Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ Ο ιδρυτής της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και πολιούχος άγιος των Πατρών

November 29, 2014, 9:13 am

≫ Next: Η ΑΓΙΑ ΕΥΓΕΝΙΑ Η περίδοξος γόνος της Ρώμης και ασκητικώς διαλάμψασα πάνσεμνος νύμφη του Χριστού

≪ Previous: Εξαπατούσαν κατ'εξακολούθηση ανυποψίαστους ιερείς.

$

0

0

Μέσα στη σεπτή χορεία των δώδεκα μαθητών του Ιησού Χριστού εξέχουσα θέση κατέχει ο τιμώμενος υπό της Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας στις 30 Νοεμβρίου Άγιος Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος, ο οποίος από άσημος και απλοϊκός ψαράς κατέστη «ἁλιεύς τῶν ἀνθρώπων» και αναδείχθηκε μέγας διδάσκαλος του Ευαγγελίου του Χριστού και φλογερός Απόστολος του Γένους μας. Ο Άγιος Ανδρέας υπήρξε κατ’ εξοχήν Απόστολος των Ελλήνων, αφού ήρθε στον ελλαδικό χώρο για να κηρύξει τον σωτηριώδη λόγο του Θεού και να ιδρύσει Εκκλησίες. Έτσι μετά από μία καρποφόρα ιεραποστολική περιοδεία, κατέληξε στην Πάτρα, την οποία επορφύρωσε με το τίμιο αίμα του και καθαγίασε με τον ένδοξο σταυρικό του θάνατο για να πρεσβεύει αδιάλειπτα στον Πανάγαθο Θεό για τη σωτηρία και προστασία του πατραϊκού λαού, αλλά και σύμπαντος του Ελληνικού Γένους.

 

Ο Πρωτόκλητος μαθητής του Κυρίου μας γεννήθηκε στην κωμόπολη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, η οποία βρίσκεται στη δυτική όχθη της λίμνης Τιβεριάδος (Γεννησαρέτ). Τόσο ο πατέρας του, ο Ιωνάς, όσο και ο ίδιος ο Ανδρέας, αλλά και ο μεγαλύτερος αδελφός του, ο Σίμωνας Πέτρος, εξασκούσαν το επάγγελμα του ψαρά. Παρόλο όμως που δεν απόκτησαν τα δύο αδέλφια ιδιαίτερη μόρφωση, χαρακτηρίζονταν από την ευσέβειά τους, αφού υπήρξαν μαθητές του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού, του οποίου το πύρινο κήρυγμα σαγήνευσε τις ψυχές τους. Μάλιστα ο Ανδρέας, ο οποίος είχε φύγει από τη Βηθσαϊδά και συγκατοικούσε μαζί με τον έγγαμο αδελφό του, τον Πέτρο, στην Καπερναούμ, είχε την ευκαιρία να ακολουθεί συχνότερα τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο και Βαπτιστή και να παρακολουθεί τα κηρύγματά του. Έτσι όταν ο Πρόδρομος είδε τον Ιησού Χριστό «περιπατοῦντι» στην έρημο της Ιουδαίας, απευθυνόμενος στον Ανδρέα και τον Ιωάννη, τον υιό του Ζεβεδαίου, τον και μετέπειτα Ευαγγελιστή και ηγαπημένο μαθητή του Κυρίου, τους είπε: «Ἴδε ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ, ὁ αἴρων τήν ἁμαρτία τοῦ κόσμου» (Ἰωάν. α΄, 36). Η φράση αυτή σαγήνευσε σε τέτοιο βαθμό τους δύο απλοϊκούς, αλλά ευσεβείς ψαράδες, ώστε θέλησαν να γνωρίσουν από κοντά τον Ιησού Χριστό. Μόλις αντιλήφθηκε ο Κύριος την επιθυμία τους για επικοινωνία, απευθύνθηκε σ’αυτούς και τους ρώτησε τι θέλουν. Εκείνοι τότε τον ρώτησαν: «Ραββί, που σημαίνει Διδάσκαλε πού μένεις;» Τότε ο Κύριος τους απάντησε «Ἔρχεσθε καί ἴδετε», δηλαδή ελάτε και θα δείτε. Κατόπιν οι δύο ψαράδες πήγαν και είδαν από κοντά τον χώρο, όπου έμενε ο Κύριος. Μόλις ο Ανδρέας γνώρισε από κοντά τον Ιησού Χριστό, ενθουσιάσθηκε τόσο πολύ, ώστε έτρεξε αμέσως να ενημερώσει τον αδελφό του, τον Σίμωνα Πέτρο. Όταν τον βρήκε, του είπε: «Εὑρήκαμεν τόν Μεσσία», δηλαδή τον Χριστό. Γι’ αυτό και ο Ανδρέας έλαβε το τιμητικό και ένδοξο προσωνύμιο «Πρωτόκλητος», αφού ήταν ο πρώτος που δέχθηκε την κλήση του Ιησού Χριστού. Στη συνέχεια οδήγησε τον αδελφό του στον Κύριο, ο Οποίος του είπε: «Εσύ είσαι ο Σίμων, ο γιος του Ιωνά, εσύ θα ονομασθείς Κηφάς, που σημαίνει Πέτρος». Αλλά ο Ανδρέας δεν περιορίσθηκε στο να φέρει κοντά στον Χριστό μόνο τον αδελφό του, τον Πέτρο, αλλά παρακίνησε και τον φίλο του, τον Φίλιππο, τον συμπατριώτη του από τη Βηθσαϊδά, ώστε και αυτός να γευθεί την πνευματική χαρά της γνωριμίας και συναναστροφής μαζί Του. 

 

Όμως η επίσημη και οριστική κλήση στο αποστολικό αξίωμα τόσο των δύο αδελφών, Ανδρέου και Πέτρου, όσο και των υιών του Ζεβεδαίου, Ιακώβου και Ιωάννου, θα γίνει αργότερα, όταν ο Ιησούς Χριστός «περιπατῶν παρά τήν θάλασσα τῆς Γαλιλαίας εἶδε δύο ἀδελφούς, Σίμωνα τόν λεγόμενον Πέτρον καί Ἀνδρέαν τόν ἀδελφό αὐτοῦ… καί λέγει αὐτοῖς˙ δεῦτε ὀπίσω μου, καί ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων, οἱ δέ εὐθέως ἀφέντες τά δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ (Ματθ. δ΄, 18-20). Ακούγοντας λοιπόν αυτά τα λόγια, άφησαν αμέσως τα δίχτυά τους και ακολούθησαν τον Ιησού Χριστό. Έκτοτε ο Ανδρέας κατετάγη στον κύκλο των δώδεκα μαθητών του Κυρίου, η δε παρουσία του ήταν εξέχουσα, αλλά και η σχέση του με τον Χριστό ήταν ξεχωριστή. Άλλωστε οι Ευαγγελιστές Ματθαίος, Μάρκος και Λουκάς τον αναφέρουν δεύτερο στη χορεία των Αποστόλων μετά τον αδελφό του, τον Σίμωνα Πέτρο. Αλλά το όνομα του Πρωτοκλήτου Αποστόλου Ανδρέου αναφέρεται και στο θαύμα του χορτασμού των πεντακισχιλίων ανδρών (Ιω. στ΄, 5-8), αλλά και στο περιστατικό της επιθυμίας των Ελλήνων «τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ» για να δουν τον Ιησού (Ιω, ιβ΄, 20-23), καθώς και στη συνομιλία του Κυρίου με τον Ανδρέα, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη περί των εσχάτων, όταν είχε προαναγγείλει ο Κύριος την καταστροφή του ναού του Σολομώντα (Μαρκ. ιγ΄, 3-4). Ο Απόστολος Ανδρέας ήταν παρών μαζί και με τους άλλους Αποστόλους στην Ανάληψη του Κυρίου (Πραξ. α΄, 9-14), ενώ κατά την ευφρόσυνο ημέρα της Πεντηκοστής δέχθηκε την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος (Πραξ. β΄, 1-13). Σύμφωνα μάλιστα με τις Πράξεις των Αποστόλων ο Πρωτόκλητος Ανδρέας βρισκόταν στο υπερώο κατά την ημέρα της Πεντηκοστής και ήταν μεταξύ αυτών που κατέβηκε το Άγιο Πνεύμα «ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν καί ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις, καθώς τό Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι». 

 

Μετά την επιφοίτηση του Παναγίου Πνεύματος άρχισε ο Απόστολος Ανδρέας την ιεραποστολική του περιοδεία σύμφωνα με την παραγγελία του Ιησού Χριστού: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη…». Σύμφωνα με τη γραπτή παράδοση και τις διασωθείσες συναξαριακές πηγές ο Άγιος Ανδρέας κήρυξε το Ευαγγέλιο του Χριστού στις χώρες παρά τη Μαύρη Θάλασσα (Εύξεινος Πόντος), τη Σκυθία, τη Γοτθία, την Κριμαία και την Ιβηρία (σημερινή Γεωργία), καθώς και στην Καππαδοκία, τη Γαλατία και σε όλη σχεδόν τη δυτική Μικρά Ασία (Φρυγία, Μυσία, Βιθυνία). Σύμφωνα μάλιστα με το Συναξάριο της Κωνσταντινουπόλεως ο Απόστολος Ανδρέας κήρυξε στη Σεβαστούπολη, την Αμισό (Σαμψούντα), την Τραπεζούντα, την Ηράκλεια, την Αμάστριδα, τη Σινώπη και το Βυζάντιο. Μάλιστα στην πόλη του Βύζαντα χειροτόνησε τον Στάχυ, ο οποίος ήταν ένας από τους εβδομήκοντα Αποστόλους, πρώτο επίσκοπο της πόλεως. Μ’ αυτόν τον τρόπο έγινε ο ιδρυτής της τοπικής Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, η οποία από τον 4ο αιώνα εξελίχθηκε στο πρώτο Πατριαρχείο της Ανατολής, ο δε επίσκοπός της κατέστη από τον 7ο αιώνα Οικουμενικός Πατριάρχης. Γι’ αυτό και μέχρι σήμερα ο Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος είναι ο ιδρυτής και προστάτης της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως. Μάλιστα η ετήσια εορτή της μνήμης του, στις 30 Νοεμβρίου, αποτελεί τη Θρονική Εορτή του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η οποία και εορτάζεται με κάθε εκκλησιαστική λαμπρότητα στον πάνσεπτο Πατριαρχικό Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι της Κωνσταντινουπόλεως. Κατά τη διάρκεια επίσης του καρποφόρου ιεραποστολικού του έργου εκχριστιάνισε τους αρχαίους λαούς Αλανούς, Αβασγούς, Ζηκχούς, Βοσπορινούς και Χερσονίτες, ενώ μέσω της Θράκης, της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας κατέληξε στην αχαϊκή γη και συγκεκριμένα στην πόλη των Πατρών, όπου και τελείωσε το αποστολικό του έργο. 

Αξιομνημόνευτη υπήρξε η ιεραποστολική του δράση στη Σινώπη, πόλη της αρχαίας Παφλαγονίας στις ακτές του Ευξείνου Πόντου, όπου βρήκε πλήθος Ελλήνων και Ιουδαίων, οι οποίοι μεταξύ τους ήταν διαιρεμένοι εξαιτίας των διαφορετικών θρησκειών. Ενδεικτικό είναι μάλιστα το γεγονός ότι είχαν σε τέτοιο βαθμό «ἀνήμερον τό ἦθος καί τόν τρόπον βάρβαρον», ώστε τους αποκαλούσαν ανθρωποφάγους. Μάλιστα κατά τη διάρκεια της ευεργετικής παρουσίας του Αποστόλου Ανδρέου στη Σινώπη, ο οποίος κατόρθωσε και θεμελίωσε στην πόλη τον χριστιανισμό, οι αποκαλούμενοι «ανθρωποφάγοι» συνέλαβαν τον Απόστολο Ματθία που συνόδευε τον Ανδρέα στις ιεραποστολικές του περιοδείες και αφού τον φυλάκισαν, σκόπευαν να τον θανατώσουν. Αλλά ο Απόστολος Ανδρέας τον απελευθέρωσε θαυματουργικά και αναχώρησε μαζί με τον Ματθία και με άλλους μαθητές για την Αμισό (τη σημερινή Σαμψούντα), πόλη στη νότια ακτή του Ευξείνου Πόντου με ονομαστό λιμάνι, όπου φιλοξενήθηκε στο σπίτι ενός Ιουδαίου, ονόματι Δομετιανός. Στην Αμισό παρέμεινε για αρκετό χρονικό διάστημα και χάρη στο φλογερό του αποστολικό κήρυγμα και τα θαύματα που επιτέλεσε, ίδρυσε χριστιανική Εκκλησία και χειροτόνησε πρεσβυτέρους και διακόνους. Αλλά ο Πρωτόκλητος Ανδρέας ύστερα από μία πλούσια ιεραποστολική περιοδεία στην Τραπεζούντα, την Ιβηρία (σημερινή Γεωργία), την Έφεσο, τη Λαοδικεία της Φρυγίας, την Οδυσσούπολη της Μυσίας, όπου χειροτόνησε επίσκοπο τον Άππιο, τη Νίκαια της Βιθυνίας, όπου χειροτόνησε επίσκοπο τον Δρακόντιο, τη Νικομήδεια, την Καλχηδόνα και την Αμάστριδα, όπου χειροτόνησε επίσκοπο τον Πάλμα, επισκέφθηκε για δεύτερη φορά τη Σινώπη. Μόλις όμως οι κάτοικοι πληροφορήθηκαν την άφιξη του Αποστόλου Ανδρέου, ο οποίος είχε απελευθερώσει τον Ματθία, όρμησαν με βαναυσότητα εναντίον του και αφού τον συνέλαβαν, άρχισαν να σκέπτονται με πιο βασανιστικό τρόπο θα τον θανατώσουν. Τελικά αποφάσισαν να τον δέσουν από τον τράχηλο με σχοινί και να τον σύρουν στις πλατείες και τους δρόμους της πόλεως, όταν δε αποβιώσει, να τεμαχίσουν το σώμα του για να το φάνε. Ο Ανδρέας υποβλήθηκε στο φρικτό και απάνθρωπο αυτό μαρτύριο, αλλά παρόλο που ήταν εξαντλημένος, δεν πέθανε. Έτσι οι βασανιστές του τον οδήγησαν στη φυλακή με δεμένα τα χέρια του πίσω, ενώ την επόμενη ημέρα τον υπέβαλαν εκ νέου στο ίδιο φρικτό βασανιστήριο. Το βράδυ εξαντλημένο τον οδήγησαν και πάλι στη φυλακή και το πρωί επανέλαβαν το ίδιο βασανιστήριο, ελπίζοντας ότι την άλλη ημέρα δεν θα είναι πλέον ζωντανός, διότι όπως χαρακτηριστικά έλεγαν: «ἠτόνησε καί αἱ σάρκες αὐτοῦ ἐδαπανήθησαν». Αλλά τη νύχτα εμφανίσθηκε ο Κύριος στη φυλακή και αφού άπλωσε το χέρι Του, είπε στον Ανδρέα: «Δός μοι τήν χεῖρά σου καί ἀνάστα ὑγιής». Και αμέσως ο Πρωτόκλητος μαθητής του Κυρίου σηκώθηκε υγιής και ευχαρίστησε τον Κύριο που επιτάχυνε τη βοήθειά Του σ’ αυτόν. Ταυτόχρονα όμως ξέσπασε κατακλυσμός αλμυρών υδάτων, ο οποίος απείλησε ολόκληρη την πόλη, ενώ πολλοί ήταν αυτοί που έχασαν τη ζωή τους από πνιγμό. Μπροστά σ’ αυτή τη συμφορά οι κάτοικοι της Σινώπης αναγκάσθηκαν να καταφύγουν στον Απόστολο Ανδρέα και να ζητήσουν τη βοήθεια του Θεού, τον Οποίο πιστεύει και επικαλείται. Τότε ο Ανδρέας τους λυπήθηκε και αφού ζήτησε τη βοήθεια του Κυρίου, ο κατακλυσμός σταμάτησε. Μ’ αυτόν τον τρόπο απελευθερώθηκε από τη φυλακή και αμέσως βρήκε την ευκαιρία να κηρύξει ελεύθερα και με ένθερμο ιεραποστολικό ζήλο το Ευαγγέλιο του Χριστού στους κατοίκους της Σινώπης. Μάλιστα χειροτόνησε διακόνους και πρεσβυτέρους και κατόπιν αναχώρησε για την Αμισό και την Τραπεζούντα, όπου ίδρυσε τοπική Εκκλησία. Στη συνέχεια επισκέφθηκε τη Φούστα, τη Σεβαστούπολη, την περιοχή της Ζηκχίας και έφτασε στον Βόσπορο, όπου «κατέσπειρε τά θεῖα λόγια καί πολλούς πρός καρποφορίαν ἐπιτηδείους κατέστησεν». Αφού επισκέφθηκε στη συνέχεια τη Χερσώνα, επέστρεψε στη Σινώπη, όπου χειροτόνησε τον πρώτο επίσκοπο της πόλεως, ονόματι Φιλόλογο. Κατόπιν αναχώρησε για το Βυζάντιο, όπου ίδρυσε την τοπική Εκκλησία, χειροτονώντας επίσκοπο τον Στάχυ. Το γεγονός αυτό, όπως προαναφέρθηκε, τον κατέστησε ιδρυτή της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, ενώ στη συνέχεια μετέβη στην Ηράκλεια, πόλη της Ανατολικής Θράκης στα παράλια της Προποντίδος. Κατόπιν αναχώρησε για πόλεις και χωριά της Μακεδονίας, όπου κήρυττε, νουθετούσε, θεράπευε ασθενείς, χειροτονούσε ιερείς και καθοδηγούσε πνευματικά τους κατοίκους. 

