Quantcast
Viewing all 364 articles
Browse latest View live

Όσιος Νικηφόρος ο λεπρός, καρτερίας αθλητής, προσευχής ο διδάσκαλος, κανὼν εγκρατείας...

Ο Όσιος Νικηφόρος o λεπρός (1890 - + 4. 1. 1964) της καρτερίας αθλητής λαμπρός.

Ο Όσιος Νικηφόρος (κατά κόσμο Νικόλαος) γεννήθηκε σ’ ένα ορεινό χωριό των Χανίων, στο Σηρικάρι (1890). Οι γονείς του ήταν απλοί και ευλαβείς χωρικοί, οι οποίοι ενώ ακόμη ήταν μικρό παιδί πέθαναν και τον άφησαν ορφανό. Έτσι, σε ηλικία 13 ετών έφυγε από το σπίτι του, πήγε στα Χανιά κι άρχισε να εργάζεται εκεί σ’ ένα κουρείο. Τότε εμφάνισε και τα πρώτα σημεία της νόσου του Χάνσεν δηλ. την λέπρα. Εκείνη την εποχή, τους λεπρούς τους απομόνωναν στο νησί Σπιναλόγκα, διότι η λέπρα ως μεταδοτική αρρώστια αντιμετωπίζονταν με φόβο και αποτροπιασμό. Ο Νικόλαος όταν έγινε 16 ετών και όταν τα σημάδια της νόσου άρχισαν να γίνονται πιο εμφανή, για να αποφυγή τον εγκλεισμό του στην Σπιναλόγκα έφυγε με κάποιο καράβι για την Αίγυπτο. Εκεί έμενε εργαζόμενος στην Αλεξάνδρεια, πάλι σ’ ένα κουρείο, όμως τα σημάδια της νόσου γίνονταν όλο και πιο εμφανή, ιδίως στα χέρια και στο πρόσωπο. Γι’ αυτό με την μεσολάβηση ενός κληρικού κατέφυγε στην Χίο, όπου υπήρχε τότε ένα λεπροκομείο, στο όποιο ήταν ιερεύς ο πατήρ Άνθιμος Βαγιανός, ο μετέπειτα Άγιος Άνθιμος.

Ο Νικόλαος έφτασε στη Χίο το 1914 σε ηλικία 24 ετών. Στο λεπροκομείο της Χίου, που ήταν ένα συγκρότημα με πολλά ομοιόμορφα σπιτάκια, υπήρχε το εκκλησάκι του Άγιου Λαζάρου, όπου φυλάσσονταν η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της Υπακοής. Σ’ αυτόν τον χώρο άνοιξε το στάδιο των αρετών για τον Νικόλαο. Μέσα σε 2 χρόνια ο Άγιος Άνθιμος τον έκρινε έτοιμο για το αγγελικό σχήμα και τον έκειρε μοναχό με το όνομα Νικηφόρο. Η νόσος προχωρούσε και εξελίσσονταν και ελλείψει καταλλήλων φαρμάκων, επέφερε πολλές και μεγάλες αλλοιώσεις (το φάρμακο βρέθηκε αργότερα το 1947).


Ο π. Νικηφόρος ζούσε με αδιάκριτη, γνήσια υπακοή, με νηστεία αυστηρή, εργαζόμενος στους κήπους. Μάλιστα κατέγραψε σε ένα κατάλογο και τα θαύματα του Άγιου Ανθίμου, τα όποια είχε δει «ιδίοις όμασιν» (πολλά αφορούσαν θεραπείες δαιμονιζόμενων).


Υπήρχε μια ιδιαίτερη πνευματική σχέση του Άγιου Άνθιμου με τον μοναχό Νικηφόρο, ο οποίος «ουδέ εν βήμα εμάκρυνεν απ’ αυτού», όπως αναφέρει ο πατήρ Θεόκλητος Διονυσιάτης στο βιβλίο του «Ο Άγιος Άνθιμος της Χίου». Ο π. Νικηφόρος προσευχόταν τη νύχτα ώρες ατελείωτες, κάνοντας μετάνοιες αμέτρητες, δεν είχε λογοφέρει με κανένα ούτε χάλασε την καρδιά κάποιου κι ήταν ο κύριος ψάλτης του ναού. Εξ αιτίας της ασθενείας του όμως, σιγά-σιγά έχασε το φως του κι έτσι έψαλλε τα περισσότερα τροπάρια και απήγγειλε τους Αποστόλους από στήθους.

Image may be NSFW.
Clik here to view.
Λωβοκομείο Χίου
Το 1957 έκλεισε το Λωβοκομείο της Χίου και τους εναπομείναντες ασθενείς μαζί με τον πατέρα Νικηφόρο τους έστειλαν στον Αντιλεπρικό Σταθμό Αγίας Βαρβάρας Αθηνών, στο Αιγάλεω. Την εποχή εκείνη ο πατήρ Νικηφόρος ήταν περίπου 67 ετών. Τα μέλη του και τα μάτια του είχαν τελείως αλλοιωθεί και παραμορφωθεί από την νόσο.
Εκεί, στον Αντιλεπρικό σταθμό ζούσε και ο πατήρ Ευμένιος, ο οποίος είχε κι αυτός προσβληθεί από την νόσο του Χάνσεν, αλλά με την επιτυχή φαρμακευτική αγωγή θεραπεύτηκε τελείως. Απεφάσισε όμως να μείνει όλο το υπόλοιπο της ζωής του μέσα στον Αντιλεπρικό σταθμό κοντά στους συνασθενείς του, τους οποίους φρόντιζε με πολλή αγάπη. Έτσι έγινε και υποτακτικός στον πατέρα Νικηφόρο, στον οποίο ως ανταμοιβή της υπομονής του ο Κύριος του είχε δώσει πολλά χαρίσματα. Πλήθος κόσμου συνέρρεε στο ταπεινό κελλάκι του λεπρού μοναχού Νικηφόρου, στην Αγία Βαρβάρα του Αιγάλεω, για να πάρει την ευχή του. Να τι αναφέρουν μεταξύ των άλλων όσοι τον γνώρισαν τότε:
Ενώ ο ίδιος του ήταν κατάκοιτος, με πληγές και πόνους, δεν γόγγυζε αλλά έδειχνε μεγάλη καρτερία.
Είχε το χάρισμα της παρηγοριάς των θλιβομένων.
Τα μάτια του ήταν μονίμως ερεθισμένα, η όραση του ελαχίστη, είχε αγκυλώσεις στα χέρια και παράλυση στα κάτω άκρα.
Παρ’ όλα αυτά ήταν γλυκύτατος, μειλίχιος, χαμογελαστός, διηγείτο χαριτωμένα περιστατικά, ήταν ευχάριστος, αξιαγάπητος.
Το πρόσωπο του, που ήταν φαγωμένο από τα στίγματα της ασθένειας, και τις πληγές, έλαμπε κι έπαιρναν χαρά όσοι τον έβλεπαν αυτόν τον πάμπτωχο και φαινομενικά ασθενή άνθρωπο που έλεγε: «Ας είναι δοξασμένο το άγιο Όνομα Του».
Σε ηλικία 74 ετών, στις 4 Ιανουαρίου του 1964, κοιμήθηκε ο πατήρ Νικηφόρος. Μετά την εκταφή, τα άγια του λείψανα ευωδίαζαν. Ο πατήρ Ευμένιος, και άλλοι πιστοί ανέφεραν πολλές περιπτώσεις, όπου έγιναν θαύματα με την επίκληση των πρεσβειών προς τον Θεό, του πατρός Νικηφόρου.

(Από το βιβλίο «ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ Ο ΛΕΠΡΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΤΕΡΙΑΣ ΑΘΛΗΤΗΣ ΛΑΜΠΡΟΣ», υπό Σίμωνος μονάχου, Γ’ εκδ. «ΑΓ. ΣΤΕΦΑΝΟΣ», Αθήναι 2007).


«Παιδιά μου, προσεύχεσθε; και πως προσεύχεσθε; …με την ευχή του Ιησού να προσεύχεσθε, με το ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ.Έτσι να προσεύχεσθε. Έτσι είναι καλά» (πατήρ Νικηφόρος).

Σε αφιέρωμά του ο Τύπος της Κυριακής, 17/10/2010 παρουσιάζει συγκλονιστικές φωτογραφίες από τη Σπιναλόγκα. Χαρακτηριστικές και συγκινητικές είναι οι φωτογραφίες από παπάδες που πήγαιναν και διακονούσαν τους χανσενικούς-λεπρούς,τη στιγμή που εκείνοι γνώριζαν την απόρριψη ακόμα και από την ίδια τους την οικογένεια.

Απολυτίκιον. Ήχος γ΄. Θείας πίστεως.
Θείον σμάραγδον ευρέ, ψυχή μου, ανιχνεύουσα εν ασθενείαις, Νικηφόρον σεμνόν και αθόρυβον· τον υπομείναντα πάθη του σώματος και ως χαράν την οδύνην δεξάμενον. Πάτερ όσιε, εκ θείου σταυρού, ως άγγελος, ελθέ και τους εν Γη νοσούντας ίασαι.

Κοντάκιον. Ήχος β΄. Τα άνω ζητών.
Εκ πόνου φυγών και της φθοράς του σώματος, ως έφιππος νυν οδεύεις προς ουράνια, Νικηφόρε όσιε, των λεπρών ακλόνητων στήριγμα, ως γαρ ναός υπέρλαμπρος Θεού εν ασθενεία το σώμα σου έλαμψεν!

Μεγαλυνάριο.
Έμψυχος εικών συ της αρετής, ομοιώθης, πάτερ, τω Ιώβ τη υπομονή, υπέμεινας θλίψεις Θεώ ευαρεστήσας, διό και μετά θάνατον ευωδίασας.

Τῌ Δ´ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

Μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Νικηφόρου τοῦ λεπροῦ, τοῦ ἐν Χίῳ ἐπ᾿ ἐσχάτων τῇ καρτερίᾳ ἀθλήσαντος καὶ ἐν ἀσκήσει διαπρέψαντος.


Ποίημα Ἰσιδώρας Μοναχῆς Ἁγιεροθεϊτίσσης
Ἔκδοσις: Ἅγιος Στέφανος. Ἀθήνα.

Παρακλητικός Κανόνας (βίντεο)


Πρόσκληση σε Γενική Συνέλευση του Ι.Σ.Κ.Ε. στις 13/2/2014

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ (1392 – 1444) Ο αναδειχθείς σε φλογερό υπέρμαχο και ακράδαντο στύλο της αμωμήτου ορθοδόξου πίστεως θεόπνευστος και πανευκλεής ιεράρχης της Εφέσου

Μεταξύ των φωτισμένων ιεραρχών, μεγάλων διδασκάλων και φλογερών προμάχων της Ορθοδόξου Εκκλησίας εξέχουσα θέση καταλαμβάνει ο τιμώμενος στις 19 Ιανουαρίου Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, ο αγωνιστής Επίσκοπος της Εφέσου, ο οποίος αναδείχθηκε ο αδιάψευστος μονομάχος, ο φλογερός υπέρμαχος και ο πιστός φύλακας της Ορθοδοξίας των Ανατολικών Γραικών απέναντι στην επιρροή και απειλή του Παπισμού της Δύσεως. Γι’ αυτό και υπήρξε μέγας ευεργέτης και λαμπρός φωστήρ του Έθνους των Ελλήνων, αφού κράτησε στους ώμους του ανόθευτο όλο τον πνευματικό πλούτο της Ορθοδοξίας, γενόμενος «ὄργανον τοῦ Παρακλήτου», «θεοκρότητος σάλπιγγα τῆς θεολογίας», «ὑπέρμαχος τῶν εὐσεβῶν δογμάτων», «θερμότατος ζηλωτής τῆς πατροπαραδότου ὁμολογίας τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως», «ἀνατροπέας τῆς παπικῆς ἀλαζονείας», «ἀκένωτος ποταμός τῶν εὐσεβῶν συγγραμμάτων». 

Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, ο λαμπρότατος αυτός φωστήρ της Εκκλησίας του Χριστού, ο υμνηθείς ως «μέγας ζηλωτής, ὑπερμαχῶν πατρώου φρονήματος καὶ καθαιρῶν τοῦ σκότους τὰ ὑψώματα», γεννήθηκε το 1392 στην Κωνσταντινούπολη και ήταν γόνος επιφανούς αρχοντικής οικογένειας. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Μανουήλ, οι δε ευσεβείς και ευγενείς στην καταγωγή γονείς του φρόντισαν να τον αναθρέψουν με τα νάματα της ορθοδόξου πίστεως και να του προσφέρουν επιμελή και ανωτέρα μόρφωση. Τα πρώτα γράμματα ο Μανουήλ τα διδάχθηκε από τον πατέρα του, τον Γεώργιο, ο οποίος ήταν διάκονος και σακελλίων της Μεγάλης Εκκλησίας και είχε μία φημισμένη ιδιωτική σχολή. Όταν όμως ο Μανουήλ ήταν δεκατριών ετών, ο πατέρας του απεβίωσε και έτσι έμεινε ορφανός μαζί και με τον αδελφό του, τον Ιωάννη. Τότε η μητέρα του, η Μαρία, η οποία ήταν κόρη ενός ευσεβούς ιατρού, ονόματι Λουκάς, τον έστειλε να μορφωθεί ακόμη περισσότερο πλησίον των επιφανέστερων και σοφότερων διδασκάλων της εποχής εκείνης, οι οποίοι ήταν ο Ιωάννης Χορτασμένος (ο και μετέπειτα εκλεγείς Μητροπολίτης Σηλυβρίας Ιγνάτιος) και ο φημισμένος μαθηματικός και φιλόσοφος Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθωνας. Όταν ο Μανουήλ ολοκλήρωσε τη μόρφωσή του, ανέλαβε τη διεύθυνση του πατριαρχικού σχολείου και σε σύντομο χρονικό διάστημα αναδείχθηκε ως ένας από τους επιφανέστερους διδασκάλους της Κωνσταντινουπόλεως. Ενδεικτικό είναι ότι πολλοί από τους μαθητές του διέπρεψαν αργότερα, όπως ο Γεώργιος Σχολάριος, ο οποίος μετά την Άλωση της Βασιλεύουσας εξελέγη πρώτος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως με το όνομα Γεννάδιος, ο Θεόδωρος Αγαλλιανός και ο Μητροπολίτης Μηδείας Θεοφάνης. 


Έχοντας όμως ο Μανουήλ κλίση προς τον ησυχαστικό βίο, διένειμε όλη την περιουσία του και σε ηλικία 26 ετών αποφάσισε να αφιερωθεί στον Θεό. Έτσι το 1418 κατέφυγε σε ένα από τα Πριγκηπόνησα, τη νήσο Αντιγόνη, και εκεί στη μονή της νήσου εκάρη μοναχός, λαμβάνοντας το όνομα Μάρκος. Στον τόπο αυτό παρέμεινε αγωνιζόμενος πνευματικά επί δύο έτη κοντά στον ενάρετο και επιφανή ασκητή Συμεών. Όμως μετά από δύο χρόνια, το 1420, αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τη μονή της νήσου Αντιγόνη εξαιτίας των οθωμανικών επιδρομών και να καταφύγει στην περιώνυμη μονή του Αγίου Γεωργίου των Μαγγάνων της Κωνσταντινουπόλεως, την ιδρυθείσα περί τα μέσα του 11ου αιώνα από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Θ΄ Μονομάχο (1042-1055). Στην περίφημη αυτή μονή της Κωνσταντινουπόλεως επιδόθηκε σε σκληρούς πνευματικούς αγώνες και με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος συνέθεσε τα περισσότερα από τα εκατό διασωθέντα έργα του. Μεταξύ αυτών αξιομνημόνευτα είναι τα έργα που συνέγραψε εναντίον των λατινοφρόνων αντιπάλων του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης (1296-1359), τον οποίο είχε ως φωτεινό πρότυπο και καθοδηγητή στη ζωή του. Στη μονή του Αγίου Γεωργίου των Μαγγάνων έλαβε και το αξίωμα της ιεροσύνης, παρά τους δισταγμούς του, αφού θεωρούσε τον εαυτό του ανάξιο για μία τέτοια υψηλή αποστολή. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα έγινε γνωστός για την αρετή και τη σοφία του, γεγονός που τον κατέστησε φημισμένο πνευματικό. Γι’ αυτό τόσο κληρικοί όσο και λαϊκοί ζητούσαν τη γνώμη του για διάφορα θεολογικά και πνευματικά θέματα. 

Παρόλο όμως που ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός επιζητούσε τον μοναχικό βίο και την κατά Θεόν άσκηση, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία διερχόταν στιγμές αγωνίας εξαιτίας της οθωμανικής απειλής. Η πολιτική και θρησκευτική αστάθεια της εποχής εκείνης ανάγκασε τον Άγιο Μάρκο να εγκαταλείψει την ασκητική ζωή και να αγωνισθεί με όλες του τις δυνάμεις για την προστασία της Ορθοδοξίας και την επιβίωση του Γένους μας. Και αυτά ήταν αναγκαία, διότι ο Πάπας στην προσπάθειά του να διασώσει την Κωνσταντινούπολη από την επερχόμενη οθωμανική απειλή, επεδίωκε με κάθε τρόπο την υποταγή της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Παπική Εκκλησία, γεγονός που θα επιτυγχανόταν με την ένωση των δύο Εκκλησιών. Στη δύσκολη αυτή χρονική στιγμή για το μέλλον της Ορθοδόξου Εκκλησίας ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας όρισε το 1436 τον ιερομόναχο Μάρκο τον Ευγενικό ως αντιπρόσωπό του στη Σύνοδο, η οποία θα συγκαλούνταν για την ένωση των Εκκλησιών. Ενδεικτικό είναι ότι ο ιερομόναχος Μάρκος διέθετε τέτοιο κύρος και απολάμβανε τέτοια εκτίμηση από τον αυτοκράτορα Ιωάννη Η΄Παλαιολόγο (1425-1448), ώστε το 1437 και μετά την εκδημία του Μητροπολίτου Εφέσου Ιωάσαφ, εξελέγη και χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Εφέσου, ύστερα μάλιστα και από την έντονη επιμονή του αυτοκράτορα. Έτσι ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ως Επίσκοπος Εφέσου έλαβε μέρος στη Σύνοδο της Φερράρας - Φλωρεντίας (1438-1439), αναδειχθείς «ἔξαρχος τῆς Συνόδου», αφού εκπροσώπησε τους Πατριάρχες Αλεξανδρείας, Ιεροσολύμων και Αντιοχείας. Ο σκοπός της συγκλήσεως της Συνόδου ήταν η ένωση των δύο Εκκλησιών, της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και της Δυτικής Καθολικής Εκκλησίας, ύστερα από τον χωρισμό που είχαν υποστεί εξαιτίας του σχίσματος κατά το έτος 1054. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονισθεί ότι το σχίσμα μεταξύ των δύο Εκκλησιών προκλήθηκε ύστερα από τη βλάσφημη προσθήκη της Δυτικής Εκκλησίας στο Σύμβολο της Πίστεως (το γνωστό Filioque), σύμφωνα με το οποίο το Άγιο Πνεύμα δεν εκπορεύεται μόνο από τον Πατέρα, αλλά και από τον Υιό. Με την αιρετική όμως αυτή διδασκαλία καταργείται το θεμελιώδες δόγμα της Τριαδικότητος του Θεού και ταυτόχρονα χάνεται η αλήθεια της διδασκαλίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας. 


Κάτω από την ολοένα και αυξανόμενη πίεση της οθωμανικής απειλής και πληροφορούμενος ο αυτοκράτορας Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος ότι οι ηγεμόνες της Δύσεως σκέπτονταν να αντισταθούν εναντίον των Τούρκων, οι οποίοι προχωρούσαν προς την Ουγγαρία και την Πολωνία, αποφάσισε να μεταβεί στην Ιταλία για να συναντήσει τον Πάπα Ευγένιο Δ΄, ελπίζοντας ότι θα λάβει βοήθεια κατά των Τούρκων. Στη δύσκολη και αγωνιώδη αυτή στιγμή για το μέλλον της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας επικρατούσαν δύο αντιδιαμετρικά αντίθετες γνώμες. Υπήρχαν αυτοί που υποστήριζαν την ένωση των δύο Εκκλησιών, η οποία θα σηματοδοτούσε την υποταγή των Ορθοδόξων στον Πάπα, γεγονός που θα πρόδιδε τα δόγματα της αμωμήτου ορθοδόξου πίστεως. Υπήρχαν όμως και εκείνοι που αναλογιζόμενοι τους θρησκευτικούς κινδύνους της ενώσεως, είχαν αποφασίσει να αντισταθούν σθεναρά προτιμώντας την υποταγή στον βάρβαρο κατακτητή παρά την πνευματική υποδούλωση κάτω από τον εκκλησιαστικό ζυγό του Πάπα. Μάλιστα υποστήριζαν ότι ο λαός θα μπορούσε να αγωνισθεί και να αποτινάξει την τουρκική σκλαβιά, εάν είχε κρατήσει ανόθευτη και ζωντανή την ορθόδοξη χριστιανική του πίστη και παράδοση. 


Σ’ αυτή την ταραχώδη και επικίνδυνη περίοδο για την πορεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας και του Γένους των Ελλήνων ανέλαβε ο φλογερός Μητροπολίτης της Εφέσου, Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, να σηκώσει στους ώμους του, ως άλλος Άτλας, τον ανεκτίμητο θησαυρό της πατροπαραδότου πίστεως των Ορθοδόξων και την πάντιμη κιβωτό των ιερών παραδόσεων, ώστε να αναδειχθεί η δόξα και το καύχημα της Ανατολικής Εκκλησίας, ο στυλοβάτης και ο πρόμαχος της Ορθοδόξου διδασκαλίας. Κατά τη διάρκεια των εργασιών της Συνόδου της Φερράρας ο Άγιος Μάρκος παρουσιάσθηκε διαλλακτικός στις προθέσεις του, αφού εισηγήθηκε στους Λατίνους να αποβάλουν «τό τραχύ καί ἀνένδοτον», επεσήμαινε δε την ανάγκη να υπάρξει ειρήνη και αγάπη, ώστε να αρθεί το σχίσμα, αφού πρώτα αναγνωσθούν οι όροι των Οικουμενικών Συνόδων. Στην πραγματικότητα ο Άγιος Μάρκος επιθυμούσε την επανένωση των δύο Εκκλησιών, αλλά χωρίς την υποχώρηση των Ορθοδόξων σε θεμελιώδη δογματικά ζητήματα, η οποία θα οδηγούσε στην παπική υποδούλωση. Αξιομνημόνευτοι είναι οι τέσσερις αντιρρητικοί λόγοι που εκφώνησε ο σοφός και αγωνιστής ιεράρχης της Εφέσου, αναφορικά με τη διδασκαλία των Παπικών για το καθαρτήριο πυρ. Είναι ενδεικτικό ότι οι λόγοι αυτοί με το κρυστάλλινο ορθόδοξο περιεχόμενό τους έδωσαν τις κατάλληλες απαντήσεις στα επιχειρήματα των Λατίνων. Μάλιστα η πειστική επιχειρηματολογία του Αγίου που αποστόμωσε στην κυριολεξία τους αντιπάλους του, οι οποίοι προσπαθούσαν να τον περιπλέξουν σε άσκοπες και άσχετες συζητήσεις, σε συνδυασμό και με τη σοφία, την αρετή, τη σωφροσύνη, το γενναίο φρόνημα, την επιμονή του στην αλήθεια και την ακράδαντη πίστη του στον Θεό και τον σωτήριο Λόγο Του, τον έφεραν αντιμέτωπο ακόμη και με τον Μητροπολίτη Νικαίας Βησσαρίωνα, ο οποίος υποκινούμενος από φθόνο, άφησε τον Άγιο Μάρκο να αγωνισθεί μόνος του. 

Όταν όμως ήρθε ο λόγος στη Σύνοδο της Φερράρας για το επίμαχο θέμα του Filioque, ο Άγιος απαίτησε να αναγνωσθούν οι όροι των Οικουμενικών Συνόδων για να λάμψει η αλήθεια και να αποδειχθεί η πλάνη των αντιπάλων. Παρά την άρνηση των Λατίνων, υποχρεώθηκαν τελικά να αναγνωσθούν οι αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, διότι σε αντίθετη περίπτωση οι συζητήσεις θα διακόπτονταν αμέσως. Μετά την ανάγνωση οι παρευρισκόμενοι Λατίνοι κληρικοί και λαϊκοί ομολόγησαν ότι ποτέ στο παρελθόν δεν είχαν ακούσει αυτές τις διδασκαλίες και ότι οι Γραικοί κρατούσαν την αληθινή πίστη και ακολουθούσαν τα ορθά δόγματα. Βλέποντας οι αυλικοί του Πάπα ότι η διδασκαλία τους κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ψεύτικη, ακόμη και από Λατίνους μοναχούς και κληρικούς, άρχισαν να τους απειλούν και να τους διατάζουν να σιωπήσουν αμέσως, ενώ τους χαρακτήρισαν απαίδευτους και αγράμματους της θεολογίας. Όμως οι Λατίνοι άρχισαν να μηχανεύονται και δόλιους τρόπους για να κατορθώσουν να μην επικρατήσουν οι θεολογικές απόψεις του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, αυτού του θεοσόφου ρήτορος και φωτισμένου διδασκάλου της Εκκλησίας μας. Έτσι ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή όλοι οι ορθόδοξοι ιερείς και επίσκοποι ήταν στο πλευρό του Αγίου, του θαρραλέου αυτού αγωνιστού και φλογερού προασπιστού της ορθοδόξου πίστεως, άρχισαν σιγά σιγά να διασπώνται και να λιποτακτούν, άλλος για να γίνει καρδινάλιος του Πάπα, άλλος από φθόνο, ενώ πολλοί πρόδωσαν τα δόγματα της αμωμήτου ορθοδόξου πίστεως, αφού δεν άντεξαν τις κακοπάθειες και τις στερήσεις που επιβλήθηκαν από τους Παπικούς για να τους αναγκάσουν να υποχωρήσουν στις θέσεις τους. Έτσι ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός βρέθηκε μόνος του, εγκαταλελειμμένος από όλους, να αγωνίζεται στο στάδιο της προασπίσεως των ορθών δογμάτων της πίστεώς μας. Μάλιστα για να ενισχύσουν τις θέσεις τους οι Λατίνοι, άρχισαν να εφαρμόζουν τη γνωστή τακτική των ψιθύρων, των ψευδών ειδήσεων και των εκβιασμών, έφτασαν δε στο σημείο να διανείμουν στη Φερράρα εκατοντάδες φυλλάδια, τα οποία περιείχαν 54 αιρετικές δοξασίες των Ορθοδόξων!!! 

Η κατάσταση είχε ήδη αρχίσει να γίνεται ιδιαίτερα επικίνδυνη με απρόβλεπτες διαστάσεις, αφού οι Γραικοί είχαν υποστεί μακροχρόνιες στερήσεις και κακοπάθειες, ενώ είχε δοθεί αυστηρό αυτοκρατορικό πρόσταγμα να μην επιτραπεί σε κανέναν που δεν έχει διαβατήριο από τον αυτοκράτορα να φύγει από την Κωνσταντινούπολη. Όμως κάποιοι κληρικοί πιεζόμενοι από τις στερήσεις, βρήκαν τον τρόπο και απέδρασαν από την Κωνσταντινούπολη. Μόλις ο αυτοκράτορας πληροφορήθηκε αυτό το γεγονός, φοβήθηκε μήπως υπάρξουν και άλλοι που θα διαφύγουν. Γι’ αυτό και συσκέφθηκε με τον Πάπα και αποφάσισε να μεταφέρει τη Σύνοδο στη Φλωρεντία, για να συζητηθεί η ουσία του επίμαχου θέματος του Filioque, δηλαδή όχι εάν έπρεπε ή όχι να γίνει προσθήκη στο Σύμβολο της Πίστεως, αλλά εάν το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται και από τον Υιό ή όχι. Ο Άγιος Μάρκος συνέχισε με το ίδιο αγωνιστικό φρόνημα και με τον ίδιο ένθεο ζήλο τον προασπιστικό του αγώνα, αφού με σαφήνεια και πειστικότητα απέδειξε ότι το Άγιο Πνεύμα δεν εκπορεύεται από τον Υιό, αλλά μόνο από τον Πατέρα. Όμως ο αυτοκράτορας προσπαθούσε να βρει τρόπο για να υπογραφεί η ένωση μαζί με τον Πατριάρχη και τους Λατίνους, οι οποίοι επέμεναν στις αιρετικές τους δοξασίες, ενώ ο Πάπας επιχείρησε με νέους εκβιασμούς και στερήσεις να επιτύχει την ένωση. Οι πιέσεις άρχισαν να γίνονται αφόρητες, αφού ο αυτοκράτορας επεδίωκε την ένωση. Όμως ο Άγιος Μάρκος έμεινε σταθερός στις θέσεις του και δεν είχε την πρόθεση να προδώσει την πίστη του. Η επιμονή του αυτή προκάλεσε το μένος των λατινοφρόνων Ορθοδόξων, οι οποίοι μάλιστα τον έβρισαν και τον αποκάλεσαν δαιμονισμένο. 


