύτερο ἀριθμό; 

Μέχρι σήμερα δέν ὑπάρχει ἀποτελεσματική θεραπεία γιά τή νόσο COVID19. Στίς προσπάθειες θεραπευτικῆς ἀντιμετώπισης τῆς νόσου περιλαμβάνεται καί ἡ χορήγηση ἀντισωμάτων (γ-σφαιρίνη, μονοκλωνικά), τά ὁποῖα ἔχουν χορηγηθεῖ σέ ὁρισμένες πε - ριπτώσεις καί στή χώρα μας, χωρίς ὅμως νά ἀποτελοῦν θεραπεία γιά τή νόσο.

Ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐμπιστεύεται τήν ἐπιστημονική κοινότητα τῶν ἰατρῶν, ἡ ὁποία νυχθημερόν ἀγωνίζεται γιά τήν ἀπαλλαγή τῶν ἀνθρώπων ἀπό τή θανατηφόρο πανδημία. Μέ τόν φωτισμό τοῦ Θεοῦ καί τήν ἐπίπονη προσπάθεια τῶν ἐπιστημόνων ἐρευνητῶν, ἡ ἀνθρωπότητα ἔχει πλέον στή διάθεσή της τό ἐμβόλιο, τό ὁποῖο εἶναι ἱκανό νά ὑψώσει τεῖχος στήν ἐξάπλωση τῆς πανδημίας. Ὁ ἐμβολιασμός ἀποτελεῖ μέγιστη πράξη εὐθύνης ἀπέναντι στόν συνάνθρωπο, ἐνῶ τό ἐμβόλιο κατά τοῦ κορωνοϊοῦ δέν ἔρχεται σέ καμία ἀντίθεση μέ τήν Ἁγιογραφική, Πατερική καί Κανονική διδασκαλία τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Κατά συνέπεια, τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας μποροῦν ἐλεύθερα, σύμφωνα μέ τήν ὑπόδειξη τοῦ ἰατροῦ τους, νά ἐπιλέξουν τήν πράξη τοῦ ἐμβολιασμοῦ, δίχως τόν ὁποιονδήποτε φόβο ὅτι αὐτή ἡ ἐπιλογή θά ἔχει ἐπίπτωση στή σχέση τους μέ τόν Θεό καί τήν Ἐκκλησία ἤ καί σέ αὐτήν τή σωτηρία τους

Διαβάστε το κείμενο σε μορφή pdf

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ ΙΣΚΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΑΚΗΣ

$
0
0
Στην εορτάζουσα ενορία Γεννήσεως της Θεοτόκου Γραμμένης της Ιεράς Μητροπόλεως Ζιχνών και Νευροκοπίου παρευρέθη ο Πρόεδρος του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Σελλής. Εφημέριος της ως άνω ενορίας είναι ο Αντιπρόεδρος του Ι.Σ.Κ.Ε. Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Βαμβακίδης.

Με την ευκαιρία αυτή και κατόπιν εξουσιοδοτήσεως του Δ. Σ. του Συνδέσμου οι δύο ιερείς επισκέφτηκαν τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, Δράμας κ. Παύλο, Ελευθερουπόλεως κ. Χρυσόστομο, Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνό, Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμο, Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμονα, Ξάνθης και Περιθεωρίου κ. Παντελεήμονα και Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου κ. Στέφανο. Οι συναντήσεις έγιναν σε εγκάρδιο και φιλικό κλίμα. Συζητήθηκαν επίκαιρα και σημαντικά θέματα που αφορούν τον Εφημεριακό Κλήρο και την Εκκλησία γενικότερα.

Τα μέλη του Δ.Σ. εκφράζουν θερμότατες ευχαριστίες προς τους Αγίους Αρχιερείς για την εγκάρδια υποδοχή των μελών του και ταπεινά εύχονται προς αυτούς καλή δύναμη στο δύσκολο και πολυποίκιλο έργο τους.

Στο εγγύς μέλλον θα πραγματοποιηθούν και άλλες συναντήσεις μελών του Δ. Σ και Αρχιερέων.

ΕΚ ΤΟΥ ΙΣΚΕ



Συνάντηση Δ. Σ. ΙΣΚΕ με Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο

$
0
0


Πραγματοποιήθηκε σήμερα Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2021 η προγραμματισμένη συνάντηση μεταξύ του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. κ. Ιερωνύμου και του Δ. Σ. του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος. 

Η συνάντηση έγινε σε ιδιαίτερα εγκάρδιο κλίμα. Ο Μακαριώτατος υποδέχθηκε στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών την αντιπροσωπεία του Δ. Σ., αποτελούμενη από τον Πρόεδρο, π. Γεώργιο Σελλή, τον Αντιπρόεδρο, π. Γεώργιο Βαμβακίδη, τον Γενικό Γραμματέα, π. Βασίλειο Χρηστίδη, τον Ταμία, π. Μιχαήλ Μετζάκη και τον Εκπρόσωπο Τύπου, π. Γεώργιο Κωνσταντίνου. Συζητήθηκαν θέματα που αφορούν τον εφημεριακό κλήρο και τα μέλη του Δ. Σ. έλαβαν την ευχή του Μακαριωτάτου για τη συνέχιση της υπέρ του Ιερού Κλήρου διακονίας τους. 

Στη συνέχεια τα μέλη του Δ. Σ. είχαν την ευκαιρία να λάβουν διεξοδική και πολύ ενδιαφέρουσα ενημέρωση για τις θεματικές ενότητες των νέων προγραμμάτων του Ιδρύματος Ποιμαντικής Επιμορφώσεως της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών από τον Αναπληρωτή Διευθυντή του Ιδρύματος Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Θεολόγο Αλεξανδράκη.

ΕΚ ΤΟΥ ΙΣΚΕ

Συνάντηση Δ. Σ. Ι.Σ.Κ.Ε. με Κυβερνητικό Εκπρόσωπο.

$
0
0

ΑΘΗΝΑ 5/10/2021
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος συνεχίζει τις επαφές του με σκοπό την ενημέρωση και συζήτητηση επί θεμάτων που αφορούν τον εφημεριακό Κλήρο.

Στα πλαίσια αυτής της δράσης κλιμάκιο του Δ. Σ. συναντήθηκε με τον Υφυπουργό στον Πρωθυπουργό και Κυβερνητικό Εκπρόσωπο κ. Ιωάννη Οικονόμου.

Η συνάντηση έγινε την Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2021 στη Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης στην Καλλιθέα σε ιδιαίτερα εγκάρδιο κλίμα.


Η αντιπροσωπεία του Δ. Σ., αποτελούμενη από τον Πρόεδρο, π. Γεώργιο Σελλή, τον Αντιπρόεδρο, π. Γεώργιο Βαμβακίδη, τον Γενικό Γραμματέα, π. Βασίλειο Χρηστίδη, τον Ταμία, π. Μιχαήλ Μετζάκη και τον Εκπρόσωπο Τύπου, π. Γεώργιο Κωνσταντίνου συζήτησε με τον κ. Υφυπουργό θέματα που αφορούν τον εφημεριακό Κλήρο και άλλα επίκαιρα ζητήματα.

ΕΚ ΤΟΥ ΙΣΚΕ
Viewing all 364 articles
Browse latest View live