 

Μετά από αυτή την ευδόκιμη ιεραποστολική του περιοδεία και αφού πέρασε από τη Θεσσαλία και τη Στερεά Ελλάδα, έφτασε στην Πελοπόννησο και αφίχθη στην Πάτρα, η οποία την εποχή εκείνη ήταν ειδωλολατρική πόλη. Μάλιστα φιλοξενήθηκε στο σπίτι του Σωσσίου, ο οποίος κατοικούσε μόνιμα στην Πάτρα, αλλά έπασχε από μία ανίατη και θανατηφόρα ασθένεια. Ο Ανδρέας όμως επικαλούμενος το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού θεράπευσε τον Σωσσία διά επιθέσεως των χειρών του. Το επιτελεσθέν θαύμα διαδόθηκε ταχύτατα σε ολόκληρη την πόλη και το πληροφορήθηκε και ο ειδωλολάτρης ανθύπατος Λέσβιος, ο οποίος χαρακτήρισε τον Απόστολο του Χριστού «μάγο και απατεώνα». Μάλιστα αποφάσισε να τον συλλάβει και να τον θανατώσει. Όμως τη νύχτα και ενώ σχεδίαζε τη σύλληψη και εξόντωσή του, αρρώστησε βαριά και από την ασθένειά του παρέμεινε για πολλές ώρες άφωνος. Όταν συνήλθε λίγο, παρακάλεσε κλαίγοντας τους στρατιώτες του να αναζητήσουν τον Ανδρέα και να τον παρακαλέσουν να τον επισκεφθεί. Μόλις ήρθε ο Απόστολος του Χριστού, άρχισε ο ανθύπατος κλαίγοντας να τον παρακαλεί να δείξει το έλεός του σ’ έναν άνθρωπο που είναι πλανεμένος και αμαρτωλός. Τότε ο Πρωτόκλητος μαθητής του Κυρίου συγκινημένος βαθύτατα επέθεσε το δεξί του χέρι στο σώμα του Λεσβίου και υψώνοντας τα μάτια του στον ουρανό, παρακάλεσε τον Ιησού Χριστό να θεραπεύσει τον ασθενή σωματικά και ψυχικά και να τον καταστήσει σκεύος της εκλογής Του και άξιο μαθητή Του. Αμέσως με τη βοήθεια του θεηγόρου Αποστόλου σηκώθηκε ο Λέσβιος εντελώς υγιής. Το νέο αυτό θαύμα διαδόθηκε αστραπιαία στην Πάτρα και πολλοί ήταν εκείνοι που έφερναν τους ασθενείς τους στον πνευματέμφορο Απόστολο, ο οποίος «ἐπιθείς τάς χεῖρας ἐφ’ ἑκάστῳ αὐτῶν παρευθύ πάντας ἰάσατο». Η πλούσια αυτή θαυματουργική δράση του Πρωτοκλήτου Αποστόλου σε συνδυασμό με το φλογερό του κήρυγμα και την αξιοθαύμαστη εντύπωση που δημιουργούσε με την αγιότητά του, προσέλκυε ολοένα και περισσότερους ειδωλολάτρες στη χριστιανική πίστη και έτσι στην Πάτρα είχε δημιουργηθεί μία πολυάριθμη χριστιανική κοινότητα. Μεταξύ αυτών που ασπάσθηκαν τον χριστιανισμό ήταν και ο πρώην ειδωλολάτρης ανθύπατος Λέσβιος, πολλοί δε από τους μεταστραφέντες στη χριστιανική πίστη πρώην ειδωλολάτρες εισέβαλαν στους ειδωλολατρικούς ναούς και τους παρέδωσαν στη φωτιά, ενώ συνέτριψαν και τα ευρισκόμενα σ’ αυτούς ειδωλολατρικά αγάλματα. Μόλις όμως πληροφορήθηκε ο Ρωμαίος αυτοκράτορας τη μεταστροφή πολλών ειδωλολατρών στον χριστιανισμό, μεταξύ δε αυτών και του ανθυπάτου Λεσβίου, έπαυσε, κατόπιν και εισηγήσεων από ιδιοτελείς συμβούλους, τον Λέσβιο από το αξίωμά του και τον αντικατέστησε με τον Αιγεάτη. Μάλιστα ο πρώην ανθύπατος άρχισε να ακολουθεί τον Απόστολο Ανδρέα στην πλούσια ιεραποστολική του δραστηριότητα στην περιοχή της Αχαΐας και κατέστη πιστός ακόλουθος και ένθερμος συνοδοιπόρος του. 

 

  

Στο μεταξύ η σύζυγος του νέου ανθυπάτου Αιγεάτου, ονόματι Μαξιμίλλα, αντιμετώπιζε με συμπάθεια τη χριστιανική θρησκεία και πληροφορούμενη την ιεραποστολική δράση του θεηγόρου Αποστόλου στην Πάτρα, θέλησε να τον γνωρίσει από κοντά. Γι’ αυτό και έστειλε στο σπίτι του Σωσσίου, στο οποίο διέμενε ο Ανδρέας, μία έμπιστη συγγενή της, την Ιφιδάμα. Αλλά η Μαξιμίλλα αρρώστησε βαριά και απελπισμένη από τις ανεπιτυχείς προσπάθειες των ιατρών, ζήτησε να την επισκεφθεί ο Απόστολος Ανδρέας. Μόλις μπήκε ο Πρωτόκλητος μαθητής του Κυρίου στο σπίτι του ανθυπάτου, βρήκε τον Αιγεάτη να κρατά απεγνωσμένος στα χέρια του ένα μαχαίρι, με το οποίο είχε αποφασίσει να θανατώσει τόσο τον εαυτό του όσο και την ετοιμοθάνατη σύζυγό του. Αλλά ο Απόστολος του Χριστού του είπε με ηρεμία και πραότητα να αφήσει το μαχαίρι και να επικαλεσθεί τη βοήθεια του Θεού, ο Οποίος θα τον σώσει, εάν πιστέψει σ’ Αυτόν. Κατόπιν, αφού επέθεσε το χέρι του πάνω στη Μαξιμίλλα, τη θεράπευσε. Περιχαρής τότε ο ανθύπατος θέλησε να ανταμείψει τον Ανδρέα πλουσιοπάροχα, δίνοντάς του χίλια χρυσά νομίσματα, αφού δεν κατενόησε το μεγαλείο του αληθινού Θεού και θεώρησε τον Απόστολο ως επαγγελματία ιατρό. Ο Ανδρέας όμως αρνήθηκε μία τέτοια ανταμοιβή, αφού του είπε να κρατήσει τα νομίσματα για τον εαυτό του, διότι ο δικός του μισθός θα έρθει πολύ σύντομα, υπονοώντας τη μεταστροφή της Μαξιμίλλας στη χριστιανική πίστη. 

 

Μετά τη διάσωση της συζύγου του Αιγεάτου ο ειδωλολάτρης ανθύπατος αναχώρησε για τη Ρώμη. Κατά τη διάρκεια της απουσίας του ήρθε στην Πάτρα ο αδελφός του, ο Στρατοκλής, τον οποίο συνόδευε ο έμπιστος υπηρέτης Αλκμάν. Οι δύο αυτοί άνδρες γνώρισαν τον Πρωτόκλητο Απόστολο, αλλά ξαφνικά ο Αλκμάν προσβλήθηκε από νευρική ασθένεια. Τότε ο Στρατοκλής καθ’ υπόδειξη της Μαξιμίλλας αναζήτησε τον Ανδρέα, ο οποίος πήγε στο πραιτώριο, όπου διέμενε ο Στρατοκλής. Όταν κατόρθωσε παρά την άρνηση των υπηρετών να μπει μέσα, επειδή φαινόταν άσημος και φτωχός άνθρωπος, βρήκε μάγους και ιατρούς να στέκονται απελπισμένοι πάνω από τον ασθενή χωρίς να μπορούν να προσφέρουν βοήθεια. Τότε ο Ανδρέας προσευχήθηκε ένθερμα στον Θεό να θεραπεύσει τον υπηρέτη Αλκμάν και αφού άπλωσε το χέρι του προς τον ασθενή, τον σήκωσε και έτσι αποκαταστάθηκε η υγεία του. Το νέο αυτό θαύμα εξαφάνισε κάθε δυσπιστία για τη νέα θρησκεία και αυτό είχε ως αποτέλεσμα αρχικά η Μαξιμίλλα και η συγγενής της, η Ιφιδάμα, και κατόπιν ο Στρατοκλής και ο υπηρέτης του, ο Αλκμάν, αλλά και άλλοι από τη συνοδεία τους να λάβουν το χριστιανικό βάπτισμα και να αρχίσουν να ζουν μέσα στην πνευματική χαρά της χριστιανικής αγάπης και ενότητος.

 

 

Όταν επέστρεψε στην Πάτρα ο Αιγεάτης και πληροφορήθηκε τη μεταστροφή της Μαξιμίλλας και των υπολοίπων στη χριστιανική πίστη, απαίτησε από τη σύζυγό του να επιστρέψει στην ειδωλολατρική θρησκεία. Αλλά η Μαξιμίλλα πρότεινε στον σύζυγό της να ασπασθεί και εκείνος τον χριστιανισμό. Η στάση αυτή εξόργισε τον Αιγεάτη σε τέτοιο βαθμό, ώστε διέταξε να συλλάβουν και να φυλακίσουν τον Απόστολο Ανδρέα, αφού σύμφωνα με την άποψή του ήταν ο υπαίτιος της μεταστροφής της συζύγου του. Μάλιστα τον απείλησε ότι θα υποβληθεί σε φρικτά βασανιστήρια, εάν δεν έπειθε τη Μαξιμίλλα να ασπασθεί και πάλι την ειδωλολατρία. Αλλά και απευθυνόμενος στη σύζυγό του, την παρακάλεσε να μείνει κοντά του, όπως ήταν πρώτα, υποσχόμενος ότι θα είναι η κυρίαρχος όλης της περιουσίας του. Σε αντίθετη περίπτωση, εάν δηλαδή δεν ακολουθήσει τις προτροπές του, θα οδηγήσει τον Ανδρέα σε σταυρικό θάνατο. Η απειλή αυτή προκάλεσε τον τρόμο της Μαξιμίλλας, η οποία έσπευσε με την Ιφιδάμα στη φυλακή προκειμένου να ενημερώσει τον Απόστολο για τις απειλητικές διαθέσεις του Αιγεάτου. Αλλά ο Ανδρέας την καθησύχασε, λέγοντάς της ότι οι θλίψεις και οι δοκιμασίες της παρούσης ζωής είναι σύντομες και υπομένοντας αυτές, ζει κανείς μετά μέσα στην αιώνια χαρά. Επιπλέον αποτελεί μεγάλη τιμή να υποστεί τον σταυρικό θάνατο, διότι μ’ αυτόν τον τρόπο μιμείται τον Κύριο και έτσι θα βρεθεί πολύ γρήγορα πλησίον Του. Ακούγοντας η Μαξιμίλλα αυτά τα λόγια, παρηγορήθηκε και ενισχύθηκε ψυχικά. Γι’ αυτό και όταν συνάντησε τον σύζυγό της, του δήλωσε με αξιοθαύμαστη γενναιότητα ότι θεωρεί προτιμότερο τον θάνατο από την πρόσκαιρη ζωή, όταν μάλιστα διάγει τον βίο της μ’ έναν ειδωλολάτρη. Η θαρραλέα αυτή ομολογία εξαγρίωσε τόσο πολύ τον Αιγεάτη, ώστε την απείλησε ότι εάν δεν τη μεταπείσει ο γέροντας Ανδρέας, τότε θα παραδοθούν και οι δύο στον θάνατο. Σ’ αυτή την κρίσιμη στιγμή ο Απόστολος του Χριστού την ενθάρρυνε για να παραμείνει σταθερή και ακλόνητη στην πίστη της, ενώ για τον εαυτό του της δήλωσε ότι κανένα βασανιστήριο δεν πρόκειται να τον φοβίσει και να τον κάνει να υποχωρήσει, διότι πάνω από όλα βρίσκεται ο «διά Χριστόν ἔρως». Άλλωστε μόνο έτσι θα μπορέσουμε να συμμετέχουμε στη Βασιλεία Του, αφού «πρός Αὐτόν γάρ, τόν Κύριον ἡμῶν ὁρῶμεν καί Αὐτόν ποθοῦμεν, τόν ἡμᾶς ὑπεραγαπήσαντα καί πρός Αὐτόν ἐπειγόμεθα». Ακούγοντας αυτά τα λόγια ο Στρατοκλής συγκινήθηκε τόσο πολύ, ώστε άρχισε δακρυσμένος να αναστενάζει ασταμάτητα. Τότε ο Ανδρέας του είπε ότι χαίρεται που του αποκάλυψε τον λόγο του Κυρίου και γι’ αυτό δεν πρέπει να αναστενάζει και να στεναχωριέται. Αλλά ο Στρατοκλής του απάντησε ότι η στεναχώρια του οφείλεται στο ότι απειλείται ο Ανδρέας με θάνατο και αυτό σημαίνει ότι δεν πρόκειται να ακούσει ξανά τον λόγο του για τον Χριστό. Ο γέροντας όμως Απόστολος του τόνισε ότι η διδασκαλία του δεν θα πέσει στο κενό, διότι ο θάνατός του θα είναι για χάρη του ονόματος του Κυρίου και του Ευαγγελίου Του. 