Βλέποντας ο αγωνιστής και θαρραλέος ιεράρχης της Εφέσου ότι όλοι ήταν έτοιμοι να προδώσουν την πίστη τους, χωρίς να χάσει την ψυχραιμία του, σταμάτησε να μιλάει. Το γεγονός αυτό έδωσε την ευκαιρία στον αυτοκράτορα να μιλάει για τα επερχόμενα δεινά που θα υποστούν, εάν δεν υπογράψουν την ένωση. Έτσι μ’ αυτό το επιχείρημα πείσθηκαν όλοι και υπέκυψαν. Ο μόνος που δεν είχε συμμορφωθεί ακόμη ήταν ο θερμότατος ζηλωτής των ευσεβών δογμάτων, Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, ο οποίος απεκάλεσε τους Παπικούς «αιρετικούς», γεγονός που προκάλεσε τη λυσσαλέα αντίδραση των Μητροπολιτών Μυτιλήνης και Λακεδαιμονίας. Ο αυτοκράτορας επιθυμώντας διακαώς την ένωση, ανήγγειλε στον Πάπα ότι οι Ανατολικοί δέχονται την πίστη των Δυτικών και μπορούν ανεμπόδιστα να προχωρήσουν στην ένωση. Αλλά ο Πάπας επεδίωκε και την αποδοχή και άλλων δογματικών και λειτουργικών θεμάτων, όπως τα άζυμα στη Θεία Λειτουργία, το δόγμα για το καθαρτήριο πυρ, τη μοναρχία του Πάπα, καθώς και τη διαγραφή από τη Θεία Λειτουργία των επικλήσεων του ιερέως για τη μεταβολή του άρτου και του οίνου ως περιττές, υποστηρίζοντας ότι τα μυστήρια τελειώνουν με την εκφορά των λόγων του Κυρίου. Οι νέες απαιτήσεις του Πάπα προκάλεσαν αναταραχή στον αυτοκράτορα και τον Πατριάρχη, διότι φοβούνταν ότι θα προκαλούσαν μεγάλες αντιδράσεις. Σ’ αυτή την κρίσιμη στιγμή παρακάλεσαν τον Άγιο Μάρκο να γράψει για το ζήτημα της θείας μεταβολής των Τιμίων Δώρων. Τότε ο θεόσοφος αυτός διδάσκαλος και φλογερός αγωνιστής της Εκκλησίας του Χριστού απέδειξε μέσα από τα γραφόμενά του ότι έτσι παρεδόθηκε από τους Αγίους να αγιάζονται τα Τίμια Δώρα. Οι θέσεις αυτές του Αγίου Μάρκου προκάλεσαν για άλλη μία φορά την άρνηση των Παπικών, γεγονός που έκανε τον αυτοκράτορα να αγανακτήσει και να ομολογήσει ότι οι Λατίνοι όχι μόνο δεν γνωρίζουν την αλήθεια, αλλά δεν επιθυμούν και να τη μάθουν. Βλέποντας ο αυτοκράτορας ότι πλέον δεν υπάρχει κανένας τρόπος προσέγγισης μεταξύ των Ορθοδόξων και των Παπικών, αποφάσισε να υπογραφεί το διάταγμα της πολυπόθητης ένωσης στις 6 Ιουλίου 1439. 


Την ψευδοένωση των δύο Εκκλησιών υπέγραψαν όλοι, ακόμη και αυτοί που επέδειξαν πρωτύτερα ζήλο και τόλμη και στις γνωμοδοσίες δεν δέχθηκαν το «ἐκ τοῦ Υἱοῦ», όπως οι Μητροπολίτες Αγχιάλου, Μονεμβασίας και Τραπεζούντος. Ο μόνος που δεν υπέγραψε ήταν ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, ο οποίος δήλωσε στον αυτοκράτορα ότι και εάν ακόμη κινδυνεύσει η ζωή του, δεν πρόκειται να υπογράψει. Ακόμη και οι ηγούμενοι των μοναστηριών υποχρεώθηκαν από τον αυτοκράτορα να υπογράψουν την ψευδοένωση. Όταν ο Πάπας πήρε στα χέρια του τον όρο και είδε όλες τις υπογραφές, υπέγραψε και εκείνος. Μόλις όμως πληροφορήθηκε ότι ο Άγιος Μάρκος δεν είχε υπογράψει, είπε: «Μᾶρκος οὐχ ὑπέγραψεν, λοιπόν, ἐποιήσαμεν οὐδέν», δηλαδή εφόσον δεν υπέγραψε ο Επίσκοπος Εφέσου, δεν καταφέραμε τίποτα! Η φράση αυτή του Πάπα επέδειξε την ήττα του, αφού ομολόγησε περίτρανα την ανωτερότητα του φλογερού ιεράρχου της Εφέσου, ο οποίος αναδείχθηκε ο ισχυρός ανατροπέας της παπικής αλαζονείας και της πολύμοχθης ψευδοενώσεως. Ο Πάπας ζήτησε την τιμωρία του Αγίου, αλλά ο αυτοκράτορας δεν το έπραξε. Οδηγήθηκε όμως ενώπιον του Προκαθημένου της Παπικής Εκκλησίας για να αιτιολογήσει τη στάση του. Ο Άγιος έμεινε όμως και πάλι αμετακίνητος στις απόψεις του, παρόλο που δέχθηκε εκβιασμούς και απειλές. Επιπλέον ομολόγησε με παρρησία την ακράδαντη πίστη του στην ακραιφνή δόξα της Εκκλησίας, λέγοντας χαρακτηριστικά: «αἱ Σύνοδοι κατεδίκαζον τούς μή πειθομένους τῇ Ἐκκλησίᾳ, ἐγώ δὲ τηρῶ ἐμαυτόν εἰς τήν ἀκραιφνῆ δόξαν Αὐτῆς∙ εἰ τοίνυν ταύτης ἀντιποιοῦμαι καὶ ἐξ αὐτῆς παρεκκλίναι οὐ βούλομαι, πῶς ἄν καθαιρεθείην δίκην, ἥν οἱ αἰρετικοί κατεδικάζοντο;». 


Μετά από αυτή τη θαρραλέα ομολογία πίστεως ο αυτοκράτορας μετέφερε τον Άγιο στη Βενετία και από εκεί τον επιβίβασε στο προσωπικό του πλοίο και με ασφάλεια, αλλά και με εξαιρετική τιμή και αγάπη τον οδήγησε στην πατρίδα του, την Κωνσταντινούπολη, όπου έφτασε την 1η Φεβρουαρίου 1440. Μόλις έφτασε ο Άγιος Μάρκος στη Βασιλεύουσα, του επεφύλαξε ο λαός ενθουσιώδη υποδοχή, αποκαλώντάς τον «άγιο», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ακόμη και ο υβριστής του, ο γραικολατίνος Επίσκοπος Μεθώνης Ιωσήφ: «Ὁ Ἐφέσου εἶδε τό πλῆθος δοξάζων αὐτόν ὡς μή ὑπογράψαντα καί προσεκύνουν αὐτῷ οἱ ὄχλοι καθάπερ Μωυσεῖ καί Ἀαρών καί ἐφήμουν αὐτόν καί ἅγιον ἀπεκάλουν» (P.G.159, 992C). Ήταν μάλιστα τόσο μεγάλη η πνευματική απήχησή του στον λαό της Κωνσταντινουπόλεως, ώστε ο αυτοκράτορας πρότεινε στον Μάρκο το υψηλό αξίωμα του Πατριάρχου, αλλά ο Άγιος αρνήθηκε επίμονα, κατονομάζοντας αυτούς που είχαν υπογράψει την ένωση «Χριστεμπόρους» και «Χριστοκαπήλους». Έτσι στον πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως ανέβηκε ο λατινόφρων Μητροπολίτης Κυζίκου Μητροφάνης, ο οποίος πίεζε τον αυτοκράτορα να ασκήσει βία σ’ αυτούς που δεν είχαν υπογράψει την ένωση. Γι’ αυτό και στις 4 Μαΐου 1440 ο Άγιος Μάρκος έφυγε κρυφά από την Κωνσταντινούπολη και μετέβη στην Προύσα. Από εκεί πήγε στην Έφεσο που βρισκόταν υπό την κατοχή των Τούρκων. Στην επαρχία της Εφέσου δίδαξε τον σωτήριο λόγο του Θεού στον λαό, αλλά αναγκάσθηκε πιεζόμενος από τους Τούρκους και τους Ενωτικούς να επιβιβασθεί σε πλοίο με προορισμό το Άγιον Όρος, όπου αποφάσισε να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του. Όταν όμως το πλοίο προσάραξε στη Λήμνο, συνελήφθηκε κατ’ εντολήν του αυτοκράτορα και φυλακίσθηκε για δύο χρόνια. Από τη Λήμνο απέστειλε την περίφημη εγκύκλιο επιστολή του «πρός τούς ἁπανταχοῦ τῆς Γῆς καί τῶν νήσων εὑρισκομένους Ὀρθοδόξους Χριστιανούς», στην οποία εξασκεί δριμύτατη κριτική στους Ορθοδόξους που αποδέχθηκαν την ένωση, ενώ χαρακτηρίζει τους Λατίνους καινοτόμους, λέγοντας γι’ αυτούς: «ὡς αἱρετικούς αὐτούς ἀπεστράφημεν, καί διά τοῦτο ἐχωρίσθημεν», τους δε ενωτικούς χαρακτηρίζει «ψευδαποστόλους καί δόλιους ἐργάτες». Η πνευματική παρουσία και επιρροή του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού ήταν τόσο καταλυτική, ώστε το 1443 συγκλήθηκε Σύνοδος στα Ιεροσόλυμα από τους Πατριάρχες Ιεροσολύμων, Αντιοχείας και Αλεξανδρείας, η οποία κατεδίκασε τη Σύνοδο της Φλωρεντίας ως «ληστρική και μιαρά» και καθαίρεσε τον λατινόφρονα Πατριάρχη Μητροφάνη. 

Μετά την αποφυλάκισή του ο Άγιος Μάρκος επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη και συγκεκριμένα στην ιερά μονή του Αγίου Γεωργίου των Μαγγάνων, όπου ο πιστός λαός τον υποδέχθηκε με τιμές ως άγιο και ομολογητή. Από τη μονή της μετανοίας του ο Άγιος Μάρκος ξεκίνησε και πάλι τον αγώνα του υπέρ της Ορθοδοξίας και κατά των ενωτικών, οι οποίοι πρόδωσαν την αμώμητο ημών πίστη. Κάποια στιγμή προαισθανόμενος το τέλος της επίγειας πορείας του, ανέθεσε στον Γεώργιο Σχολάριο (τον μετέπειτα Πατριάρχη Γεννάδιο) τη φροντίδα για την προφύλαξη της Ορθοδοξίας, καθώς και την αρχηγία για τη συνέχιση του ανθενωτικού αγώνος, ενώ ενουθέτησε τους παρευρισκόμενους να κρατήσουν ορθή την πίστη τους μέχρι και την τελευταία τους πνοή. Ύστερα από τις κακουχίες που πέρασε στη ζωή του και ταλαιπωρημένος από την ασθένεια του, παρέδωσε την αγία του ψυχή στον αθλοθέτη Κύριο στις 23 Ιουνίου 1444 και σε ηλικία 52 ετών. Ενταφιάσθηκε στη μονή της μετανοίας του, όπου είχε περιβληθεί το μοναχικό σχήμα, και μόλις λίγα χρόνια μετά την κοίμησή του τιμήθηκε ως άγιος από τους Ορθοδόξους. Η μνήμη του καθιερώθηκε να τιμάται και να γεραίρεται στις 19 Ιανουαρίου, ημέρα ανακομιδής του ιερού λειψάνου του, με συνοδική πράξη το έτος 1456 από τον Πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο. Η πρώτη ακολουθία προς τιμήν του Αγίου εποιήθη από τον αδελφό του, τον Ιωάννη, ενώ ακολουθία που εξυμνεί τους αγώνες του με εγκωμιαστικούς λόγους συνέθεσαν ο Μοναχός Γεράσιμος ο Μικραγιαννανίτης, αλλά και ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο οποίος τον χαρακτηρίζει «μονομάχο τῆς Ὀρθοδοξίας» που πάλεψε με τον Παπισμό της Δύσεως και τον νίκησε. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο αοίδιμος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρός Χρυσόστομος Β΄ (Χατζησταύρου) († 9 Ιουνίου 1968) αποφάσισε την ίδρυση ενορίας επ’ ονόματι του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού στην περιοχή Θυμαράκια των Κάτω Πατησίων Αθηνών, κατόπιν αιτήματος των κατοίκων της περιοχής, προκειμένου να καλυφθούν οι λατρευτικές τους ανάγκες, αλλά και για να αντιμετωπισθεί το οξύ πρόβλημα της Ουνίας, λόγω και της ύπαρξης του ναού των Ουνιτών επ’ ονόματι της Αγίας Τριάδος επί της οδού Αχαρνών. Ο πρώτος ναός του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού στην περιοχή των Κάτω Πατησίων θεμελιώθηκε την 1η Ιανουαρίου 1967, ενώ ο σημερινός τρισυπόστατος ενοριακός ναός του Αγίου θεμελιώθηκε στις 22 Ιουνίου 1981, τα δε θυρανοίξιά του τελέσθηκαν υπό του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Διαυλείας (νυν Μητροπολίτου Διδυμοτείχου και Ορεστιάδος) κ. Δαμασκηνού στις 22 Δεκεμβρίου 1997. Ενοριακός ναός επ’ονόματι του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού υπάρχει και στο χωριό Κρυόβρυση Εορδαίας Κοζάνης (ο ναός υπάγεται εκκλησιαστικώς στην Ιερά Μητρόπολη Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας και αφιερώθηκε στον αγωνιστή ιεράρχη της Εφέσου από τον αοίδιμο Μητροπολίτη Φλωρίνης κυρό Αυγουστίνο). Επίσης στον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό είναι αφιερωμένοι ο ευρισκόμενος ναός στην κατακόμβη του νεόδμητου περικαλλούς Ιερού Ναού του Αγίου Φωτίου του Μεγάλου Θεσσαλονίκης, ο οποίος θεμελιώθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 1997 και εγκαινιάσθηκε στις 17 Μαΐου 2009, καθώς και γραφικό παρεκκλήσιο σε όμορφη τοποθεσία του παραθαλάσσιου χωριού Σκάλα Κεφαλληνίας, του οποίου τα θυρανοίξια τελέσθηκαν στις 31 Ιουλίου 2012 υπό του Αρχιμανδρίτου –Ιεροκήρυκος της Ιεράς Μητροπόλεως Κεφαλληνίας π. Φωτίου Γαβριελάτου.

Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός αποτελεί για τη σημερινή εποχή της ιδεολογικής συγχύσεως πρότυπο και σύμβολο αρετής, σωφροσύνης και ακλόνητης πίστεως στα δόγματα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αφού όπως χαρακτηριστικά τόνιζε: «Οὐ χωρεῖ συγκατάβασις εἰς τά τῆς πίστεως», δηλαδή στα ζητήματα πίστεως δεν χωρεί συμβιβασμός. Άλλωστε και ο πιστός μαθητής του Αγίου, ο Γεώργιος Σχολάριος, ο και μετέπειτα Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γεννάδιος, αναφέρει για τον υπέρμαχο και στυλοβάτη της ορθοδόξου πίστεως τα ακόλουθα: «Τόσον μόνον ἔχω νά εἴπω περί τῆς καθαρότητος τοῦ πατρός ὅτι, ὅτε ἦτο νεώτερος καί πρίν νά ἐκλέξη τήν νέκρωσιν ὑπέρ Χριστοῦ, ἦτο σωφρονέστερος καί ἀπό τούς ἀσκητάς, οἱ ὁποῖοι κατοικοῦν εἰς τάς ἐρήμους, καί ὅταν ἀπέρριψεν ὅλα διά τόν Χριστόν καί ἔκυψε κάτω ἀπό τόν ζυγόν τῆς ὑποταγῆς, δέν διέψευσε τάς πρός τόν Χριστόν ὑποσχέσεις, οὔτε ἀνεμίχθη εἰς τούς κοσμικούς θορύβους, παρασυρθείς ὑπό τῆς προσκαίρου δόξης, ἀλλά μέχρι τῆς τελευτῆς του διετήρησε σταθερῶς τήν θέρμην τῆς εἰς Χριστόν ἀγάπης, κατοικῶν μέν τήν πόλιν, ἀλλά παραμείνας ἄπολις, διότι δέν προσηλώθη εἰς κανέν πρᾶγμα ἀπό ὅσα ὑπάρχουν εἰς αὐτήν». 

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος
Εκπαιδευτικός

Βιβλιογραφία

· Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, Εκδόσεις Δ.Π. Νέστωρ, χ.χ.

· Βασιλοπούλου Χαραλάμπους Δ., Αρχιμανδρίτου, Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, Εκδόσεις «Ορθοδόξου Τύπου», Έκδοση 8η , Αθήναι 2011.

Παναγοπούλου Δημητρίου, Εις Έναντι Μυρίων – Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός και οι αγώνες του, Αθήναι χ.χ.

Εικόνες

[1] Τοιχογραφία του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Κάτω Πατησίων (οδού Αχαρνών) Αθηνών. Ιστορήθηκε από τον αείμνηστο Φώτη Κόντογλου.

[2] Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, ο Άγιος Φώτιος ο Μέγας και Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός Αρχιεπίσκοπος Εφέσου υπήρξαν οι στύλοι και οι πρόμαχοι της Ορθοδοξίας.

[3] Τοιχογραφία του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού δια χειρός Βλασίου Τσοτσώνη στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Χαλανδρίου Αττικής.

[4] Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός αναδείχθηκε το καύχημα των Ορθοδόξων και ο ακράδαντος στύλος της ορθοδόξου ημών πίστεως. agiografikesmeletes.blogspot.gr

[5] Ψηφιδωτή τοιχογραφία του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού στον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέου Δήμου Αγίας Παρασκευής Αττικής.

[6] Φορητή εικόνα του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού του 18ου αιώνα. Φυλάσσεται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο των Αθηνών και κάτω δεξιά απεικονίζεται απεγνωσμένος ο Πάπας Ευγένιος ο Δ’, ο οποίος δήλωσε: «Μᾶρκος οὔχ ὑπέγραψεν, λοιπόν, ἐποιήσαμεν οὐδέν», δηλαδή εφόσον ο Άγιος Μάρκος δεν υπέγραψε, δεν καταφέραμε τίποτα αναφορικά με την ένωση των δύο Εκκλησιών.

[7] Στις 22 Ιουνίου 1981 θεμελιώθηκε στην περιοχή Θυμαράκια των Κάτω Πατησίων ο τρισυπόστατος Ιερός Ενοριακός Ναός του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού , ο οποίος είναι και ο μοναδικός Ιερός Ναός στην Αττική επ’ ονόματι του Αγίου. agiosmarkoseugenikos.gr

[8] Στην κατακόμβη του νεόδμητου μεγαλοπρεπούς Ιερού Ναού του Αγίου Φωτίου Θεσσαλονίκης υπάρχει Ιερός Ναός επ’ ονόματι του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού. www.agiosfotios.gr

[9] Ο Ιερός Ενοριακός Ναός του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού στο χωριό Κρυόβρυση Εορδαίας Κοζάνης μέσα στην ομορφιά του χιονισμένου τοπίου www.greece.com

[10] Ο Ιερός Ναός του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού στην περιοχή του χωριού Σκάλα Κεφαλληνίας. Τα θυρανοίξιά του τελέσθηκαν στις 31 Ιουλίου 2012 υπό του Αρχιμανδρίτου-Ιεροκήρυκος της Ιεράς Μητροπόλεως Κεφαλληνίας π. Φωτίου Γαβριελάτου. 

____________________________________
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση με την απαραίτητη προϋπόθεση της αναφοράς του συγγραφέα και του ιστολογίου πρώτης δημοσίευσης (Σύνδεσμος Κληρικών Χίου)

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

Ένα ιστορικό μοναστήρι και ένα λαοφιλές προσκύνημα της ορεινής Κορινθίας 
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Η ιστορική ιερά μονή του θαυματουργού Αγίου Βλασίου
μέσα στην ομορφιά του χιονισμένου τοπίου
Σε απόσταση δύο χιλιομέτρων από την Άνω Συνοικία των Τρικάλων Κορινθίας και σε υψόμετρο 1.400μ. στην πλαγιά του όρους Κυλλήνη (Ζήρεια) βρίσκεται κτισμένη η ιστορική ιερά μονή του Αγίου Βλασίου. Η παλαίφατη αυτή ιερά μονή, η οποία διαδραμάτισε έναν σπουδαιότατο πνευματικό και καθοδηγητικό ρόλο στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας, αποτελεί ένα λαοφιλές προσκύνημα της ιστορικής και ευλογημένης κορινθιακής γης με μεγάλη θαυματουργική παράδοση. 
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Πανοραμική άποψη της ιεράς μονής του Αγίου Βλασίου
μέσα στο μαγευτικό ελατόφυτο τοπίο της Ζήρειας
Η ίδρυση της περιώνυμης αυτής ιεράς μονής της ορεινής Κορινθίας, για την οποία δεν μας έχουν διασωθεί γραπτές μαρτυρίες για το ακριβές έτος της ιδρύσεώς της, συνδέεται με την εύρεση της θαυματουργής εικόνος του Αγίου Βλασίου σε σπήλαιο, το οποίο βρίσκεται σε πελώριο και απότομο βράχο και σε απόσταση 500μ. από το σημερινό μοναστήρι. Σύμφωνα με τον ιστορικό Σταύρο Κουτίβα κάποιος ασκητής βρήκε την εικόνα του Αγίου και ανήγειρε γύρω στο 1300-1400 το πρώτο ναΰδριο, ενώ τον 17ο αιώνα κτίσθηκε ο σημερινός ναός της μονής. Ενδιαφέρον έχει και η ιστορούμενη από τους κατοίκους των Τρικάλων τοπική παράδοση, σύμφωνα με την οποία το δυνατό φως, το οποίο εξέπεμπε το σπήλαιο, οδήγησε κάποιους να κρεμαστούν με σχοινιά και να ανακαλύψουν τη θαυματουργή εικόνα του Αγίου Βλασίου και στη συνέχεια να κτίσουν τον πρώτο ναό προς τιμήν του. Η παράδοση διηγείται επίσης ότι η αρχική πρόθεση ήταν να κτισθεί ο ναός στη θέση «Καμπαναριό» της Άνω Συνοικίας των Τρικάλων, αλλά ο Άγιος Βλάσιος παρουσιάστηκε στον ύπνο του πρωτομάστορα και του υπέδειξε να κτίσει τον ναό απέναντι από τον βράχο, στον τόπο δηλαδή όπου ευρέθηκε η εικόνα. 

Η διαστάσεων 1μ. Χ 60 εκ. θαυματουργή εικόνα του αγίου Βλασίου στο καθολικό της μονής. Φέρει θαυμάσια αργυρή επένδυση και πολυάριθμα αφιερώματα.

Η ευρεθείσα στο σπήλαιο φορητή εικόνα του θαυματουργού ιεράρχου της Σεβάστειας της Μ. Ασίας, η οποία αποδίδει αριστουργηματικά τη μορφή του αγίου, είναι διαστάσεων 30Χ25εκ. και επαργυρώθηκε το 1829 με δαπάνη της οικογένειας Χ.Ι. Παπαλέκα. Η εφέστια αυτή εικόνα εκτίθεται σε προσκύνηση στις δύο ετήσιες πανηγύρεις της μονής, στις 11 Φεβρουαρίου επ’ ευκαιρία της εορτής του Αγίου Βλασίου και στις 14 Σεπτεμβρίου επ’ ευκαιρία της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Στο καθολικό της μονής φυλάσσεται και η διαστάσεων 1μ. Χ 60εκ. εικόνα του Αγίου Βλασίου, στην οποία ο θαυματουργός άγιος εικονίζεται ένθρονος, ενώ στο κάτω μέρος της εικόνος υπάρχουν παραστάσεις από τον βίο του. Η φορητή αυτή εικόνα, η οποία επαργυρώθηκε το 1920 με δαπάνη του Παναγιώτου και της Μαρίας Β. Νικολοπούλου, κοσμείται με εγκόλπιο του Μητροπολίτου Κορίνθου και μετέπειτα Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Αντιβασιλέως Δαμασκηνού Παπανδρέου. Οι δύο αυτές φορητές εικόνες προσκυνούνται μαζί και με τα φυλασσόμενα σε ειδική λειψανοθήκη ιερά λείψανα του Αγίου Βλασίου και άλλων αγίων από τους πολυάριθμους χριστιανούς, που καταφθάνουν στη μονή από ολόκληρη την Ελλάδα. Το γεγονός αυτό καθιστά την ιστορική ιερά μονή του Αγίου Βλασίου στα Τρίκαλα Κορινθίας ως το σπουδαιότερο στην πατρίδα μας λατρευτικό κέντρο τιμής του θαυματουργού αγίου της μακρινής Σεβάστειας της Μ. Ασίας. 
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Το θαυμάσιο ξυλόγλυπτο τέμπλο του καθολικού της μονής
Το καθολικό της μονής κοσμείται με εξαιρετικής τέχνης μεταβυζαντινό ξυλόγλυπτο τέμπλο, που χρονολογείται τον 18ο αιώνα, οι δε θαυμάσιες φορητές εικόνες του τέμπλου αποτελούν έργα του εργαστηρίου των αδελφών Σκορδίλη στο Αίγιο και χρονολογούνται τον 17ο αιώνα. Αξιομνημόνευτο είναι και το παλαιό βιβλίο της βιβλιοθήκης της μονής, το οποίο περιέχει τις αντιγραφείσες το έτος 1867 ακολουθίες του Αγίου Μακαρίου του Νοταρά Αρχιεπισκόπου Κορίνθου και του Αγίου ιερομάρτυρος Βλασίου Αρχιεπισκόπου Σεβαστείας. 
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Άγιος Βλάσιος ο τιμώμενος με την
ομώνυμη ιερά μονή στα Τρίκαλα
 Κορινθίας άγιος της Σεβάστειας
Η μονή του Αγίου Βλασίου έφτασε σε ιδιαίτερα μεγάλη ακμή και μάλιστα κατέστη σταυροπηγιακή σύμφωνα και με το σωζόμενο του έτους 1716 σιγίλλιο του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμίου του Γ΄, σύμφωνα με το οποίο επικυρωνόταν η σταυροπηγιακή αξία του μοναστηριού. Είναι ενδεικτικό ότι η μονή διέθετε σημαντική κτηματική περιουσία, πολλούς μοναχούς και δύο μετόχια, τον ναό της Παναγίας Καθολικής στην Κάτω Συνοικία των Τρικάλων και τη σημερινή γυναικεία μονή της Παναγίας Κορυφής (Κορφιωτίσσης) στο Καμάρι Κορινθίας, η οποία αποτελεί αξιόλογο θεομητορικό προσκύνημα της περιοχής. Σημαντικότατος και πολύτιμος υπήρξε ο πνευματικός και αφυπνιστικός ρόλος της μονής κατά τη διάρκεια της σκοτεινής περιόδου της Τουρκοκρατίας, αφού εκεί κατέφευγαν τα παιδιά για να μάθουν γράμματα και εκεί το 1818 μυήθηκαν στη Φιλική Εταιρεία οι προύχοντες των Τρικάλων και κατέστρωσαν τα επαναστατικά τους σχέδια. 

Image may be NSFW.
Clik here to view.
Το κωδωνοστάσιο της μονής 
(Φωτογραφία από το λεύκωμα 
της Δήμητρας Καμαρινού 
Ορεινή Κορινθία)
Η ακμή και η πνευματική λάμψη της μονής διακόπηκε αμέσως μετά από την απελευθέρωση της Ελλάδος και κατά την περίοδο της βασιλείας του Όθωνα, αφού με εισήγηση του Ανδρέα Σπ. Νοταρά η μονή καταργήθηκε και έγινε μετόχιο του ναού του Αγίου Νικολάου της Άνω Συνοικίας των Τρικάλων. Μάλιστα κατά την απογραφή του 1846 η μονή φέρεται ως διαλελυμένη με την περιουσία της να βρίσκεται πλέον στα χέρια των Νοταραίων. Ένας ενάρετος και ευσεβής μοναχός, ονόματι Νικόδημος από τη Βάλτσα της Κορινθίας, έμεινε στη μονή και τη συντηρούσε μέχρι και τον θάνατό του το 1898. Στη συνέχεια ήρθε στη μονή ο μοναχός Παντελεήμονας, ο οποίος σύμφωνα με την προφορική παράδοση έφυγε τρελός και ξυλοκοπημένος από τον ίδιο τον άγιο. Από το 1918 μέχρι και το 1924 μόνασε ο Τρικαλίτης Δομέτιος Κασσόρης, επί των ημερών του οποίου και συγκεκριμένα το 1918 έγινε η ανακαίνιση του ιερού ναού της μονής, όπως μαρτυρεί η σχετική επιγραφή, καθώς και η διακόσμησή του με αγιογραφίες του Ν. Σαντοριναίου. Το 1924 ανέλαβε το ιστορικό μοναστήρι η ηγουμένη Θέκλα Σταυροπούλου, η οποία χάρη στο άοκνο ενδιαφέρον της, συντέλεσε στο να αναγνωρισθεί το 1928 επισήμως η μονή ως γυναικεία με απόφαση του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Την ηγουμένη Θέκλα διαδέχθηκε η Βλασία Μάρκου και το 1968 εγκαταστάθηκε στη μονή νέα αδελφότητα με ηγουμένη την Ευφροσύνη Γλίτση, η οποία έχει επιδείξει ιδιαίτερο ζήλο για την ανακαίνιση και την εύρυθμη λειτουργία της μονής. Ήδη έχουν ανεγερθεί δύο παρεκκλήσια, νέα πτέρυγα κελλίων και έχει διαμορφωθεί η είσοδος της μονής. 
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Η φυλασσόμενη στη μονή λειψανοθήκη
με τα ιερά λείψανα του Αγίου Βλασίου
και άλλων αγίων
Πλούσια είναι και η θαυματουργική παράδοση της μονής, αφού αναρίθμητα είναι τα θαύματα που έχει επιτελέσει και εξακολουθεί ακόμη και στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς να επιτελεί με τη χάρη του Θεού ο Άγιος Βλάσιος, ο οποίος σύμφωνα με το συναξάριό του θεωρείται ο θεραπευτής των νοσημάτων του λαιμού και του λάρυγγα, αλλά και ο μεγάλος ιατρός για τις βαριές ασθένειες σύμφωνα με τις διηγήσεις των κατοίκων των Τρικάλων, οι οποίοι μαρτυρούν ακόμη και θεραπείες άρρωστων ζώων. Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται από τα πάμπολλα αφιερώματα των πιστών, τα οποία κοσμούν τη θαυματουργή εικόνα του, αλλά και από το ότι κατά τη διάρκεια της άνοιξης και του καλοκαιριού εκατοντάδες προσκυνητές προσέρχονταν από ολόκληρη την Κορινθία, αλλά και την Αργολίδα για να τελέσουν στη μονή τις οικογενειακές τους λειτουργίες και ταυτόχρονα να πραγματοποιήσουν το τάμα τους, το οποίο ήταν να κοιμηθούν στο δάπεδο του ναού για να λάβουν την ευλογία του θαυματουργού αγίου και να θεραπευτούν από τις ασθένειές τους. 
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Το επ ονόματι των Αγίων Δέκα Μαρτύρων
των εν Κρήτη παρεκκλήσιο της Μονής
Η ιδιαίτερη ευλάβεια που τρέφουν οι κάτοικοι της περιοχής προς τον Άγιο Βλάσιο επιβεβαιώνεται και από τη μεγάλη διάδοση του ονόματός του ως βαπτιστικού στην ευρύτερη περιοχή των Τρικάλων και του Ξυλοκάστρου. Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί ότι με τον ερχομό του βασιλέως Όθωνα στην Αθήνα, πολλοί Τρικαλίτες μετακινήθηκαν στις παραλιακές περιοχές της Κορινθίας και ιδιαίτερα στο Ξυλόκαστρο και στο χωριό Νεράντζα της Βόχας (η παλαιά ονομασία του χωριού ήταν Τρικαλίτικα) και μετέφεραν στους νέους τόπους της εγκατάστασής τους και την τιμή του Αγίου Βλασίου. Έτσι δικαιολογείται το γεγονός ότι τόσο ο θεμελιωθείς το 1908 στη θέση παλαιότερου ναΐσκου μεγαλοπρεπής και μνημειώδης Μητροπολιτικός Ναός του Ξυλοκάστρου όσο και ο ενοριακός ναός της Νεράντζας τιμούνται επ’ ονόματι του θαυματουργού Αγίου Βλασίου. Η ιδιαίτερη λατρευτική τιμή που απολαμβάνει ο Άγιος Βλάσιος στην Κορινθία οδήγησε και τον αείμνηστο Μητροπολίτη Κορίνθου Παντελεήμονα να συμπεριλάβει στο Κορινθιακό Αγιολόγιο, το οποίο εμπεριέχει ιερές ακολουθίες των εν Κορινθία διαλαμψάντων και τιμωμένων αγίων, και την ακολουθία του Αγίου ιερομάρτυρος Βλασίου Αρχιεπισκόπου Σεβαστείας του θαυματουργού, του και πολιούχου και προστάτου αγίου του Ξυλοκάστρου και των Τρικάλων. Σ’ αυτήν την ακολουθία, η οποία εποιήθη από τον μοναχό Αγάπιο τον εκ Κρήτης, υπάρχουν επιπλέον επτά ύμνοι προς τιμήν του Αγίου Βλασίου, τους οποίους συνέθεσε ο μακαριστός Πρωτοπρεσβύτερος π. Δημήτριος Μπόμπολας από ιδιαίτερη ευλάβεια προς τον άγιο, δεδομένου ότι το χωριό Μάννα (Μάρκασι), στο οποίο το 1869 γεννήθηκε, βρίσκεται πολύ κοντά στα Τρίκαλα και στην παλαίφατη σταυροπηγιακή μονή του Αγίου Βλασίου με τη μεγάλη θαυματουργική παράδοση. Μάλιστα ο αοίδιμος π. Δημήτριος Μπόμπολας, ο οποίος διετέλεσε εφημέριος επί 62 έτη (1900-1962) στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως Σωτήρος Κιάτου, εξέδωσε την ακολουθία του Αγίου σε ειδική φυλλάδα το 1932 στο τυπογραφείο του Οδυσσέα Ανδρούτσου στο Κιάτο. 

Φορητή εικόνα του Αγίου Βλασίου δια χειρός της μοναχής Δοσιθέας. Φιλοτεχνήθηκε στην Ι. Μ. Αγίου Βλασίου Τρικάλων Κορινθίας. Φυλάσσεται στον ιερό ναό Αγίας Παρασκευής ομωνύμου Δήμου Αττικής

Η ιστορική ιερά μονή του Αγίου Βλασίου αποτελεί για τον φιλόθεο προσκυνητή και επισκέπτη έναν τηλαυγή πνευματικό φάρο με μακρόχρονη ιστορία και παράδοση, που χάνεται στα βάθη των αιώνων, αλλά ταυτόχρονα και ένα προσκύνημα για τον κουρασμένο άνθρωπο του 21ου αιώνα, που αναζητά την ελπίδα και τη σωτηρία του στον Θεό, του Οποίου η Πρόνοια θέλησε ο μαρτυρικός ιεράρχης της Σεβάστειας να θαυματουργεί αδιάλειπτα στην παλαίφατη ομώνυμη ιερά μονή του στα Τρίκαλα της ορεινής Κορινθίας. 

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος 
Εκπαιδευτικός 

Βιβλιογραφία 

· Ιστορικόν Ιεράς Μονής Αγίου Βλασίου, Έκδοση Ιεράς Μονής Αγ. Βλασίου, Άνω Τρίκαλα Κορινθίας 2000. 

· Κουτίβα Σταύρου, Ιστορικά του Ξυλόκαστρου, Αθήνα 1962. 

· Μπουβή Αγγέλου, Το υμνογραφικό έργο του μακαριστού Πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Μπόμπολα, Δελτίο Ιδρύματος Κορινθιακών Μελετών, Τεύχος 21, Κιάτο 1997. 

· Σταυροπούλου Σπύρου Γ., Ιστορία Τρικάλων Κορινθίας, Πάτρα 2000.

Πηγή: syndesmosklchi.blogspot.gr

ΑΓΙΟΣ ΒΛΑΣΙΟΣ ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟΥ Ένα ιστορικό εκκλησιαστικό μνημείο τέχνης και πολιτισμού

Το 2010 συμπληρώθηκαν εκατό έτη από την αποπεράτωση του ιστορικού και περικαλλούς ιερού μητροπολιτικού ναού του Αγίου Βλασίου Ξυλοκάστρου (1910 -2010), ο οποίος με τον περίφημο αρχιτεκτονικό του ρυθμό και την εκφραστική αγιογράφησή του αποτελεί το πολύτιμο κόσμημα και το σημείο ευλαβικής αναφοράς τόσο για τους κατοίκους του Ξυλοκάστρου όσο και για τους απανταχού της Γης ευρισκομένους Ξυλοκαστρινούς. 

Ο ιστορικός αυτός ιερός ναός της Κορινθίας, ο οποίος τιμάται επ’ ονόματι του λαοφιλούς σε Ανατολή και Δύση Αγίου ιερομάρτυρος Βλασίου Αρχιεπισκόπου Σεβαστείας του θαυματουργού, θεμελιώθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 1908, ημέρα μνήμης του Αγίου, στη θέση ενός παραλληλόγραμμου μικρού ναΐσκου, ο οποίος κατεδαφίσθηκε το 1907. Ο μικρός αυτός ναός ανεγέρθηκε από τους άρχοντες Νοταραίους των Τρικάλων Κορινθίας μετά την επανάσταση του 1821 για να αποδοθεί η πρέπουσα λατρευτική τιμή στον Άγιο Βλάσιο, στον οποίον ως γνωστόν είναι αφιερωμένη περιώνυμη ιερά μονή στην ορεινή περιοχή των Τρικάλων Κορινθίας. Η ανέγερση και αποπεράτωση του νέου ιερού ναού, ο οποίος σχεδιάστηκε από τον επιφανή αρχιτέκτονα Χρύσανθο Κανελλόπουλο και αποτελεί ένα αξιόλογο δείγμα κλασικίζουσας εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής, διήρκησε δύο έτη. Έτσι το 1910 το Ξυλόκαστρο απέκτησε έναν περικαλλή ιερό ναό για να τιμάται εσαεί και με κάθε λαμπρότητα ο πολιούχος και προστάτης της πόλεως Άγιος Βλάσιος. Ο μνημειώδης αυτός ναός από τότε μέχρι και σήμερα δεσπόζει μεγαλόπρεπος στην κεντρική πλατεία του Ξυλοκάστρου προκαλώντας τον θαυμασμό των επισκεπτών με τον βυζαντινό ρυθμό του, τον οκτάπλευρο ψηλό τρούλο του και την αρμονική συμμετρία στις διαστάσεις του (μήκος 25μ. και ύψος 24μ.). 

Η εξωτερική μεγαλοπρέπεια του ναού, του οποίου ο ρυθμός είναι «Δρομική βασιλική μετά τρούλου», συμπληρώνεται εσωτερικά από το ωραίο μαρμάρινο τέμπλο με τις ανάγλυφες χριστιανικές παραστάσεις, το οποίο φιλοτεχνήθηκε από τον περίφημο μαρμαρογλύπτη Νικόλαο Περαντινό σε σχέδιο του καθηγητού Αναστασίου Ορλάνδου, ενώ σημαντική ήταν και η συμβολή του διευθυντού Αναστηλώσεων του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων Ευσταθίου Στίκα. Αξιόλογες είναι και οι φορητές εικόνες του τέμπλου, μεταξύ δε αυτών αξιομνημόνευτη είναι του Αγίου Ελευθερίου, η οποία αποτελεί έργο του επιφανούς αγιογράφου Φωτίου Κόντογλου. 

Όμως η καλλιτεχνική αξία του περικαλλούς ιερού ναού του πολιούχου του Ξυλοκάστρου Αγίου Βλασίου οφείλεται στην περίφημη αγιογράφησή του, η οποία ξεκίνησε προπολεμικά και ολοκληρώθηκε το 1960. Ο αγιογραφικός διάκοσμος, ο οποίος έρχεται σε πλήρη αρμονία με την αρχιτεκτονική μεγαλοπρέπεια του ναού, πραγματοποιήθηκε από τον αγιογράφο Σπύρο Βασιλείου και σε συνεργασία με τον Αγήνορα Αστεριάδη. Ο Σπύρος Βασιλείου γεννήθηκε το 1902 στο Γαλαξίδι και σύνδεσε το όνομά του τόσο με την αγιογράφηση του ναού του Αγίου Βλασίου Ξυλοκάστρου όσο και με την αγιογράφηση του ναού του πολιούχου των Αθηνών Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, αφού κατόρθωσε με το αγιογραφικό του έργο να συνδυάσει και να προσαρμόσει την παραδοσιακή τέχνη της αρμονίας και των χρωμάτων με το σύγχρονο πνεύμα και το χριστιανικό συναίσθημα. Η θεματολογία του είναι σύμφωνη με τη βυζαντινή ορθόδοξη παράδοση, αλλά η επεξεργασία και τα χρώματα δεν έρχονται σε αντίθεση με τη σύγχρονη τέχνη. Γι’ αυτό τον λόγο και οι μορφές έχουν γλυκύτητα και ζωντάνια, αλλά ταυτόχρονα συμμετρία στις αναλογίες και παραστατική έκφραση. Όλες οι αγιογραφικές συνθέσεις, που κοσμούν το ναό του Αγίου Βλασίου, φέρουν την προσωπική σφραγίδα της καλλιτεχνικής δεξιότητας του Σπύρου Βασιλείου και είναι απαλλαγμένες από παρερμηνείες και επιπολαιότητες. Ιδιαίτερα πρωτότυπες είναι οι συνθέσεις στα τύμπανα του νότιου και βόρειου κλίτους του ναού, όπου ο αγιογράφος ιστόρησε σκηνές από τον βίο του θαυματουργού Αγίου Βλασίου, ενώ ιδιαίτερα λεπτομερής και χαρακτηριστική είναι η παράσταση της Σταύρωσης. Αξιόλογο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι πρωτότυπες συνθέσεις «η ευλόγηση των πέντε άρτων», «η θυσία του Αβραάμ», «η παραβολή του σπορέως» και «η παραβολή των δέκα παρθένων». Η ωραιότερη και επιβλητικότερη όμως παράσταση του Σπύρου Βασιλείου στο ναό του Αγίου Βλασίου είναι αυτή της «Πλατυτέρας των Ουρανών» στην κόγχη του Ιερού Βήματος, όπου η Υπεραγία Θεοτόκος απεικονίζεται ένθρονη κρατώντας στην αγκαλιά της τον Σωτήρα Χριστό, ενώ δεξιά και αριστερά ιστορούνται οι δύο Άγγελοι. 

Το 1974 και το 1981 ο ιστορικός και περικαλλής ιερός ναός του Αγίου Βλασίου Ξυλοκάστρου υπέστη σοβαρές ζημιές από τους ισχυρούς σεισμούς, που έπληξαν την περιοχή της Κορινθίας. Οι σεισμοί προκάλεσαν μεγάλες ρωγμές στους τοίχους με αποτέλεσμα ο ναός να κριθεί ακατάλληλος για λατρεία και λειτουργική χρήση και να εγκαταλειφθεί για δεκατρία περίπου χρόνια. Ακολούθησαν έντονες συζητήσεις για το ενδεχόμενο κατεδάφισης του ιστορικού ναού ή για τη δυνατότητα επισκευής και αποκατάστασης του ιστορικού εκκλησιαστικού αυτού μνημείου της Κορινθίας. Ευτυχώς επεκράτησε η δεύτερη άποψη και έτσι διασώθηκε ο μνημειώδης και ιστορικός αυτός ναός του Ξυλοκάστρου, ο οποίος ανακηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο. Με τη βοήθεια της πολιτείας και τη συνδρομή των κατοίκων της πόλεως έγινε η επισκευή του ναού, η αποκατάσταση των κωδωνοστασίων και η συντήρηση των περίφημων αγιογραφιών του. Έτσι από τον Μάρτιο του 1994 ο ιστορικός ναός του Αγίου Βλασίου Ξυλοκάστρου άνοιξε και πάλι τις πύλες του για να δεχθεί τους κατοίκους του Ξυλοκάστρου, που προσέρχονται για να λατρεύσουν τον Θεό και να τιμήσουν τον θαυματουργό πολιούχο τους, αλλά και τους πολυπληθείς επισκέπτες, που κατακλύζουν το Ξυλόκαστρο την καλοκαιρινή περίοδο και θαυμάζουν το αρχιτεκτονικό και καλλιτεχνικό αυτό κόσμημα της Κορινθίας. 

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος 
Εκπαιδευτικός 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 

1. Κουτίβα Σταύρου, Ιστορικά του Ξυλοκάστρου, Αθήνα 1962 
2. Νίκολη Σταμάτη, Συμβολή στην ιστορία του δήμου Ξυλοκάστρου από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, Ξυλόκαστρο 2001. 
3. Παλαιές και σημαντικές εκκλησίες του δήμου Ξυλοκάστρου, Μελέτη 1ου Γυμνασίου Ξυλοκάστρου, Ξυλόκαστρο 1999.

Πηγή: syndesmosklchi.blogspot.gr

Πραγματοποιήθηκε η Γ.Σ. του Ι.Σ.Κ.Ε. (δελτίο τύπου)

13.2.2014 
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Σε διαφορετικό από τα συνήθη κλίμα πραγματοποιήθηκε την 13η Φεβρουαρίου στον Ιερό Ναό Αγίου Κοσμά του Αιτωλού η Γ.Σ. του Ι.Σ.Κ.Ε αφού σ` αυτήν παρευρέθη ο επιχώριος Μητροπολίτης Σεβασμιώτατος Κηφισίας Αμαρουσίου και Ωρωπού κ.κ. Κύριλλος. Ο Σεβασμιώτατος τέλεσε τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως των κεκοιμημένων μελών του Ι.Σ.Κ.Ε και παρευρέθη στην έναρξη των εργασιών της Γ.Σ, αφουγκράστηκε και απάντησε σε ερωτήσεις ιερέων που αφορούσαν κυρίως εφημεριακά θέματα πολλά εκ των οποίων δεσμεύτηκε να μεταφέρει εις την Ιερά Σύνοδο.

Η παρουσία του Σεβασμιωτάτου κρίθηκε από όλους θετική και οφείλεται κατά κύριο λόγο εις το ότι ο ίδιος πρόσκειται ευμενώς προς τον Ιερό Σύνδεσμο, αλλά και εις την προσπάθεια που καταβάλλουν τα μέλη του Δ.Σ από την στιγμή της αναλήψεως των καθηκόντων τους, στο να γεφυρώσουν το χάσμα μεταξύ εγγάμου και αγάμου κλήρου, καθώς και την αποκατάσταση των σχέσεων του Ιερού Συνδέσμου με τα μέλη της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Στην Γ.Σ. παρευρέθη επίσης ο Αντιπρόεδρος του Ταμείου Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων κος Εμμανουήλ Λεβογιάννης ο οποίος ενημέρωσε τα μέλη για την κατάσταση του Ταμείου και απάντησε σε ερωτήσεις των Εφημερίων. Τονίσθηκε για άλλη μια φορά η ανάγκη της έγκαιρης καταβολής των εσόδων από τα κληρικόσημα αλλά και από τις εισφορές προς το Ταμείο για να αποτραπεί έτσι η ενεργοποίηση ελεγκτικού μηχανισμού.

Στην συνέχεια τον λόγο πήρε ο Πρόεδρος του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Χίου και μέλος του Δ.Σ. του Ι.Σ.Κ.Ε Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Κωνσταντίνου, ο οποίος μετέφερε χαιρετισμό των μελών του αδελφού Συνδέσμου, καθώς και χαιρετισμό μετέφεραν και όλα τα μέλη του Δ.Σ. από τους κατά τόπους Ιερατικούς Συνδέσμους που υπάγονται στον Ι.Σ.Κ.Ε.

Μετά την ανάγνωση του Πρακτικού της Εξελεγκτικής Επιτροπής, ο Ταμίας του Ι.Σ.Κ.Ε Πρεσβύτερος Μιχαήλ Μετζάκης παρουσίασε τον Απολογισμό και Προϋπολογισμό, παρελθόντος και τρέχοντος έτους αντίστοιχα και οι οποίοι εγκρίθηκαν ομόφωνα από την Γ.Σ.

Ακολούθησε ενδιαφέρουσα συζήτηση με θέματα που αφορούν τον Εφημεριακό Κλήρο αλλά και άλλα, όπως αυτό της οικονομικής κρίσεως που μαστίζει την χώρα μας και την προσφορά του Ιερού Κλήρου την περίοδο αυτή. Τέλος τα μέλη της Γ.Σ. απεφάσισαν όπως εκφράσουν την συμπαράσταση τους εις τους εμπερίστατους αδελφούς της Κεφαλονιάς και ο καθένας από την δική του σκοπιά να συμβάλλει ενεργά στην αποστολή βοηθείας, κάτι που ήδη πραγματοποιείται από αρκετές ενορίες.

Εν κατακλείδι όλα τα μέλη της Γ.Σ. συνεφώνησαν στην αναγκαιότητα συσπείρωσης, ει δυνατόν όλων των κληρικών της πατρίδος μας, γύρω από τον Ι.Σ.Κ.Ε, για την καλλίτερη αντιμετώπιση των προβλημάτων που απασχολούν τον Εφημεριακό Κλήρο.

ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ

Η ΑΓΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ (1522-1589) Η εν Αθήναις φαεινώς διαλάμψασα ένδοξος οσιομάρτυς του Χριστού

Κατά τη μακρόχρονη διάρκεια των δύσκολων χρόνων της ζοφερής περιόδου της Τουρκοκρατίας έλαμψε ως φαεινός αστήρ της χριστιανικής πίστεως και ως μυρίπνοο άνθος του ελληνορθοδόξου Γένους μας η εν Αθήναις μαρτυρικώς αθλήσασα και οσιακώς τελειωθείσα στις 19 Φεβρουαρίου 1589 ένδοξος οσιομάρτυς του Χριστού, Αγία Φιλοθέη η Αθηναία, η οποία υπέμεινε τόσα πολλά βασανιστήρια για την αγάπη και τη δόξα Του. Μάλιστα με τη χάρη του Σταυρωθέντος και Αναστάντος Κυρίου μας αναδείχθηκε η «κυρά καί μαΐστρα τῶν Ἀθηνῶν», η οποία βοηθούσε αδιακρίτως Έλληνες και Τούρκους, πιστούς και απίστους. Η μεγάλη αυτή διδασκάλισσα και αναμορφώτρια του Γένους μας κατέστη «τῶν μοναζουσῶν ἡ καλλονή», «τῶν χηρῶν καί ὀρφανῶν ἡ μήτηρ καί προστάτις», «τῶν ἀσθενούντων ἡ ἐπίσκεψις», «τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡ ἰατρός καί ὁδηγός». Με την πλήρη αφοσίωσή της στον Θεό και τη διακονία Του, την πλούσια ιεραποστολική, κοινωνική και φιλανθρωπική της δραστηριότητα, αλλά και με τους επίπονους αγώνες της για τη διατήρηση της φλόγας της αμωμήτου χριστιανικής πίστεως και την προστασία των Ελλήνων από τον πνευματικό εκφυλισμό και την αποβαρβάρωση, κατέστη άνθος «χρυσαυγές καί εὐῶδες», το οποίο λάμπει μέσα στο πνευματικό στερέωμα της αγιοτόκου και περιωνύμου πόλεως των Αθηνών με την ένδοξη και μακρόχρονη εκκλησιαστική της ιστορία. Είναι μάλιστα ενδεικτικό ότι η ιστορική αττική γη, στην οποία γεννήθηκε και ανατράφηκε η Αγία Φιλοθέη, είναι σφραγισμένη με το όνομα, τη δράση και το μαρτύριό της, αφού με τη θυσιαστική της αγάπη για τον Χριστό και την Ελλάδα στερέωσε το δένδρο της πίστεως και της ελευθερίας μέσα στη σκοτεινή περίοδο της τουρκικής σκλαβιάς. Το γεγονός μάλιστα αυτό την κατέστησε φωτεινό πρότυπο και ολόλαμπρο παράδειγμα προς μίμηση μέσα στο πνευματικό μεγαλείο του ελληνορθοδόξου πολιτισμού. 


Η Αγία Φιλοθέη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1522 και ήταν γόνος της αρχοντικής οικογένειας των Μπενιζέλων, η οποία διατηρούσε μεγαλόπρεπο αρχοντικό στην περιοχή της Πλάκας, επί της σημερινής οδού Αδριανού 96. Η περίφημη αυτή αρχοντική οικία, η οποία αποτέλεσε το «πατρικόν ὀσπήτιον» της Αγίας, αποτελεί σήμερα ιστορικό διατηρητέο μνημείο και είναι το μοναδικό σωζόμενο δείγμα αρχοντικής κατοικίας της περιόδου των μεταβυζαντινών χρόνων. Οι ευσεβείς και πλούσιοι γονείς της ονομάζονταν Άγγελος και Συρίγα και μάλιστα η ενάρετη μητέρα της καταγόταν από την επιφανή αυτοκρατορική οικογένεια των Παλαιολόγων. Ήταν όμως στείρα και διαρκώς παρακαλούσε τον Θεό να της δώσει ένα παιδί. Μία ημέρα μετά από ολόθερμη προσευχή στον ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου, ὀπου ικέτευε να εκπληρώσει ο Θεός το διακαές αίτημά της για την απόκτηση ενός παιδιού, αποκοιμήθηκε. Στον ύπνο της είδε τότε ένα παράδοξο όραμα, σύμφωνα με το οποίο ένα δυνατό φως βγήκε μέσα από την εικόνα της Παναγίας και μπήκε στην κοιλιά της. Μόλις ξύπνησε, κατάλαβε ότι το πολυπόθητο αίτημά της είχε εισακουσθεί και ότι σύντομα θα έφερνε στον κόσμο ένα παιδί. Έτσι μετά από εννιά μήνες γέννησε ένα κοριτσάκι, το οποίο έλαβε το όνομα Ρεβούλα. Η χαριτωμένη αυτή κόρη του Αγγέλου και της Συρίγας Μπενιζέλου, η οποία ήρθε στον κόσμο κατόπιν της ολόθερμης προσευχής των γονέων της, ήταν προικισμένη με πλούσια ψυχικά χαρίσματα και έτσι σύντομα διακρίθηκε για τις πολλαπλές αρετές και την αγιασμένη ψυχή της. Παράλληλα οι γονείς της φρόντισαν να τη μορφώσουν και να τη διαπαιδαγωγήσουν με τα νάματα της χριστιανικής πίστεως. Γι΄αυτό και η Ρεβούλα, η θεόσδοτη αυτή κόρη των Μπενιζέλων, έλαμπε από καλοσύνη και ήταν προς όλους ευγενική και προσηνής, ενώ εντύπωση είχε προκαλέσει το γεγονός ότι επιδιδόταν με ιδιαίτερη ευχαρίστηση σε αγαθοεργίες, δείχνοντας έμπρακτα μ’ αυτό τον τρόπο τα φιλεύσπλαχνα αισθήματά της. Συχνά διένειμε τρόφιμα και λάδι από τις πλούσιες αποθήκες του πατρικού της σπιτιού, ενώ μία παγωμένη νύχτα του χειμώνα έβγαλε το ζεστό και ακριβό πανωφόρι της και το έδωσε να το φορέσει μία ηλικιωμένη γυναίκα που έτρεμε από το κρύο στα σκαλοπάτια του ναού του Αγίου Παντελεήμονος. 


Και ενώ η Ρεβούλα μεγάλωνε, δεν έδειχνε κανένα ενδιαφέρον για τον γάμο και δεν είχε την παραμικρή διάθεση να παντρευτεί. Όταν έγινε δώδεκα ετών, ζητήθηκε σε γάμο, παρά την άρνησή της, από τον προεστό Γεώργιο Πλατυπόδη, ο οποίος ήταν γόνος επιφανούς αρχοντικής οικογένειας των Αθηνών με μεγάλη περιουσία. Η ενάρετη και γλυκομίλητη όμως θεόσδοτη κόρη των Μπενιζέλων έτρεφε μέσα στην ψυχή της τον διακαή πόθο να μείνει άγαμος και παρθένος και να αφιερωθεί στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, ακολουθώντας την ασκητική ζωή. Όμως οι διαρκείς πιέσεις των γονέων της, οι οποίοι επέμεναν στον γάμο της μονάκριβης κόρης τους για να μπορέσει να κληρονομήσει τη μεγάλη περιουσία λόγω και των ιδιαίτερα δύσκολων συνθηκών της περιόδου εκείνης, την ανάγκασαν να παντρευτεί τον επιφανή Αθηναίο άρχοντα, παρά την αντίθεσή της. Αλλά ο σύζυγος της Ρεβούλας αποδείχθηκε από τις πρώτες κιόλας εβδομάδες του γάμου της ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο σκληρό, απάνθρωπο, απότομο, τσιγκούνη και ισχυρογνώμονα. Καθημερινά τη βασάνιζε και τη στεναχωρούσε και ήταν αναγκασμένη να συμβιώνει μ’ έναν τύραννο, ενώ ήταν κλεισμένη μέσα στο σπίτι και αποκομμένη από γονείς και φίλους. Η μόνη της παρηγοριά μέσα σ’ αυτή την απομόνωση ήταν το διάβασμα, το εργόχειρό της και οι κρυφές αγαθοεργίες, στις οποίες επιδιδόταν. Παρακαλούσε τον Θεό να φωτίσει τον απάνθρωπο σύζυγό της για να αλλάξει συμπεριφορά και πορεία ζωής, αλλά δυστυχώς δεν υπήρξε καμία αλλαγή στο φέρσιμο αυτού του θηριώδους και φαύλου ανθρώπου. Ενδεικτικό είναι ότι κάποια ημέρα που επέστρεψε ο σκληρόκαρδος σύζυγος της από ταξίδι που είχε πάει στην Κωνσταντινούπολη, πήγε αμέσως στο κελάρι του σπιτιού για να διαπιστώσει, εάν έχει λιγοστέψει το λάδι στα πιθάρια, φοβούμενος ότι η Ρεβούλα το μοιράζει στους φτωχούς, όπως είχε πράγματι κάνει. Αλλά με τη χάρη του Θεού δεν έγινε αυτό αντιληπτό, αφού η θεόσδοτη κόρη των Μπενιζέλων έριξε μέσα στα πιθάρια νερό, το οποίο μετατράπηκε θαυματουργικώς σε λάδι! Η τυραννική συμβίωση διήρκησε τρία χρόνια και η Ρεβούλα υπέμεινε τα βάσανα και τις θλίψεις αγόγγυστα και με πολλή υπομονή, μέχρι που μία ημέρα έφθασε στο σπίτι η θλιβερή είδηση ότι ο σύζυγός της πέθανε ξαφνικά, ενώ βρισκόταν στο καφενείο. 


Μετά τον θάνατο του συζύγου της επέστρεψε στο πατρικό της σπίτι με μοναδικό σκοπό να ευαρεστήσει τον Θεό και να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά σ’ Αυτόν. Γι’ αυτό και Τον παρακαλούσε καθημερινά να την ενισχύσει ψυχικά, ώστε να εκπληρώσει αυτό που ήθελε από την παιδική της ηλικία που ήταν να ενδεδυθεί το μοναχικό σχήμα. Έτσι μετά από τρία χρόνια θλίψεων και στερήσεων εξαιτίας της απάνθρωπης συμπεριφοράς του συζύγου της, ξαναβρήκε την ψυχική της γαλήνη και άρχισε και πάλι να επιδίδεται σε έργα φιλανθρωπίας και ευλαβείας. Αλλά οι γονείς της επέμεναν να την ξαναπαντρέψουν. Εκείνη όμως απέρριπτε κάθε τέτοια σκέψη, αφού η επιθυμία της ήταν να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στον Θεό και να προσφέρει τις υπηρεσίες της μέσα από την Εκκλησία, ώστε να ανακουφισθούν οι Έλληνες και να διασωθεί το Γένος μας από τη λαίλαπα των Αγαρηνών. Είχαν περάσει δέκα ολόκληρα χρόνια από τότε που η θεόσδοτη κόρη των Μπενιζέλων είχε χηρέψει, όταν οι ευσεβείς, ενάρετοι και πλούσιοι γονείς της εγκατέλειψαν την επίγεια ζωή. Μετά τον θάνατο των γονέων της, η Ρεβούλα επιδόθηκε με μεγαλύτερη ταπεινοφροσύνη και με πιο ένθερμο ζήλο σε προσευχές, αγρυπνίες και νηστείες, ενώ άρχισε να κατηχεί τις υπηρέτριές της, ώστε να ασκηθούν στην αρετή και να καταστούν δοχεία του Παναγίου Πνεύματος. Βλέποντας όμως ότι η Αθήνα βρίσκεται διαρκώς κάτω από τον ασφυκτικό ζυγό της τουρκικής σκλαβιάς και επιθυμώντας διακαώς την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού, αποφασίζει, κατόπιν της διά οράματος εντολής του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, να οικοδομήσει έναν «Παρθενώνα», ένα δηλαδή γυναικείο μοναστήρι, επ’ ονόματι του Πρωτοκλήτου Αποστόλου Ανδρέου, το οποίο να διαθέτει κελιά, αλλά και απαραίτητα οικοδομήματα, καθώς και μετόχια και αγροκτήματα για τη συντήρηση των μοναζουσών. 