Βλέποντας όμως ο Αιγεάτης ότι η Μαξιμίλλα δεν μεταπείθεται, αποφάσισε να στρέψει όλη την οργή του εναντίον του Αποστόλου Ανδρέου, φοβούμενος ότι οποιαδήποτε ενέργεια εναντίον της συζύγου του, θα προκαλούσε και την αντίδραση των επιφανών γονέων της. Έδωσε λοιπόν τη διαταγή να οδηγηθεί ο Απόστολος του Χριστού ενώπιόν του, διατυπώνοντας εναντίον του την κατηγορία ότι διέδιδε θρησκεία, την οποία «οἱ Ρωμαῖοι βασιλεῖς ἐξαφανίσαι ἐκέλευσαν». Μάλιστα του είπε ότι ο Ιησούς Χριστός, τον Οποίο ο Ανδρέας κηρύττει, αποδοκιμάσθηκε από τους συμπατριώτες του, τους Ιουδαίους, οι οποίοι Τον οδήγησαν στον σταυρικό θάνατο. Ακολούθησε διάλογος μεταξύ του θεόπτου Αποστόλου και του ανθυπάτου Αιγεάτου, όπου ο Ανδρέας του τόνισε ότι ο Κύριος σταυρώθηκε με τη θέλησή Του για την αγάπη και τη σωτηρία των ανθρώπων και αυτό το επιβεβαιώνει και ο ίδιος ο Απόστολος, αφού ήταν αυτόπτης μάρτυς στα όσα διαδραματίστηκαν πριν την προδοσία Του από τον Ιούδα και τη σταύρωσή Του, την οποία θα μπορούσε και να αποφύγει. Ο Αιγεάτης επέμενε στην άποψή του ότι ο Κύριος σταυρώθηκε με ατιμωτικό θάνατο ως κακούργος, αλλά ο Ανδρέας του απάντησε ότι «μέγα ἐστί τό μυστήριον τοῦ σταυροῦ», για το οποίο του πρότεινε να του μιλήσει. Όμως ο λόγος του Αποστόλου για «τήν δόξα τοῦ σταυροῦ» δεν βρήκε απήχηση στη μωρία και τον ειδωλολατρικό φανατισμό του ανθυπάτου, ο οποίος τον πρόσταξε να θυσιάσει στους ειδωλολατρικούς θεούς, διότι διαφορετικά θα σταυρωθεί, όπως σταυρώθηκε και ο διδάσκαλός του. 

Κατόπιν οδηγήθηκε ο Ανδρέας κατ’ εντολήν του ανθυπάτου στη φυλακή, εξαντλώντας μ’ αυτόν τον τρόπο και την τελευταία ελπίδα για τη μεταστροφή του Πρωτοκλήτου και της Μαξιμίλλας. Κατά τη διάρκεια όμως του εγκλεισμού του στη φυλακή πολλοί χριστιανοί, αλλά και θαυμαστές του είχαν την πρόθεση να βιοπραγήσουν εναντίον του Αιγεάτου, προκειμένου να απελευθερωθεί ο Ανδρέας. Εκείνος όμως τους απέτρεψε, λέγοντάς τους ότι ο Κύριος παραδόθηκε επιδεικνύοντας μακροθυμία και γι’ αυτό δεν πρέπει να εμποδίσουν και το δικό του μαρτύριο. Παράλληλα τους απηύθυνε λόγους πνευματικής οικοδομής, διδάσκοντάς τους ότι πρέπει με ανδρεία να αντιμετωπίσουν τις απειλές των ειδωλολατρών και με υπομονή να υπομείνουν τις θλίψεις της παρούσης ζωής, διότι αυτές είναι πρόσκαιρες. Άλλωστε μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουν να ζήσουν αιώνια μέσα στη Βασιλεία του Θεού. Μάλιστα κατά τη διάρκεια της νύχτας ο Πρωτόκλητος Απόστολος τέλεσε στη φυλακή το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και αφού μετέδωσε στους παρόντες το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, χειροτόνησε τον Στρατοκλή επίσκοπο της πόλεως των Πατρών, ο οποίος κατόπιν χειροτόνησε ιερείς για την τοπική Εκκλησία. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος ίδρυσε την Εκκλησία των Πατρών, την οποία στη συνέχεια θεμελίωσε με τον σταυρικό του θάνατο. Έκτοτε η Εκκλησία αυτή φέρει τον τιμητικό και επίζηλο τίτλο της «Αποστολικής». 

Στο μεταξύ ο Αιγεάτης πληροφορήθηκε τα συμβάντα μέσα στη φυλακή και εξοργισμένος διέταξε να φέρουν τον Ανδρέα ενώπιόν του, καλώντάς τον να προσφέρει θυσία στους προγονικούς θεούς. Τον προειδοποίησε μάλιστα ότι στην περίπτωση που δεν συμμορφωθεί στις προσταγές του, θα υποστεί τον σταυρικό θάνατο. Ο Πρωτόκλητος μαθητής του Κυρίου του απάντησε όμως με παρρησία ότι είναι έτοιμος να υπομείνει με καρτερία και το φρικτότερο βασανιστήριο, αφού όσο σκληρότερα βασανισθεί για το όνομα του Ιησού Χριστού, τόσο περισσότερο θα Τον ευαρεστήσει. Στο άκουσμα αυτής της θαρραλέας ομολογίας ο ειδωλολάτρης Αιγεάτης εξαγριώθηκε και διέταξε να τον δείρουν ανελέητα. Κατόπιν για τελευταία φορά τον κάλεσε να θυσιάσει στα είδωλα για να αποφύγει τον σταυρικό θάνατο. Αλλά ο θεόπτης Απόστολος του απάντησε ότι είναι δούλος Χριστού και επιθυμεί διακαώς το τρόπαιο του σταυρού, ενώ τον προειδοποίησε ότι εάν δεν πιστέψει στον Χριστό, θα υποστεί το αιώνιο κολαστήριο και την αιώνια τιμωρία. Τότε ο Αιγεάτης διέταξε να τον κρεμάσουν στον σταυρό με δεμένα τα χέρια και τα πόδια του για να παραταθεί το μαρτύριό του περισσότερες ημέρες. Στο άκουσμα αυτής της απόφασης χάρηκε πολύ ο Ανδρέας, αλλά καθώς οδηγείτο στον τόπο του μαρτυρίου, αρκετοί χριστιανοί μαζί με τον Στρατοκλή επιχείρησαν να τον απελευθερώσουν. Τότε ο Απόστολος του Χριστού τους συμβούλεψε να έχουν πραότητα, επιείκεια και ταπεινοφροσύνη και να μην ανταποδίδουν το κακό. Μάλιστα όταν έφτασε ο Ανδρέας στον τόπο του μαρτυρίου, όπου ήταν εμπεπηγμένος «ὁ σταυρός πρός τό χεῖλος τῆς θαλασσίας ψάμμου», αφού εξύμνησε τον σταυρό ως σύμβολο σωτηρίας, αγάπης και αγιότητος και προέτρεψε τους παρόντες να μην προβάλλουν καμία αντίσταση, προσδέθηκε από τους δημίους σφιχτά στον χιαστό σταυρό με το κεφάλι προς τα κάτω. Αλλά και πάνω στον σταυρό ο Απόστολος Ανδρέας επί τρία ολόκληρα ημερόνυχτα συνέχισε να διδάσκει και να οικοδομεί πνευματικά τους παρευρισκόμενους χριστιανούς, μεταξύ δε των άλλων τους είπε: «Ἀποτάξασθε πάσας τάς κοσμικάς ἐπιθυμίας, ἀποτινάξασθε τήν ραθυμίαν καί τόν ζόφον ἀπό τῶν καρδιῶν ὑμῶν καί γίνεσθε καθαροί καί τέλειοι, ἄμεμπτοι καί ἀνεπίληπτοι τῷ καθαρῷ Θεῷ ἡμῶν».

 

Όταν έφτασε όμως η τέταρτη ημέρα, το συγκεντρωμένο πλήθος εξαγριώθηκε και όρμησε προς τον Αιγεάτη, λέγοντάς του ότι η απόφαση του για τη σταυρική καταδίκη του Αποστόλου Ανδρέου ήταν άδικη, αφού η παρουσία του στην Πάτρα υπήρξε ευεργετική και εποικοδομητική. Γι’ αυτό και πρέπει αμέσως να λυθεί από τον σταυρό, ώστε να επέλθει η ειρήνη στην πόλη. Τότε ο Αιγεάτης τρομοκρατημένος μετέβη στον τόπο του μαρτυρίου και υποσχέθηκε ότι θα απέλυε τον Ανδρέα. Η χαρμόσυνη αυτή είδηση έφτασε στη Μαξιμίλλα και τον Στρατοκλή, αλλά και στον ίδιο τον Απόστολο, ο οποίος διαμαρτυρήθηκε γι’ αυτές τις αντιδράσεις των χριστιανών που δείχνουν ότι είναι προσκολλημένοι ακόμη στα γήινα, ενώ ζήτησε από τους παρόντες να τον αφήσουν να πεθάνει πάνω στον σταυρό. Μάλιστα μόλις ήρθε ο ανθύπατος, του ζήτησε να μην τον απελευθερώσει, αφού χαρακτηριστικά είπε: «Ἤδη γάρ τόν Βασιλέα μου ὁρῶ καί προσκυνῶ˙ καί λοιπόν ἐνώπιον αὐτοῦ παρίσταμαι…». Παράλληλα βλέποντας το πλήθος να αποζητά επίμονα την απελευθέρωσή του, είπε: «Μή ἐπιτρέψης, Δέσποτα, ἐμέ τόν ἐπί ξύλου ἀναρτηθέντα πάλιν λυθῆναι». Κατόπιν απευθύνθηκε στον Κύριο, προαισθανόμενος το επίγειο τέλος του, και αφού είπε προσευχόμενος τις τελευταίες του σκέψεις, παρέδωσε το πνεύμα του. 

Μετά την εκδημία του ογδοντάχρονου Αποστόλου Ανδρέου, η οποία έλαβε χώρα την 30ην Νοεμβρίου του 66μ.Χ. επί των ημερών του Ρωμαίου αυτοκράτορος Νέρωνος, η Μαξιμίλλα μαζί με τον επίσκοπο Στρατοκλή έλυσαν το σώμα του μακαρίου Πρωτοκλήτου και το ενταφίασαν με πολλή ευλάβεια και με τις πρέπουσες εκκλησιαστικές τιμές στον τάφο πλησίον του αιγιαλού, ο οποίος επιδεικνύεται μέχρι σήμερα στον περιώνυμο παλαιό Ιερό Ναό του Αγίου στην Πάτρα. Μετά τον ενταφιασμό του ιερού λειψάνου η Μαξιμίλλα έμεινε κλεισμένη σε σπίτι πλησίον του τάφου του Αγίου και δεν ήθελε καμία επικοινωνία με τον σύζυγό της. Το γεγονός αυτό προκάλεσε τέτοια απόγνωση και ψυχική ανισορροπία στον Αιγεάτη, ώστε κάποια νύχτα ξέφυγε από την προσοχή όλων στο πραιτώριο, όπου διέμενε, και αφού έπεσε από μεγάλο ύψος «ἐν μέσῃ ἀγορᾷ τῆς πόλεως κυλιόμενος ἐξέπνευσε». Το σώμα του ενταφιάσθηκε από τον αδελφό του, τον Στρατοκλή, ο οποίος δεν θέλησε να λάβει τίποτα από την περιουσία του ειδωλολάτρη αδελφού του που φόνευσε τον Απόστολο του Κυρίου. 

 

Το ιερό λείψανο του Αποστόλου Ανδρέου αποτέλεσε για πάρα πολλά χρόνια το ιερό θησαύρισμα για την πόλη της Πάτρας, αλλά και για ολόκληρη την αχαϊκή γη. Στην Πάτρα παρέμεινε μέχρι το 357μ.Χ., όταν με διαταγή του αυτοκράτορα Κωνσταντίου Β΄ (337-361), υιού του Μεγάλου Κωνσταντίνου, μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη από τον δούκα Αρτέμιο, τον μετέπειτα ένδοξο μεγαλομάρτυρα του Χριστού, ο οποίος μαρτύρησε επί Ιουλιανού του Παραβάτη το 363μ.Χ. Το λείψανο τοποθετήθηκε στις 30 Μαρτίου του 357 εντός της Αγίας Τραπέζης του Ναού των Αγίων Αποστόλων. Σύμφωνα με έγκυρες πηγές δεν διεκομίσθηκε ολόκληρο στην Κωνσταντινούπολη, δεδομένου ότι παραδόσεις ομιλούν περί μετακομιδής λειψάνων του Πρωτοκλήτου στη Σκωτία, το Αμάλφι της Ιταλίας και τη Ρωσία. Μάλιστα στη Σκωτία ο Απόστολος Ανδρέας τιμάται ως προστάτης άγιος, αφού σύμφωνα με την τοπική παράδοση άγγελος Κυρίου εμφανίσθηκε στον μοναχό (ή επίσκοπο) Ρέγουλο και επιβιβασθείς σε πλοίο με τα ιερά λείψανα του Αγίου προς άγνωστη κατεύθυνση, ναυάγησε στην πόλη Mucros της Σκωτίας, η οποία από το 518 μετονομάσθηκε σε Άγιος Ανδρέας. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο χιαστός Σταυρός του Πρωτοκλήτου που έφερε η σημαία των Σκώτων διατηρήθηκε και στην επίσημη σημαία του Ηνωμένου Βασιλείου. 

Η τιμία κάρα του Πρωτοκλήτου είχε αποσταλεί όμως στην Πάτρα από τον πατέρα του Κωνσταντίνου του Πορφυρογέννητου, τον Βασίλειο Α΄ τον Μακεδόνα (867 -886), και φυλασσόταν στην αχαϊκή πρωτεύουσα μέχρι λίγο μετά την Άλωση της Βασιλεύουσας (1453). Όμως το 1462 εξαιτίας του τουρκικού κινδύνου ο ηγεμόνας του Μυστρά Θωμάς Παλαιολόγος μετέφερε την τιμία κάρα του Πρωτοκλήτου στη Ρώμη και την παρέδωσε στον Πάπα Πίο Β΄. Η σεπτή κάρα τοποθετήθηκε στις 14 Απριλίου 1462 στην Αγία Τράπεζα του Ναού του Αποστόλου Πέτρου και παρέμεινε εκεί επί πέντε ολόκληρους αιώνες. Το 1963, δηλαδή μετά από 501 χρόνια, ξεκίνησε μία σειρά διαπραγματεύσεων από τις εκκλησιαστικές και δημοτικές αρχές της πόλεως των Πατρών αρχικά προς τον Πάπα Ιωάννη ΚΓ΄ και κατόπιν προς τον Πάπα Παύλο ΣΤ΄με αίτημα παλλαϊκό και ιερώτατο να επανακομισθεί η χαριτόβρυτος τιμία κάρα του Αποστόλου Ανδρέου στην Πάτρα, την πόλη του ενδόξου μαρτυρίου του. Κατόπιν ενεργειών του αοιδίμου Μητροπολίτου Πατρών κυρού Κωνσταντίνου (… 31 Δεκεμβρίου 1975) αναγγέλθηκε στις 22 Ιουνίου 1964 ότι η τιμία κάρα του Αγίου Ανδρέου θα παραδοθεί στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία. Έτσι στις 26 Σεπτεμβρίου 1964 αντιπροσωπεία του Βατικανού υπό τον Καρδινάλιο Μπέα παρέδωσε στον Μητροπολίτη Κωνσταντίνο την τιμία κάρα του πολιούχου και προστάτου αγίου των Πατρών. Η υποδοχή του πολύτιμου αυτού πνευματικού θησαυρού έλαβε χώρα στην Πλατεία Τριών Συμμάχων, παρουσία πλειάδος αρχιερέων και κληρικών, των αρχών της πόλεως, αλλά και πολυπληθών χριστιανών. Το ευφρόσυνο γεγονός της επανακομιδής της τιμίας κάρας εορτάζεται πανηγυρικά και με κάθε εκκλησιαστική λαμπρότητα στην Πάτρα την πλησιέστερη Κυριακή στην 26η Σεπτεμβρίου. Η τιμία κάρα και η παλαιά εφέστιος εικόνα του Αγίου Ανδρέου (1829) λιτανεύονται στην πόλη του Πρωτοκλήτου δύο φορές κατ’ έτος, στις 30 Νοεμβρίου, που είναι η ημέρα εορτασμού της μνήμης του, και την πλησιέστερη Κυριακή στην 26η Σεπτεμβρίου, που είναι η επέτειος της επανακομιδής της τιμίας κάρας από τη Ρώμη στην Πάτρα. Επίσης στις 19 Ιανουαρίου 1980 η Ρωμαιοκαθολική Αρχιεπισκοπή της Μασσαλίας πρόσφερε στον αοίδιμο Μητροπολίτη Πατρών κυρό Νικόδημο (+16 Νοεμβρίου 2008) τεμάχια από τον χιαστό Σταυρό του Πρωτοκλήτου, τα οποία φυλάσσονταν στη Μονή του Αγίου Βίκτωρος, έκτοτε δε βρίσκονται τεθησαυρισμένα στον μεγαλοπρεπή νέο Ιερό Ναό του πολιούχου των Πατρών. 