Το μοναστήρι βρισκόταν στον χώρο, όπου είναι σήμερα κτισμένο το Μέγαρο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, επί της σημερινής οδού Αγίας Φιλοθέης. Ως καθολικό της μονής χρησιμοποιήθηκε παλαιός ναός του Αγίου Ανδρέου, ιδρυθείς σύμφωνα με τον ακαδημαϊκό και πολυγραφότατο ιστοριοδίφη Δημήτριο Καμπούρογλου κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, τον οποίο και ανακαίνισε η ενάρετη και θεοσεβής Ρεβούλα. Ο ναός αυτός κατεδαφίσθηκε επί των ημερών του Μητροπολίτου Αθηνών Γερμανού Καλλιγά (1889-1896) και στη θέση του ανεγέρθηκε νέος ναός, ο οποίος μέχρι σήμερα κοσμεί τον αύλειο χώρο του Μεγάρου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Όταν ολοκληρώθηκε η οικοδόμηση της μονής, η οποία θα λειτουργούσε ως πνευματικό οχυρό τόσο για τη διατήρηση της φλόγας της χριστιανικής πίστεως στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας όσο και για την αποτίναξη της τουρκικής σκλαβιάς, εκάρη η Ρεβούλα μοναχή, λαμβάνοντας το όνομα Φιλοθέη. Κατόπιν το μοναχικό σχήμα ενδύθηκαν όσες υπηρέτριες είχαν κατηχηθεί από αυτή στο πατρικό της σπίτι, αλλά και πολλές άλλες κοπέλες, προερχόμενες μάλιστα από αρχοντικές οικογένειες των Αθηνών. Όλες αυτές οι ψυχές που συνάχθηκαν γύρω από την ηγουμένη Φιλοθέη, βρήκαν κοντά της την ψυχική ανάπαυση και παρηγοριά, αγωνίζονταν δε νυχθημερόν για την κατά Θεόν πνευματική τους προκοπή, ακολουθώντας πιστά τις πνευματικές της οδηγίες, αλλά και παραδειγματιζόμενες από την πραότητα και την ενάρετη πολιτεία της. Πολύ σύντομα το μοναστήρι του Αγίου Ανδρέου κατέστη κάστρο του Γένους και της Ορθοδοξίας υπό την καθοδήγηση της ηγουμένης Φιλοθέης, η οποία ως Ρωμιά μαΐστρα είχε κατορθώσει να αναστήσει μία θεϊκή πολιτεία μέσα στην τουρκική σκλαβιά, αφού έσωζε και λύτρωνε από τον φόβο και την απόγνωση αναρίθμητες ψυχές ραγιάδων. Παράλληλα έδειχνε έμπρακτα τη συμπάθεια και τη φιλανθρωπία της προς τους φτωχούς, τους πεινασμένους και τους αρρώστους, ενώ δίδασκε τους αγράμματους και προστάτευε τις χήρες και τα ορφανά. Το μοναστήρι ήταν πάντα ανοικτό για κάθε ταλαιπωρημένη ψυχή, η οποία είχε ανάγκη από στέγη, τροφή, περίθαλψη ή γηροκόμηση. Ακόμη και οι φτωχές άγαμες μητέρες έβρισκαν καταφύγιο στο μοναστήρι, κοντά στο οποίο έκτισε η Φιλοθέη ορφανοτροφείο, νοσοκομείο, γηροκομείο και ξενώνα. Πολλά ορφανά και φτωχά κορίτσια έμαθαν γράμματα, αλλά και τέχνες, όπως υφαντική και πλεκτική, χάρη στην αγάπη και το έλεος της φωτισμένης Φιλοθέης. Γι’ αυτό και το μοναστήρι της αναδείχθηκε πνευματικός φάρος κοινωνικής και φιλανθρωπικής προσφοράς που έλαμπε μέσα στην τουρκοκρατούμενη Αθήνα του 16ου αιώνα με μεγάλη φήμη και απήχηση σε όλη την Ελλάδα, αλλά και στην Κωνσταντινούπολη και τις παραδουνάβιες χώρες. Όμως η συνεχής προσφορά και βοήθεια της Φιλοθέης προς όλους όσους είχαν υλικές ανάγκες οδήγησε το μοναστήρι σε τόσο μεγάλα έξοδα, ώστε οι μοναχές που ο αριθμός τους είχε αυξηθεί σημαντικά, άρχισαν να στερούνται ακόμη και τα απολύτως αναγκαία, γεγονός που τις έκανε να μικροψυχούν και να γογγύζουν εναντίον της. Όμως η ενάρετη και φωτισμένη Φιλοθέη τις συμβούλευε να έχουν πίστη στον Θεό, ο Οποίος δεν πρόκειται ποτέ να τις εγκαταλείψει.Και πράγματι μετά από μερικές ημέρες επισκέφθηκαν το μοναστήρι δύο άρχοντες, οι οποίοι πρόσφεραν πλουσιοπάροχα τις δωρεές τους, γεγονός που ανακούφισε οικονομικά τη μονή, οι δε μοναχές δόξασαν το όνομα του Παναγάθου και Παντοδυνάμου Θεού, αλλά και θαύμασαν την ακλόνητη πίστη της ηγουμένης Φιλοθέης. Αλλά η φωτισμένη και χαρισματική Φιλοθέη, την οποία όχι μόνο Γραικοί, αλλά και Μουσουλμάνοι ονόμαζαν «κυρά και μαΐστρα» είχε ανοιχτή την πόρτα της μονής σε όλους ανεξαιρέτως τους δυστυχισμένους και κατατρεγμένους που της ζητούσαν προστασία και βοήθεια, αφού στήριζε αδιακρίτως Έλληνες και Τούρκους. 


Την εποχή όμως αυτή ζούσαν στην Αθήνα γυναίκες, τις οποίες οι Τούρκοι είχαν αιχμάλωτες από διάφορους τόπους και τις είχαν σαν δούλες τους. Τις σκλαβωμένες αυτές γυναίκες ανέλαβε η Φιλοθέη, αψηφώντας τους κινδύνους και τους πειρασμούς, να τις προστατεύσει από την αλλαξοπιστία και την ατίμωση και να τις απελευθερώσει από τη σκλαβιά των Τούρκων. Μάλιστα τέσσερις αιχμάλωτες γυναίκες, έχοντας πληροφορηθεί για την αγάπη και την προστασία που προσφέρει η ηγουμένη Φιλοθέη, κατόρθωσαν και δραπέτευσαν κρυφά από τους αφέντες τους, οι οποίοι τις πίεζαν να απαρνηθούν τη χριστιανική τους πίστη, και κατέφυγαν σ’ αυτή. Η «κυρά μαΐστρα Φιλοθέη» τις υποδέχθηκε με ιδιαίτερη καλοσύνη και στοργή και τις συμβούλεψε να έχουν σταθερή και ακλόνητη πίστη και να μην στεναχωριούνται για τη σκλαβιά του σώματος, ενώ περίμενε την κατάλληλη χρονική στιγμή για να τις στείλει στον τόπο τους. Όμως η δραστηριότητα της Φιλοθέης να αγοράζει από τα σκλαβοπάζαρα παρθένες και να τις απελευθερώνει, να βοηθά να δραπετεύουν αιχμάλωτες γυναίκες, να παίρνει χριστιανές και μουσουλμάνες και να τις φυγαδεύει στα αιγαιοπελαγίτικα νησιά, να βαπτίζει χριστιανές Τουρκάλες και μερικές από αυτές να τις κάνει μοναχές, είχε αρχίσει να εξαγριώνει τους Τούρκους, οι οποίοι έβλεπαν πλέον τη Φιλοθέη ως εμπόδιο και κίνδυνο στην εξουσία τους. Γι’ αυτό και έπρεπε να εκδιωχθεί η θεόσδοτη κόρη της αρχοντικής οικογένειας των Μπενιζέλων και να σταματήσει με κάθε τρόπο η πολύπτυχη δραστηριότητά της. Έτσι πληροφορούμενοι οι Τούρκοι ότι η Φιλοθέη περιέθαλπτε τις τέσσερις αιχμάλωτες γυναίκες, όρμησαν σαν τα άγρια θηρία μέσα στο κελί της και παρόλο που ήταν άρρωστη και βρισκόταν πολλές ημέρες στο κρεβάτι, την άρπαξαν με τη βία και την οδήγησαν στον ηγεμόνα, ο οποίος διέταξε να την κλείσουν στη φυλακή. Πριν τη συλλάβουν στο κελί της, είχε δώσει την εντολή να εγκαταλείψουν το μοναστήρι οι υπόλοιπες μοναχές για να γλυτώσουν από την εκδικητική μανία των Τούρκων, οι οποίοι δυστυχώς προκάλεσαν ανυπολόγιστες ζημιές μέσα σ΄αυτό. Την επόμενη ημέρα συγκεντρώθηκε πλήθος Τούρκων που φώναζε ότι η Φιλοθέη είναι ένοχη θανάτου. Τότε ο ηγεμόνας έδωσε την εντολή να τη βγάλουν από τη φυλακή και να τη φέρουν ενώπιόν του. Αμέσως ο ηγεμόνας τη ρώτησε τί από τα δύο προτιμά: να θανατωθεί διά ξίφους ή να απαρνηθεί την πίστη της στον Ιησού Χριστό. Τότε η πανεύφημος Φιλοθέη του απάντησε με παρρησία και με ανδρείο φρόνημα ότι είναι έτοιμη και αποφασισμένη να υπομείνει οποιοδήποτε βασανιστήριο για την αγάπη του Χριστού. Η ακλόνητη πίστη της «κυρᾶς καί μαΐστρας τῶν Ἀθηνῶν» θα οδηγούσε στη θανατική της καταδίκη, αλλά ο Θεός είχε άλλα σχέδια γι’ αυτήν. Έτσι την οδήγησαν και πάλι στη φυλακή, όπου την περίμενε μία μεγάλη και απρόσμενη έκπληξη. Οι Τούρκοι είχαν αιχμαλωτίσει τρεις καλόγριες από το μοναστήρι και τις είχαν φέρει στο κελί της. Εκεί η ενάρετη και φωτισμένη, αλλά αδύναμη και άρρωστη Φιλοθέη τις ενίσχυσε ψυχικά, λέγοντας ότι παρά τα εμπόδια και τους κινδύνους ο Θεός δεν θα τους εγκαταλείψει και θα δώσει τη σωτήρια λύση για να απελευθερωθούν και να συνεχίσουν το αξιέπαινο έργο τους. Και πράγματι δεν άργησε να έρθει η λύτρωση, αφού κάποιοι χριστιανοί προύχοντες φρόντισαν και έδωσαν χρήματα στον ηγεμόνα και έτσι η Φιλοθέη με τις τρεις καλόγριες απελευθερώθηκαν και επέστρεψαν στο αγαπημένο τους μοναστήρι. 


Επιστρέφοντας στο μοναστήρι του Αγίου Ανδρέου η Φιλοθέη συνέχισε το πολύπτυχο έργο της με τη χάρη του Θεού και έτσι και πάλι «ὁ Παρθενώνας τῆς κυρᾶς τῶν Ἀθηνῶν» ή «κυρᾶς τοῦ Ἀγγέλου», όπως ονομαζόταν η πανεύφημος Αθηναία Αγία, κατέστη η ελπίδα του Γένους, αφού στήριζε τις κλονισμένες συνειδήσεις, ενίσχυε την πίστη και πολεμούσε την αμάθεια. Ενδεικτικό είναι ότι ο αριθμός των μοναζουσών είχε ήδη αυξηθεί πολύ, γεγονός που παρακίνησε την ηγουμένη Φιλοθέη να ιδρύσει στην ευρύτερη περιοχή των Αθηνών δύο μετόχια. Το ένα μετόχιο ιδρύθηκε στα Πατήσια με ναό επ’ ονόματι του Αγίου Ανδρέου, ο οποίος ανεγέρθηκε μετά το 1550. Μετά το 1595 το μετόχιο παρήκμασε και ερημώθηκε. Ακόμη και ο ναός του Αγίου Ανδρέου ερειπώθηκε, αλλά μεταξύ των ετών 1936-1950 αναστηλώθηκε σύμφωνα με τις οδηγίες του ακαδημαϊκού Αναστασίου Ορλάνδου και απέκτησε και πάλι την αρχική του μορφή. Κατά τα έτη 1948-1952 ιστορήθηκε ο ναός από τον αείμνηστο Φώτη Κόντογλου και σήμερα είναι επισκέψιμος με πλούσια λατρευτική ζωή. Ο ιστορικός αυτός ναός του Αγίου Ανδρέου υπάγεται σήμερα στο Άσυλο Ανιάτων και βρίσκεται επί της οδού Λευκωσίας 40, πλησίον της πλατείας Αμερικής. Το άλλο μετόχιο ιδρύθηκε στην περιοχή της Καλογρέζας, η οποία έλαβε αυτό το όνομα από τους αλβανόφωνους κατοίκους της περιοχής και από τη λέξη «Καλογραία», δηλαδή καλογριά, που αναφερόταν στο πρόσωπο της Αγίας Φιλοθέης. Το μετὀχιο της Καλογρέζας, το οποίο ονομαζόταν και «μετόχι του Περσού» από το νερό του ποταμού που περίσσευε και που έδωσε αργότερα και το όνομα στον συνοικισμό του Περισσού της Ν. Ιωνίας, ιδρύθηκε σε περιοχή, η οποία αποτελούσε πατρική ιδιοκτησία της Αγίας και όπου, σύμφωνα με τον ακαδημαϊκό Δημήτριο Καμπούρογλου, υπήρχε πριν τον 16ο αιώνα μονή με ναό αφιερωμένο στα Εισόδια της Θεοτόκου. Η Φιλοθέη αγόρασε τεράστιες εκτάσεις γύρω από το μετόχιο της Καλογρέζας, οι οποίες περιλάμβαναν μία επιφάνεια, η οποία σήμερα καλύπτει το σύνολο της εκτάσεως του Ολυμπιακού Σταδίου, τις συνοικίες Αλσούπολη και Καλογρέζα της Ν. Ιωνίας, την περιοχή του προαστίου της Φιλοθέης και τη σημερινή συνοικία, όπου βρίσκεται ο ναός του μετοχίου της Καλογρέζας και η οποία με σχετική απόφαση του Δήμου Αμαρουσίου μετονομάσθηκε το 2002 σε «Αγία Φιλοθέη Αμαρουσίου». Σήμερα από το μετόχιο της Καλογρέζας, το οποίο αποτελεί ιστορικό μνημείο και το μοναδικό σωζόμενο βυζαντινό μοναστικό κτηριακό σύνολο στην περιοχή των Αθηνών, σώζεται μόνο το επ’ ονόματι των Εισοδίων της Θεοτόκου καθολικό του μετοχίου, καθώς και ένα μικρό τμήμα του περιτοιχίσματος, η αυλόθυρα και μερικά ερειπωμένα κελιά. Η Αγία Φιλοθέη διέθετε επίσης μετόχιο και στην Κέα, την επονομαζόμενη και Τζια, και συγκεκριμένα δυτικά της Χώρας, της πρωτεύουσας του νησιού, το οποίο μέχρι σήμερα φέρει την προσωνυμία «Μονή Δάφνης». Στο μετόχιο αυτό εγκαταβίωναν περί τις είκοσι μοναχές και χρησίμευε ως καταφύγιο για την προστασία των μοναζουσών από τις επιθέσεις των Τούρκων. Εκεί διέμεινε για αρκετό χρονικό διάστημα η Αγία Φιλοθέη, η πανεύφημος αυτή νύμφη του Χριστού, κατηχώντας και καθοδηγώντας πνευματικά τις ασκούμενες μοναχές, αφού στο μετόχιο της Κέας έστελνε όσες μοναχές φοβούνταν να μείνουν στην Αθήνα και διέτρεχαν άμεσα τον κίνδυνο του εξισλαμισμού από τους Τούρκους. Η μονή της Δάφνης λειτούργησε ως γυναικείο κοινόβιο μέχρι τον 19ο αιώνα, όταν λεηλατήθηκε από τους Τούρκους. 


Όμως παρόλο που η μονή του Αγίου Ανδρέου είχε δύο μετόχια στην Αθήνα, ένα στην Κέα, αλλά και τεράστια κτηματική περιουσία στην Αττική, ενώ κτήματα διέθετε ακόμη και στην Αίγινα, υπήρχε μεγάλη ανάγκη για οικονομική ενίσχυση, προκειμένου να συνεχισθεί το θεάρεστο κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο της «κυρᾶς τῶν Ἀθηνῶν». Γι’ αυτό και ζήτησε τη στήριξη και συνδρομή του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, αφού οι Τούρκοι είχαν καταλάβει κτήματα της μονής λόγω των οφειλών της προς αυτούς. Το Πατριαρχείο έστειλε στην Αθήνα τον μέγα λογοθέτη της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, Ιέρακα, ο οποίος ήταν «ἀνήρ τήν ἐκκλησιαστικήν ἀκρίβειαν καί τήν περί τούτων γνώσιν πεπειραμένος ὡς ἄριστα», για να ερευνήσει από κοντά τα γεγονότα και να ενημερώσει με ακρίβεια τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Ερχόμενος ο Ιέρακας στην Αθήνα συναντήθηκε με τον Μητροπολίτη των Αθηνών, αλλά και με τους Ρωμιούς προεστούς της πόλεως, και ενημερώθηκε για την πολύπτυχη δραστηριότητα της ηγουμένης Φιλοθέης, η οποία στήριζε τους εναρέτους στην αρετή, οδηγούσε τους αμαρτωλούς στην μετάνοια και πρόσφερε πλουσιοπάροχα την ελεημοσύνη της προς τους φτωχούς και τους αρρώστους. Αλλά και όταν ο ίδιος ο Ιέρακας επισκέφθηκε το μοναστήρι του Αγίου Ανδρέου θαύμασε το θεάρεστο έργο που επιτελείται εκεί. Παράλληλα ενημερώθηκε για τις δυσκολίες και τους κινδύνους που υπάρχουν και παρεμποδίζουν τη συνέχιση της κοινωνικής και φιλανθρωπικής δραστηριότητας της Αγίας, αλλά και δημιουργούν προβλήματα στην επιβίωση της μονής, αφού η Αγία Φιλοθέη είχε έρθει σε διένεξη για κτηματικές διαφορές ακόμη και με τον ηγούμενο της Μονής Πεντέλης, Άγιο Τιμόθεο Αρχιεπίσκοπο Ευρίπου (1510-1590). Ο Ιέρακας υποσχέθηκε να ενημερώσει με κάθε λεπτομέρεια το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, ώστε να στηρίξει υλικά και πνευματικά το αξιέπαινο έργο της Αγίας. Όμως η «μαΐστρα καί κυρά τῶν Ἀθηνῶν» δεν αρκέστηκε μόνο στην επίσκεψη του Ιέρακα. Έστειλε επιστολή και προς τη Γερουσία των Ενετών για να μπορέσει να εξασφαλίσει οικονομική βοήθεια, ώστε να επιβιώσει το μοναστήρι και να αποπληρώσει το τεράστιο χρέος που υπήρχε , αφού για να το προστατεύσει από τις λεηλασίες και την καταστροφική μανία των Τούρκων και να συνεχίσει το αναμορφωτικό της έργο, έβαλε ως ενέχυρο τα σκεύη του ναού και ολόκληρη την περιουσία του μοναστηριού. Η αποσταλείσα μέσω του ιερέως Σεραφείμ Παγκάλου επιστολή βρήκε θετικότατη ανταπόκριση και έτσι στις 10 Μαΐου 1584 δόθηκε η πολυπόθητη οικονομική βοήθεια που είχε ζητήσει η Φιλοθέη. Έτσι κατόρθωσε η μονή του Αγίου Ανδρέου να επιζήσει και να συνεχίσει το έργο της προς δόξαν Θεού και προς όφελος του Γένους των Ελλήνων. 


Αλλά η Αγία αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελέσει με τη χάρη Του και πάμπολλα θαύματα. Αξιομνημόνευτο είναι το θαύμα που επιτέλεσε σ’ έναν νεαρό βοσκό προβάτων, ο οποίος επιδιδόταν σε κλεψιές και ραδιουργίες. Εξαιτίας αυτής της νοσηρής συμπεριφοράς ο νεαρός βοσκός κυριεύθηκε από δαιμόνιο και περιφερόταν στα βουνά γυμνός, παρουσιάζοντας ένα αξιολύπητο και αποκρουστικό θέαμα. Όταν όμως συνερχόταν, κατέφευγε στα μοναστήρια για να θεραπευθεί. Θεραπεία όμως στο πρόβλημά του δεν μπορούσε να βρει, μέχρι που τον οδήγησαν στην Αγία, η οποία προσευχήθηκε στον Θεό και με τη χάρη Του απαλλάχθηκε από τη δαιμονική μάστιγα. Στη συνέχεια με την προτροπή της εκάρη μοναχός και έζησε την υπόλοιπη ζωή του με μετάνοια και άσκηση. Το επιτελεσθέν αυτό θαύμα, αλλά και άλλες ιάσεις ασθενών από ψυχικά και σωματικά νοσήματα έκαναν την Αγία Φιλοθέη γνωστή σε ολόκληρη την Αθήνα και πολλοί ήταν εκείνοι που κατέφευγαν στο μοναστήρι της για να καθοδηγηθούν πνευματικά και να στερεωθούν στην πίστη τους. Όμως η ολοένα και μεγαλύτερη συρροή κόσμου στο μοναστήρι του Αγίου Ανδρέου παρεμπόδιζε την ήσυχη ασκητική ζωή της ηγουμένης Φιλοθέης. Γι’ αυτό και συχνά κατέφευγε στο μετόχιο της μονής που είχε ιδρύσει στα Πατήσια, όπου ο ναός ήταν και εκεί αφιερωμένος στον Απόστολο Ανδρέα τον Πρωτόκλητο. Στο μετόχιο των Πατησίων επιδιδόταν στην αδιάλειπτη προσευχή και ασκήτευε μαζί με τις μοναχές, οι οποίες εγκαταβίωναν σ’ αυτό. Στο όμορφο αυτό μετόχιο, το οποίο είχε καταστεί ένα αληθινό κόσμημα για την Αθἠνα, αποφάσισε η Φιλοθέη μαζί με τις υπόλοιπες μοναχές να τελέσουν ολονύχτια αγρυπνία τη νύχτα της 2ης προς την 3η Οκτωβρίου του 1588 επί τη μνήμη του Αγίου ενδόξου ιερομάρτυρος Διονυσίου του Αρεοπαγίτου. Όμως μέσα στην πνευματική πανδαισία της ολονύχτιας ακολουθίας, όπου ο ουρανός είχε ανοίξει τις πύλες του και οι μοναχές βρίσκονταν προσευχόμενες σε μία άλλη διάσταση, ακούσθηκε ξαφνικά ένας τρομακτικός θόρυβος, σαν να γινόταν σεισμός. Πέντε Τούρκοι είχαν πηδήξει από τον μαντρότοιχο του μετοχίου και είχαν εισβάλει μέσα στο καθολικό. Αφού άρπαξαν με λυσσαλέα οργή τη Φιλοθέη, άρχισαν να τη μαστιγώνουν ανελέητα και μάλιστα με τέτοια μανία, ώστε από τον βασανισμό και τις κακώσεις την άφησαν σχεδόν μισοπεθαμένη. Ήταν μάλιστα τόσο μεγάλο το μίσος των Τούρκων για την Αγία, ώστε την έβγαλαν με άγριες διαθέσεις στο προαύλιο του ναού και την έδεσαν σε μία κολώνα, η οποία σώζεται μέχρι σήμερα. Στην κρίσιμη αυτή στιγμή για τη ζωή της, η Φιλοθέη ευχαριστούσε τον Θεό που την αξίωσε να μαρτυρήσει για το πάντιμο όνομά Του. Οι υπόλοιπες μοναχές κατόρθωσαν και έφυγαν, αλλά όταν επέστρεψαν, βρήκαν την πολυαγαπημένη τους ηγουμένη σε άθλια κατάσταση, αφού ήταν βαρύτατα τραυματισμένη. Τότε οι μοναχές αποφάσισαν για λόγους ασφαλείας να τη μεταφέρουν στο μετόχιο της Καλογρέζας, γνωστό και ως «μετόχιο του Περσού», για να μπορέσει να αναρρώσει, αλλά και να προστατευθεί από τη λυσσαλέα οργή των Τούρκων. Στο μετόχιο της Καλογρέζας έμεινε νοσηλευόμενη επί πέντε μήνες, από τον Οκτώβριο του 1588 έως τις 19 Φεβρουαρίου του 1589, ημέρα κατά την οποία η «κυρά καί μαΐστρα τῶν Ἀθηνῶν» παρέδωσε την πάναγνη ψυχή της στον Κύριο, τον Οποίο με τόσο ζήλο διηκόνησε σε όλη της την επίγεια πορεία. Ενταφιάσθηκε στο μετόχιο της Καλογρέζας και μόλις μετά από είκοσι ημέρες ευωδίαζε ο τόπος, στον οποίο είχε εναποτεθεί το ιερό σώμα της. Αλλά και κατά την ανακομιδή του ιερού της λειψάνου, η οποία έλαβε χώρα μετά από ένα έτος, αποδείχθηκε περίτρανα η θεάρεστη βιοτή της, αφού το ιερό της λείψανο βρέθηκε ακέραιο και ευωδιάζον προς δόξαν του ονόματος του Παναγάθου και Παντοδυνάμου Θεού. Μετά την ανακομιδή του ιερού σκηνώματός της και τα θαυμαστά και παράδοξα γεγονότα που έλαβαν χώρα, απαίτησαν οι Αθηναίοι να πάρουν το άφθαρτο λείψανο και να το μεταφέρουν στην Αθήνα προς ευλογία και αγιασμό των κατοίκων της. Η απαίτηση αυτή των Αθηναίων προκάλεσε αντιδράσεις, αλλά και συγκρούσεις με τους κατοίκους των περιοχών Αμαρουσίου και Χαλανδρίου, αλλά τελικά το λείψανο μεταφέρθηκε στην Αθήνα και εναποτέθηκε στο δεξιό μέρος του Αγίου Βήματος του καθολικού της μονής του Αγίου Ανδρέου, όπου βρίσκεται σήμερα το Μέγαρο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Μετά την ερήμωση της μονής το ευωδιάζον και ακέραιο λείψανο της Αγίας μεταφέρθηκε μαζί και με την παλαιότερη σωζόμενη φορητή εικόνα της (1703) στον ναό της Παναγίας Γοργοεπηκόου, ο οποίος χρονολογείται από τα τέλη του 12ου αιώνα και το 1862 μετονομάσθηκε σε Άγιος Ελευθέριος. Αργότερα το ιερό και άφθαρτο σκήνωμα μεταφέρθηκε στον Καθεδρικό Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού Θεοτόκου Αθηνών, όπου και φυλάσσεται μέχρι σήμερα. 


Η ένδοξος οσιομάρτυς του Χριστού Αγία Φιλοθέη τιμήθηκε λίγα μόλις χρόνια μετά τη μαρτυρική τελείωσή της, το δε πολύπτυχο και θεάρεστο έργο της αναγνωρίσθηκε και καταξιώθηκε αμέσως από τον πιστό λαό του Θεού. Η επίσημη ανακήρυξή της ως Αγίας έγινε επί των ημερών του Οικουμενικού Πατριάρχου Ματθαίου Β΄ (1595 -1600) ύστερα από τη σχετική αναφορά του Μητροπολίτου Αθηνών Νεοφύτου, την οποία συνυπέγραψαν οι Μητροπολίτες Κορίνθου και Θηβών μαζί και με τον ιερό κλήρο και τους προκρίτους των Αθηνών. Στην αναφορά ζητούσαν την επίσημη αναγνώρισή της από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αφού πάμπολλα ήταν τα θαύματα από το ευωδιάζον ιερό της λείψανο. Το 1775 εκδόθηκε στη Βενετία υπό Λεονάρδου ποτέ Δημητρίου Καπετανάκη του εξ Αθηνών η συνταχθείσα προς τιμήν της Ακολουθία, έργο αγνώστου υμνογράφου, στην οποία παρατίθεται και ο βίος της. Η πανίερη μνήμη της τιμάται και γεραίρεται στις 19 Φεβρουαρίου και ετήσια λαμπρά πανήγυρη τελείται στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Αθηνών, όπου φυλάσσεται μέσα σε ασημένια λειψανοθήκη το ιερό της σκήνωμα, το οποίο και λιτανεύεται με την πρέπουσα εκκλησιαστική τάξη. Αλλά η μνήμη της εορτάζεται πανηγυρικά και στο όμορφο προάστιο της Φιλοθέης, όπου σε μαγευτικό καταπράσινο λόφο είναι κτισμένος ο γραφικός ομώνυμος ιερός ενοριακός ναός και μάλιστα πλησίον της εξόδου της Κρύπτης της Αγίας Φιλοθέης. Η Κρύπτη αυτή είναι μία σήραγγα διαφυγής, μία κτιστή υπόγεια δίοδος, η οποία αρχίζει από το μετόχιο της Καλογρέζας και καταλήγει στον λόφο, όπου έχει ανεγερθεί ο επ’ ονόματι της Αθηναίας Αγίας ιερός ναός της πολιούχου και εφόρου του προαστίου της Φιλοθέης. Σύμφωνα μάλιστα με μία παράδοση η Αγία Φιλοθέη ενταφιάσθηκε στην Κρύπτη της Καλογρέζας. Άλλωστε ολόκληρη η περιοχή της Φιλοθέης ανήκε στην Αγία και έλαβε το όνομα από αυτή. Ενδεικτικό είναι ότι μέχρι το 1936 η περιοχή της Φιλοθέης ονομαζόταν «Νέα Αλεξάνδρεια» και αποτελούσε τον συνοικισμό των υπαλλήλων της Εθνικής Τραπέζης. Όμως το 1934 κατά τη διάρκεια της εξόρυξης κοκκινόπετρας που προοριζόταν για το χτίσιμο των σπιτιών της περιοχής, ανακαλύφθηκε η Κρύπτη της Αγίας Φιλοθέης, εντός της οποίας υπήρχε μικρό σπήλαιο με μικρογραφία Αγίας Τραπέζης. Έτσι το 1936 η κοινότητα της Νέας Αλεξάνδρειας μετονομάσθηκε σε Φιλοθέη. Αλλά και η γειτονική περιοχή του Ψυχικού έλαβε αυτή την ονομασία από ένα πηγάδι, το οποίο είχε ανοίξει η Αγία Φιλοθέη λόγω της έλλειψης νερού. Χάρη σ’ αυτό το πηγάδι λύθηκε το πρόβλημα, αφού η Αγία μ’ αυτή την πράξη της έκανε ένα «ψυχικό». Αλλά και η συνοικία της Καλογρέζας του Δήμου Ν. Ιωνίας έλαβε αυτή την ονομασία από τη λέξη «Καλογραία» που σημαίνει καλογριά και αναφέρεται στο πρόσωπο της Αγίας Φιλοθέης, η οποία είχε ιδρύσει στην περιοχή το μετόχιο της Καλογρέζας, στο οποίο και μεταφέρθηκε μετά τον βάναυσο τραυματισμό της, όπου και εκοιμήθη στις 19 Φεβρουαρίου 1589. Η Αγία Φιλοθέη τιμάται επίσης στην Αττική με ομώνυμο παρεκκλήσιο στην περιοχή Διώνη Πικερμίου, καθώς στην περιοχή της Εκάλης με ομώνυμη γυναικεία Ιερά Μονή, η οποία ιδρύθηκε το 1960 από το αοίδιμο Αρχιμανδρίτη π. Κοσμά Καράμπελα (1915 -… +20 Ιουνίου 2003). Στον χώρο της Μονής ιδρύθηκε το 1963 Οικοτροφείο Θηλέων υπό την επωνυμία «Αγία Τριάς», όπου φιλοξενούνται νέες προεφηβικής και εφηβικής ηλικίας. Ενοριακός ναός επ’ ονόματι της Αγίας Φιλοθέης υπάρχει επίσης στον Πύργο Ηλείας, όπου δίπλα λειτουργεί και το Οικοτροφείο – Ορφανοτροφείο Θηλέων «Η Αγία Φιλοθέη», ενώ στο όνομα της Αγίας είναι αφιερωμένα παρεκκλήσια στους ιερούς ναούς Αγίας Αικατερίνης πόλεως Άργους και Αγίου Κωνσταντίνου στο χωριό Χαλκιάδες Άρτας. 


Η «θεαρέστως βιώσασα καί ἐν κακουχίαις τελευτήσασα» στις 19 Φεβρουαρίου 1589 ένδοξος οσιομάρτυς του Χριστού Αγία Φιλοθέη η Αθηναία αναδείχθηκε στους δύσκολους και σκοτεινούς χρόνους της Τουρκοκρατίας «τῶν διωκομένων τό ἀσφαλές καταφύγιον» και «τῶν αἰχμαλώτων νεανίδων ἡ ἀνάρρυσις», αφού το περιώνυμο μοναστήρι του Αγίου Ανδρέου κατέστη τηλαυγέστατος φάρος ελπίδος και παραμυθίας και πνευματική εστία που ακτινοβολούσε φως Χριστού και Ρωμιοσύνη. Ίδρυσε το πρώτο σχολείο θηλέων στη νεότερη ιστορία της Ελλάδος και αναδείχθηκε «ἄνθος εὐῶδες καί φῶς ἱλαρόν ἐν τῷ βαρεῖ τῆς δουλείας χειμῶνι ἐν ταῖς κλειναῖς Ἀθήναις», διδάσκοντας και παραδειγματίζοντας με την ενάρετη πολιτεία της, αφού η ίδια κατέστη «παράδεισος ἀρετῆς καί σεμνότητος». Ας επικαλεσθούμε λοιπόν τις πρεσβείες της και στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς μας, ώστε να αντισταθούμε στην ολοένα και αυξανόμενη πνευματική αλλοτρίωση, αλλά και να κρατήσουμε σταθερή την πίστη μας και τα υψηλά ιδανικά του ελληνορθοδόξου Γένους μας.

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος
Εκπαιδευτικός




Βιβλιογραφία 

· Μαυρομάτη Γεωργίου Β., Η Αγία Φιλοθέη η Αθηναία, Έκδοσις Ιεράς Μονής Αγίας Φιλοθέης Εκάλης, Αθήναι 2002.

· Το μετόχι Αγίας Φιλοθέης –Ο τόπος όπου εκοιμήθη και ετάφη η Αγία Φιλοθέη, Έκδοση Συλλόγου Αναδείξεως Μνημείων της Αγίας Φιλοθέης των Αθηνών, Αθήνα 2004.

· Φερούση Δημήτρη, Φιλοθέη Μπενιζέλου η Αθηνιώτισσα, Εκδόσεις Αστέρος, Ε΄ Έκδοση, Αθήναι 2006.

Εικόνες

[1] Φορητή εικόνα της Αγίας ενδόξου οσιομάρτυρος Φιλοθέης της Αθηναίας. Ιστορήθηκε από τον επιφανή Ζακύνθιο ζωγράφο Δημήτριο Πελεκάση.

[2] Φορητή εικόνα της Αγίας Φιλοθέης στον ομώνυμο Ιερό Ναό της Φιλοθέης Αττικής. Αποτελεί έργο του αειμνήστου Φωτίου Κόντογλου.

[3] Φορητή εικόνα της Αγίας Φιλοθέης στο τέμπλο του Ιερού Ναού Αγίου Ανδρέου οδού Λευκωσίας Αθηνών. Ιστορήθηκε το 1948 από τον αείμνηστο Φώτη Κόντογλου.

[4] Η αρχοντική οικία των Μπενιζέλων. Στο περίφημο αυτό αρχοντικό επί της οδού Αδριανού 96 στην ιστορική συνοικία της Πλάκας των Αθηνών γεννήθηκε και έμεινε μέχρι τον γάμο της η Αγία Φιλοθέη. akrokerama.blogspot.gr

[5] Φορητή εικόνα της Αγίας Φιλοθέης στον ομώνυμο Ιερό Ναό της Φιλοθέης Αττικής.

[6] Η παλαιότερη σωζόμενη φορητή εικόνα της Αγίας Φιλοθέης. Χρονολογείται από το 1703, φυλάσσεται στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Αθηνών και λιτανεύεται κατά τον ετήσιο εορτασμό της μνήμης της Αγίας. 

[7] Ψηφιδωτή τοιχογραφία της Αγίας Φιλοθέης στον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέου Δήμου Αγίας Παρασκευής Αττικής.

[8] Τοιχογραφία της Αγίας Φιλοθέης δια χειρός Φωτίου Κόντογλου στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Κάτω Πατησίων (οδού Αχαρνών) Αθηνών.

[9] Φορητή εικόνα της Αγίας Φιλοθέης, έργο του αγιογραφείου της Ιεράς Μονής Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Θαψανών Πάρου.

[10] Φορητή εικόνα της Αγίας Φιλοθέης στο τέμπλο του ομωνύμου Ιερού Ναού της Φιλοθέης Αττικής.

[11] Τοιχογραφία της Αγίας Φιλοθέης δια χειρός Φωτίου Κόντογλου στο παρεκκλήσιο της Αγίας Ειρήνης Κηφισιάς Αττικής, ιδιοκτησίας οικογένειας Πεσμαζόγλου.

[12] Τοιχογραφία της Αγίας Φιλοθέης στον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέου Δήμου Αγίας Παρασκευής Αττικής.

[13] Η αναμνηστική στήλη με τη ψηφιδωτή απεικόνιση της Αγίας Φιλοθέης στον αύλειο χώρο του Μεγάρου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, όπου η Αγία είχε ιδρύσει την περιώνυμη Ιερά Μονή του Αγίου Ανδρέου.

[14] Η αναμνηστική στήλη με την ψηφιδωτή απεικόνιση της Αγίας Φιλοθέης στο Μετόχι της Καλογρέζας.

[15] Η Αγία Φιλοθέη από τη νεαρά της ηλικία φρόντιζε αυτούς που είχαν ανάγκη. Στον πίνακα του Έκτορος Δούκα απεικονίζεται η σκηνή, κατά την οποία η Αγία έδωσε το παλτό της σε μια ηλικιωμένη γυναίκα. Το έργο κοσμεί τον ομώνυμο Ιερό Ναό της Φιλοθέης Αττικής.

[16] Πολλές φτωχές γυναίκες έβρισκαν στοργή και προστασία στην Αγία Φιλοθέη. Ο ζωγράφος Έκτωρ Δούκας απεικόνισε το γεγονός σε πίνακα, φυλασσόμενος σήμερα στον ομώνυμο Ιερό Ναό της Φιλοθέης Αττικής.

[17] Το μαρτύριο της Αγίας Φιλοθέης, όπως απεικονίζεται στον πίνακα του Έκτορος Δούκα στον ομώνυμο Ιερό Ναό της Φιλοθέης Αττικής.

[18] Ο Ιερός Ενοριακός Ναός της Αγίας Φιλοθέης στο προάστιο Φιλοθέη των Αθηνών.

[19] Ο γραφικός Ιερός Ναός της Αγίας Φιλοθέης του Δήμου Φιλοθέης αποτελεί το κέντρο της λατρευτικής ζωής των κατοίκων της περιοχής. 

[20] Η Αγία Φιλοθέη είναι η πολιούχος και έφορος του προαστίου της Φιλοθέης. Ο ομώνυμος Ιερός Ναός ανεγέρθηκε σε μαγευτικό καταπράσινο λόφο.

[21] Άποψη από το εσωτερικό της Κρύπτης της Αγίας Φιλοθέης.

[22] Εξωτερική άποψη της Κρύπτης της Αγίας Φιλοθέης στο προάστιο της Φιλοθέης.

[23] Η Κρύπτη της Αγίας Φιλοθέης αποτελεί χώρο ευλαβικής αναφοράς και προσκύνησης για τους κατοίκους της Φιλοθέης.

[24] Ο ιστορικός Ιερός Ναός του Αγίου Ανδρέου επί της οδού Λευκωσίας, πλησίον της πλατείας Αμερικής. Ο ναός ήταν το καθολικό του Μετοχίου των Πατησίων, το οποίο ανεγέρθηκε από την Αγία Φιλοθέη μετά το 1550. Στον ναό έλαβε χώρα ο βασανισμός της Αθηναίας Αγίας από τους Τούρκους κατά τη διάρκεια της ολονύκτιας αγρυπνίας επί τη μνήμη του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου στις 2-3 Οκτωβρίου 1588.

[25] Άποψη του σωζομένου Καθολικού του Μετοχίου της Καλογρέζας. Τιμάται επ'ονόματι των Εισοδίων της Υπεραγίας Θεοτόκου και είναι κηρυγμένο αρχαιολογικό μνημείο.

[26] Το επ'ονόματι των Εισοδίων της Θεοτόκου Καθολικό του Μετοχίου της Καλογρέζας στη συνοικία Αγία Φιλοθέη Αμαρουσίου.

[27] Η ανεγερθείσα αναμνηστική στήλη με την ψηφιδωτή απεικόνιση της Αγίας στο Μετόχι της Καλογρέζας. Το 2002 μετονομάσθηκε η συνοικία αυτή του Αμαρουσίου σε "Αγία Φιλοθέη".

[28] Ο Ιερός Ναός της Αγίας Φιλοθέης στην Αίγινα. Κτίσθηκε σε κτήματα που είχε η αρχοντική οικογένεια των Μπενιζέλων, των οποίων η κόρη ήταν η Αθηναία Αγία. Σήμερα ανήκει στην οικογένεια Δραγούμη και στο υπόγειο του ναού φυλάσσονται τα οστά του λαμπρού μακεδονομάχου Ίωνα Δραγούμη. odosaeginis.blogspot.gr

[29] Η Αγία Φιλοθέη τιμάται με ομώνυμη γυναικεία Ιερά Μονή στην Εκάλη Αττικής. Ιδρύθηκε το 1960 από τον αοίδιμο Αρχιμανδρίτη π. Κοσμά Καράμπελα (+20 Ιουνίου 2003).

[30] Άποψη του περικαλλούς Καθολικού της Ιεράς Μονής Αγίας Φιλοθέης Εκάλης Αττικής.

[31] Τοιχογραφία της Αγίας στον Ιερό Ναό Υπαπαντής Σωτήρος Αγίας Φιλοθέης Αμαρουσίου Αττικής.

[32] Η Αγία Φιλοθέη μετά της συνοδείας της στην Ιερά Μονή του Αγίου Ανδρέου. Τοιχογραφία στον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέου οδού Λευκωσίας Αθηνών. Ιστορήθηκε το 1950 από τον αείμνηστο Φώτη Κόντογλου.

[33] Η Κοίμηση της Αγίας Φιλοθέης. Είναι έργο του Δημητρίου Τζοβάρα και κοσμεί το ξυλόγλυπτο προσκυνητάριο με τη φορητή εικόνα της Αγίας, έργο του Φωτίου Κόντογλου, στον ομώνυμο Ιερό Ναό της Φιλοθέης Αττικής.

[34] Η επιγραφή στην αναμνηστική στήλη με την ψηφιδωτή απεικόνιση της Αγίας Φιλοθέης στο Μετόχι της Καλογρέζας στη συνοικία Αγία Φιλοθέη Αμαρουσίου Αττικής.

[35] Η ασημένια λειψανοθήκη της Αγίας Φιλοθέης στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Αθηνών. www.saint.gr

[36] Στιγμιότυπο από τη λιτάνευση της Ιεράς Εικόνος και του Ιερού Λειψάνου της Αγίας Φιλοθέης σε πανήγυρη επί τη μνήμη της Αγίας στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Αθηνών. 

[37] Στιγμιότυπο από τη λιτάνευση της Ιεράς Εικόνος και των Ιερών Λειψάνων της Αγίας Φιλοθέης στην πανήγυρη της 19ης Φεβρουαρίου 2012 του ομωνύμου Ιερού Ναού της Φιλοθέης Αττικής προεξάρχοντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ναζιανζού κ. Θεοδωρήτου. vrilissiaki.weebly.com
___________________________________
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση υπό τον όρο της αναφοράς του συγγραφέα και του ιστολογίου πρώτης δημοσίευσης (Σύνδεσμος Κληρικών Χίου)

Η πανηγυρική Θεία Λειτουργία στο Φανάρι και το κοινό μήνυμα της σύναξης των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών


Με την πανηγυρική Θεία Λειτουργία στον Πατριαρχικό Ναό Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι ολοκληρώθηκε η σύναξη των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών. 

Το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας τέλεσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης και συλλειτούργησαν οι Προκαθήμενοι των Ορθοδόξων Εκκλησιών που συμμετείχαν στη σύναξη, εκτός από τους εκπροσώπους του Πατριάρχη Αντιοχείας, οι οποίοι αρνήθηκαν να υπογράψουν το κοινό ανακοινωθέν και αποχώρησαν.

Ο Αρχιγραμματέας του Οικουμενικού Πατριαρχείου Αρχιμ. Βαρθολομαίος Σαμαράς ανέγνωσε το κοινό μήνυμα των Προκαθημένων με τα θέματα που τους απασχόλησαν, τις αποφάσεις και προτάσεις και μετά τη Θεία Λειτουργία πραγματοποιήθηκε η Λιτάνευση των Ιερών Εικόνων.

 
Ακολουθεί το μήνυμα των Προκαθημένων:

Εἰς τό Ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Διά τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, οἱ Προκαθήμενοι τῶν Ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, πρός τούς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ὀρθοδόξους πιστούς, τούς ἀνά τόν κόσμον ἀδελφούς χριστιανούς καί πρός πάντα ἄνθρωπον καλῆς θελήσεως, εὐλογίαν ἀπό Θεοῦ καί ἀσπασμόν ἀγάπης καί εἰρήνης.

"Εὐχαριστοῦμεν τῷ Θεῷ πάντοτε περί πάντων ὑμῶν μνείαν ὑμῶν ποιούμενοι ἐπί τῶν προσευχῶν ἡμῶν, ἀδιαλείπτως μνημονεύοντες ὑμῶν τοῦ ἔργου τῆς πίστεως καί τοῦ κόπου τῆς ἀγάπης καί τῆς ὑπομονῆς τῆς ἐλπίδος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔμπροσθεν τοῦ Θεοῦ καί πατρός ἡμῶν" (Α΄ Θεσ. α΄ 2-4).

1. Συνελθόντες διά τῆς χάριτος τοῦ Παναγάθου Θεοῦ, τῇ προσκλήσει τοῦ τῆς Κωνσταντίνου Πόλεως Ἀρχιεπισκόπου καί Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου ἐν Φαναρίῳ, μεταξύ 6ης καί 9ης Μαρτίου 2014, συνεσκέφθημεν ἐν ἀδελφικῇ ἀγάπῃ περί τῶν ἀπασχολούντων σήμερον τήν Ἁγιωτάτην ἡμῶν Ἐκκλησίαν ζητημάτων. Συλλειτουργοῦντες τῷ Κυρίῳ ἐν τῷ πανσέπτῳ Πατριαρχικῷ Ναῷ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου κατά τήν εὔσημον καί μεγαλώνυμον ταύτην Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀπευθύνομεν πρός ὑμᾶς λόγον ἀγάπης, εἰρήνης καί παρακλήσεως.

Ἡ Μία, Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξος ἡμῶν Ἐκκλησία ἐν τῷ κόσμῳ παροικοῦσα, βιώνει καί αὕτη τάς προκλήσεις τοῦ ἀνθρώπου ἑκάστης ἐποχῆς. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, πιστή εἰς τήν Ἱεράν Παράδοσιν, εὑρίσκεται εἰς διαρκῆ διάλογον μετά τῆς ἑκάστοτε ἐποχῆς, συμπάσχει μετά τῶν ἀνθρώπων καί συμμερίζεται τήν ἀγωνίαν των. «Ἰησοῦς Χριστός χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας» (Ἑβρ. ιγ΄ 8-9).

Οἱ πειρασμοί καί αἱ προκλήσεις τῆς ἱστορίας εἶναι ἰδιαιτέρως ἔντονοι εἰς τάς ἡμέρας μας καί οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί δέν δυνάμεθα νά εἴμεθα ἀμέτοχοι εἰς αὐτά ἤ ἀδιάφοροι ἀπέναντί των. Διά τόν λόγον αὐτόν συνήλθομεν ἐπί τό αὐτό διά νά ἐγκύψωμεν εἰς τούς πειρασμούς καί τά προβλήματα τά ὁποῖα ἀντιμετωπίζει σήμερον ἡ ἀνθρωπότης. «Ἔξωθεν μάχαι, ἔσωθεν φόβοι» (Β΄ Κορ. ζ΄ 6) οἱ λόγοι αὐτοί τοῦ Ἀποστόλου ἰσχύουν καί σήμερον.

2. Ἀναλογιζόμενοι τήν ὀδύνην τῶν ἀνθρώπων ἀνά τόν κόσμον, ἐκφράζομεν τήν συμπάθειάν μας διά τό μαρτύριον καί τόν θαυμασμόν μας διά τήν μαρτυρίαν τῶν χριστιανῶν ἐν τῇ Μέσῃ Ἀνατολῇ, Ἀφρικῇ καί ἀλλαχοῦ τῆς γῆς. Φέρομεν εἰς τόν νοῦν μας τό διττόν αὐτῶν μαρτύριον: περί τῆς πίστεώς των ὡς καί περί τῆς διαφυλάξεως τῆς ἱστορικῆς των σχέσεως μετά ἀνθρώπων ἄλλων θρησκευτικῶν πεποιθήσεων. Καταγγέλλομεν τήν ἀναταραχήν καί τήν ἀστάθειαν αἱ ὁποῖαι ὠθοῦν τούς χριστιανούς νά ἐγκαταλείψουν τήν γῆν, ἔνθα ἐγεννήθη ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός καί ἔνθεν διεδόθη τό Εὐαγγέλιον εἰς τόν κόσμον ἅπαντα.

Συμπάσχομεν μετά πάντων τῶν θυμάτων τῆς ἐν Συρίᾳ τραγῳδίας. Καταδικάζομεν πᾶσαν μορφήν τρομοκρατίας καί θρησκευτικῆς ὕβρεως. Ἡ ἀπαγωγή τῶν Μητροπολιτῶν Παύλου καί Ἰωάννου, ἄλλων κληρικῶν, ὡς καί τῶν μοναζουσῶν τῆς ἐν Μααλούλᾳ Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Ἁγίας Θέκλης, ἀποτελεῖ χαίνουσαν πληγήν καί ζητοῦμεν τήν ἄμεσον ἀπελευθέρωσίν των.

Ἀπευθύνομεν ἔκκλησιν εἰς πάντα ἐμπλεκόμενον πρός ἄμεσον κατάπαυσιν τῶν στρατιωτικῶν ἐπιχειρήσεων, ἀπελεύθερωσιν τῶν αἰχμαλώτων καί ἑδραίωσιν τῆς εἰρήνης ἐν τῇ περιοχῇ διά τοῦ διαλόγου. Οἱ ἐν Μέσῃ Ἀνατολῇ χριστιανοί ἀποτελοῦν τήν ζύμην τῆς εἰρήνης. Εἰρήνη διά πάντα ἄνθρωπον σημαίνει ἐπίσης εἰρήνη διά τούς χριστιανούς. Στηρίζομεν τό Πατριαρχεῖον Ἀντιοχείας εἰς τήν πνευματικήν καί ἀνθρωπιστικήν διακονίαν αὐτοῦ, ὡς ἐπίσης καί τάς προσπαθείας αὐτοῦ διά τήν παλινόρθωσιν τῆς περιοχῆς καί τήν παλιννόστησιν τῶν προσφύγων.

3. Ἐνθέρμως προσευχόμεθα ὑπέρ τῆς διεξαγωγῆς εἰρηνικῶν διαπραγματεύσεων καί τῆς ἐν προσευχῇ καταλλαγῆς πρός ἔξοδον ἐκ τῆς ἐν Οὐκρανίᾳ συνεχιζομένης κρίσεως. Καταδικάζομεν τάς ἀπειλάς βιαίας καταλήψεως Ἱερῶν Μονῶν καί Ναῶν καί προσευχόμεθα διά τήν ἐπιστροφήν τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν, τῶν σήμερον εὑρισκομένων ἐκτός τῆς κοινωνίας μετά τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας.

4. Ἡ παγκόσμιος οἰκονομική κρίσις ἀποτελεῖ θεμελιώδη ἀπειλήν διά τήν δικαιοσύνην καί τήν εἰρήνην εἰς τοπικόν καί παγκόσμιον ἐπίπεδον. Αἱ συνέπειαι αὐτῆς εἶναι ἐμφανεῖς εἰς ἅπαντα τά στρώματα τῆς κοινωνίας, ἔνθα ἀπουσιάζουν ἀξίαι ὡς ἡ ἀξιοπρέπεια τοῦ προσώπου, ἡ ἀδελφική ἀλληλεγγύη καί ἡ δικαιοσύνη. Τά αἴτια τῆς κρίσεως ταύτης δέν εἶναι ἀμιγῶς οἰκονομικά. Εἶναι καί πνευματικῆς καί ἠθικῆς φύσεως. Ἀντί τοῦ συσχηματισμοῦ πρός τά παγκόσμια εἴδωλα τῆς ἰσχύος, τῆς πλεονεξίας καί τῆς φιληδονίας, ἐξαίρομεν τήν ἀποστολήν μας νά μεταμορφώσωμεν τόν κόσμον, ἐφαρμόζοντες τάς ἀρχάς τῆς δικαιοσύνης, τῆς εἰρήνης καί τῆς ἀγάπης.

Συνεπείᾳ τοῦ ἐγωϊσμοῦ καί τῆς καταχρήσεως τῆς ἐξουσίας, πολλοί ἄνθρωποι ὑποτιμοῦν τήν ἱερότητα τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ἀδιαφοροῦντες νά διακρίνουν τό πρόσωπον τοῦ Θεοῦ εἰς τούς ἐλαχίστους τῶν ἀδελφῶν μας (πρβλ. Ματθ. κε΄, 40, 45), πολλοί δέ παραμένουν ἀδιάφοροι ἔναντι τῆς πτωχείας, τῆς ὀδύνης καί τῆς βίας, αἱ ὁποῖαι μαστίζουν τήν ἀνθρωπότητα.

5. Ἡ Ἐκκλησία καλεῖται νά ἀρθρώσῃ τόν προφητικόν της λόγον. Ἐκφράζομεν τήν εἰλικρινῆ ἡμῶν ἀνησυχίαν διά τάς τοπικάς καί παγκοσμίους τάσεις, αἱ ὁποῖαι ἀπαξιώνουν καί διαβιβρώσκουν τάς ἀρχάς τῆς πίστεως, τήν ἀξιοπρέπειαν τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, τόν θεσμόν τοῦ γάμου καί τό δῶρον τῆς δημιουργίας.

Ὑπογραμμίζομεν τήν ἀναμφισβήτητον ἱερότητα τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς ἀπό τῆς συλλήψεως μέχρι τοῦ φυσικοῦ θανάτου. Ἀναγνωρίζομεν τόν γάμον ὡς ἕνωσιν ἀνδρός καί γυναικός, ἡ ὁποία εἰκονίζει τήν ἕνωσιν τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του. Ἀποστολή ἡμῶν εἶναι ἡ διαφύλαξις τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος ὡς οἰκονόμων καί οὐχί ὡς κατόχων αὐτοῦ. Κατά τήν περίοδον ταύτην τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς προτρεπόμεθα τόν κλῆρον καί τόν λαόν ἡμῶν νά ἐπιδείξουν πνεῦμα μετανοίας, νά βιώσουν τήν καθαρότητα τῆς καρδίας, τήν ταπείνωσιν καί τήν συγχωρητικότητα, καταθέτοντες εἰς τήν κοινωνίαν μαρτυρίαν περί τῶν πάντοτε ἐπικαίρων διδαγμάτων τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

6. Ἡ Σύναξις αὕτη τῶν Προκαθημένων συνιστᾷ δι᾿ ἡμᾶς μίαν εὐλογημένην εὐκαιρίαν, ἵνα ἐπαναβεβαιώσωμεν τήν ἑνότητα ἡμῶν διά τῆς κοινωνίας καί τῆς συνεργασίας. Ἐπιβεβαιοῦμεν τήν ἀφοσίωσιν ἡμῶν εἰς τήν ἔννοιαν τῆς συνοδικότητος, ἥτις τυγχάνει ὑψίστης σημασίας διά τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Ἐνωτιζόμεθα τήν ρῆσιν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, ὅτι "τό τῆς Ἐκκλησίας ὄνομα, οὐ χωρισμοῦ ἀλλ᾿ ἑνώσεως καί συμφωνίας ὄνομα". Ἡ καρδία ἡμῶν στρέφεται πρός τήν ἀπό μακροῦ ἀναμενομένην Ἁγίαν καί Μεγάλην Σύνοδον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, διά νά μαρτυρήσωμεν τήν ἑνότητα αὐτῆς, ὡς καί τήν εὐθύνην καί τήν στοργήν της πρός τόν σύγχρονον κόσμον.

Ἡ Σύναξις συνεφώνησεν ὅτι ἡ προπαρασκευαστική τῆς Συνόδου ἐργασία πρέπει νά ἐντατικοποιηθῇ. Εἰδική Διορθόδοξος Ἐπιτροπή θά ἀρχίσῃ τό ἔργον αὐτῆς ἀπό τοῦ Σεπτεμβρίου 2014 καί θά ὁλοκληρώσῃ αὐτό μέχρι τοῦ Ἁγίου Πάσχα τοῦ ἔτους 2015. Θά ἀκολουθήσῃ Προσυνοδική Πανορθόδοξος Διάσκεψις κατά τό πρῶτον ἥμισυ τοῦ ἔτους 2015. Ἅπασαι αἱ ἀπόφασεις, τόσον κατά τάς ἐργασίας τῆς Συνόδου, ὅσον καί κατά τά προπαρασκευαστικά στάδια αὐτῆς, θά λαμβάνωνται καθ᾿ ὁμοφωνίαν. Ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας θά συγκληθῇ ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐν ἔτει 2016, ἐκτός ἀπροόπτου. Ἡ Σύνοδος θά προεδρεύηται ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Οἱ ἀδελφοί Αὐτοῦ Προκαθήμενοι τῶν λοιπῶν Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν θά κάθηνται ἐκ δεξιῶν καί ἐξ εὐωνύμων Αὐτοῦ.

7. Ἀναποσπάστως συνδεδεμένη πρός τήν ἑνότητα εἶναι ἡ ἱεραποστολή. Ἡ Ἐκκλησία δέν ζῇ διά τόν ἑαυτόν της, ἀλλά ὀφείλει νά μαρτυρῇ καί νά μοιράζηται τά δῶρα τοῦ Θεοῦ μετά τῶν ἐγγύς καί τῶν μακράν. Μετέχοντες τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί προσευχόμενοι ὑπέρ τῆς οἰκουμένης, καλούμεθα νά συνεχίσωμεν τήν λειτουργίαν μετά τήν Θείαν Λειτουργίαν καί νά μοιρασθῶμεν μεθ᾿ ὁλοκλήρου τῆς ἀνθρωπότητος τά δῶρα τῆς ἀληθείας καί τῆς ἀγάπης, συμφώνως πρός τήν τελευταίαν ἐντολήν καί διαβεβαίωσιν τοῦ Κυρίου: "Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη [...] καί ἰδού ἐγώ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι [...] ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος" (Ματθ. κη΄, 19-20).

8. Ζῶμεν ἐντός ἑνός κόσμου, ὅπου ἡ πολυπολιτισμικότης καί ὁ πλουραλισμός συνιστοῦν ἀναπόφευκτον πραγματικότητα καί συνεχῶς μεταβαλλομένην. Ἔχομεν ἐπίγνωσιν τοῦ γεγονότος ὅτι οὐδέν θέμα τῆς ἐποχῆς μας δύναται νά θεωρηθῇ ἤ ἐπιλυθῇ ἄνευ ἀναφορᾶς εἰς τό παγκόσμιον, καθώς καί ὅτι οἱαδήτις πόλωσις μεταξύ τοπικοῦ καί παγκοσμίου καταλήγει εἰς ἀλλοίωσιν τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος.

Ὡς ἐκ τούτου, ἐνώπιον καί αὐτῶν εἰσέτι τῶν διαφωνιῶν, διαχωρισμῶν καί διαιρέσεων, εἴμεθα ἀποφασισμένοι νά διακηρύξωμεν τό μήνυμα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀναγνωρίζομεν ὅτι ὁ διάλογος τυγχάνει πάντοτε καλλίτερος τῆς συγκρούσεως. Ἡ ἀποχώρησις καί ἡ ἀπομόνωσις οὐδέποτε ἀποτελοῦν ἐπιλογήν. Ἐπαναβεβαιοῦμεν τήν ὑποχρέωσίν μας νά διαλεγώμεθα πρός τόν ἄλλον, μετά τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, μετά τῶν ἄλλων πολιτισμῶν, ὅπως καί μετά τῶν ἄλλων χριστιανῶν καί τῶν ἀνθρώπων ἄλλων θρησκευτικῶν πεποιθήσεων.