Στον τόπο του ενδόξου μαρτυρίου του Πρωτοκλήτου Αποστόλου ανεγέρθηκε προς τιμήν του μεταξύ των ετών 1836-1845 ευρύχωρος τρίκλιτος Ναός, ρυθμού βασιλικής, ο οποίος διετέλεσε και Μητροπολιτικός Ναός των Πατρών κατά το διάστημα 1845-1856, αποτελεί δε αξιομνημόνευτο έργο του εκ Θεσσαλονίκης αρχιτέκτονα Λυσσάνδρου Καυταντζόγλου. Στον παλαιό αυτό Ναό του Αγίου Ανδρέου, ο οποίος κοσμείται με θαυμάσιο αγιογραφικό διάκοσμο και περίτεχνες φορητές εικόνες, βρίσκεται και ο τάφος του, αναμορφωμένος το 1872. Παρά την καλλιτεχνική αξία του παλαιού μετεπαναστατικού αυτού Ναού, ο ευσεβής λαός των Πατρών επιθυμούσε διακαώς την ανέγερση παραπλεύρως του παλαιού, ενός μεγαλύτερου και μεγαλοπρεπέστερου Ναού προς τιμήν του πολιούχου και προστάτου αγίου της πόλεως, ο οποίος θα ήταν αντάξιος του ονόματος του Πρωτοκλήτου και της προσφοράς του στην αχαϊκή γη, θα αποτελούσε δε το σέμνωμα και το ωράισμα της Αποστολικής Εκκλησίας των Πατρών. Γι’ αυτό και από το έτος 1900 εγκρίθηκε η ανέγερση νέου Ναού, ο οποίος θεμελιώθηκε την 1η Ιουνίου 1908 από τον βασιλιά Γεώργιο Α΄ μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα. Το αρχικό σχέδιο του Ναού ήταν του Γάλλου αρχιτέκτονα Emile Robert, αλλά αργότερα διαρρυθμίστηκε από τον καθηγητή Αναστάσιο Ορλάνδο και τον ναοδόμο Γεώργιο Νομικό. Ο μεγαλοπρεπής και παμμεγέθης νέος Ιερός Ναός του πολιούχου των Πατρών, ο οποίος εγκαινιάσθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 1974 υπό του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Σεραφείμ, αποτελεί μνημείο νεότερης εκκλησιαστικής και αρχιτεκτονικής κληρονομιάς, εντυπωσιάζει δε τον φιλόθεο και φιλόκαλο επισκέπτη με τον όγκο και την επιβλητική αρχιτεκτονική του μορφή. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι συγκαταλέγεται στους μεγαλύτερους ναούς των Βαλκανίων, αφού το μήκος του ναού με τα προπύλαια ανέρχεται σε 59,80 μ., το πλάτος του είναι 51,80 μ. και το ύψος του κεντρικού τρούλου του ναού ανέρχεται σε 46μ., ο οποίος μάλιστα περιστοιχίζεται από δώδεκα άλλους χαμηλότερους τρούλους –κωδωνοστάσια που συμβολίζουν τον Ιησού Χριστό με τους 12 μαθητές Του. Ο νέος Ιερός Ναός του Αγίου Ανδρέου Πατρών, του οποίου η χωρητικότητα ξεπερνά τα 8.000 άτομα, αποτελεί ένα «καλλίτεχνον και καλλιμάρμαρον» μνημείο στον μαρτυρικό τόπο της Σταυρώσεως του Αγίου. Μάλιστα ο μεγαλοπρεπής αυτός Ναός είναι ορατός απ’ όλα τα σημεία της πολυάνθρωπης πλέον πόλεως του Πρωτοκλήτου για να θυμίζει στους κατοίκους και τους επισκέπτες την αδιάλειπτη παρουσία, προσφορά και προστασία του. Άλλωστε η ευεργετική ιεραποστολική δράση του Αποστόλου Ανδρέου στην Αχαΐα επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι από τους συνολικά 51 ενοριακούς ναούς επ’ ονόματι του Αγίου που υπάρχουν διάσπαρτοι σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, οι 16 βρίσκονται στην περιφέρεια του νομού Αχαΐας (επαρχίες Πατρών, Αιγιαλείας και Καλαβρύτων), με αξιομνημόνευτους τους ναούς στην Εγλυκάδα Πατρών, το Αίγιο και το Σκεπαστό Καλαβρύτων. 

 

Σημαντική είναι η τιμή του Πρωτοκλήτου Αποστόλου Ανδρέου και στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής, τόσο με ενοριακούς ναούς επ’ ονόματί του (Κάτω Πατήσια, Άνω Πατήσια (Λαμπρινή), Πετράλωνα, Αγία Παρασκευή, Χαϊδάρι, Παιανία, Λαύριο, Σκάλα Ωρωπού, Σαλαμίνα) όσο και με ομώνυμα παρεκκλήσια (Αμπελόκηποι, Γηροκομείο Αθηνών, Πλατεία Αμερικής (οδός Λευκωσίας), Αρχιεπισκοπή Αθηνών (οδός Αγίας Φιλοθέης), Ν. Σμύρνη). Ο Άγιος Ανδρέας τιμάται επίσης ως πολιούχος άγιος στην κωμόπολη Αιγίνιο Πιερίας, ενώ στην Κεφαλληνία αξιομνημόνευτη είναι η ομώνυμη ιστορική Μονή στην περιοχή της Μηλαπιδιάς πλησίον του χωριού Περατάτα. Η περιώνυμη αυτή Μονή της Κεφαλληνίας ιδρύθηκε τη Βυζαντινή Εποχή και επανιδρύθηκε το 1579. Το 1639 ήρθε να μονάσει η διασωθείσα από ναυάγιο Ελληνορουμανίδα Πριγκίπισσα Ροζάνη, κόρη του Πρωτοσπαθάριου της Μολδοβλαχίας Ζώτου Τσιγαρά, η οποία εκάρη μοναχή με το όνομα Ρωμύλα και αφιέρωσε στη Μονή το ιερό λείψανο εκ του δεξιού ποδός (πέλμα) του Αποστόλου Ανδρέου, το οποίο είναι απεξαρθρωμένο από τον αστράγαλο και μάλιστα είναι εμφανής και η οπή από το καρφί της Σταυρώσεως του Αγίου. Χάρη στον ανεκτίμητο αυτό πνευματικό θησαυρό και στο ιδρυθέν το 1988 Εκκλησιαστικό Μουσείο η πανηγυρίζουσα κατ’ έτος στις 30 Νοεμβρίου και στην εορτή της Ζωοδόχου Πηγής (Παρασκευή Διακαινησίμου) Μονή του Αγίου Ανδρέου Μηλαπιδιάς αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα ιερά προσκυνήματα της νήσου Κεφαλληνίας. Ο Άγιος Απόστολος Ανδρέας τιμάται επίσης ως φωτιστής και προστάτης άγιος της Ρουμανίας, αφού ήταν αυτός που εκχριστιάνισε τη χώρα, διέλαμψε δε σε μία σπηλιά που βρίσκεται κοντά στην πόλη Κωνστάντζα της νοτιοανατολικής Ρουμανίας, η οποία μέχρι σήμερα είναι τόπος ιερού προσκυνήματος. Μάλιστα το 1996 και το 2011 μεταφέρθηκε στη Ρουμανία προς ευλογία του λαού της η χαριτόβρυτος τιμία κάρα του Αγίου από την Πάτρα. Ιδιαίτερα λαοφιλής και τιμώμενος είναι ο Άγιος Ανδρέας και στην Κύπρο, όπου σύμφωνα με την τοπική παράδοση το πλοίο που τον μετέφερε από την Ιόππη στην Αντιόχεια, αγκυροβόλησε για τρεις ημέρες σε παρακείμενο λιμανάκι λόγω νηνεμίας. Η έλλειψη νερού ανάγκασε τον Απόστολο του Χριστού να γονατίσει μπροστά σ’ ένα κατάξερο βράχο και να προσευχηθεί στον Κύριο για να στείλει το πολύτιμο νερό. Αφού σφράγισε με το σημείο του Σταυρού τον βράχο, άρχισε να αναβλύζει άφθονο νερό που έτρεχε σαν Αγίασμα από βρύση κοντά στη θάλασσα. Το νερό αυτό θεράπευσε το τυφλό παιδί του καπετάνιου του καραβιού, ενώ επακολούθησαν και άλλα θαύματα. Η φωταυγής παρουσία του θεηγόρου Αποστόλου του Χριστού στον τόπο αυτό οδήγησε στο να ανεγερθεί στην Κύπρο η περίφημη Μονή του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου, η οποία βρίσκεται στο ομώνυμο ακρωτήριο στην κατεχόμενη Καρπασία και αποτελεί μέχρι σήμερα παγκύπριο προσκύνημα. Ήδη από το 1103μ.Χ. έχουμε μαρτυρία για την ονομασία του λιμενίσκου που βρίσκεται κοντά στη Μονή και φέρει το όνομα του Αποστόλου Ανδρέου. Η ιστορία της Μονής γίνεται όμως ουσιαστικά γνωστή από το 1855, όταν ξεκίνησε η οικοδόμηση του νέου Ναού, ο οποίος εγκαινιάσθηκε στις 15 Αυγούστου 1867 επί των ημερών του Αρχιεπισκόπου Σωφρονίου. Το γεγονός αυτό οδήγησε στην καθιέρωση δύο ετησίων πανηγύρεων στη Μονή, στις 30 Νοεμβρίου και στις 15 Αυγούστου. Περιώνυμη είναι και η Ιερά Βατοπεδινή Σκήτη του Αγίου Ανδρέου στο Άγιον Όρος, γνωστή και ως «Σεράι» , η οποία βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τις Καρυές. Ο επισκέπτης εντυπωσιάζεται από τον ογκώδη και μεγαλοπρεπή ναό του Αγίου, ο οποίος θεμελιώθηκε το 1867 και εγκαινιάσθηκε το 1900, φυλάσσεται δε σ’ αυτόν ως πολύτιμος πνευματικός θησαυρός τμήμα του μετωπιαίου οστού του Αγίου. Πλούσια είναι και η υμνογραφία που έχει συνταχθεί προς τιμήν του Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου από τον Άγιο Ανδρέα Κρήτης τον Ιεροσολυμίτη και τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, οι οποίοι εξυμνούν την εξέχουσα θέση του Πρωτοκλήτου μαθητού του Κυρίου και τον σταυρικό του θάνατο που υπέστη για την αγάπη και τη διδασκαλία του Χριστού. Επίσης ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, αλλά και ο αοίδιμος Μητροπολίτης πρώην Πατρών Νικόδημος εποίησαν Παρακλητικό Κανόνα προς τιμήν του Αγίου. Επιπλέον ο εκ Κεφαλληνίας μακαριστός Ιερομόναχος Πολύκαρπος Κόμης εποίησε Εγκώμια στον Πρωτόκλητο Απόστολο του Χριστού, ενώ ο εκ Πατρών αείμνηστος δικηγόρος Ηλίας Μπογδανόπουλος συνέταξε Ακολουθία επί τη επανακομιδή της τιμίας κάρας του Αγίου. 

Ο παναοίδιμος, πανεύφημος και θεηγόρος Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος αναδείχθηκε φωτιστής των Εθνών και μύστης του Λόγου του Θεού, αλλά και άξιος μιμητής του Ιησού Χριστού, αφού αξιώθηκε να μαρτυρήσει με σταυρικό θάνατο, όπως Εκείνος. Είθε ο θεόπτης αυτός Απόστολος του Κυρίου και φωτοφόρος φωστήρ της Ορθοδόξου Εκκλησίας να πρεσβεύει και για τη δική μας πνευματική πορεία και προκοπή στη σημερινή υλιστική και τεχνοκρατική εποχή των πολλών και ποικίλων ελλειμμάτων.

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος

Εκπαιδευτικός

Βιβλιογραφία

· Αθανασοπούλου Ιωάννου Φ., Ο Θρησκευτικός Βίος των Πατρών κατά τον ΙΘ΄ και τον Κ΄ αιώνα, Πάτραι 2006.

· Γκέλη Κωνσταντίνου, Πρωτοπρεσβύτερου, Ιερά Μονή Αποστόλου Ανδρέα Κεφαλληνίας, Αθήναι 1996.

· Γρηγορίου Τουρώνης, Το βιβλίον των θαυμάτων του Μακαρίου Αποστόλου Ανδρέου, ηγουν ο Βίος του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου, Εκδόσεις Τήνος, Εν Αθήναις 2008.

· Θωμοπούλου Στεφάνου Ν., Ιστορία της πόλεως Πατρών, Έκδοσις Β΄, Πάτραι 1950.

· Καββαδία Δημητρίου, Ιερομονάχου, Τα Ιερά Προσκυνήματα της Κεφαλονιάς, Αθήναι 2002.

· Λέκκου Ευαγγέλου Π., Άγιος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος Απόστολος μετά Παρακλητικού Κανόνος, Εκδόσεις Σαΐτης χ.χ.

· Μαρτίνη Παναγιώτη Σ., Άγιοι της Εκκλησίας των Πατρών, Εκδόσις Ταώς, Πάτρα 2009.

· Μαρτίνη Παναγιώτη Σ., 26 Σεπτεμβρίου 1964: Η Πάτρα υποδέχεται την σεπτή Κάρα του Πρωτοκλήτου, Εγκόλπιον Ημερολόγιον Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών 2014.

· Ο νέος Ιερός Ναός του Αποστόλου Ανδρέου Πατρών-100 χρόνια από τη θεμελίωσή του, Ιερά Μητρόπολις Πατρών 2008.

· Πνευματικάκη Χαρίτωνος, Αρχιμανδρίτου, Ο Πρωτόκλητος Απόστολος Ανδρέας, Πάτραι 1994.

· Τρεμπέλα Παναγιώτου Ν., Ο Απόστολος Ανδρέας, Αδελφότης Θεολόγων «Ο Σωτήρ», Αθήναι 2005.
Εικόνες

[01] Φορητή εικόνα του Αγίου δια χειρός Δημητρίου Χατζηαποστόλου στο ξυλόγλυπτο τέμπλο του Ιερού Ενοριακού Ναού Αγίου Ανδρέου Δήμου Αγίας Παρασκευής Αττικής.

[02] Φορητή εικόνα του Αγίου στο τέμπλο του ομωνύμου ιστορικού Ιερού Ναού οδού Λευκωσίας Αθηνών. Ιστορήθηκε το 1948 από τον αείμνηστο Φώτη Κόντογλου.

[03] Φορητή εικόνα του Αγίου στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνης Εκάλης Αττικής. Ιστορήθηκε το 1949 από τον αείμνηστο Δημήτριο Πελεκάση.

[04] Φορητή εικόνα του Αγίου στον ομώνυμο Ιερό Ναό του Δήμου Αγίας Παρασκευής Αττικής. Ιστορήθηκε το 1971 από τον αείμνηστο Νικάγγελο Λέπουρα.