9. Παρά τάς ἀνωτέρω προκλήσεις, διακηρύσσομεν τό Εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ "ὅστις τοσοῦτον ἠγάπησε τόν κόσμον"ὥστε "ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν". Τοιουτοτρόπως, οἱ Ὀρθόδοξοι παραμένομεν πλήρεις ἐλπίδος. Παρά τάς δυσχερείας τολμῶμεν, ἐν τούτοις, νά ἔχωμεν τήν ἐλπίδα ἡμῶν εἰς τόν Θεόν Ὅστις ἐστί "ὁ ὤν καί ὁ ἦν καί ὁ ἐρχόμενος, ὁ παντοκράτωρ" (Ἀποκ. α΄, 8). Διό καί ἀναμιμνῃσκόμεθα ὅτι ὁ τελευταῖος λόγος -λόγος ἀγαλλιάσεως, ἀγάπης καί ζωῆς- ἀνήκει εἰς Αὐτόν, ᾯ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμή καί προσκύνησις εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ἐν Φαναρίῳ, τῇ 9ῃ Μαρτίου 2014

+ Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος

+ Ὁ Ἀλεξανδρείας Θεόδωρος
+ Ὁ Ἱεροσολύμων Θεόφιλος
+ Ὁ Μόσχας Κύριλλος
+ Ὁ Σερβίας Εἰρηναῖος
+ Ὁ Ρουμανίας Δανιήλ
+ Ὁ Βουλγαρίας Νεόφυτος
+ Ὁ Γεωργίας Ἠλίας
+ Ὁ Κύπρου Χρυσόστομος
+ Ὁ Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος
+ Ὁ Βαρσοβίας Σάββας
+ Ὁ Τιράνων Ἀναστάσιος

Πηγή: www.ecclesia.gr

Σχετικά με την θεώρηση των βιβλιαρίων υγείας καθώς και με την παροχή του εφάπαξ.

Ορισμένες διευκρινιστικές και ενημερωτικές πληροφορίες θα προσφέρουμε πρός τούς αγαπητούς εν Χριστώ αδελφούς μας συμπρεσβυτέρους και Διακόνους σχετικά με την θεώρηση των βιβλιαρίων υγείαςτων καθώς και με την παροχή του εφάπαξ.

α) Σύμφωνα με το υπ'αριθμ. πρωτ. 563/08-01-2014 έγγραφο του Ο.Π.Α.Δ. (Οργανισμού Περίθαλψης Ασφαλισμένων Δημοσίου), στον οποίο οργανισμό είναι ενταγμένοι και οι Κληρικοί, όλοι οι Δημόσιοι υπάλληλοι συμπεριλαμβανομένου και των εν ενεργεία Εφημερίων και Διακόνων, όσοι έχουν προβεί στην ηλεκτρονική Απογραφή και θεώρηση βιβλιάριων του Ο.Π.Α.Δ. μέχρι τον Νοέμβριο του 2013 οπότε και έληξε η τελευταία προθεσμία του ως είρηται Οργανισμού για την ηλεκτρονική απογραφή και θεώρηση των βιβλιαρίων υγείας, δεν χρειάζεται να προσκομίζουν οι Κληρικοί τα βιβλιάρια υγείας τα προσωπικά και των ανηλίκων τέκνων τους στις Ιερές Μητροπόλεις πού ανήκουν για να τα θεωρήσουν για το νέο έτος 2014. Η θεώρηση πού προηγήθηκε ηλεκτρονικά το 2013 ισχύει έως 31-3-2014. Το ίδιο ισχύει και για τα βιβλιάρια υγείας των συζύγων των Πρεσβυτέρων και των ενηλίκων τέκνων πού θεωρούνται από τα κατά τόπους γραφεία του Ο.Π.Α.Δ. και αυτά έχουν ισχύ έως την 31-3-2014. Μετά από την συγκεκριμένη ημερομηνία, νέα πληροφορία θα δοθεί στις αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες σχετικά με τις θεωρήσεις. Όταν υπάρξει κάτι νεότερο θα ενημερώσουμε σχετικά τους αγαπητούς εν Χριστώ αδελφούς μας.

β) Σχετικά με την παροχή των εφάπαξ, επειδή από διάφορα εκκλησιαστικά περιοδικά και ηλεκτρονικά μέσα διατυπώνονται απόψεις και πληροφορίες πού πολλές φορές δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, ενημερώνουμε τους εν Χριστώ αδελφούς μας ότι τα εφάπαξ των κληρικών χορηγούνται κανονικότατα από το Τ.Π.Ο.Ε.Κ.Ε. χωρίς ιδιαίτερες καθυστερήσεις εν σχέση με άλλα ταμεία του Δημόσιου Τομέα. Έως και σήμερα έχουν χορηγηθεί τα εφάπαξ και του μηνός Οκτωβρίου του 2013. Εάν υπάρχουν Κληρικοί πού έχουν κάνει αίτηση για την χορήγηση του εφάπαξ πριν από τον Οκτώβριο του 2013 και δεν το έχουν λάβει, προφανώς θα υπήρξε πρόβλημα με την αποστολή των δικαιολογητικών. Θα πρέπει οι αρμόδιες υπηρεσίες και οι κατά τόπους Μητροπόλεις να στέλνουν επακριβώς τα δικαιολογητικά για να μην υπάρχουν καθυστερήσεις. Πρέπει όμως να γνωρίζουν οι αδελφοί μας ότι με τον Νόμο 4093/2011ο οποίος και δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 222, τεύχος Α΄μειώθηκαν όλα τα εφάπαξ συμπεριλαμβανομένου δυστυχώς και των Κληρικών κατά 36,94%.Επίσης πρέπει να γνωρίζουμε ότι για να χορηγηθεί ένα εφάπαξ γι'αυτούς πού συνταξιοδοτούνται θα πρέπει να κατατεθεί από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους η σχετική αναφορά συνταξιοδοτικής πράξης και κατόπιν να χορηγηθεί το εφάπαξ. Όσο καθυστερεί η συνταξιοδοτική πράξη του Γ.Λ.Κ προς το Τ.Π.Ο.Ε.Κ.Ε., αναλόγως καθυστερεί και η παροχή του εφάπαξ δίχως την ευθύνη του ταμείου μας. Για τις περιπτώσεις των εφάπαξ σύμφωνα με το Νόμο του 3232/2004 η σειρά προτεραιότητας είναι βάσει του αριθμ. πρωτ. Όποια αίτηση έχει αποσταλεί από τις Ιερές Μητροπόλεις πρώτη και έχει πρωτοκολληθεί εκείνη διεκπεραιώνεται πρώτη.

Πρωτοπρεσβύτερος
Γεώργιος Βαμβακίδης
Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος 
Ι.Μ. Ζιχνών & Νευροκοπίου
Εκπρόσωπος τύπου Ι.Σ.Κ.Ε.

Απάντηση σε ανιστόρητες απόψεις για την Εκκλησία και το 1821

Εκ της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Πολιτιστικής Ταυτότητος 

Χωρίς τον ορθόδοξο κλήρο δεν θα πετύχαινε η μεγάλη εθνική εξόρμηση του 1821. Ορισμένοι προπαγανδιστές ξεπερασμένων ιδεολογιών αρνούνται τον ρόλο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, όπως φάνηκε και από δημοσιεύματα και τηλεοπτικές εκπομπές των τελευταίων ημερών. Αποδεικνύονται ανιστόρητοι και εμπαθείς.

Ο Γάλλος Πρόξενος Πουκεβίλ, ο οποίος έζησε τα γεγονότα της Ελληνικής Επαναστάσεως, γράφει ότι 100 Πατριάρχες και Επίσκοποι θανατώθηκαν κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και του Αγώνος. 80 κινήματα έκαναν οι Έλληνες πριν από το 1821 και στα περισσότερα πρωτοστατούσαν Επίσκοποι. Θυμίζω ότι από το 1680 έως το 1700 η Ανατολική Στερεά ήταν ελεύθερη μετά από την εξέγερση δύο Επισκόπων, του Θηβών Ιεροθέου και του Σαλώνων Φιλοθέου.

Το 1821 βάφεται με το αίμα του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ και του Πατριάρχη Κυρίλλου Στ΄, του από Ανδριανουπόλεως. Εκτός από τον Επίσκοπο της Πάτρας Γερμανό που ευλόγησε το λάβαρο στην Αγία Λαύρα (17 Μαρτίου 1821) και στην Πάτρα (25 Μαρτίου 1821), ο Σαλώνων Ησαΐας κηρύσσει την Επανάσταση στη Φωκίδα και θυσιάζεται στην Αλαμάνα. Στην Πάτμο έρχεται γι’ αυτόν τον σκοπό ο Πάτμιος Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος Παγκώστας και υψώνει και αυτός λάβαρο επαναστατικό. Από τότε δεν ξαναγύρισε στον θρόνο του.

Οι περισσότεροι Επίσκοποι της Πελοποννήσου κλείσθηκαν στη φυλακή του πασά της Τριπολιτσάς από τις αρχές Μαρτίου 1821 και μόνον τρεις βρέθηκαν ζωντανοί όταν μπήκαν οι Έλληνες μετά από 6,5 μήνες. Αυτή τη θυσία των κληρικών ας μην την λησμονούμε.

Στην Κύπρο ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός είχε μυηθεί στη Φιλική Εταιρία. Οι Τούρκοι το πληροφορήθηκαν και στις 9 Ιουλίου 1821 έγινε η μεγάλη σφαγή στη Λευκωσία. Θανατώθηκε ο Κυπριανός και όλοι οι Επίσκοποι και οι Αρχιμανδρίτες του νησιού μαζί με τους προκρίτους. 

Πολλοί άλλοι Επίσκοποι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στον Αγώνα όπως ο Έλους Άνθιμος, ο Βρεσθένης Θεοδώρητος, ο Ανδρούσης Ιωσήφ, ο Ταλαντίου Νεόφυτος. Και στη μεγαλειώδη Έξοδο του Μεσολογγίου ο Επίσκοπος Ρωγών Ιωσήφ, βοηθός του Μητροπολίτη Άρτης Πορφυρίου, θυσιάζεται ανατινάζοντας τον Ανεμόμυλο. 

Αλλά και στην ηθική και πνευματική προετοιμασία του 1821 ο ρόλος της Εκκλησίας και του Ράσου είναι μαχητικός και πανθομολογούμενος. Το ελληνορθόδοξο φρόνημα και η εθνική ταυτότητα διαφυλάχθηκαν με τη βοήθεια της Παιδείας, η οποία ήταν κατ’ εξοχήν έργο του ορθοδόξου κλήρου. Σε κρυφά και φανερά σχολεία, αναλόγως των συνθηκών που επικρατούσαν, τα ελληνόπουλα μάθαιναν από τους ιερείς την Πίστη τους, την γλώσσα τους και εγαλουχούντο με τον πόθο για Ελευθερία. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, από τη γέννηση του οποίου συμπληρώνονται τριακόσια χρόνια, ήταν ιερομόναχος, ίδρυσε διακόσια σχολεία και κήρυξε σε εκατοντάδες πόλεις και χωριά την ελπίδα για το «ποθούμενον», την απελευθέρωση. Οι Νεομάρτυρες, οι πρώτοι αντιστασιακοί της δουλείας, αρνήθηκαν να τουρκέψουν και δεν φοβήθηκαν τον δήμιο. Την πνευματική τους υποστήριξη και ενθάρρυνση είχαν αναλάβει οι κληρικοί που τους εξομολογούσαν, οι λεγόμενοι «αλείπται». 

Ορισμένοι διαδίδουν ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο «αφόρισε τον Ρήγα Φεραίο». Τούτο είναι ανακριβές. Η αλήθεια είναι ότι μετά από τις απειλές και τις φορτικές πιέσεις του Σουλτάνου ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄ απέστειλε επιστολή στον Μητροπολίτη Σμύρνης Άνθιμο, με την οποία εκφράζει σοβαρές επιφυλάξεις για το κείμενο του Ρήγα που είχε τίτλο «Νέα Πολιτική Διοίκησις», χωρίς να απαξιώνεται η προσωπικότητα του Εθνομάρτυρος.

Είναι εύκολο να ξαναγράφει κάποιος την Ιστορία κατά το δοκούν. Όμως Ιστορία είναι η μελέτη των πηγών. Οι προσωπικές ερμηνείες και παρερμηνείες καταδεικνύουν φανατισμό, εθελοτυφλία και άγνοια των πηγών. Όσοι έζησαν τα γεγονότα, Έλληνες και ξένοι, αγωνιστές και λόγιοι, παραδέχονται ότι χωρίς τον ορθόδοξο κλήρο οι Έλληνες δεν θα είχαν ελευθερωθεί. Διαβάστε τον Νικόλαο Κασομούλη, τον Φωτάκο Χρυσανθόπουλο, τον Ιωάννη Μακρυγιάννη και τόσους άλλους αυτόπτες μάρτυρες των γεγονότων. Ακούστε τι λέει ο λαός μας μέσω του δημοτικού τραγουδιού. Επισκεφθείτε τα αμέτρητα πεδία των μαχών και τους τόπους του μαρτυρίου των ορθοδόξων κληρικών, Πατριαρχών, Επισκόπων, ιερέων, ιερομονάχων, διακόνων και απλών μοναχών. 

Η Εκκλησία της Ελλάδος επιχειρεί μία ψύχραιμη και τεκμηριωμένη προσέγγιση της Τουρκοκρατίας και του 1821 μέσω μιας σειράς δέκα επιστημονικών συνεδρίων, τα οποία διοργανώνει η Ειδική Συνοδική Επιτροπή Πολιτιστικής Ταυτότητος. Τα δύο πρώτα συνέδρια έχουν ήδη πραγματοποιηθεί και κυκλοφορείται ο Τόμος με τα Πρακτικά του Α΄ Συνεδρίου, του 2012. Το δέκατο και τελευταίο Συνέδριο θα πραγματοποιηθεί συν Θεώ το 2021, όταν θα συμπληρώνονται ακριβώς διακόσια χρόνια από την κήρυξη της Μεγάλης Ελληνικής Επαναστάσεως.

Έντονη αντίδραση και διαμαρτυρία του Ι.Σ.Κ.Ε. για άρθρα του Πολυνομοσχεδίου.


Έντονα αντέδρασε, με επιστολή διαμαρτυρίας που απέστειλε στον Υπουργό Εργασίας κ. Ιωάννη Βρούτση, το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος, δια του Προέδρου του π. Γεωργίου Σελλή, σχετικά με την ψήφιση στη Βουλή των Ελλήνων του Πολυνομοσχεδίου και ειδικότερα για την κατάργηση των περιπτώσεων των β΄ και γ΄ της παρ. 4 του άρθρου 17 του ν. 3607/2007 (Α΄245) και της υπουργικής απόφασης Φ 30215/81/3/16-2-2010 (β΄160) υπέρ του τομέα του Τ.Π.Ο.Ε.Κ.Ε του Τ.Π.Δ.Υ, όπως αυτές ψηφίστηκαν.


Η ως άνω κατάργηση των κοινωνικών πόρων, δηλαδή του κληρικοσήμου, - πού σήμερα αποτελεί μία από τις κυριότερες πηγές εσόδων του ταμείου των Κληρικών για την παροχή του εφ άπαξ βοηθήματος προς αυτούς είτε των συνταξιοδοτουμένων είτε των περιπτώσεων του ν. 3232/2004- δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα για την από 1-1-2015 περίοδο, οπότε και θα ισχύσει η ως άνω κατάργηση. Το ταμείο των κληρικών θα αδυνατεί να καταβάλει τα ως άνω εφ άπαξ βοηθήματα με την σημερινή τους μορφή.

Το Δ.Σ. του Ι.Σ.Κ.Ε. εκφράζοντας στον κ. Υπουργό την έντονη διαμαρτυρία και αντίδρασή του, διότι ουδείς των κυβερνητικών παραγόντων ενημέρωσε προγενέστερα τους εκπροσώπους των Κληρικών για την ως είρηται ψήφιση, ουδεμία δε πληροφορία υπήρξε σχετική με την πρόθεση της Κυβερνήσεως, τόνισε πως θα καταφύγει σε κάθε νόμιμο μέσο με σκοπό την ακύρωση της συγκεκριμένης καταργήσεως των κοινωνικών πόρων και ότι θα ενημερώσει το σύνολο των Κληρικών, οι οποίοι τυγχάνουν και ψηφοφόροι, γι΄ αυτήν την απαράδεκτη και κατάφωρη αδικία της Κυβερνήσεως προς τους Εφημερίους της Χώρας.

Το Δ.Σ. του Ι.Σ.Κ.Ε καλεί για άλλη μια φορά τους Κληρικούς της Ελλαδικής Εκκλησίας να εγγραφούν στον Ι.Σ.Κ.Ε, εκ του οποίου εκλέγεται και διορίζεται από τον Υπουργό στο Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων (Τ.Π.Δ.Υ) ο πρώτος πλειονοψηφήσας στις εκλογές του Συνδέσμου με αναπληρωματικό του τον δεύτερο πλειονοψηφήσαντα. Ούτως εχόντων των πραγμάτων όσοι ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ την εγγραφή των Κληρικών στον ΝΟΜΙΜΟ Ιερατικό Σύνδεσμο των Κληρικών της Ελλάδος υποπίπτουν σε ΠΑΡΑΤΥΠΙΑ. Οι κληρικοί οφείλουμε να υπερασπιστούμε την επιβίωση και την αξιοπρέπεια ημών και των οικογενειών μας, ανεξάρτητα από πολιτικές ή ενδοεκκλησιαστικές σκοπιμότητες. 


ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΚΑΙ ΜΑΥΡΑ Ένα ένδοξο ζεύγος μαρτύρων και ένα φωτεινό πρότυπο συζυγικής αγάπης

Στη σημερινή εποχή πολλοί υποστηρίζουν, ότι η αγιότητα απευθύνεται αποκλειστικά στους κληρικούς και μοναχούς και δεν μπορεί να έχει απήχηση στους χριστιανούς που ζουν μέσα στις πόλεις, πολύ δε περισσότερο δεν μπορεί να έχει εφαρμογή σ'αυτούς, που έχουν παντρευτεί και έχουν δημιουργήσει οικογένειες. Την απάντηση δίνει η ομολογία πίστεως και το μαρτύριο αγίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, που ήταν ενωμένοι με τα δεσμά του θεοσύστατου Μυστηρίου του Γάμου. Ένα τέτοιο φωτεινό παράδειγμα προσφέρουν οι τιμώμενοι στις 3 Μαΐου Άγιοι Τιμόθεος και Μαύρα, οι οποίοι έζησαν και μαρτύρησαν για την αγάπη του Χριστού το δεύτερο μισό του 3ου μ.Χ. αιώνα, όταν αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ο Διοκλητιανός (284 - 305 μ.Χ. ). 

Ο Άγιος Τιμόθεος καταγόταν από το χωριό Πεναπέων, που βρίσκεται στην περιοχή της Θηβαΐδος της Αιγύπτου και διακρινόταν για τη βαθιά του ευσέβεια και την επίδοση του στα ιερά γράμματα. Γι'αυτό και ο επίσκοπος της Θηβαΐδος βλέποντας τον ένθεο ζήλο του νεαρού Τιμοθέου, τον χειροθέτησε αναγνώστη. Η θεία Πρόνοια τον προετοίμαζε όμως για άλλους δρόμους. Είκοσι ημέρες μετά τον γάμο του με μία ενάρετη και ευσεβή κοπέλα, τη Μαύρα, και ενώ όλοι χαίρονταν για τον ευλογημένο αυτό γάμο, καταγγέλθηκε στον ειδωλολάτρη ηγεμόνα της Θηβαΐδος Αρριανό, ότι είναι χριστιανός και φλογερός κήρυκας του Ευαγγελίου του Χριστού.Ο Αρριανός διέταξε τον Τιμόθεο να του παραδώσει τα ιερά βιβλία, που διάβαζε στην εκκλησία, για να τα κάψει και στη συνέχεια να θυσιάσει στα ψεύτικα είδωλα. Ο Τιμόθεος έμεινε σταθερός στην πίστη του και με θάρρος του είπε, ότι τα βιβλία είναι πολύτιμα, όπως τα παιδιά. Και όπως ένας πατέρας δεν παραδίδει ποτέ τα παιδιά του, έτσι και εκείνος δεν μπορεί να του παραδώσει τα ιερά βιβλία. Τότε ο ηγεμόνας εξοργίστηκε τόσο πολύ, ώστε μια σειρά από φρικτά βασανιστήρια περίμεναν τον θαρραλέο και ακλόνητο στη χριστιανική πίστη Τιμόθεο. Δύο πυρωμένα σίδερα διαπέρασαν τα αυτιά του, με αποτέλεσμα να χυθούν έξω τα μάτια του, ενώ τον κρέμασαν από τους αστραγάλους ανάσκελα και βάζοντας σε κίνηση τον τροχό, τα καρφιά κατέσχισαν τις σάρκες του. Στη συνέχεια του έδεσαν μια βαριά πέτρα στον λαιμό και τον κρέμασαν από ένα ψηλό δένδρο. Ο Τιμόθεος έμεινε σταθερός και ακλόνητος παρά τα βασανιστήρια, στα οποία υπεβλήθη, και τότε ο ηγεμόνας διέταξε να τον οδηγήσουν στη φυλακή και να του φέρουν τη γυναίκα του, τη Μαύρα, ελπίζοντας ότι θα του αλλάξει γνώμη. 

Τότε η Μαύρα, που συνέπασχε με τον σύζυγό της και προσευχόταν γι'αυτόν, τον επισκέφθηκε στη φυλακή και αφού την εμψύχωσε, του ανακοίνωσε ότι και εκείνη είναι αποφασισμένη να μαρτύρησει για την αγάπη του Χριστού. Επιστρέφοντας η Μαύρα στον ειδωλολάτρη ηγεμόνα, ομολόγησε με θάρρος τη χριστιανική της πίστη. Τότε ο ηγεμόνας εξαγριώθηκε τόσο πολύ, ώστε διέταξε να της ξυρίσουν το κεφάλι για εξευτελισμό, να της κόψουν τα δάχτυλα και να την ρίξουν μέσα σε καζάνι καυτού νερού. Εκείνη όμως με τη χάρη του Θεού βγήκε σώα και αβλαβής μέσα από το καζάνι και του είπε, ότι το νερό είναι ψυχρό και αν δεν έχει ξύλα για να βάλει στη φωτιά και να θερμανθεί το νερό, να πάει στον πατέρα της για να του δώσει όσα θέλει. Τότε ο ηγεμόνας έμεινε έκπληκτος από το γεγονός αυτό και πιστεύοντας ότι το νερό δεν έχει θερμανθεί αρκετά, διέταξε να του ρίξουν λίγο στα χέρια του. Το νερό όμως ήταν τόσο καυτό, ώστε το δέρμα του κάηκε και γέμισε πληγές. Το γεγονός αυτό εξαγρίωσε τόσο πολύ τον ηγεμόνα Αρριανό, ώστε διέταξε να κάψουν τη Μαύρα με λαμπάδες, που ήταν βουτηγμένες σε πίσσα και θειάφι. Εκείνη όμως του είπε ότι, αφού δεν κατάφερε να την κάψει μέσα σε καζάνι που περιείχε καυτό νερό, πώς θα κατόρθωνε να την κάψει με λαμπάδες. 

Τότε ο ηγεμόνας βλέποντας τη φλογερή πίστη και το ακμαίο φρόνημα και των δύο συζύγων διέταξε να σταυρωθούν και οι δύο, και μάλιστα ο ένας απέναντι από τον άλλο. Πάνω στον σταυρό οι δύο νεαροί σύζυγοι ενθάρρυναν ο ένας τον άλλο και ευχαριστούσαν τον Πανάγαθο Θεό, διότι αξιώθηκαν να σταυρωθούν, όπως ο Θεάνθρωπος Ιησούς στον Γολγοθά. Εννιά ημέρες έμειναν πάνω στον σταυρό και ο πειρασμός θέλησε να δοκιμάσει σκληρά τη Μαύρα, που ήταν διψασμένη και εξαντλημένη. Έτσι παρουσιάστηκε στη φαντασία της τη μία φορά ένα ποτήρι με μέλι και γάλα και τη δεύτερη φορά ότι βρισκόταν σ’ ένα ποτάμι, που έτρεχε μέλι και γάλα και της συνιστούσε και τις δύο φορές να πιει για να ξεδιψάσει. Η Αγία όμως κατάλαβε την πανουργία του διαβόλου και έμεινε σταθερή και ακλόνητη στην πίστη της και στο μαρτυρικό επίγειο τέλος της. Τη δέκατη ημέρα οι Άγιοι ένδοξοι μάρτυρες Τιμόθεος και Μαύρα παρέδωσαν το πνεύμα τους στον στεφανοδότη Κύριο για να δοξάζονται αιώνια στον Ουρανό και να προσφέρουν σε όλους εμάς ένα φωτεινό παράδειγμα σθεναρής πίστεως και αγωνιστικού φρονήματος και ένα πρότυπο συζυγικής αγάπης, που εμπνέεται και καθοδηγείται από την αγάπη του Χριστού. Οι αθλητικοί αγώνες και η θαρραλέα ομολογία πίστεως στον Ιησού Χριστό υμνούνται και γεραίρονται και μέσα από τα υμνογραφικά κείμενα, που έχουν συνταχθεί για τους δύο αγίους. Ακολουθίες προς τιμήν τους έχουν εκδοθεί στη Βενετία το 1769 και το 1802, στη Ζάκυνθο το 1858 και το 1980 και στην Αθήνα το 1895 και το 1915. 

Το ζεύγος των Αγίων ενδόξων μαρτύρων Τιμοθέου και Μαύρας τιμάται σε Ανατολή και Δύση στις 3 Μαΐου. Το όνομα της Αγίας Μαύρας φέρει κωμόπολη της Γαλλίας και το 1331, όταν η Λευκάδα πέρασε στην κυριαρχία του Ανδηγαυού ηγεμόνα Βαλτέρου Βρυέννιου, οι Ανδηγαυοί, που κατάγονταν από αυτή την κωμόπολη, έδωσαν το όνομα της πατρίδος τους στο όμορφο νησί του Ιονίου και έκτισαν μικρό ρωμαιοκαθολικό ναό της Αγίας. 130 χρόνια αργότερα η Ελένη Παλαιολογίνα στο ταξίδι της για τη Λευκάδα, όπου θα πάντρευε εκεί την κόρη της, κινδύνεψε από σφοδρή θαλασσοταραχή. Έκανε τότε τάμα στην Αγία, ότι εάν σωθεί, θα ανεγείρει ναό. Και πράγματι, μετά τη διάσωσή της, ανήγειρε περικαλλή ορθόδοξο ναό της Αγίας Μαύρας, που καταστράφηκε το 1810, όταν οι Άγγλοι προσπάθησαν να καταλάβουν το φρούριο. Σήμερα στη θέση του παλαιού ναού υπάρχει ένα εκκλησάκι επ'ονόματι της Αγίας, η οποία από τον 14° μ.Χ. αιώνα τιμάται ως πολιούχος της πόλεως της Λευκάδος. 

Οι Άγιοι Τιμόθεος και Μαύρα τιμούνται με ιδιαίτερη ευλάβεια και λαμπρότητα και στη Ζάκυνθο, όπου σύμφωνα με την τοπική παράδοση ένας βοσκός από το χωριό Λαγοπόδο βρήκε την εικόνα της Αγίας Μαύρας κρεμασμένη σ’ ένα φράκτη στο χωριό Μαχαιράδο. Ο βοσκός προσπάθησε τρεις φορές να την πάει στο χωριό του, αλλά το βράδυ η εικόνα έφευγε και γύριζε στον Μαχαιράδο. Έτσι οι κάτοικοι αποφάσισαν να ανεγείρουν ναό επ'ονόματι των Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας στο σημείο, όπου βρέθηκε η εικόνα. Ο περίφημος αυτός ναός στον Μαχαιράδο της Ζακύνθου, που συγκέντρωνε το ενδιαφέρον και το θαυμασμό των πολυάριθμων επισκεπτών του νησιού, χάρη στο θαυμάσιο επιχρυσωμένο ξυλόγλυπτο τέμπλο, τις περίφημες τοιχογραφίες του Δημητρίου Πελεκάση και τη γεμάτη από αφιερώματα θαυματουργή εικόνα της Αγίας Μαύρας, αποτελεί πλέον παρελθόν, αφού αποτεφρώθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2005. Ήδη έχουν καταβληθεί μεγάλες προσπάθειες για την αποκατάσταση του ιστορικού ιερού ναού, ο οποίος αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο προσκύνημα του νησιού μετά τον πολιούχο Άγιο Διονύσιο. Στον ναό των Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας στον Μαχαιράδο της Ζακύνθου τελούνται δύο πανηγύρεις κατ’ έτος, η μία στη μνήμη των Αγίων στις 3 Μαΐου και η άλλη τη δεύτερη Κυριακή του Ιουλίου. Η κοντινή απόσταση της Ζακύνθου με την Ηλεία έδωσε την ευκαιρία να διαδοθεί η τιμή των Αγίων και σ'αυτή την περιοχή της πατρίδος μας. Έτσι το όνομα της Αγίας Μαύρας φέρει χωριό της περιοχής, ενώ επ'ονόματι των δύο ενδόξων μαρτύρων της Εκκλησίας μας τιμάται ο ενοριακός ναός του χωριού Ρουπάκι. 


Στην Αττική οι Άγιοι Τιμόθεος και Μαύρα τιμούνται στην Ηλιούπολη, όπου το 1985 θεμελιώθηκε ο ομώνυμος περικαλλής ιερός ενοριακός ναός, που αποτελεί και καύχημα για τους κατοίκους της περιοχής, στη Ν. Ερυθραία, όπου έχει ανεγερθεί ένα όμορφο παρεκκλήσιο επ'ονόματι των Αγίων, και στον ιστορικό ιερό ναό του Αγίου Δημητρίου Ψυρρή στο κέντρο της Αθήνας, όπου υπάρχει προσκυνητάρι με παλαιά εικόνα των Αγίων, στο αφιερωμένο στη μνήμη τους δεξιό κλίτος του ναού. 

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος 
Εκπαιδευτικός 

Βιβλιογραφία 

· Ζαμπέλη Ιωάννη, Αγιολόγιον Λευκάδος και Ιθάκης, Έκδοση Ενοριακού Πνευματικού Κέντρου Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Λευκάδος, Λευκάδα 2002. 

· Μπενέτου Ιωάννου, Πρωτοπρεσβυτέρου, Βίος και Πολιτεία των ενδόξων Αγίων μαρτύρων Τιμοθέου και Μαύρας των θαυματουργών, Β΄ Έκδοσις Ιερού Ναού Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας Ηλιουπόλεως, Αθήναι 1991. 

Εικόνες

(1) Φορητή εικόνα των Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας από τον ιερό ναό του Μαχαιράδου Ζακύνθου. Έργο του Ν. Παπαγιαννοπούλου (1897)

(2) Η παλαιά θαυματουργή εικόνα της Αγίας Μαύρας από τον ομώνυμο ιερό ναό του Μαχαιράδου Ζακύνθου.

(3) Το επιβλητικό πυργοειδές κωδωνοστάσιο του ιστορικού ιερού ναού Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας Μαχαιράδου Ζακύνθου.

(4) Ο θεμελιωθείς το 1985 περικαλλής ιερός ενοριακός ναός των Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας Ηλιουπόλεως Αττικής.

"Βόμβα"στο Ταμείο Κληρικών

Του Βασίλη Σπυρόπουλου (από το ένθετο της «Δημοκρατίας» για την Ορθοδοξία)

Σφοδρό χτύπημα στα οικονομικά του Ταμείου Προνοίας του Ορθοδόξου Εφημεριακού Κλήρου Ελλάδος (ΤΠΟΕΚΕ) επιφέρει η απόφαση (που συμπεριελήφθη στο πολυνομοσχέδιο το οποίο ψηφίστηκε πρόσφατα στη Βουλή), σύμφωνα με την οποία καταργείται το κληρικόσημο. «Από 1/1/2015 καταργείται το κληρικόσημο, οπότε χάνουμε μια ουσιαστική, καθαρή πηγή εσόδων υπέρ των αναγκών του Ταμείου μας» τονίζει στη «δημοκρατία» ο π. Γεώργιος Βαμβακίδης, εκπρόσωπος Τύπου του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος (ΙΣΚΕ) και εφημέριος της Ιεράς Μητροπόλεως Ζιχνών και Νευροκοπίου. Το κληρικόσημο, όπως μας εξηγεί ο π. Γεώργιος: «Είναι ένα ένσημο το οποίο επικολλάται, βάσει των δαπανών, 4% σε όλα τα τιμολόγια των ναών (το 4% ισχύει και επί των μισθών των ιεροψαλτών και των νεωκόρων) και συγκεκριμένη τιμή (3 ευρώ) σε όλα τα πιστοποιητικά αγαμίας, στις άδειες γάμου, στις δηλώσεις βαπτίσεων, στα μνημόσυνα, δηλαδή σε κάθε πιστοποιητικό το οποίο εκδίδει ένας εφημέριος, μια ενορία. Το έσοδο αυτό πηγαίνει απευθείας και εξ ολοκλήρου στο Ταμείο των κληρικών, το οποίο και χορηγεί το εφάπαξ των κληρικών».

Με την κατάργηση του κληρικόσημου, δύο είναι πλέον οι εναπομείνασες βασικές πηγές εσόδων για το Ταμείο των κληρικών: Οι κρατήσεις 4% επί του μισθού των εφημερίων και η εισφορά των ενοριακών ναών μέσω των ιερών μητροπόλεων (η λεγόμενη τριμηνία, την οποία δεν καταβάλλουν κανονικά όλες οι μητροπόλεις). Τα τελευταία χρόνια έχουν χαθεί αρκετοί πόροι, όπως ενοίκια από ακίνητα που είχε στην κατοχή του το Ταμείο. Τα ακίνητα έχουν περιέλθει στη δικαιοδοσία του κράτους, «με την τελευταία ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων» σημειώνει ο π. Γεώργιος, προσθέτοντας ότι λόγω της ενοποίησης των ασφαλιστικών ταμείων, οι εφημέριοι δεν μπορούν να υπολογίζουν ούτε στις εισφορές από περίπου 14 παρεκκλήσια στο λεκανοπέδιο της Αττικής και σε γειτονικές μητροπόλεις. Η κυριότητα των παρεκκλησίων που ανήκαν στο ταμείο των κληρικών δόθηκε στις μητροπόλεις, οι οποίες όμως αρνούνται να καταβάλουν τις εισφορές που αναλογούν στο Ταμείο. Μάλιστα, η υπόθεση αυτή έχει οδηγηθεί στις δικαστικές αίθουσες και δεν έχει ακόμη τελεσιδικήσει.

«Όχι απλώς δεν το γνωρίζαμε (για την κατάργηση του κληρικοσήμου), δεν το γνώριζαν και οι επίσκοποι της Εκκλησίας της Ελλάδος» λέει ο π. Γεώργιος, ο οποίος μας αποκαλύπτει ότι την άσχημη είδηση για το Ταμείο των κληρικών την πληροφορήθηκε ο πρόεδρος του ΙΣΚΕ π. Γεώργιος Σελλής από τον πρόεδρο και τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του Ταμείου Προνοίας Δημοσίων Υπαλλήλων, στο οποίο εκπροσωπεί τους εφημερίους. Εκεί έμαθε ότι η κατάργηση των κοινωνικών πόρων που οριζόταν στο πολυνομοσχέδιο περιελάμβανε και το κληρικόσημο. Η αντίδραση του ΙΣΚΕ ήταν άμεση. «Στείλαμε επιστολή στον υπουργό Εργασίας, τον κ. Βρούτση, την οποία κοινοποιήσαμε στον πρωθυπουργό και στην Ιερά Σύνοδο. Διαμαρτυρόμαστε γι'αυτήν την κατάφωρη αδικία εις βάρος των εφημερίων, διερωτόμαστε γιατί κανείς προηγουμένως δεν ενημέρωσε κανέναν φορέα των εφημερίων γι'αυτήν την πρόθεση της κυβερνήσεως, γιατί δεν μας ενημέρωσε για τα σχέδια τα οποία υπάρχουν εις βάρος των εφημερίων και εκφράσαμε στον υπουργό και στον πρωθυπουργό την έντονη δυσαρέσκεια και την αγανάκτησή μας» υπογραμμίζει ο π. Γεώργιος, ο οποίος απαντά σχετικά με το αν υπήρξαν αντιδράσεις από την κυβέρνηση ή την Ιερά Σύνοδο: «Μέχρι σήμερα που μιλάμε δεν υπάρχει κάποια αντίδραση. Η Ιερά Σύνοδος μας ζήτησε το κείμενο που στείλαμε στον υπουργό, το οποίο και της το στείλαμε, αλλά δεν έχουμε πάρει κάποια απάντηση ή κάποια κλήση από την Ιερά Σύνοδο, πολλώ δε μάλλον από το υπουργείο Εργασίας».

Το εφάπαξ

«Το κληρικόσημο είναι κοινωνικός πόρος, γι'αυτό και μέχρι σήμερα το Ταμείο μας χορηγεί κανονικά το εφάπαξ, παρόλο που με τον τελευταίο νόμο έχει μειωθεί κατά 36,97%. Από την ημερομηνία που καταβάλλει ο κληρικός την αίτηση για εφάπαξ, μέσα σε τέσσερις μήνες το Ταμείο τού το χορηγεί κανονικά, σε αντίθεση με άλλα ασφαλιστικά ταμεία, όπως ξέρετε, που περνά και χρόνος για να πάρει το εφάπαξ κάποιος δημόσιος υπάλληλος. Από πού θα εξασφαλίσουμε την οικονομική βιωσιμότητα του Ταμείου μας, όταν στερούν μία εκ των τριών σήμερα κυριοτέρων πηγών εσόδων του;» ρωτά με αγωνία ο π. Γεώργιος Βαμβακίδης.

«Να συσπειρωθούμε γιατί θα χάσουμε την ασφάλισή μας»

Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι υπήρξε πριν από τη Μεγάλη Εβδομάδα και λίγο μετά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου μια άτυπη συνάντηση του προέδρου του ΙΣΚΕ με παράγοντα του υπουργείου Εργασίας. Ούτε λίγο ούτε πολύ ο παράγοντας του υπουργείου αναγνώρισε το δίκαιο της αντίδρασης των εφημερίων, αλλά είπε: «Ο νόμος είναι νόμος ξεκάθαρος, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα».

«Εμείς ενημερώσαμε όλους τους εφημερίους για αυτό το οποίο έγινε εις βάρους τους, για να γνωρίζουν τι γίνεται και επειδή και αυτοί είναι Ελληνες ψηφοφόροι να ξέρουν τι ψηφίζουν και πού πρέπει να ψηφίζουν» λέει με νόημα ο π. Γεώργιος Βαμβακίδης, κάνοντας έκκληση «σε όλους τους κληρικούς να συσπειρωθούν, να ενωθούν με τον ΙΣΚΕ για να μπορέσει ο αγώνας να είναι πιο δυναμικός, πιο ουσιαστικός και πιο αποτελεσματικός».

«Με την κατάργηση του κληρικοσήμου εμείς βλέπουμε ότι καταργείται τελείως το εφάπαξ και πάει να καταργηθεί και η ασφάλειά μας. Προς το παρόν, δοξάζουμε τον Θεό που έχουμε αυτήν την ασφάλεια και μπορούμε να έχουμε κάπως μια ήσυχη και ήρεμη ζωή» μας λέει ο εφημέριος της Μητρόπολης Ζιχνών και Νευροκοπίου, ο οποίος τονίζει ότι ο εφημέριος δεν διαφέρει από τους υπόλοιπους Ελληνες: «Το πρόβλημα το οποίο βιώνει ο κάθε οικογενειάρχης σήμερα στην Ελλάδα το βιώνει και ο οικογενειάρχης εφημέριος. Λησμονούν πολλοί, οι οποίοι καταφέρονται πολλές φορές εις βάρος των κληρικών, ότι οι κληρικοί είναι μέλη πολύτεκνων οικογενειών, που στηρίζουν τον μισθό της οικογένειας και το έθνος». 

Πηγή: www.ierovima.gr

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος επίτιμο μέλος του Ι.Σ.Κ.Ε.

Image may be NSFW.
Clik here to view.
12.06.2014 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Σε εγκάρδια και φιλική ατμόσφαιρα πραγματοποιήθηκε η συνάντηση, σήμερα 12η Ιουνίου, του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου και μελών του Δ.Σ. του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος (Ι.Σ.Κ.Ε.) στην πόλη των Πατρών.

Αφορμή της συναντήσεως υπήρξε η απόφαση της Γ.Σ. του Ι.Σ.Κ.Ε να ανακηρύξει τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρών σε επίτιμο μέλος του, κάτι το οποίο ο ίδιος απεδέχθη.

Τα μέλη του Δ.Σ. του Ι.Σ.Κ.Ε, αφού προσεκύνησαν πρώτα εις τον Ιερόν Ναόν του Αγίου Ανδρέου, εδεξιώθησαν υπό του Σεβασμιωτάτου εις την Ιεράν και Σεβασμίαν Μονήν Κοιμήσεως της Θεοτόκου Γηροκομείου, όπου και πραγματοποιήθηκε η παράδοσης της τιμητικής πλακέτας και του εγγράφου της αποφάσεως της Γ.Σ. 


Στην προσφώνηση του ο Πρόεδρος του Ι.Σ.Κ.Ε Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Σελλής εξήρε την προσφορά του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ.κ. Χρυσοστόμου εις την Ιεράν Μητρόπολιν του αλλά και την αξίαν λόγου και ευδόκιμο υπηρεσία του εις την γενέτειρα του, τόσο εις την εν Τριπόλει Παιδαγωγική Ακαδημία όσο και εις την Ιερά Μονή Βαρσών της οποίας υπήρξε ηγούμενος.

Στην συνέχεια ο Σεβασμιώτατος, μετά από μακρύ και εποικοδομητικό διάλογο, ευχαρίστησε τα μέλη του Δ.Σ. αλλά και δι αυτών τα μέλη της Γ.Σ. δια την απόφαση τους αυτή και επανέλαβε για μια ακόμα φορά πως θα πρέπει να υπάρξει συνέχεια στο καλό κλίμα που επικρατεί τα τελευταία χρόνια μεταξύ των μελών του Ι.Σ.Κ.Ε και των Ιεραρχών της Αγίας μας Εκκλησίας. 


Τα μέλη του Ι.Σ.Κ.Ε. τα οποία επεσκέφθησαν τον Σεβασμιώτατον εκτός του Προέδρου ήταν, ο Αντιπρόεδρος Πρ/σβυτερος Ιωάννης Κατωπόδης εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών, ο εκπρόσωπος τύπου Πρ/βύτερος Γεώργιος Βαμβακίδης εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Ζιχνών και Νευροκοπίου, ο Ταμίας Μιχαήλ Μετζάκης εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδος, καθώς και τα μέλη Πρ/σβυτερος Χριστοφόρος Μουτάφης εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, και Πρ/σβυτερος Ευάγγελος Φεγγούλης εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Καρπενησίου.

ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΙΣΚΕ

Συνάντηση Δ. Σ. Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος με Συνοδικούς Αρχιερείς και Υπόμνημα προς την Δ.Ι.Σ.

Πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 26η Αυγούστου προγραμματισμένη συνάντηση μεταξύ των μελών του Δ.Σ. του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος και μελών της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου.

Μέλη της Δ.Ι.Σ τα οποία παρευρέθησαν στην συνάντηση ήσαν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Παροναξίας κ.κ. Καλλίνικος και ο Μητροπολίτης Κηφισίας κ.κ. Κύριλλος. 

Πέρα από τον γόνιμο και εποικοδομητικό διάλογο που έγινε οι Σεβασμιώτατοι Αρχιερείς επιφορτίσθηκαν με την ευθύνη να μεταφέρουν το Υπόμνημα του Ι.Σ.Κ.Ε εις την Δ.Ι.Σ. καθώς και να υποστηρίξουν τις θέσεις του Ι.Σ.Κ.Ε, τις περισσότερες από τις οποίες ασμένως εδέχθησαν. 

Μεταξύ των άλλων το υπόμνημα που υπογράφεται από τον Πρόεδρο του Ι.Σ..Κ.Ε. π. Γεώργιο Σελλή, αναφέρει τα εξής:


ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΙΕΡΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ και ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.

Αθήναι Αύγουστος 2014

Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς,

………….ζητούσαμε, άμα τη αναλήψει της διοικήσεως του Ιερού συνδέσμου και ζητάμε και τώρα, την καλή συνεργασία με τους Αρχιερείς της πατρίδος μας. Μέσα σ` αυτό το πνεύμα, με απόφαση των Γενικών Συνελεύσεων και με ομόφωνη γνώμη όλων των μελών, ανακηρύξαμε επίτιμα μέλη του Ιερού Συνδέσμου Αρχιερείς Μητροπόλεων απ όπου υπάρχουν τα περισσότερα εγγεγραμμένα μέλη στον Σύνδεσμο.

Μέσα σ` αυτό το κλίμα επιτρέψτε μας να θέσουμε ορισμένα θέματα, την λύση των οποίων αγωνιούμε και προσευχόμεθα να δούμε υλοποιούμενα. 

Α) Στην εποχή μας, που δεν συγχωρεί λάθη, θα πρέπει να ανέβει το μορφωτικό επίπεδο όλων των Κληρικών. Βέβαια, η ευλάβεια και η ευσέβεια δεν διαπιστεύονται με περγαμηνές και διδακτορικά. Όμως οι εποχές απαιτούν ώστε ο ιερέας, ακόμα και στο πιο μικρό και απομακρυσμένο χωριό, να είναι γνώστης της σύγχρονης πραγματικότητας με ό,τι αυτή περιλαμβάνει.

Β) Να ενημερωθούν οι Ιερές Μητροπόλεις για την ανάγκη υπάρξεως τοπικών Ιερών Συνδέσμων Κληρικών για ζητήματα που αφορούν τις σχέσεις τους με την πολιτεία και ότι απορρέει απ` αυτήν, καθώς και την αγαστή συνεργασία των συνδέσμων αυτών με τις Ιερές Μητροπόλεις στις οποίες ανήκουν.

Γ) Να σταματήσει πλέον η μη πληροφόρηση των Κληρικών, ιδίως σε όσες Μητροπόλεις υπάρχουν Ιεροί Σύνδεσμοι,για τις προγραμματιζόμενες ημερίδες, συνέδρια, ομιλίες σχετικά με πνευματικά ή εκκλησιαστικά θέματα, και η γνωστοποίησή τους μόνο σε ορισμένους. 

Δ) Να οργανωθεί στο εγγύς μέλλον πρόγραμμα «επιμορφώσεως κληρικών» υπό την αιγίδα της Ιεράς Συνόδου και των κατά τόπους Ιερών Μητροπόλεων, κάτι το οποίο είναι πάγιο αίτημα μας.

Ε) Διαπιστώνουμε έναν ανώριμο, ίσως δε και ανέντιμο πόλεμο, εναντίον του Ι.Σ.Κ.Ε. από ορισμένους υπέρ-«πνευματικούς» κληρικούς οι οποίοι θέλουν πιο πνευματικά τα θέματα τα οποία διαπραγματεύεται ο Ι.Σ.Κ.Ε. και πιο πνευματικούς τους ταγούς του.

Ας καταλάβουμε όλοι ότι τα αιτήματα των Κληρικών προς την συντεταγμένη πολιτεία συζητούνται σε λόγο αληθινό και πραγματικό. Όπως λόγος αληθινός και πραγματικός είναι και ο λόγος μας προς την Ιερά Σύνοδο και τους Μητροπολίτες της Εκκλησίας μας, με σεβασμό και πνεύμα αληθείας.

Οι θεωρητικοί «πνευματικοί» λόγοι θέση έχουν στις διδασκαλίες, στα συνέδρια, συμπόσια, ημερίδες, διαλέξεις, στις οποίες συνήθως δεν καλούμεθα.

ΣΤ) Μια απόδειξη αγαστής συνεργασίας μεταξύ Ι.Σ.Κ.Ε. και Ιεράς Συνόδου θα ήταν η συμμετοχή εκπροσώπου των Εφημερίων στις εργασίες της Ιεράς Συνόδου αλλά και στις Συνοδικές Επιτροπές όταν συζητούνται εφημεριακά θέματα. Ένας παρατηρητής ο οποίος θα είχε την δυνατότητα να εκφέρει γνώμη- χωρίς φυσικά το δικαίωμα ψήφου – θα ήταν δείγμα καλής θέλησης εκ μέρους της Ιεράς Συνόδου προς τον Ι.Σ.Κ.Ε.

Ζ) Να γίνει προτροπή στις Μητροπόλεις ώστε μέσω εκδηλώσεων να υπάρχει επικοινωνία των οικογενειών των εφημερίων. Συχνά ιερείς δεν γνωρίζουν τα μέλη των οικογενειών των συναδέλφων τους.

Η) Εξεύρεση χώρου διαμονής στην Αθήνα, των εξ επαρχιών κληρικών. Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι έρχονται στην πρωτεύουσα και έχουν πρόβλημα διαμονής των συνήθως όταν συντρέχουν λόγοι υγείας των ιδίων ή μελών των οικογενειών τους. 

Θ) Ζητούμε την βοήθεια σας για την εξεύρεση χώρου για στέγαση των γραφείων του Ι.Σ.Κ.Ε. ώστε να αποφύγουμε το ενοίκιο.

Ι) Δημιουργία τράπεζας αίματος. Από την αποθήκη αίματος στην οποία θα δίδουν αίμα οι ιερείς και τα μέλη των οικογενειών τους θα εξυπηρετούνται οι ίδιοι καθώς και τα μέλη των οικογενειών τους. 

ΙΑ) Προτείνουμε να επανέλθει η εβδόμη τάξη στά Εκκλησιαστικά Λύκεια και να αναβαθμιστούν με την προσέλευση μαθητών, γιατί υπάρχει έντονος κίνδυνος να κλείσουν, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει σχολείο επιμόρφωσης νέων Κληρικών.

ΙΒ) Η πρόταση μας και η σύμφωνη γνώμη του Αρχιεπισκόπου για την διενέργεια Ημερίδος υπό την αιγίδα του Αρχιεπισκόπου με θέμα « τον ρόλο καί τη συμβολή του Ι.Σ.Κ.Ε. στην Εκκλησία καί τη κοινωνία» έμεινε μόνο ως πρόθεση. 

ΙΓ) Θέτουμε υπ΄όψιν σας την απόφαση της Γ.Σ. σχετικά με την ετήσια συνδρομή (ελαχίστου ποσού π.χ 5 ευρώ ετησίως) όλων των κληρικών από τό μισθό τους υπέρ του Συνδέσμου μας, αφού ελεγχθεί νομικά και καθορισθεί το ποσό της κρατήσεως.

Πέρα των ανωτέρω η σημερινή τελευταία συνάντηση των περισσοτέρων από το νυν ΔΣ του ΙΣΚΕ, επειδή δεν προτιθέμεθα να θέσουμε πάλι υποψηφιότητα, με τα μέλη της ΔΙΣ γίνεται για έναν και μοναδικό σκοπό.

Να παρακαλέσουμε όπως μερίμνη της νυν Διαρκούς Ιεράς Συνόδου προτρέψετε όπως από κάθε Ιερά Μητρόπολη εγγραφούν τουλάχιστον δέκα Κληρικοί, δυναμικοί, με θέληση να αγωνισθούν για τα δίκαια του Εφημεριακού Κλήρου, και από τους οποίους πιθανόν θα εκλεγούν τα μελλοντικά μέλη που θα αναλάβουν και την διοίκηση του ΙΣΚΕ, διότι άλλως υπάρχουν οι εξής πιθανοί κίνδυνοι:

- α) να επανέλθει ο ΙΣΚΕ σε προηγούμενες νοσηρές καταστάσεις 

- β) εν όψει της σχεδιαζομένης συρρικνώσεως των Ασφαλιστικών Ταμείων και με δεδομένη την κατάργηση των κοινωνικών πόρων και την υφαρπαγή των εναπομεινάντων περιουσιακών στοιχείων του Τ.Π.Ο.Ε.Κ.Ε από το Τ.Α.Ι.Π.Ε.Δ. να εκλείψει η τελευταία αντίδραση που είναι ο εκπρόσωπος του Εφημεριακού Κλήρου στο Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων (Τ.Π.Δ.Υ.) αφού το καταστατικό ορίζει τους δύο πρώτους εκλεγέντας του ΙΣΚΕ να μετέχουν του Δ.Σ. του Τ.Π.Δ.Υ, ο πρώτος ως κύριο και ο δεύτερος ως αναπληρωματικό μέλος.

Εν όψει όλων αυτών παρακαλούμε όπως ενσκήψετε εις τα προβλήματα που ενδεχομένως μερικοί αθέλητα δημιουργούν στον Ι.Σ.Κ.Ε. και βοηθήσετε εις την επίλυσιν των.

Μετά την συνάντηση με εκπροσώπους της Δ.Ι.Σ, το Δ.Σ. συνεδρίασε με μοναδικό θέμα τις επικείμενες εκλογές, που θα γίνουν την 19ην Νοεμβρίου εις τον Άγιο Ελευθέριο Αχαρνών. Μετά και την δήλωση των περισσοτέρων μελών ότι δεν πρόκειται να ξαναθέσουν υποψηφιότητα προς εκλογή των, απεφασίσθη όπως ενημερωθούν τα μέλη και όπως ορίζει το καταστατικό να σταλούν έντυπα, εις τα οποία θα μπορούν οι θέλοντες, να θέσουν υποψηφιότητα για το Δ.Σ. του Ι.Σ.Κ.Ε. ή για την Εξελεγκτική Επιτροπή. 

ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΙΣΚΕ

Πρόσκληση σε Γενική Συνέλευση - Αρχαιρεσίες

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Καλούνται τα μέλη του ΙΣΚΕ στην προγραμματισμένη Γενική Συνέλευση, όπου θα πραγματοποιηθούν αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου και Εξελεγκτικής Επιτροπής, την 19ην Νοεμβρίου 2014 στις 10 π.μ. στον Ιερό Ναό Αγίου Ελευθερίου Αχαρνών.( Για εύκολη πρόσβαση μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο. Στάση: Αγίου Ελευθερίου) 

Σε περίπτωση μη απαρτίας η Γ.Σ. θα επαναληφθεί την 26ην Νοεμβρίου 2014 εις τον ίδιο τόπο και ώραν 10:00ην π.μ. Δικαίωμα ψήφου έχουν οι ταμειακώς εντάξει και όσοι φροντίσουν να εγγραφούν αποστέλλοντας την συνδρομήν τους (15 ευρώ) έγκαιρα στην Δ/ση: ΜΙΧΑΗΛ ΜΕΤΖΑΚΗ Ταμία ΙΣΚΕ Θεοφανοπούλου 33 Άργος Τ.Κ. 21 200, ή την καταβάλλουν την ημέρα της διενέργειας των Αρχαιρεσιών.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Α) 10:00 Προσευχή.

Β) 10:30 Απολογισμός-Πεπραγμένα απερχομένου Δ.Σ. 

Γ) 10:45 Ψηφοφορία - Εκλογές

ΑΘΗΝΑ 15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2014

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ

ΠΡ/ΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΕΛΛΗΣ              ΠΡ/ΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ

Όποιος θέλει μπορεί να θέσει υποψηφιότητα εντός 10 ημερών από της λήψεως της παρούσης με την κάτωθι αίτηση, ή άλλης ιδιοχείρου, την οποία θα αποστείλει στα γραφεία του ΙΣΚΕ (Σοφοκλέους 4 ) μαζί με την συνδρομή του εάν δεν είναι ταμειακώς εντάξει. 

----------------------------------------------------------------------------------------

ΑΙΤΗΣΗ

Image may be NSFW.
Clik here to view.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Ο κάτωθι υπογεγραμμένος …………………………………………………………………….. ανήκων εις την Ι.Μ. ………………………………………….. ΔΗΛΩΝΩ με την παρούσα μου αίτηση επιθυμώ να θέσω υποψηφιότητα για το 1) Δ.Σ. 2) Ε.Ε. των αρχαιρεσιών του ΙΣΚΕ οι οποίες θα πραγματοποιηθούν την 19ην Νοεμβρίου 2014 εις τον Ι. Ν. Αγίου Ελευθερίου Αχαρνών. (Τοποθετείστε x ανάλογα για την θέση που επιθυμείτε)

Εν ……………………………………………………………2014

Ο ΑΙΤΩΝ


-----------------------------------------------------------------------------------------

15 Ημέρες πριν τις αρχαιρεσίες θα λάβετε τα ψηφοδέλτια με τα ονόματα των υποψηφίων και οδηγίες δια τον τρόπο ψηφοφορίας δι` επιστολής

Η ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Η ΡΩΜΑΙΑ Ένα «ἡδύπνοο ἄνθος» της Εκκλησίας του Χριστού

Ανάμεσα στα μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου που αφιέρωσαν όλη την επίγεια ζωή τους στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό και που λάμπουν ως φαεινοί αστέρες μέσα στο πνευματικό στερέωμα της Εκκλησίας μας είναι και η τιμώμενη στις 29 Οκτωβρίου ένδοξος και καλλιπάρθενος Αγία Αναστασία η Ρωμαία, η οποία αναδείχθηκε το «Μαρτύρων τό ἥδυσμα», των «ἀσκουσῶν ἡ καλλονή» και των «παρθένων τό ἀγλάϊσμα καί τό σεμνολόγημα», όπως χαρακτηριστικά υμνείται και γεραίρεται μέσα από το απολυτίκιό της. Η πολύαθλος και πανεύφημος οσιοπαρθενομάρτυς του Χριστού Αγία Αναστασία η Ρωμαία γεννήθηκε και έζησε στη Ρώμη τον 3ο μ.Χ. αιώνα. Αφού απαρνήθηκε τις εγκόσμιες απολαύσεις και τα πρόσκαιρα και φθαρτά αγαθά της παρούσης ζωής, σε ηλικία είκοσι ετών εκάρη μοναχή από μία ενάρετη και μορφωμένη γερόντισσα, ονόματι Σοφία, η οποία τη δίδαξε και την ενουθέτησε με ιδιαίτερη επιμέλεια και αγάπη στους κανόνες της μοναχικής πολιτείας. Η Αναστασία, η ενάρετη αυτή νύμφη του Χριστού, αγωνίσθηκε τον καλόν αγώνα της πίστεως και διαρκώς προόδευε πνευματικά υπό την καθοδήγηση της γερόντισσας Σοφίας, η οποία δόξαζε τον Κύριο βλέποντας την πνευματική της κόρη να διάγει τον βίο με προσευχή και νηστεία, αλλά και να προκόβει στο στάδιο των αρετών. Όμως ο διάβολος φθόνησε τον διαρκή ασκητικό της αγώνα και προσπάθησε να την αποπροσανατολίσει και να την αποκόψει από τον ένθεο έρωτα και τη μοναχική πολιτεία. Παρόλο όμως που αντιμετώπισε σαρκικές δοκιμασίες και ποικίλους πειρασμούς, έμεινε σταθερή και ακλόνητη στους πνευματικούς της αγώνες και επιδόθηκε με ακόμη πιο ένθερμο ζήλο στην προσευχή και τη νηστεία. Γι’ αυτό και υμνήθηκε ως «ἡδύπνοο ἄνθος» και «κειμήλιο παρθενίας». 