[05] Τοιχογραφία του Αγίου στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Παναγίας Φανερωμένης Σαλαμίνος.

[06] Φορητή εικόνα του Αγίου σε μαρμάρινο προσκυνητάριο στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Πειραιώς. Η εικόνα είναι αφιέρωμα της Συντεχνίας Υποδηματοποιών Πειραιώς.

[07] Φορητή εικόνα του Αγίου στον Ιερό Ενοριακό Ναό Αγίου Ανδρέου Δήμου Αγίας Παρασκευής Αττικής. Φέρει την αφιερωματική επιγραφή: «Ἀφιερώθη ὑπό τοῦ Ἀνδρέου Βιέννα ἒτος 1910». Ιστορήθηκε το 1906 από τον Ν. Λούβαρη.

[08] Παλαιά φορητή εικόνα του Αγίου στον Ιερό Ναό Αγίας Αικατερίνης Οίας Σαντορίνης.

[09] Φορητή εικόνα του Αγίου του 1849 στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Μεταμορφώσεως Σωτήρος Ερμουπόλεως Σύρου. Είναι αφιέρωμα της Συντεχνίας Υποδηματοποιών Σύρου.

[010] Εξωτερική άποψη από το παλαιό Καθολικό της Ιεράς Μονής Αγίου Ανδρέου Μηλαπιδιάς Κεφαλληνίας.

[011] Άποψη  από το εσωτερικό του παλαιού Καθολικού της Ιεράς Μονής Αγίου Ανδρέου Μηλαπιδιάς Κεφαλληνίας με το περίτεχνο ξυλόγλυπτο τέμπλο.

[012] Παλαιά φορητή εικόνα του Αγίου με οκτώ σκηνές του βίου του στο τέμπλο του παλαιού Καθολικού της ομωνύμου Ιεράς Μονής Κεφαλληνίας, Η μορφή του Αγίου είναι αριστουργηματική.

[013] Παλαιά φορητή εικόνα του Αγίου στην ομώνυμη ιστορική Ιερά Μονή της νήσου Κεφαλληνίας.

[014] Αριστουργηματική φορητή εικόνα του Αγίου του 1658 δια χειρός Εμμανουήλ Τζάνε Μπουνιαλή. Ανήκει στη Συλλογή των Εικόνων της Ελληνικής Αδελφότητος Βενετίας.

[015] Παλαιά εφέστιος προσκυνηματική εικόνα του Αγίου στον ομώνυμο νέο Ιερό Ναό των Πατρών. Ιστορήθηκε το 1846 στο Άγιον Όρος δια χειρός Μακαρίου ιερομονάχου του εκ Γαλατίστης της Μακεδονίας. Ο Άγιος Ανδρέας απεικονίζεται ένθρονος και περιστοιχίζεται από 13 σκηνές του βίου του.

[016] Η μορφή του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου στην εφέστιο εικόνα του 1846 είναι αριστουργηματική.

[017] Παλαιά φορητή εικόνα του Αγίου του 1829 από το τέμπλο του ομωνύμου παλαιού Ιερού Ναού των Πατρών. Η εικόνα έχει επαργυρωθεί και λιτανεύεται κατ’ έτος στη μνήμη του Αγίου και στην επέτειο της επανακομιδής της τιμίας κάρας του.

[018] Φορητή εικόνα του Αποστόλου Ανδρέου με δώδεκα σκηνές του βίου του στον ομώνυμο παλαιό Ιερό Ναό των Πατρών.

[019] Φορητή εικόνα του Αποστόλου Ανδρέου στο Παραλίμνι Κύπρου. Ιστορήθηκε το 1904 από τον Ηγούμενο της Μονής Σταυροβουνίου Βαρνάβα.

[020] Φορητή εικόνα του Αγίου στον Ιερό Ναό Αγίων Ανδρονίκου και Αθανασίας Ξυλοτύμβου Λάρνακας Κύπρου. Ιστορήθηκε το 1920 στην Ιερά Μονή Σταυροβουνίου από τον Ιερομόναχο Κυπριανό.

[021] Φορητή εικόνα του Αγίου, φιλοτεχνημένη το 1928 στην Ιερά Μονή Σταυροβουνίου Κύπρου.

[022] Ο Άγιος Απόστολος Ανδρέας είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως.

[023] Φορητή εικόνα του Αγίου, ανήκουσα σε ιδιωτική συλλογή.

[024] Φορητή εικόνα του Αγίου στον ομώνυμο Ιερό Ναό του Δήμου Αγίας Παρασκευής Αττικής.

[025] Φορητή εικόνα του Αγίου δια χειρός Γ. Παπασταματίου στον ομώνυμο Ιερό Ναό του Δήμου Αγίας Παρασκευής Αττικής.

[026] Φορητή εικόνα της Σταυρώσεως του Αγίου Ανδρέου στο Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών. Ιστορήθηκε από τον Μιχαήλ Δαμασκηνό το Β΄ μισό του 16^ου αιώνα.

[027] Το μαρτύριο του Αγίου Ανδρέου στην Πάτρα. Τοιχογραφία δια χειρός Φωτίου Κόντογλου στον ομώνυμο ιστορικό Ιερό Ναό επί της οδού Λευκωσίας στην περιοχή των Πατησίων Αθηνών. Ιστορήθηκε το 1950.

[029] Ο παμμεγέθης και μεγαλοπρεπής νέος Ιερός Ναός του πολιούχου των Πατρών Αγίου Ανδρέου αποτελεί πανελλήνιο ιερό προσκύνημα. Θεμελιώθηκε την 1^ηΙουνίου 1908 και εγκαινιάσθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 1974.

[030] Ο παμμεγέθης και μεγαλοπρεπής νέος Ιερός Ναός του πολιούχου των Πατρών Αγίου Ανδρέου αποτελεί πανελλήνιο ιερό προσκύνημα. Θεμελιώθηκε την 1^ηΙουνίου 1908 και εγκαινιάσθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 1974.

[031] Ο οικοδομηθείς μεταξύ των ετών 1836-1845 παλαιός Ιερός Ναός του πολιούχου των Πατρών Αγίου Ανδρέου, όπου βρίσκεται και ο τάφος του Αγίου. 

http://dimitrios-lp.blogspot.gr

[032] Άποψη από το εσωτερικό του μεγαλοπρεπούς νέου Ιερού Ναού του Αγίου Ανδρέου Πατρών. www.romnios.gr

[033]   Στον νέο Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέου Πατρών φυλάσσονται τμήματα του χιαστού Σταυρού του μαρτυρίου του Αποστόλου Ανδρέου. https://antexoume.wordpress.com

[034] Η χαριτόβρυτος τιμία κάρα του Αποστόλου Ανδρέου φυλάσσεται σε μαρμάρινο κουβούκλιο στον νέο Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέου Πατρών.

[036] Η λειψανοθήκη με την τιμία κάρα του Αγίου Ανδρέου.  http://leipsanothiki.blogspot.gr

[035]  Στιγμιότυπο από τη λιτάνευση της τιμίας κάρας του Αγίου Ανδρέου στην Πάτρα στις 28 Σεπτεμβρίου 2014 επ’ ευκαιρία της 50^ης επετείου της επανακομιδής της από τη Ρώμη στην πόλη του Πρωτοκλήτου (1964 – 2014). 

www.i-m-patron.gr

[037]  Η Ιερά Μονή του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου στο ομώνυμο ακρωτήριο στην κατεχόμενη Καρπασία της Κύπρου. 

https://fdathanasiou.wordpress.com

[038]  Η Ιερά Βατοπεδινή Σκήτη του Αγίου Ανδρέου στις Καρυές του Αγίου Όρους, γνωστή και ως «Σαράι». http://clubs.pathfinder.gr 

[039] Η εφέστιος φορητή εικόνα του Αγίου στον ομώνυμο Ιερό Ενοριακό Ναό Κάτω Πατησίων Αθηνών. Ιστορήθηκε το 1844.

[040] Ο Ιερός Ενοριακός Ναός του Αγίου Ανδρέου Κάτω Πατησίων Αθηνών.

[041] Ο Ιερός Ενοριακός Ναός του Αγίου Ανδρέου Κάτω Πατησίων Αθηνών.

[042] Η περιοχή των Άνω Πατησίων – Λαμπρινής στην Αθήνα κοσμείται με περικαλλή Ιερό Ενοριακό Ναό επ’ ονόματι του Αγίου Ανδρέου.

[043] Ο Ιερός Ενοριακός Ναός του Αγίου Ανδρέου Άνω Πατησίων (Λαμπρινής) Αθηνών θεμελιώθηκε στις 30 Νοεμβρίου 1973 υπό του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου (νυν Πανιερωτάτου Μητροπολίτου) Αχελώου κ. Ευθυμίου και εγκαινιάσθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1987 υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κίτρους και Κατερίνης κ. Αγαθονίκου.

[044] Ο Ιερός Ενοριακός Ναός του Αγίου Ανδρέου στο προάστιο της Αγίας Παρασκευής Αττικής.

[045] Στις 3 Ιουνίου 1975 ιδρύθηκε δια Προεδρικού Διατάγματος η Ενορία του Αγίου Ανδρέου Δήμου Αγίας Παρασκευής Αττικής της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Ο σημερινός περικαλλής Ιερός Ναός, ο οποίος κοσμείται με περίτεχνο ξυλόγλυπτο τέμπλο, θαυμάσια ψηφιδωτά και αξιοθαύμαστο μαρμάρινο διάκοσμο, ανεγέρθηκε στη θέση μικρού ναού, του οποίου ο πρώτος εφημέριος ήταν ο αείμνηστος Αρχιμανδρίτης π. Ιάκωβος Λάμπρου.

[046] Ανθοστόλιστη φορητή εικόνα του Αγίου δια χειρός Κωνσταντίνου Ζούβελου σε πανήγυρη του Ιερού Ναού Αγίου Ανδρέου Δήμου Αγίας Παρασκευής Αττικής.

[047] Ανθοστόλιστη φορητή εικόνα του Αγίου δια χειρός Κωνσταντίνου Ζούβελου σε πανήγυρη του Ιερού Ναού Αγίου Ανδρέου Δήμου Αγίας Παρασκευής Αττικής.

[048] Στιγμιότυπο από την πανήγυρη της 30^ης Νοεμβρίου 2013 του Ιερού Ενοριακού Ναού Αγίου Ανδρέου Δήμου Αγίας Παρασκευής Αττικής. Προεξάρχει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θερμοπυλών κ. Ιωάννης.

[049] Στιγμιότυπο από την πανήγυρη της 30^ης Νοεμβρίου 2013 του Ιερού Ενοριακού Ναού Αγίου Ανδρέου Δήμου Αγίας Παρασκευής Αττικής. Προεξάρχει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θερμοπυλών κ. Ιωάννης.

[050] Ο παλαιός Ιερός Ναός του Αγίου Ανδρέου στην Παιανία Αττικής.

[051] Ο νέος Ιερός Ενοριακός Ναός του Αγίου Ανδρέου στην Παιανία Αττικής.

[052] Ο περικαλλής Ιερός Ενοριακός Ναός του Αγίου Ανδρέου στο Σκεπαστό Καλαβρύτων. Ο Ναός ξεκίνησε να ανεγείρεται το 1934 και ολοκληρώθηκε το 1942.

http://gr.worldmapz.com

[053] Ο μεγαλοπρεπής Ιερός Ενοριακός Ναός του Αγίου Ανδρέου στο χωριό Καρυές Λακωνίας. 

http://karyes.blogspot.gr

[054] Ο περικαλλής Ιερός Ενοριακός Ναός του Αγίου Ανδρέου Λαυρίου Αττικής αποπερατώθηκε το 1910 και ανεγέρθηκε στη θέση ναΐσκου που κτίσθηκε το 1865.

www.dimitri-varias.com

[055] Ο ιστορικός Ιερός Ενοριακός Ναός του Αγίου Ανδρέου στην πόλη του Αιγίου χρονολογείται από το 1893 και είναι έργο του επιφανούς Γερμανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ. www.aigiorama.gr

[056] Νυχτερινή άποψη του Ιερού Ενοριακού Ναού Αγίου Ανδρέου Εγλυκάδος Πατρών. http://apolloneglykadas.gr

[057] Ο Ιερός Ναός του Αγίου Ανδρέου στην κωμόπολη των Σπετσών.

www.panoramio.com

[058] Το γραφικό παρεκκλήσιο του Αγίου Ανδρέου στην περιοχή Αμπελόκηποι των Αθηνών, επί της οδού Αγγέλου Πυρρή, έναντι του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου. Αποτελεί Μετόχιο της Ιεράς Μονής Ασωμάτων Πετράκη.

[059] Ο Ιερός Ναός του Αγίου Ανδρέου στον αύλειο χώρο του Γηροκομείου Αθηνών επί της Λεωφόρου Κηφισίας.

[060] Ο ιστορικός Ιερός Ναός του Αγίου Ανδρέου επί της οδού Λευκωσίας, πλησίον της πλατείας Αμερικής. Ο ναός ήταν το καθολικό του Μετοχίου των Πατησίων, το οποίο ανεγέρθηκε από την Αγία Φιλοθέη μετά το 1550. Στον ναό έλαβε χώρα ο βασανισμός της Αθηναίας Αγίας από τους Τούρκους κατά τη διάρκεια της ολονύκτιας αγρυπνίας επί τη μνήμη του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου στις 2-3 Οκτωβρίου 1588. 

http://syndesmosklchi.blogspot.gr

[061] Ο ανεγερθείς το 1345 από τον αυτοκράτορα Ιωάννη ΣΤ΄ τον Κατακουζηνό ιστορικός Ιερός Ναός του Αγίου Ανδρέου στο Λουτράκι Κορινθίας. Παραπλεύρως του Ναού σώζεται το σπήλαιο που φιλοξένησε τον Απόστολο Ανδρέα και στο οποίο κρύφτηκε καταδιωκόμενος από τους Ρωμαίους, καθώς κατευθυνόταν προς την Πάτρα. http://epistrofi-sotiria.blogspot.gr

[062] Το εξωκκλήσιο του Αγίου Ανδρέου στην περιοχή του χωριού Λέκα της νήσου Σάμου. www.samos-marketing.gr

[063] Το χρονολογούμενο από το 1888 γραφικό εξωκκλήσιο του Αγίου Ανδρέου στην περιοχή του χωριού Πύργος της νήσου Σαντορίνης. 

http://armenisths.blogspot.gr

[064] Ψηφιδωτή απεικόνιση του Αγίου στο υπέρθυρο της κεντρικής εισόδου του ομωνύμου Ιερού Ναού του Δήμου Αγίας Παρασκευής Αττικής. Έργο του Σώζοντος Γιαννούδη.

____________________________________________

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση με την προϋπόθεση της αναφοράς του συγγραφέα και του ιστολογίου πρώτης δημοσίευσης [Σύνδεσμος Κληρικών Χίου]

---

Η ΑΓΙΑ ΕΥΓΕΝΙΑ Η περίδοξος γόνος της Ρώμης και ασκητικώς διαλάμψασα πάνσεμνος νύμφη του Χριστού

December 24, 2014, 11:43 am

≫ Next: Ἡ Παρθένος σήμερον τόν ὑπερούσιον τίκτει...