Όμως ο διάβολος δεν σταμάτησε να την πολεμά. Έτσι βρήκε έναν άλλο τρόπο για να την αναγκάσει να εγκαταλείψει τον Ουράνιο Νυμφίο. Την εποχή εκείνη αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ο ασεβής Διοκλητιανός, ο οποίος υπέβαλε τους χριστιανούς σε σκληρά και απάνθρωπα βασανιστήρια. Έτσι οι ειδωλολάτρες υπηρέτες έσπευσαν και ανήγγειλαν στον ηγεμόνα Πρόβο, ότι η Αναστασία δεν προσκυνά τους πατρώους ειδωλολατρικούς θεούς, αλλά κηρύττει τον Ιησού Χριστό ως αληθινό Θεό και Δημιουργό του σύμπαντος. Τότε ο Πρόβος εξαγριώθηκε και αμέσως έδωσε τη διαταγή να τη συλλάβουν και να την οδηγήσουν ενώπιόν του. Οι ειδωλολάτρες υπηρέτες έσπασαν τότε την πύλη της μονής, όπου ασκείτο στη μοναχική πολιτεία η Αναστασία και αφού εισήλθαν μέσα, άρχισαν να την αναζητούν. Μόλις η γερόντισσα Σοφία αντίκρισε τη βάναυση συμπεριφορά των υπηρετών του ηγεμόνα, τους παρακάλεσε να περιμένουν λίγη ώρα. Αμέσως πήρε την Αναστασία και την οδήγησε μπροστά στο Άγιο Θυσιαστήριο. Εκεί την εμψύχωσε και την καθοδήγησε πνευματικά για τελευταία φορά, γνωρίζοντας ότι έφτασε η ώρα να βαδίσει τη στενή και τεθλιμμένη οδό του ενδόξου μαρτυρίου. Μάλιστα της είπε ότι έφτασε η κατάλληλη στιγμή για να την προσφέρει στον Ιησού Χριστό ως άφθαρτη νύμφη Του, αφού οι Άγιοι Άγγελοι θα την οδηγήσουν στον Ουράνιο Νυμφίο, όπου θα συναγάλλεται και θα συνευφραίνεται μαζί Του μέσα στην αιώνια και ανεκλάλητη χαρά του πνευματικού στερεώματος της Εκκλησίας. Οι τελευταίες πνευματικές νουθεσίες της γερόντισσας Σοφίας υπήρξαν ιδιαίτερα πολύτιμες. Μεταξύ των άλλων της τόνισε ότι ο ίδιος ο Κύριος σταυρώθηκε για τη δική μας σωτηρία και ότι ο θάνατος για το όνομα του Χριστού είναι χαρά, ευφροσύνη και φως,αλλά και μετάβαση από τα φθαρτά και πρόσκαιρα στα αιώνια και χαρμόσυνα. Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο και η Αναστασία, η ενάρετη αυτή νύμφη του Χριστού, καλείται να υπομείνει με ανδρεία τα φρικτά βασανιστήρια για την αγάπη του Χριστού, ο Οποίος θα είναι ο συνοδοιπόρος και συμπαραστάτης της καθ’ όλη τη διάρκεια του μαρτυρίου της, για να λάμψει στο τέλος μέσα στη δόξα του Κυρίου και να λάβει τον αμάραντο στέφανο της αιωνίου ζωής, της αρρήτου ηδονής και της αφράστου αγαλλιάσεως.


Αφού άκουσε με προσοχή η Αναστασία τις τελευταίες πνευματικές υποδείξεις της Σοφίας, την παρακάλεσε να προσευχηθεί στον Θεό για να την ενισχύσει στον αγώνα της για την αγάπη του Χριστού, ώστε να μην δειλιάσει μπροστά στις απειλές και τα βασανιστήρια των τυράννων.Μ’ αυτόν τον τρόπο θα διαφύλαττε με ακρίβεια και προσήλωση όλες τις νουθεσίες της πνευματικής της μητέρας. Όταν όμως ολοκλήρωσε τη συνομιλία της με τη Σοφία, οι στρατιώτες άρπαξαν την Αναστασία και την οδήγησαν αλυσοδεμένη στο δικαστήριο. Μόλις την αντίκρισε ο ηγεμόνας Πρόβος, ζήτησε να μάθει το όνομά της. Τότε εκείνη απάντησε ότι λέγεται Αναστασία, γιατί την ανέστησε ο Κύριος για να ντροπιάσει τον ηγεμόνα και τους θεούς που πιστεύει. Η απάντησή της εξόργισε τον Πρόβο, ο οποίος όμως προσπάθησε να τη συνετίσει και να την κολακεύσει. Μάλιστα την παρότρυνε να θυσιάσει στους προγονικούς θεούς, προκειμένου να την παντρέψει μ’ έναν πλούσιο άρχοντα και να την πλουτίσει με χρυσό και ασήμι, πολυτελή ενδύματα και πολλούς υπηρέτες. Την απείλησε όμως ότι εάν δεν ακολουθήσει τις συμβουλές του, οι οποίες θα της παρέχουν μία πλούσια και άνετη ζωή, θα δοκιμάσει τη βαναυσότητά του. Τότε η Αναστασία θυμήθηκε τις πνευματικές παραινέσεις της γερόντισσας Σοφίας και με παρρησία απάντησε στον ηγεμόνα ότι για εκείνη ο πλούτος και η ζωή είναι ο Νυμφίος Χριστός. Μάλιστα για το όνομα και την αγάπη Του είναι έτοιμη και πρόθυμη και να θυσιαστεί ακόμη, αφού ο θάνατος για χάρη Του είναι πολυτιμότερος και από την ίδια τη ζωή. Η γενναιότητα, με την οποία αντιμετώπισε τον ηγεμόνα, αποδεικνύεται και από τη θαρραλέα της δήλωση ότι δεν πρόκειται να προσκυνήσει ποτέ ξύλινους και πέτρινους θεούς και αυτό που σκοπεύει ο ηγεμόνας να κάνει, ας το πράξει γρήγορα. 


Η σθεναρή ομολογία της Αναστασίας εξαγρίωσε σε τέτοιο βαθμό τον ηγεμόνα, ώστε διέταξε αμέσως να τη δείρουν ανελέητα στο πρόσωπο, κατόπιν δε να τη γδύσουν ολοκληρωτικά και να την εκθέσουν γυμνή μπροστά στα μάτια όλων, γεγονός που θα οδηγούσε στον πλήρη εξευτελισμό της. Μάλιστα ο ηγεμόνας την απείλησε και πάλι, και την προειδοποίησε ότι εάν δεν υπακούσει στις προσταγές του, τότε θα τεμαχίσει το σώμα της και θα το ρίξει στα άγρια θηρία ως τροφή. Στο άκουσμα αυτών των λόγων η ενάρετη νύμφη του Χριστού απάντησε με παρρησία ότι τη γύμνωση δεν τη θεωρεί ντροπή και προσβολή της υπερηφάνειας της, αλλά απεναντίας περίλαμπρο και ευπρεπέστατο στολισμό, αφού μ’ αυτόν τον τρόπο εγκαταλείπει τον παλαιό αμαρτωλό άνθρωπο και ενδύεται τον νέο και πάναγνο. Του τόνισε επίσης ότι είναι έτοιμη να δεχθεί με αγαλλίαση τον θάνατο και εάν ακόμη της κατακερματίσει τα μέλη του σώματος και της ξεριζώσει τα δόντια, τα νύχια και τη γλώσσα, θα ωφεληθεί τα μέγιστα, αφού τον εαυτό της και όλο της το σώμα τα προσφέρει στον Κύριο, Ο Οποίος και θα τη δοξάσει. Τότε ο ηγεμόνας, αλλά και όλοι οι παρευρισκόμενοι έμειναν άναυδοι από τη σθεναρή ομολογία της οσιάθλου και καλλιπαρθένου μάρτυρος του Ιησού Χριστού. 


Όμως το εξαιρετικό θάρρος που επέδειξε η Αναστασία ενώπιον του ειδωλολάτρη ηγεμόνα, του προκάλεσε τέτοιο θυμό, ώστε αποφάσισε να την υποβάλλει σε νέα βασανιστήρια. Έτσι έδωσε τη διαταγή να καρφώσουν στη γη τέσσερις πασσάλους, πάνω στους οποίους τέντωσαν την πανάμωμο παρθένο του Χριστού, την έδεσαν μάλιστα και μπρούμυτα. Κατόπιν το πάναγνο σώμα της άρχισε να καίγεται, αφού από κάτω άναψαν φωτιά με λάδι, πίσσα και θειάφι, ενώ από πάνω τη χτυπούσαν ανελέητα με ξύλα στην πλάτη. Μέσα από αυτό το φρικτό βασανιστήριο το σώμα της καταξεσχίσθηκε, ενώ το αίμα έτρεχε ακατάπαυστα. Η νεανίδα του Χριστού παρέμεινε όμως σταθερή και ακλόνητη στην πίστη της και δεν δείλιασε ούτε μία στιγμή μπροστά σ’ αυτά τα απάνθρωπα βασανιστήρια. Βλέποντας όμως ο ηγεμόνας το άκαμπτο αγωνιστικό φρόνημα και την ανδρεία που επέδειξε η αήττητος μάρτυς, πρόσταξε να τη δέσουν σ’ έναν τροχό. Μόλις άρχισε να γυρίζει ο τροχός, άρχισαν να σπάζουν τα κόκκαλα, γεγονός που δημιούργησε ένα ελεεινό θέαμα. Σ’ αυτή την κρίσιμη και επώδυνη στιγμή του μαρτυρίου, η πολύαθλος και θαρραλέα μάρτυς επικαλέσθηκε τη βοήθεια του Ιησού Χριστού, ώστε να μπορέσει να τη στηρίξει στην πίστη και στον αγώνα της μαρτυρικής της αθλήσεως, αλλά και να τη λυτρώσει από τα χέρια των τυράννων. Και τότε ο Κύριος εισάκουσε τη προσευχή της πάναγνης κόρης και έγινε το θαύμα. Η Αναστασία απελευθερώθηκε από τον τροχό και μέσα από το φρικτό βασανιστήριο βγήκε υγιής και αρτιμελής, χωρίς να έχει στο σώμα της κάποια πληγή ή κάποιο έγκαυμα. 


Αλλά ο ειδωλολάτρης και μανιακός ηγεμόνας δεν κατενόησε το μεγαλείο του αληθινού Θεού και συνέχισε τα βασανιστήρια με περισσότερη μανία. Γι’ αυτό και έδωσε τη διαταγή να την κρεμάσουν σε ξύλο και να την καταξεσχίσουν με σιδερένια νύχια. Αλλά και πάλι η πανένδοξος μάρτυς προσευχήθηκε στον Κύριο και οι μανιακοί δήμιοί της σταμάτησαν να τη βασανίζουν ανελέητα. Το παράδοξο αυτό γεγονός προκάλεσε την απορία, αλλά και την οργή του παρανοϊκού ηγεμόνα, ο οποίος αποφάσισε να συνεχίσει αμετανόητος τα φρικτά βασανιστήρια. Έτσι διέταξε να της κόψουν τους μαστούς. Όμως και αυτό το επώδυνο και φοβερό βασανιστήριο το υπέμεινε αγόγγυστα με το νου και την ψυχή της στραμμένα στον Ουράνιο Νυμφίο. Βλέποντας ο αιμοχαρής τύραννος την υπερβολική καρτερία και το αξιοθαύμαστο σθένος της, αποφάσισε να της ξεριζώσει τα δόντια και τα νύχια. Αλλά και πάλι η πανακήρατος νύμφη του Χριστού ευχαριστούσε με όλη της την ψυχή τον Κύριο, αφού αξιώθηκε να μαρτυρήσει για το πάντιμο όνομά Του, ενώ ταυτόχρονα καταφερόταν εναντίον των ειδωλολατρικών θεών, οι οποίοι οδηγούν στην πλάνη και την απώλεια ψυχής. 

Όταν όμως ο ειδωλολάτρης ηγεμόνας άκουσε τις κατηγορίες στους προγονικούς θεούς, εξοργίστηκε τόσο πολύ, ώστε διέταξε να της ξεριζώσουν τη γλώσσα από τον φάρυγγα. Μόλις η καλλιπάρθενος μάρτυς άκουσε αυτή τη διαταγή, ζήτησε να την αφήσουν να προσευχηθεί στον Κύριο για να μπορέσει να αντέξει το φρικτό μαρτύριο μέχρι τέλους και έτσι να αξιωθεί του στεφάνου της αιωνίου δόξας. Παρακάλεσε επίσης τον «Πατέρα τῶν οἰκτιρμῶν καί Θεόν πάσης παρακλήσεως» όσοι ασθενείς επικαλούνται το όνομά της για την ίασή τους, να τους θεραπεύει ως πανάριστος ιατρός κάθε ασθένειας. Ενδεικτικό είναι μάλιστα το γεγονός ότι ακούσθηκε θεϊκή φωνή από τον ουρανό που επιβεβαίωνε την πραγματοποίηση του θελήματός της. Μετά από αυτή την ουράνια μαρτυρία ζήτησε να εκτελεσθεί το πρόσταγμα της εκρίζωσης της γλώσσας της. Αμέσως γέμισε αίματα και εξαντλημένη από τα αλλεπάλληλα βασανιστήρια, ζήτησε λίγο νερό. Σ’ αυτή την κρίσιμη στιγμή βρέθηκε ένας ευσεβής χριστιανός, ονόματι Κύριλλος, ο οποίος και της έδωσε νερό. Μόλις όμως πληροφορήθηκε ο ηγεμόνας αυτό το γεγονός, διέταξε να αποκεφαλισθούν τόσο ο χριστιανός Κύριλλος όσο και η πολύαθλος μάρτυς του Χριστού Αναστασία. Το σώμα της έμεινε άθικτο στον τόπο της μαρτυρικής αθλήσεως, χωρίς να το αγγίξει άνθρωπος, ζώο ή πτηνό, κατόπιν θείας βουλής. Αλλά η Πρόνοια του Θεού φρόντισε να παρουσιασθεί Άγγελος Κυρίου στη Σοφία, την πνευματική μητέρα της Αγίας, στην οποία ανακοίνωσε το ένδοξο μαρτυρικό τέλος της πνευματικής της κόρης. Επιπλέον την καθοδήγησε και στον τόπο, όπου κείτονταν το πάναγνο σώμα της. Όταν έφτασε εκεί, αγκάλιασε και φίλησε το σώμα της οσιάθλου μάρτυρος του Χριστού, ευχαριστώντάς την που ακολούθησε και διαφύλαξε όλες τις πνευματικές της παραινέσεις, την παρακάλεσε δε να μεσιτεύσει στον Κύριο, ώστε να αξιωθεί και εκείνη να εισέλθει στη Βασιλεία των Ουρανών. Και ενώ σκεπτόταν τι θα κάνει με το σώμα της Αγίας, εμφανίσθηκαν δύο αξιοσέβαστοι άνδρες, οι οποίοι πήραν το ιερό λείψανο και το μετέφεραν με τη Σοφία στη Ρώμη, όπου και το ενταφίασαν με τις πρέπουσες εκκλησιαστικές τιμές. 


Δύο από τα μεγαλύτερα τεμάχια του ιερού και χαριτοβρύτου λειψάνου της Αγίας ενδόξου οσιοπαρθενομάρτυρος Αναστασίας της Ρωμαίας φυλάσσονται στην Ιερά Μονή Γρηγορίου του Αγίου Όρους, όπου η πολύαθλος και θαυματουργός Αγία τιμάται με ομώνυμο παρεκκλήσιο και γεραίρεται ως προστάτιδα και ιατρός της Μονής. Ενδεικτικό είναι μάλιστα το γεγονός ότι η αδιάλειπτος ευεργετική παρουσία της Αγίας στην Αδελφότητα της Ιεράς Μονής Γρηγορίου του Αγίου Όρους οδήγησε στο να εορτάζεται πανηγυρικά η μνήμη της στα μετόχια της Μονής στο Βαθύ Αυλίδος και στο Λιβάδι Κολινδρού Πιερίας, όπου υπάρχουν ναοί αφιερωμένοι στη μνήμη της. Παρεκκλήσια επ’ ονόματι της Αγίας υπάρχουν επίσης στις Ιερές Μονές Κοιμήσεως Θεοτόκου Καλαμίου Αργολίδος, Κοιμήσεως Θεοτόκου Πανοράματος Θεσσαλονίκης, Παμμεγίστων Ταξιαρχών Αγίου Γεωργίου Νηλείας Πηλίου και Αγίου Γεωργίου Μύλων Φθιώτιδος, καθώς και στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Ν. Ευκαρπίας Θεσσαλονίκης. Αξιομνημόνευτος είναι και ο χρονολογούμενος από τον 12ο αιώνα Ιερός Κοιμητηριακός Ναός της Αγίας στο χωριό Γεννάδι της νότιας Ρόδου, ο οποίος κοσμείται με θαυμάσιες τοιχογραφίες που απεικονίζουν το ένδοξο μαρτύριό της. Η Αγία Αναστασία η Ρωμαία τιμάται επίσης με ομώνυμους ναούς στο Κοντοπούλι Λήμνου, στους Τσουκαλάδες και το Καλαμίτσι Λευκάδος, στους Λιαπάδες Κερκύρας, στο Κλιμάκι Ύδρας και στην περιοχή Άγιος Λάζαρος της Μυκόνου. Πρόσφατα ανεγέρθηκε ναΰδριο προς τιμήν της και στην περιοχή του χωριού Άγιος Βλάσιος της επαρχίας Λεβαδείας του νομού Βοιωτίας. Το νέο αυτό εξωκκλήσιο αποτελεί ιδιοκτησία του ιερέως π. Θεοδώρου Γρηγοράκη, εφημερίου του Ιερού Ναού Αγίου Ανδρέου Γηροκομείου Αθηνών, όπου φυλάσσεται τμήμα της δεξιάς χειρός της Αγίας. Στην Κρήτη επίσης και σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων από την πόλη του Ρεθύμνου, κοντά στον οικισμό Τσεσμέ, βρίσκεται η Ιερά Μονή Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας, όπου στις 20 Φεβρουαρίου 2010 τελέσθηκαν τα θυρανοίξια του επ’ ονόματι της Αγίας καθολικού της Μονής. 


Αλλά η πολύαθλος και θαυματουργός Αγία Αναστασία η Ρωμαία είναι η προστάτιδα και των Αρσακείων Σχολείων, αφού σ’ αυτήν την καλλιπάρθενο μάρτυρα του Χριστού είναι αφιερωμένος ο περικαλλής Ιερός Ναός των Αρσακείων Σχολείων στο Ψυχικό. Ο Ναός αυτός αντικατέστησε τον επ’ ονόματι της Αγίας πρώτο Ναό του επί της οδού Πανεπιστημίου Αρσακείου Μεγάρου στο κέντρο των Αθηνών, ο οποίος αφιερώθηκε στην Αγία από τον μεγάλο Ευεργέτη Απόστολο Αρσάκη εις μνήμην της συζύγου του, Αναστασίας. Ο ευρισκόμενος στον αύλειο χώρο των Αρσακείων Σχολείων Ψυχικού Ιερός Ναός της Αγίας ανεγέρθηκε το 1935 επί των ημερών του προέδρου της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας Ιωάννου Κουντουριώτη σε σχέδια του αρχιτέκτονα Α. Κριεζή και ιστορήθηκε από τον Ιωάννη Ψυχάκη κατά τα έτη 1965-1968. Πολυάριθμα είναι τα θαύματα που έχει επιτελέσει και εξακολουθεί και μέχρι σήμερα να επιτελεί με τη χάρη του Θεού η Αγία Αναστασία η Ρωμαία, αφού πολλοί ασθενείς θεραπεύτηκαν χάρη στη θαυματουργό μεσιτεία της. Άλλωστε οι θαυματουργικές της ιάσεις, οι πάμπολλες αρετές και το φρικτό μαρτύριό της υμνούνται και γεραίρονται μέσα από την Ακολουθία, τον Παρακλητικό Κανόνα, τους Χαιρετισμούς και τα Εγκώμια που έχουν συνταχθεί προς τιμήν της. 

Είθε η παρηγορηθείσα και ενδυναμωθείσα υπό του «Πατρός τῶν οἰκτιρμῶν καί Θεοῦ πάσης παρακλήσεως» ένδοξος οσιοπαρθενομάρτυς του Χριστού Αγία Αναστασία η Ρωμαία να πρεσβεύει αδιάλειπτα στον Κύριο και για τη δική μας σωτηρία, να καταστεί δε για όλους μας σύμβολο στην πίστη, πρότυπο στην υπομονή, παραμυθία στις θλίψεις, βάλσαμο στους πόνους και οδοδείκτης στην πνευματική πορεία στους δύσκολους και χαλεπούς καιρούς μας.

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος
Εκπαιδευτικός

Βιβλιογραφία 

· Αγία Αναστασία η Ρωμαία, Βίος –Παράκλησις –Εγκώμια –Θαύματα, Έκδοσις Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, Έκδοσις Ε΄ 2010.

· Πανηγυρική Ακολουθία της Αγίας οσιοπαρθενομάρτυρος Αναστασίας της Ρωμαίας, Έκδοσις Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, Έκδοσις Α΄ 2008.

Εικόνες

[1] Η Αγία Αναστασία η Ρωμαία τιμάται ως προστάτιδα της Ιεράς Μονής Γρηγορίου του Αγίου Όρους. Στη Μονή φυλάσσεται μεγάλο μέρος των ιερών και χαριτοβρύτων λειψάνων της.

[2] Φορητή εικόνα της Αγίας δια χειρός Βασιλείου και Περικλή Συρίμη.http://sirimis.gr/

[3] Άποψη από το εσωτερικό του Ιερού Ναού της Αγίας στο μετόχι της Ιεράς Μονής Γρηγορίου στο Βαθύ Αυλίδος. 

[4] Η ανθοστολισμένη εικόνα της Αγίας κατά την πανήγυρή της στο μετόχι της Ιεράς Μονής Γρηγορίου στο Βαθύ Αυλίδος. 

[5] Το ιερό λείψανο της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας στην Ιερά Μονή Γρηγορίου του Αγίου Όρους είναι αέναος πηγή χάριτος και αγιασμού.

[6.1,2,3,4] Στον ιστορικό Ιερό Κοιμητηριακό Ναό της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας στο χωριό Γεννάδιο της Ρόδου σώζονται θαυμάσιες τοιχογραφίες που απεικονίζουν το ένδοξο μαρτύριο της Αγίας.

[7Ο ανεγερθείς το 1935 περικαλλής Ιερός Ναός της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας στον αύλειο χώρο των Αρσακείων Σχολείων Ψυχικού.http://www.arsakeio.gr/gr/infrastructure/other-facilities

[8] Ο γραφικός Ιερός Ναός της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας στην περιοχή Κλιμάκι της νήσου Ύδρας.

[9] Το καθολικό της Ιεράς Μονής της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας στο Ρέθυμνο Κρήτης. http://agiaanastasia.gr/  

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση με την προϋπόθεση της αναφοράς του συγγραφέα και του ιστολογίου πρώτης δημοσίευσης (Σύνδεσμος Κληρικών Χίου)

Νέο Διοικητικό Συμβούλιο και Εξελεγκτική Επιτροπή μετά τις Αρχαιρεσίες στον Ιερό Σύνδεσμο Κληρικών Ελλάδος

20.11.2014
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Την 19η Νοεμβρίουτρέχοντος έτους διεξήχθησαν σύμφωνα με τις διατάξεις του Καταστατικού οι Αρχαιρεσίεςτου Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου και Εξελεγκτικής Επιτροπής δια την τριετία Νοέμβριος 2014-Νοέμβριος 2017.

Η Γενική Συνέλευση των μελών του Ι.Σ.Κ.Ε. για τις Αρχαιρεσίες πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Ελευθερίου Αχαρνών. 

Αφού διαπιστώθηκε απαρτία από τα ταμιακώς τακτοποιημένα μέλη τόσο των παρόντων όσο και των δια επιστολής ψηφισάντων, ξεκίνησε η διαδικασία με την ομιλία του απερχομένου Προέδρου Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σελλή, ο οποίος αναφέρθηκε στα πεπραγμένα του προηγουμένου συμβουλίου, τονίζοντας τις προσπάθειες πού κατέβαλαν τα μέλη με σκοπό την επίλυση των Εφημεριακών, Ποιμαντικών, Μισθολογικών, Συνταξιοδοτικών, Ασφαλιστικών, Οικογενειακών και άλλων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι Κληρικοί και ολοκλήρωσε ευχαριστώντας όλους τους συνεργάτες του για αυτήν την γόνιμη, όπως τόνισε, προσπάθεια.

Στη συνέχεια αναγνώσθηκε η έκθεση της εξελεγκτικής επιτροπής και ευθύς αμέσως ξεκίνησε η διαδικασία των εκλογών. 

Για πρώτη φορά στην ψηφοφορία συμμετείχε δικαστικός αντιπρόσωπος από το Πρωτοδικείο Αθηνών. Μετά την ολοκλήρωση της ψηφοφορίας και την καταμέτρηση των ψήφων αναδείχθηκε το νέο Διοικητικό Συμβούλιοπου απαρτίζεται από τους κάτωθι Κληρικούς:

1) Ευάγγελος Φεγγούλης Ι.Μ. Καρπενησίου,

2) Μιχαήλ Μετζάκης Ι.Μ. Αργολίδος,

3) Γεώργιος Κωνσταντίνου Ι.Μ. Χίου,

4) Βασίλειος Χρηστίδης Ι.Μ. Κηφισίας, 

5) Ιωάννης Κατωπόδης Ι.Μ. Πατρών, 

6) Κωνσταντίνος Τσομπάνης Ι.Μ. Ζιχνών, 

7) Κωνσταντίνος Μιχαηλίδης Ι.Μ Κηφισίας

8) Εμμανουήλ Ντάκαρης Ι.Μ. Αργολίδος, 

9) Χριστοφόρος Μουτάφης Ι.Μ. Αιτωλίας.

Για την Εξελεγκτική Επιτροπήεξελέγησαν οι κάτωθι κληρικοί:

1) Λάμπρος Σκόνδρας Ι.Μ. Ν. Ιωνίας και

2) Αντώνιος Χρήστου Ι.Μ. Γλυφάδας.

Τέλος σημειώνεται πως ο απερχόμενος Πρόεδρος π. Γεώργιος Σελλής, καθώς και ο απερχόμενος εκπρόσωπος τύπου π. Γεώργιος Βαμβακίδης, και το μέλος π. Χρήστος Χριστοδούλου, οι οποίοι μαζί με τα υπόλοιπα μέλη των Δ.Σ. της τελευταίας εξαετίας κατέβαλαν μέγιστες προσπάθειες να γεφυρώσουν τις σχέσεις του Ιερού Συνδέσμου με την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος και να εξομαλύνουν τις διαφορές μεταξύ Αγάμων και εγγάμων Κληρικών, μετά από 17 χρόνια συνεχόμενης παρουσίας των στο Δ.Σ. του Ι.Σ.Κ.Ε. δεν υπέβαλαν εκ νέου υποψηφιότητα.

ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ

Το νέο Διοικητικό Συμβούλιο του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Την Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014 συνήλθε σε συνεδρίαση το νεοεκλεγέν Διοικητικό Συμβούλιο του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος, που προέκυψε από τις αρχαιρεσίες της Γενικής Συνέλευσης της 19ης Νοεμβρίου 2014 με τριετή θητεία.

Αφού ακολουθήθηκε η προβλεπόμενη από το Καταστατικό διαδικασία τα εννέα τακτικά μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου συγκροτήθηκαν σε σώμα ως εξής: 

Πρόεδρος:Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Κατωπόδης (Ιερά Μητρόπολις Πατρών)

Αντιπρόεδρος:Πρωτοπρεσβύτερος Ευάγγελος Φεγγούλης (Ιερά Μητρόπολις Καρπενησίου)

Γενικός Γραμματέας:Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Χρηστίδης (Ιερά Μητρόπολις Κηφισίας)

Ταμίας: Πρεσβύτερος Μιχαήλ Μετζάκης (Ιερά Μητρόπολις Αργολίδος)

Μέλη: 

Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Κωνσταντίνου (Ιερά Μητρόπολις Χίου)

Πρεσβύτερος Κωνσταντίνος Τσομπάνης (Ιερά Μητρόπολις Ζιχνών)

Πρωτοπρεσβύτερος Κωνσταντίνος Μιχαηλίδης (Ιερά Μητρόπολις Κηφισίας)

Πρεσβύτερος Εμμανουήλ Ντάκαρης (Ιερά Μητρόπολις Αργολίδος)

Οικονόμος Χριστοφόρος Μουτάφης (Ιερά Μητρόπολις Αιτωλίας και Ακαρνανίας)

Εκπρόσωπος Τύπουορίστηκε ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Κωνσταντίνου. 

Βάσει του Καταστατικού του Ι.Σ.Κ.Ε. ορίζεται ως τακτικός εκπρόσωπος στο ΤΑΠΕΔΥο Πρωτοπρεσβύτερος Ευάγγελος Φεγγούλης με αναπληρωματικότον Πρεσβύτερο Μιχαήλ Μετζάκη.

Ο απερχόμενος Πρόεδρος του Ι.Σ.Κ.Ε. Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Σελλής μετά τη λήξη της συνεδρίασης ευχήθηκε στα μέλη του νέου Δ.Σ. καλή δύναμη στο έργο τους και δήλωσε ότι θα είναι πάντοτε αρωγός σε ότι του ζητηθεί. 


Εκ του Γραφείου Τύπου

Εξαπατούσαν κατ'εξακολούθηση ανυποψίαστους ιερείς.

Μέσα από τις φυλακές Αγίου Στεφάνου της Πάτρας, καθοδηγούσε ο «εγκέφαλος» τα μέλη σπείρας που εξαπατούσαν κατ” εξακολούθηση ανυποψίαστους ιερείς.

Το κόλπο ήταν καλά στημένο από τον 42χρονο Τσιγγάνο με καταγωγή την Αμαλιάδα, που βρίσκεται προφυλακισμένος εδώ και δυο χρόνια στο σωφρονιστικό κατάστημα Πατρών, συλληφθείς για το ίδιο αδίκημα.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες του patratora.gr, ο «εγκέφαλος» μαζί με ακόμα 5 άτομα τα οποία και συνελήφθησαν σε αστυνομικές επιχειρήσεις της υποδιεύθυνσης Ασφάλειας Πατρών, σε Ηλεία και Αττική, είχαν καταφέρει να αποκομίσουν, σε διάστημα ενός περίπου χρόνου, χρηματικό ποσό που αγγίζει τις 200.000 ευρώ.

Προσέγγιζαν ιερείς, που ήταν λίγο πριν την σύνταξη ή δικαιούντο την χορήγηση κάποιων επιδομάτων και με το πρόσχημα πως έχουν διασυνδέσεις για να «τακτοποιήσουν» τις υποθέσεις τους, κατάφερναν και τους αποσπούσαν σημαντικά ποσά.

Μάλιστα πηγές του patratora.gr, αναφέρουν πως σε αρκετές περιπτώσεις συνόδευαν τα ανυποψίαστα θύματα τους ακόμα και μέχρι τα τραπεζικά υποκαταστήματα, περιμένοντας να κάνουν αναλήψεις χρημάτων για να τους δώσουν την προκαταβολή, για την παροχή των υπηρεσιών τους.
 
Η αποκάλυψη της υπόθεσης, έγινε μετά από πολύμηνη έρευνα των ανδρών της Δημόσιας Ασφάλειας Πατρών. Αύριο οι συλληφθέντες θα οδηγηθούν στον Εισαγγελέα Πατρών.
Viewing all 364 articles
Browse latest View live