≪ Previous: Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ Ο ιδρυτής της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και πολιούχος άγιος των Πατρών

$

0

0

Μέσα στην πολυάριθμη χορεία των καλλιπαρθένων γυναικών μαρτύρων που αγάπησαν με όλη τους την ψυχή τον Νυμφίο Χριστό και έλαβαν τον αμάραντο στέφανο της αγιότητος και της θεϊκής δόξας, συναριθμείται και η ένδοξος οσιοπαρθενομάρτυς του Χριστού Αγία Ευγενία, η χαριέστατη αυτή αμνάς του Κυρίου και πανάμωμος νύμφη του Υψίστου, η οποία αξιώθηκε να μαρτυρήσει για την αγάπη Του κατά την ημέρα της ευφροσύνου εορτής της Ενανθρωπήσεως του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Η τιμωμένη υπό της Ορθοδόξου Εκκλησίας στις 24 Δεκεμβρίου καλλιπάρθενος και πάνσεμνος νύμφη του Χριστού Αγία Ευγενία, η οποία αναδείχθηκε «κρηπίς παρθενίας καί συνέσεως», «ἐνδιαίτημα θείας ἀρετῆς», «φωτόλαμπρος λαμπάς χρηστοηθείας καί ἀνδρικῆς φρονήσεως», καταγόταν από τη Ρώμη και έζησε το δεύτερο μισό του 3ου μ.Χ. αιώνα κατά τους χρόνους του βασιλιά Κομμόδου. Οι γονείς της ονομάζονταν Φίλιππος και Κλαυδία, είχε δε και δύο αδελφούς, τον Αβίτα και τον Σέργιο. Όταν όμως ο επιφανής και πλούσιος πατέρας της, ο Φίλιππος, διορίσθηκε έπαρχος στην Αλεξάνδρεια, έχοντας μάλιστα υπό την εξουσία του ολόκληρη την Αίγυπτο, εγκαταστάθηκε εκεί και η ευγενέστατη στην ψυχή, η ενάρετη στη βιοτή και η όμορφη στην εξωτερική εμφάνιση κόρη του, η Ευγενία. Στην περιώνυμη πόλη της Αλεξάνδρειας, η οποία την εποχή εκείνη ήταν κέντρο παιδείας, γραμμάτων και τεχνών με μεγάλη πνευματική ακτινοβολία, μορφώθηκε η ευφυής Ευγενία και απόκτησε ελληνική και ρωμαϊκή παιδεία και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, ώστε όλοι τη θαύμαζαν για τη σοφία της, όταν έγινε δεκαπέντε ετών. Για τον Ιησού Χριστό όμως δεν της είχε μιλήσει κανείς, αφού ο πατέρας της ήταν ειδωλολάτρης. Παρόλα αυτά ο ειδωλολάτρης αυτός έπαρχος κυβερνούσε τον λαό με δικαιοσύνη και αγαπούσε τους καλούς και ενάρετους ανθρώπους. Γι’ αυτό και συμπαθούσε τους χριστιανούς, οι οποίοι διακρίνονταν για την ενάρετη βιοτή και τη σωφροσύνη τους. Ακολουθώντας όμως πιστά τις προσταγές του βασιλιά δεν τους επέτρεπε να κατοικούν μέσα στην πόλη, αλλά έξω από τα τείχη αυτής. Απεναντίας εξεδίωκε και συχνά φόνευε τους κακούς ανθρώπους και ιδιαίτερα τους Ιουδαίους και τους μάντεις. 

Στο μεταξύ η φήμη της ενάρετης και σοφής Ευγενίας προσέλκυσε το ενδιαφέρον του άρχοντα Ακυλίνου που είχε μάλιστα το αξίωμα του υπάτου στη Ρώμη και ζήτησε από τον πατέρα της, τον Φίλιππο, να την παντρευτεί. Η σεμνή και ενάρετη όμως Ευγενία αρνήθηκε μία τέτοια πρόταση, αφού δήλωσε στον πατέρα της ότι επιθυμεί να μείνει σε όλη της τη ζωή παρθένος. Άλλωστε η φιλομάθειά της την οδήγησε στο να αρχίσει να μελετά χριστιανικά βιβλία, μέσα από τα οποία γνώρισε την αλήθεια περί του αληθινού Θεού. Όταν μάλιστα κάποια ημέρα έπεσαν στα χέρια της οι επιστολές του θεηγόρου Αποστόλου των Εθνών Παύλου και τις διάβασε με επιμέλεια, κατενόησε πλήρως το μεγαλείο του ενός και αληθινού Θεού, του και Δημιουργού όλου του κόσμου. Το γεγονός αυτό τη σαγήνευσε σε τέτοιο βαθμό, ώστε έχοντας μέσα στην ψυχή της τον θείο έρωτα, εγκατέλειψε τους γονείς και το σπίτι της, όπου διέμενε, και αποφάσισε να αφιερωθεί στον Νυμφίο Χριστό για όλη της τη ζωή. Για να μπορέσει όμως να φύγει από το σπίτι, ζήτησε μία ημέρα από τους γονείς της να μεταβεί έξω από την πόλη για να γνωρίσει τα μέρη που υπάρχουν. 

Έτσι αφού πήρε δύο υπηρέτες, τον Πρωτά και τον Υάκινθο, βγήκε από την πόλη και με την άμαξα έφτασε σε τόπο, όπου οι χριστιανοί είχαν οικοδομήσει εκκλησία. Τη στιγμή μάλιστα εκείνη έλεγαν το γνωστό ρητό: «Πάντες οἱ θεοί τῶν ἐθνῶν δαιμόνια. Ὁ δέ Κύριος τούς οὐρανούς ἐποίησεν». Μόλις η Ευγενία άκουσε αυτούς τους λόγους, μίλησε στους δύο υπηρέτες για την πλάνη των ειδωλολατρικών θεών, ενώ τους τόνισε το μεγαλείο των χριστιανών, οι οποίοι πιστεύουν στον αληθινό Θεό και είναι ενάρετοι, σώφρονες και ταπεινοί. Γι’ αυτό τον λόγο τους δήλωσε ότι θέλει να γίνει χριστιανή, τους πρότεινε δε να ασπασθούν και εκείνοι τη χριστιανική πίστη, ώστε να κερδίσουν τη σωτηρία της ψυχής τους και να ζουν και οι τρεις ως πνευματικά αδέλφια κάτω από την προστασία και την αγάπη του ενός και αληθινού Θεού. Οι δύο υπηρέτες συμφώνησαν να ακολουθήσουν τη σωτήρια πρόταση της Ευγενίας και αφού προχώρησαν μέσα στη νύχτα, έφτασαν σε τόπο, όπου η σεμνή και ενάρετη κόρη είχε ακούσει ότι υπάρχει μοναστήρι, το οποίο βρίσκεται υπό την πνευματική καθοδήγηση του εναρέτου επισκόπου Έλενου, ο οποίος είχε ενθρονίσει στη μονή τον ηγούμενο Θεόδωρο. Στη μονή αυτή δεν επιτρεπόταν όμως να εισέλθει γυναίκα. Γι’ αυτό και έδωσε την εντολή στους δύο υπηρέτες να την κουρέψουν και αφού βάλει στη συνέχεια ανδρικά ενδύματα, να εισέλθουν και οι τρεις στη μονή, ώστε να συναριθμηθούν στην αδελφότητά της. Τότε ο Πρωτάς και ο Υάκινθος εκτέλεσαν την εντολή της Ευγενίας και κατόπιν και οι τρεις κατευθύνθηκαν προς το μοναστήρι. 

Στη διαδρομή συνάντησαν έναν επίσκοπο, τον οποίο ακολουθούσε πλήθος χριστιανών. Μάλιστα η Ευγενία ρώτησε κάποιον, ονόματι Ευτρόπιο, ποιος είναι ο γέροντας που προηγείται μπροστά από όλους. Τότε πληροφορήθηκε ότι είναι ο επίσκοπος Έλενος, ο οποίος με θαυματουργικό τρόπο απέδειξε ότι είναι απεσταλμένος του Ιησού Χριστού σε αντίθεση με κάποιον μάντη, ονόματι Ζαρέα, ο οποίος διακήρυττε ότι τον έστειλε ο Θεός για να διδάξει και να ευεργετήσει τους ανθρώπους. Αλλά για να λάμψει η αλήθεια και το μεγαλείο του αληθινού Θεού, διέταξε ο επίσκοπος Έλενος να ανάψουν μία μεγάλη φωτιά και να μπουν και οι δύο μέσα. Όποιος από τους δύο θα έμενε άθικτος από τη φωτιά, θα ήταν και ο απεσταλμένος του Κυρίου. Ο Ζαρέας πρότεινε να μπει πρώτος ο Έλενος, ο οποίος έμεινε σώος και αβλαβής για πολλή ώρα μέσα στη φωτιά. Βλέποντας όμως ο πλανεμένος μάντης το παράδοξο αυτό γεγονός, τρομοκρατήθηκε και προσπάθησε να φύγει. Τότε ο κόσμος τον άρπαξε και τον έριξε μέσα στη φωτιά. Όταν όμως άρχισε να καίγεται, φώναζε κλαίγοντας τόσο πολύ, ώστε τον λυπήθηκε ο Έλενος και αφού τον έβγαλε μέσα από τη φωτιά μισοπεθαμένο, τον έδιωξε έξω από την πόλη. 

Ακούγοντας η Ευγενία από τον Ευτρόπιο αυτή τη διήγηση, εντυπωσιάσθηκε τόσο πολύ, ώστε τον παρακάλεσε να μιλήσει στον ενάρετο επίσκοπο ότι επιθυμεί τόσο εκείνη όσο και οι δύο συνακόλουθοί της να γίνουν μοναχοί. Τότε ο Ευτρόπιος υποσχέθηκε να μιλήσει στον Έλενο, αλλά αργότερα, διότι είναι κουρασμένος και θέλει να αναπαυθεί. Ο επίσκοπος όμως είδε στον ύπνο του γλυπτό είδωλο γυναίκας, το οποίο ήταν αντικείμενο λατρείας από τους ανθρώπους. Τότε ο Έλενος απευθυνόμενος με θλίψη στο είδωλο, το ρώτησε γιατί δέχεται να το λατρεύουν οι άνθρωποι, αφού είναι δημιούργημα του Θεού. Στο άκουσμα αυτών των λόγων η γυναίκα που λατρευόταν ως θεά, πλησίασε τον επίσκοπο και του δήλωσε ότι δεν πρόκειται να αποχωρισθεί από κοντά του, μέχρι να την οδηγήσει στον Δημιουργό της. Μόλις ξύπνησε ο Έλενος, έμεινε εκστατικός από το όνειρο. Κατενόησε όμως πλήρως τη σημασία του, όταν ο Ευτρόπιος του είπε ότι τρεις άνδρες που είναι αδέλφια, αρνήθηκαν την ειδωλολατρική πίστη και επιθυμούν να βαπτισθούν και να γίνουν μοναχοί σ’ αυτό το μοναστήρι, με την παράκληση όμως να μείνουν και οι τρεις μαζί. 

Μόλις εμφανίσθηκαν ενώπιον του επισκόπου, η Ευγενία του είπε ότι είναι τρία αδέλφια κατά σάρκα από τη Ρώμη και τα ονόματά τους είναι Ευγένιος, Πρωτάς και Υάκινθος. Τότε ο Έλενος απευθυνόμενος στην Ευγενία της είπε ότι ορθά ονομάσθηκε Ευγένιος, διότι έχει ανδρικό φρόνημα, παρόλο που έχει γυναικεία φύση. Μάλιστα για την αγάπη Του άλλαξε σχήμα και όνομα και φαίνεται άνδρας, ενώ στην πραγματικότητα είναι γυναίκα. Αυτό βεβαίως το γνωρίζει, διότι του το αποκάλυψε ο ίδιος ο Θεός, ο Οποίος βλέπει την καθαρότητα και αγνότητα της ψυχής της, γι’ αυτό και η ενάρετη κόρη επιθυμεί να ζήσει μέσα στην πνευματική αγαλλίαση του Παραδείσου. Όμως ο επίσκοπος απευθύνθηκε και στους δύο συνακολούθους της Ευγενίας, τον Πρωτά και τον Υάκινθο, και τους είπε ότι ο Κύριος του αποκάλυψε ότι παρόλο που έτυχε να είναι υπηρέτες, είναι ελεύθεροι στη σκέψη και την ψυχή. Γι’ αυτό και ο Ιησούς Χριστός δεν τους θεωρεί δούλους, αλλά φίλους, αφού δεν εμπόδισαν την Ευγενία στην πραγματοποίηση της αφιερώσεώς της στον Θεό και μάλιστα τη συνόδευσαν με προθυμία. Το γεγονός αυτό θα οδηγήσει και τους τρεις μέσα στην άφθαστη χαρά της Βασιλείας των Ουρανών. Κατόπιν ο Έλενος βάπτισε και τους τρεις και αφού τους έκειρε μοναχούς, τους συναρίθμησε στην αδελφότητα της μονής. 

Στο μεταξύ μόλις επέστρεψε η άμαξα στο σπίτι της Ευγενίας, βγήκαν όλοι οι υπηρέτες και οι συγγενείς να την προϋπαντήσουν. Όταν όμως ανέβηκαν στην άμαξα, είδαν ότι η σεμνή και ενάρετη κόρη του Φιλίππου και της Κλαυδίας δεν υπήρχε. Τότε οι γονείς και τα αδέλφια της, αλλά και όλοι οι δούλοι άρχισαν να κλαίνε γοερώς, να χτυπούν τα στήθη τους και να φωνάζουν δυνατά, επειδή είχαν χάσει την πολυαγαπημένη τους Ευγενία. Μάλιστα επιστρατεύτηκαν άνθρωποι για να ψάξουν να τη βρουν και ρώτησαν ακόμη και γεωργούς, μάντεις και εμπόρους, αλλά όλες οι προσπάθειες απέβησαν άκαρπες. Τότε ο Φίλιππος ζήτησε από τους ιερείς των ειδώλων να παρακαλέσουν τους πατρώους θεούς, ώστε να βρεθεί η χαμένη κόρη του, υποσχόμενος να τους δώσει πλούσια δώρα. Σε περίπτωση όμως που δεν του αποκαλύψουν τον τόπο, όπου βρίσκεται η Ευγενία, θα θανατωθούν ανηλεώς. Εκείνοι όμως για να σώσουν τη ζωή τους, συμφώνησαν μεταξύ τους και του είπαν ότι οι θεοί ορεγόμενοι την ομορφιά της, την άρπαξαν στους ουρανούς και την έκαναν θεά. Μόλις άκουσε αυτά ο πατέρας της, έδωσε τη διαταγή να της κατασκευάσουν χρυσό άγαλμα και να τη λατρεύουν ως θεά. 

Στο μοναστήρι όμως, όπου μόναζε η Ευγενία, η πανεύφημος αυτή νύμφη του Χριστού, αναδείχθηκε με τους σκληρούς ασκητικούς της αγώνες, την αξιομνημόνευτη υπακοή, την άκρα ταπείνωση και την καθημερινή συμμετοχή της στις ακολουθίες της μονής «καλλονή ἀσκητριῶν», κατέστη δε ολόλαμπρο παράδειγμα προς μίμηση των συμμοναστών της. Για τις πολλές της αρετές αξιώθηκε από τον Θεό να θαυματουργεί αδιαλείπτως στους ασθενείς που προσέρχονταν στη μονή για την ίαση της ψυχής και του σώματός τους. Μετά όμως από τρία έτη παραμονής της στη μονή, εκοιμήθη ο ηγούμενος Θεόδωρος και τότε όλοι οι μοναχοί εκτιμώντας την ενάρετη βιοτή και τις πάμπολλες αρετές της και μη γνωρίζοντας βέβαια ότι πρόκειται για γυναίκα που κρύβεται πίσω από το όνομα Ευγένιος, άρχισαν να την παρακαλούν να αναλάβει την ηγουμενία της μονής. Εκείνη όμως φοβόταν να αναλάβει τέτοιο υψηλό αξίωμα, δεδομένου ότι ήταν γυναίκα. Τη λύση τη βρήκε όμως μέσα από το Ευαγγέλιο, από τη γνωστή ρήση του Κυρίου στους Αποστόλους : «εἴ τις θέλει νά εἶναι πρῶτος εἰς σᾶς, ἄς γίνῃ μικρότερος καί πάντων διάκονος». Έτσι δέχθηκε να αναλάβει την ηγουμενία της μονής, εκτελώντας τα ευτελέστερα διακονήματα μαζί με τους ασκητικούς της αγώνες και τα διάφορα ανδραγαθήματα. 

Στην Αλεξάνδρεια ζούσε όμως και μία πλούσια γυναίκα, ονόματι Μελανθία, η οποία ήταν πονηρή και άσεμνη. Κάποια στιγμή αρρώστησε βαριά και πήγε στο μοναστήρι για να τη θεραπεύσει ο ενάρετος ηγούμενος Ευγένιος. Μόλις έφτασε εκεί και αφού άλειψε τη Μελανθία με λάδι, θεραπεύτηκε αμέσως. Για την ευεργεσία αυτή η θεραπευθείσα γυναίκα απέστειλε στη μονή χρυσά νομίσματα, τα οποία όμως η πανάμωμος Ευγενία της τα επέστρεψε, υποδεικνύοντάς της να τα διανείμει στους φτωχούς. Αλλά η Μελανθία την παρακάλεσε να δεχθεί τα δώρα της, έκτοτε δε άρχισε να συχνάζει στο μοναστήρι και να συναντά τον αγαπημένο της ηγούμενο. Όμως η πολλή της αγάπη και εκτίμηση προς το πρόσωπο της Ευγενίας, την οποία θεωρούσε ότι είναι άνδρας, μεταβλήθηκε σε σαρκικό έρωτα λόγω της ομορφιάς και της νεότητος της παναμώμου νύμφης του Υψίστου. Έτσι προσποιήθηκε ότι είναι και πάλι ασθενής και έστειλε άνθρωπο να ειδοποιήσει τον ηγούμενο να πάει να την επισκεφθεί στο σπίτι της. Όταν η Ευγενία μπήκε στο δωμάτιο της δήθεν ασθενούς, η Μελανθία έδιωξε όλους τους υπηρέτες. Κατόπιν αποκάλυψε στον ηγούμενο ότι είναι πολύ ερωτευμένη μαζί του και επιθυμεί να τον παντρευτεί, του υποσχέθηκε δε να τον καταστήσει κυρίαρχο ολόκληρης της περιουσίας της. Τότε η Ευγενία της απάντησε εξοργισμένη ότι δεν επιθυμεί να μολύνει την παρθενία της και ο πλούτος της είναι τα ουράνια αγαθά, αφού είναι νυμφευμένη με τον Ουράνιο Νυμφίο, τον Ιησού Χριστό. Στο άκουσμα αυτών των λόγων η μιαρή Μελανθία θύμωσε, αλλά και φοβήθηκε μήπως και διασυρθεί το όνομά της. Γι’ αυτό και πήγε στην Αλεξάνδρεια και συκοφάντησε στον έπαρχο Φίλιππο τον ηγούμενο Ευγένιο ως ασελγή. Συγκεκριμένα του είπε ότι ένας όμορφος, αλλά άσεμνος νεαρός, προσποιούμενος μάλιστα ότι είναι και ευλαβής χριστιανός, την πλησίασε και αφού της είπε αρχικά μιαρά λόγια, προσπάθησε να τη βιάσει, ευτυχώς όμως που φώναξε μία υπηρέτρια και έτσι σώθηκε. Ο έπαρχος Φίλιππος εξαγριώθηκε, ακούγοντας αυτό το ανοσιούργημα, και διέταξε να φέρουν δεμένους τόσο τον ηγούμενο όσο και τους υπόλοιπους αδελφούς της μονής που ανέρχονταν σε τριακόσιους. Κατόπιν τους οδήγησε όλους στη φυλακή μέχρι να αποφασίσει τη θανάτωσή τους. 

Το γεγονός αυτό διαδόθηκε ταχύτατα στην πόλη και τη γύρω περιοχή και πλήθος ανδρών και γυναικών συγκεντρώθηκε στην αγορά την ημέρα της θανατικής καταδίκης, φωνάζοντας ότι ο αλυσοδεμένος ηγούμενος Ευγένιος πρέπει να θανατωθεί και μάλιστα με φρικτά βασανιστήρια. Απευθυνόμενος ο έπαρχος στην Ευγενία την επέπληξε αυστηρότατα για την πονηρή και αναίσχυντη συμπεριφορά της απέναντι σε μία ευγενική και συνετή άρρωστη γυναίκα, όπως ήταν η Μελανθία. Τότε η Ευγενία του απάντησε εξοργισμένη ότι ο Θεός την πρόσταξε να κάνει υψηλά πράγματα, μεταξύ δε άλλων να διατηρήσει άσπιλη την παρθενία της. Του τόνισε επίσης ότι εάν θέλει να είναι δίκαιος, θα πρέπει να ακούσει και τις δύο πλευρές για να μην καταλήγει σε λανθασμένα συμπεράσματα και πέφτει σε κατάκριση. Στην περίπτωση δε που αποδειχθεί ότι ο ηγούμενος έφταιξε, να υποστεί και την πρέπουσα τιμωρία, εάν όμως το φταίξιμο είναι στη Μελανθία, τότε να μην τιμωρηθεί, διότι ο Χριστός διδάσκει να μην ανταποδίδουμε το κακό στους άλλους, αλλά να τους ευεργετούμε. Τότε ο έπαρχος συμφώνησε να ακούσει και τις δύο πλευρές. Κατόπιν η Ευγενία απευθύνθηκε στη Μελανθία, επιπλήττοντάς την για το ότι τολμά και λέει ψέματα ενώπιον του Θεού και για την παντελή έλλειψη συνείδησης, αφού επιθυμεί και επιδιώκει να τιμωρούνται οι αθώοι. Η μιαρή και άσεμνη όμως γυναίκα δεν έδειξε καμία μεταμέλεια και μάλιστα έφερε και μία υπηρέτρια ως αυτόπτη μάρτυρα για να επιβεβαιώσει τις ανυπόστατες κατηγορίες. Τότε ο έπαρχος εξοργισμένος ρώτησε την Ευγενία τι έχει να απαντήσει σε όλες αυτές τις κατηγορίες. Σ’ αυτή την κρίσιμη στιγμή που τίθετο πλέον σε κίνδυνο η ζωή όλων των αδελφών της μονής, αφού έβλεπε η Ευγενία ότι όλοι έτειναν να πιστέψουν τις συκοφαντίες της Μελανθίας, αποφάσισε να αποκαλύψει επιτέλους την αλήθεια. Έτσι αφού δήλωσε ότι παρόλο που η αρχική της πρόθεση ήταν να υπομείνει μέχρι τέλους αυτόν τον φοβερό πειρασμό, θα αποκαλύψει αυτό που γνωρίζει μόνο ο Κύριος, προκειμένου να μην ντροπιάσει το μοναχικό σχήμα. Έτσι αποκάλυψε ότι είναι γυναίκα, αλλά ενδύθηκε με ανδρική αμφίεση, μιμούμενη τις γυναίκες που υπερέβησαν τη γυναικεία φύση για να καταπολεμήσουν τους δαιμονικούς πειρασμούς. Μάλιστα για να γίνει απόλυτα πιστευτή, έσχισε το ανδρικό ένδυμα μέχρι τη μέση για να δουν όλοι ολοφάνερα τη γυναικεία της φύση. Στη συνέχεια απευθυνόμενη στον Φίλιππο του είπε ότι είναι η κόρη του, η Ευγενία, η δε σύζυγός του, η Κλαυδία, είναι η μητέρα της. 

Στο άκουσμα αυτής της φοβερής και απρόσμενης αποκάλυψης όλοι σκίρτησαν από απερίγραπτη χαρά και αγαλλίαση και ανεφώνησαν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο ένας και αληθινός Θεός σε αντίθεση με τους ιερείς των ψεύτικων ειδωλολατρικών θεών που διακήρυτταν ότι η Ευγενία αρπάχθηκε από τους πατρώους θεούς. Μάλιστα ο έπαρχος Φίλιππος έντυσε την κόρη του με λαμπρά στολή και την ανέβασε σε υψηλό θρόνο για να τη δουν και να τη χαρούν όλοι. Κατόπιν βαπτίσθηκε χριστιανός ο ίδιος και έδωσε τη διαταγή οι χριστιανοί να κατοικούν μέσα στην πόλη και να λατρεύουν ελεύθερα τον ένα και αληθινό Θεό. Μάλιστα η διαταγή αυτή του επάρχου επικυρώθηκε επισήμως και από τους βασιλείς Σεβήρο και Αντωνίνο. 

Κάποιοι όμως ειδωλολάτρες ενημέρωσαν τους βασιλείς ότι στην Αλεξάνδρεια κινδυνεύει να εξαφανισθεί η λατρεία των προγονικών θεών, διότι ο έπαρχος Φίλιππος εγκατέλειψε την πατρώα πίστη και λατρεύει έναν άνθρωπο που σταυρώθηκε από τους Ιουδαίους. Επιπλέον αποδίδει περισσότερη τιμή στους χριστιανούς σε σύγκριση με εκείνους που λατρεύουν τους προγονικούς θεούς. Γι’ αυτό τον λόγο εστάλη από τους βασιλείς επιστολή στον Φίλιππο, στην οποία τον προειδοποίησαν ότι εάν δεν συνεχίσει να λατρεύει τους θεούς, θα χάσει το αξίωμα και την περιουσία του. Τότε ο χριστιανός πλέον έπαρχος προσποιήθηκε ότι είναι άρρωστος και αφού πούλησε όλη του την περιουσία, μοίρασε τα μισά χρήματα σε εκκλησίες και μοναστήρια, ενώ τα άλλα μισά τα διένειμε στους φτωχούς. Κατόπιν χειροτονήθηκε επίσκοπος σύμφωνα με την επιθυμία όλου του λαού της Αλεξάνδρειας, αφού είχε καταστεί ένθερμος υπερασπιστής της χριστιανικής πίστεως και διέθετε επιμελημένη ελληνική παιδεία. Ως επίσκοπος διέλαμψε για ένα έτος και τρεις μήνες, διότι πληροφορούμενοι οι βασιλείς τα γενόμενα, έστειλαν στη θέση του τον έπαρχο Τερέντιο και τον διέταξαν να φονεύσει τον Φίλιππο με μυστικό και δόλιο τρόπο. Έτσι ο νέος ειδωλολάτρης έπαρχος δωροδόκησε κάποιους ανθρώπους για να προσποιηθούν ότι είναι χριστιανοί και να φονεύσουν τον Φίλιππο, τον οποίο και κατέσφαξαν την ώρα που προσευχόταν. Παρόλα αυτά έζησε τρεις ημέρες, παρακαλώντας τον Θεό να στερεώσει την πίστη στους νεοφώτιστους χριστιανούς, κατόπιν δε παρέδωσε την αγία του ψυχή στον δικαιοκρίτη Ύψιστο. Ενταφιάσθηκε σε μία εκκλησία εντός της πόλεως, την οποία είχε οικοδομήσει ο ίδιος, ενώ η σύζυγός του, η Κλαυδία, ανήγειρε εκεί κοντά πανδοχείο για την ανάρρωση των ασθενών και τη φιλοξενία των ξένων. Μετά τον θάνατο του Φιλίππου η Κλαυδία μαζί με την Ευγενία και τα δύο αδέλφια της, αλλά και τους δύο πιστούς υπηρέτες, τον Πρωτά και τον Υάκινθο, επέστρεψαν στη Ρώμη, όπου οι Ρωμαίοι εξέλεξαν τον μεν Αβίτα ανθύπατο Καρθαγένης, τον δε Σέργιο βικάριο της Αφρικής. Η Ευγενία μαζί με τη μητέρα της, την Κλαυδία, και τους δύο υπηρέτες παρέμειναν στο σπίτι τους, διάγοντας τον βίο με προσευχή και νηστεία. Μάλιστα η πανάμωμος και πάνσεμνος Ευγενία νουθετούσε τις κόρες των αρχόντων της πόλεως, ώστε να αποκτήσουν θεοσέβεια και να διατηρήσουν την παρθενία τους. 

Την εποχή όμως αυτή ζούσε στη Ρώμη μία νεαρή και όμορφη κοπέλα με βασιλική καταγωγή, η οποία ονομαζόταν Βασίλα και είχε μνηστευτεί με τον εξέχοντα άρχοντα Πομπήιο. Η Βασίλα επιθυμούσε όμως διακαώς να γνωρίζει από κοντά την Ευγενία για να γίνει χριστιανή, αλλά οι συγγενείς της δεν της επέτρεπαν να βγει έξω από το σπίτι, μέχρι να παντρευτεί. Τότε εκείνη έστειλε με τον υπηρέτη Πορθμέα ένα γράμμα στην Ευγενία, μέσα από το οποίο την παρακαλούσε θερμά να της αποστείλει τις αρχές της χριστιανικής πίστεως. Η Ευγενία απέστειλε τότε στη Βασίλα για να καθοδηγηθεί πνευματικά και να διδαχθεί την αμώμητο χριστιανική πίστη τον Πρωτά και τον Υάκινθο, τους οποίους υποδέχθηκε με ιδιαίτερη χαρά, ενώ τους τίμησε ως αποστόλους του Χριστού. Το ευφρόσυνο αυτό γεγονός πληροφορήθηκε ο επίσκοπος της Ρώμης Κορνήλιος, ο οποίος κατόρθωσε μία νύχτα να τη βαπτίσει κρυφά χριστιανή. Έκτοτε η Ευγενία και η Βασίλα συνδέθηκαν μεταξύ τους πνευματικά με μοναδικό πρόσωπο αναφοράς τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, παρόλο που δεν μπορούσαν να συναντηθούν και να συνομιλήσουν από κοντά. 

Την εποχή όμως εκείνη (253-260μ.Χ.) βασίλευαν στη Ρώμη οι αυτοκράτορες Βαλλεριανός και Γαλλιηνός και με την ανάρρησή τους στην εξουσία ξεκίνησαν έναν αδυσώπητο διωγμό εναντίον των χριστιανών, και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, ώστε ο επίσκοπος Κορνήλιος δεν τολμούσε να παρουσιασθεί πουθενά. Έβγαινε μόνο κρυφά για να κοινωνήσει τη Βασίλα και την Ευγενία, οι οποίες κατόρθωσαν κάτω από αυτές τις επικίνδυνες συνθήκες για τη ζωή τους να συναντηθούν επιτέλους και να συνομιλήσουν. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι στην ένδοξο καλλιπάρθενο Ευγενία αποκάλυψε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός ότι της έχει ετοιμάσει δύο στεφάνια, το ένα για τους σκληρούς αγώνες και τους ποικίλους πειρασμούς στην Αίγυπτο και το άλλο για τον θάνατο που θα λάβει χώρα στη Ρώμη για την αγάπη Του. 

Στο μεταξύ μία υπηρέτρια της Βασίλας ενημέρωσε τον αρραβωνιαστικό της, τον Πομπήιο, ότι η μνηστή του έγινε χριστιανή και δεν πρόκειται να ξαναέρθει στο σπίτι του. Τότε ο Πομπήιος θύμωσε πολύ και πήγε στον θείο της Βασίλας για να του πει να επισπευθεί ο γάμος του. Ο θείος της όμως του απάντησε ότι η ανιψιά του είναι πλέον ενήλικη και για τη ζωή της αποφασίζει η ίδια. Κατόπιν ο εξαγριωμένος αρραβωνιαστικός πήγε στο σπίτι της Βασίλας, αλλά εκείνη τον ενημέρωσε μέσω της υπηρέτριάς της ότι πρέπει να φύγει, διότι δεν επιθυμεί να παντρευτεί, αλλά θέλει να μείνει παρθένος σε όλη της τη ζωή. Στο άκουσμα αυτών των λόγων εξαγριώθηκε τόσο πολύ ο ειδωλολάτρης άρχοντας, ώστε μαζί με τους συμβούλους του πήγε στους βασιλείς και τους επεσήμανε τον μεγάλο κίνδυνο που διατρέχει αυτή τη στιγμή η Ρώμη από τους χριστιανούς, αφού περιφρονούν όχι μόνο την πίστη των πατρώων θεών, αλλά και τους βασιλικούς νόμους, φτάνουν δε ακόμη και στο σημείο να διαλύουν και τους γάμους. Τότε δόθηκε η διαταγή και μάλιστα γραπτώς που διαμήνυε ότι ή η Βασίλα θα παντρευόταν τον Πομπήιο ή θα οδηγείτο στον θάνατο, η δε Ευγενία ή θα θυσίαζε στους προγονικούς θεούς ή θα θανατωθεί, όπως και όλοι οι χριστιανοί με φρικτά βασανιστήρια. Όταν όμως άκουσε η Βασίλα αυτή τη διαταγή, δήλωσε με παρρησία ότι νυμφεύτηκε τον ίδιο τον Ιησού Χριστό και δεν επιθυμεί σχέση με φθαρτούς ανθρώπους. Η θαρραλέα αυτή ομολογία πίστεως την οδήγησε στη δι’ αποκεφαλισμού μαρτυρική της τελείωση. 

Κατόπιν οι δήμιοι οδήγησαν με βιαιότητα τον Πρωτά και τον Υάκινθο στο ναό του θεού Δία για να προσφέρουν θυσία. Εκεί όμως οι πιστοί δούλοι του Θεού άρχισαν να προσεύχονται στον Κύριο, ο Οποίος συνέτριψε το ειδωλολατρικό είδωλο που βρισκόταν μπροστά τους. Το γεγονός αυτό εξόργισε τόσο πολύ τον έπαρχο της Ρώμης Νικίτιο, ώστε τους αποκεφάλισε. Στη συνέχεια ο ειδωλολάτρης έπαρχος απευθυνόμενος στην Ευγενία, τη ρώτησε πού έμαθε την τέχνη της μαγείας, με την οποία εξουσιάζει τους μεγάλους θεούς. Αλλά η πάνσεμνος νύμφη του Χριστού του απάντησε ότι τα πάντα γίνονται με την παντοδυναμία και τη χάρη του ενός και αληθινού Θεού. Τότε κατ’ εντολήν του επάρχου οδηγήθηκε με τη συνοδεία ενός δημίου στον ναό της θεάς Αρτέμιδος για να προσκυνήσει τα ψεύτικα είδωλα. Όταν όμως μπήκε η Ευγενία στον ναό, προσευχήθηκε στον αιώνιο και παντοδύναμο Θεό με αποτέλεσμα να επακολουθήσει ισχυρός σεισμός, να πέσει όλος ο ναός και να συντριβεί το άγαλμα της Αρτέμιδος. Το παράδοξο αυτό γεγονός προκάλεσε θαυμασμό και πολλοί πίστεψαν ότι ήταν θαυματουργική επέμβαση του Θεού, ενώ δεν έλειψαν και εκείνοι που ισχυρίστηκαν ότι πρόκειται για μαγεία. 

Όταν πληροφορήθηκε ο αυτοκράτορας τα γενόμενα, διέταξε να δέσουν μία μεγάλη πέτρα στον τράχηλο της Ευγενίας και να τη ρίξουν στον βυθό του ποταμού Τίβερη. Η πέτρα όμως λύθηκε και η πανάμωμος κόρη περπατούσε με ασφάλεια πάνω στο νερό. Κατόπιν την έριξαν σε αναμμένο καμίνι, μέσα από το οποίο βγήκε σώα και αβλαβής. Αλλά και στη σκοτεινή φυλακή που την έκλεισαν, πιστεύοντας ότι θα αποβιώσει από την πείνα, επέζησε, αφού οι Άγγελοι της έδιναν καθημερινά ουράνια τροφή, ενώ είχε την ξεχωριστή ευλογία να την επισκεφθεί και ο ίδιος ο Βασιλεύς των Αγγέλων. Αξιοσημείωτο είναι μάλιστα το γεγονός ότι κατά την ευλογημένη και πανευφρόσυνη ημέρα της εορτής της Γεννήσεως του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού η ένδοξος οσιοπαρθενομάρτυς Αγία Ευγενία, η οποία αναδείχθηκε «τῶν σεπτῶν καί ὁσίων ἀθληφόρων τό ἀγλάισμα» και «τῶν στερροψύχων ἀθλητριῶν τό σέμνωμα», κατεσφάγη από τον δήμιο και έτσι έλαβε τον αμάραντο στέφανο της αγιότητος και της αιωνίου ζωής. Το ιερό της λείψανο ενταφίασαν η μητέρα της, η Κλαυδία, και τα δύο αδέλφιά της σ’ έναν αγρό έξω από τη Ρώμη. Η Ευγενία όμως για να παρηγορήσει τη μητέρα της που έκλαιγε διαρκώς πάνω από τον τάφο της, της παρουσιάσθηκε στον ύπνο και τη διαβεβαίωσε ότι βρίσκεται σε μεγάλη πνευματική αγαλλίαση μαζί με τον πατέρα της και τους άλλους χριστιανούς. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να κλαίει και να στεναχωριέται. 

Οι ασκητικοί αγώνες, το ανδρείο φρόνημα, οι πάμπολλες αρετές και το ένδοξο μαρτύριο της Αγίας Ευγενίας υμνούνται και γεραίρονται και μέσα από την πλούσια υμνογραφία που συντάχθηκε προς τιμήν της, τόσο από τον Υμνογράφο της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, Γεράσιμο Μοναχό τον Μικραγιαννανίτη, ο οποίος εποίησε Ακολουθία, Παρακλητικό Κανόνα και Χαιρετιστηρίους Οίκους στην Αγία όσο και από τον Μέγα Υμνογράφο της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας, Δρ. Χαραλάμπη Μ. Μπούσια, ο οποίος συνέταξε Ακολουθία και Παρακλητικό Κανόνα προς τιμήν της. Αλλά και η ευσέβεια του ορθόδοξου ελληνικού λαού ανήγειρε ιερούς ναούς επ’ ονόματί της. Έτσι στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο ναοί (εξωκκλήσια-παρεκκλήσια) αφιερωμένοι στην Αγία Ευγενία έχουν καταγραφεί στις περιοχές Επισκοπή της Ύδρας και Λαγκάδες της Τήνου, στα χωριά Άνω Μερά της Μυκόνου και Καμπιά της Χίου, καθώς και στην Ιερά Μονή Αγίου Ραφαήλ Θερμής Λέσβου. Αξιομνημόνευτη είναι και η ιστορηθείσα από τον αείμνηστο Φώτη Κόντογλου εικόνα της Αγίας, η οποία κοσμεί το τέμπλο του μεγαλοπρεπούς Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Εισοδίων Θεοτόκου (Παναγίας Οδηγήτριας) Κιμώλου.

Στη σημερινή αλλοπρόσαλλη κοινωνία του 21ου αιώνα, όπου επικρατεί η ελευθερία των ηθών και η έλλειψη εγκράτειας και σωφροσύνης, προβάλλει η Αγία Ευγενία, η καλλιπάρθενος και πάνσεμνος αυτή νύμφη του Χριστού, η «ἀνδροπρεπῶς ἀσκήσασα καί πλάνου τεχνάσματα φυγοῦσα τῇ θεία συνεργείᾳ» ως ολόλαμπρο παράδειγμα εναρέτου βιοτής, άκρας ταπεινώσεως και απολύτου αφοσιώσεως στον Νυμφίο Χριστό. Ας επικαλεστούμε λοιπόν τις πρεσβείες της και ας μιμηθούμε την αγάπη και την πίστη της στον Κύριο, ώστε να αξιωθούμε και εμείς της πνευματικής εκείνης χαράς που βίωσε και βιώνει μέχρι σήμερα η «τῆς χαρᾶς οὐρανῶν ἀεί κατατρυφῶσα» Αγία Ευγενία.

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος

Εκπαιδευτικός

Βιβλιογραφία

· Ο κατά πλάτος βίος της Αγίας ενδόξου οσιοπαρθενομάρτυρος Ευγενίας, Ιωακείμ Μοναχού «Δέκα Μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου», Άγιον Όρος 1980.

Εικόνες

[01] Η Αγία οσιοπαρθενομάρτυς Ευγενία αναδείχθηκε το «σέμνωμα τῶν ὁσιομαρτύρων παρθένων» και το «περιφανές σεμνολόγημα τῶν ὁσιάθλων γυναικῶν». 

[02] Η Αγία Ευγενία υπερέβη τη γυναικεία φύση και διακρίθηκε για την τόλμη και τη γενναιότητά της. http://xristianos.gr

[03] Η Αγία Ευγενία αντλούσε δύναμη από την αγάπη της στον Ιησού Χριστό. http://xristianos.gr

[04] Η καλλιπάρθενος του Χριστού Αγία Ευγενία διέθετε αξιομνημόνευτο ασκητικό φρόνημα, σωφροσύνη, ταπείνωση και εγκράτεια. http://www.paterikoslogos.com

[05] Ο Ιερός Ναός της Αγίας Ευγενίας στα Καμπιά της βόρειας Χίου. http://www.naoschios.blogspot.gr

[06] Ο Ιερός Ναός της Αγίας Ευγενίας στην περιοχή Επισκοπή της νήσου Ύδρας. Ανεγέρθηκε το 1899 από την αρχόντισσα Ευγενία Φωκά και ανακαινίσθηκε το 1965.

[07] Ο Ιερός Ναός της Αγίας Ευγενίας στην περιοχή Λαγκάδες της Τήνου.

[08]Εικόνα της Αγίας οσιοπαρθενομάρτυρος Ευγενίας στο εξωκκλήσιο της Κοιμήσεως Θεοτόκου στην περιοχή Γύρλα της Τήνου.

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση με την προϋπόθεση της αναφοράς του συγγραφέα και του ιστολογίου πρώτης δημοσίευσης [Σύνδεσμος Κληρικών Χίου]

Ἡ Παρθένος σήμερον τόν ὑπερούσιον τίκτει...

December 24, 2014, 11:59 am

≫ Next: ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ. ΕΙΡΗΝΙΚΟ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΟ ΤΟ 2015 μ.Χ.

≪ Previous: Η ΑΓΙΑ ΕΥΓΕΝΙΑ Η περίδοξος γόνος της Ρώμης και ασκητικώς διαλάμψασα πάνσεμνος νύμφη του Χριστού

$

0

0

ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ. ΕΙΡΗΝΙΚΟ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΟ ΤΟ 2015 μ.Χ.

December 31, 2014, 2:36 pm

≫ Next: Πρόσκληση σε Γενική Συνέλευση στις 18/2/2015 στον Άγιο Κοσμά Αιτωλό Αμαρουσίου

≪ Previous: Ἡ Παρθένος σήμερον τόν ὑπερούσιον τίκτει...

$

0

0

Ἀπολυτίκιον Περιτομῆς Ἰησοῦ Χριστοῦ καί Μεγάλου Βασιλείου

Πρόσκληση σε Γενική Συνέλευση στις 18/2/2015 στον Άγιο Κοσμά Αιτωλό Αμαρουσίου

January 17, 2015, 9:36 am

≫ Next: Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ Ένας πολυγραφότατος θεολόγος και ένας φλογερός πρόμαχος της Ορθοδοξίας

≪ Previous: ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ. ΕΙΡΗΝΙΚΟ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΟ ΤΟ 2015 μ.Χ.

$

0

0

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Καλούνται  τα μέλη του ΙΣΚΕ στην προγραμματισμένη ετήσια  Γενική Συνέλευση, η οποία θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015 στις 10:30 π.μ. στον Ιερό Ναό Αγίου Κοσμά Αιτωλού Αμαρουσίου. (Για εύκολη πρόσβαση μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον ηλεκτρικό ή τον προαστιακό σιδηρόδρομο, με αποβίβαση στον σταθμό Νερατζιώτισσα).

Σε περίπτωση μη απαρτίας η Γ.Σ. θα επαναληφθεί την Τετάρτη 25  Φεβρουαρίου 2015 στον ίδιο τόπο και ώρα 10:30 π.μ. Δικαίωμα συμμετοχής έχουν οι ταμειακώς εντάξει και όσοι φροντίσουν να εγγραφούν αποστέλλοντας την συνδρομή τους (15 ευρώ) έγκαιρα στην διεύθυνση: π. ΜΙΧΑΗΛ ΜΕΤΖΑΚΗ  Ταμία ΙΣΚΕ    Θεοφανοπούλου 33  Άργος Τ.Κ. 21 200, ή την καταβάλλουν την ημέρα της Γ.Σ.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Α) 10:30 Υποδοχή – καφές.

Β) 10:45 Προσευχή. Επιμνημόσυνος δέησις υπέρ των κεκοιμημένων μελών.

Γ) 11:00 ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ.                  ΘΕΜΑΤΑ:

1) Χαιρετισμός Πρωτοπρ. Ιωάννου Κατωπόδη, Προέδρου ΙΣΚΕ.

2) Ψήφιση Προϋπολογισμού οικον. έτους 2015 και Απολογισμού οικον. έτους 2014.

3)Χαιρετισμός – ενημέρωση από τον πρώην Πρόεδρο του Ι.Σ.Κ.Ε., Αιδεσιμολ. Πρωτοπρ. Γεώργιο Σελλή για συνταξιοδοτικά θέματα και τα εφάπαξ των κληρικών.

4) Εισήγηση Πρωτοπρ. Ευαγγέλου Φεγγούλη, Αντιπροέδρου του Ι.Σ.Κ.Ε.: «Εγγραφή νέων μελών και περί συνδρομών στον Ι.Σ.Κ.Ε..»

5) Τρέχοντα θέματα – Συζήτηση.       

ΑΘΗΝΑ 15 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2015

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                           Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Κατωπόδης             Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Χρηστίδης

Όποιος δεν μπορεί να προσέλθει μπορεί να  συμμετάσχει με την κάτωθι δήλωση την οποία θα αποστείλει στα γραφεία του ΙΣΚΕ  (Σοφοκλέους 4) μαζί με την συνδρομή του εάν δεν είναι ταμειακώς εντάξει.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΔΗΛΩΣΗ

Ο κάτωθι υπογεγραμμένος ……………………………………………… ανήκων εις την Ι.Μ. ……………………………… ΔΗΛΩΝΩ με την παρούσα μου ότι συμμετέχω στην τακτική Γ.Σ. του ΙΣΚΕ της 18ης  Φεβρουαρίου 2015 και αποδέχομαι ανεπιφύλακτα την απόφαση της πλειοψηφίας των παρόντων. Το αυτό ισχύει και στην περίπτωση επαναλήψεως της Γ.Σ.

Εν ………………………………………………………2015

                                     Ο ΔΗΛΩΝ

                                                                                         ΤΗΛΕΦΩΝΟ__________________  

Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΜΟΡΦΗ PDF

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ Ένας πολυγραφότατος θεολόγος και ένας φλογερός πρόμαχος της Ορθοδοξίας

January 20, 2015, 9:48 pm

≫ Next: Η Ιερά Σύνοδος προς τους μαθητές για την εορτή των Τριών Ιεραρχών

≪ Previous: Πρόσκληση σε Γενική Συνέλευση στις 18/2/2015 στον Άγιο Κοσμά Αιτωλό Αμαρουσίου

$

0

0

Ανάμεσα στους διαπρεπέστερους θεολόγους και μαχητικότερους αγωνιστές της αμωμήτου ορθοδόξου πίστεως εξέχουσα θέση κατέχει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, ο οποίος αναδείχθηκε «οὐρανόφωτος φωστήρ τῆς Ἐκκλησίας» και «πανάριστος μυστογράφος τῶν ἀρρήτων», «κρουνός σοφίας» και «διδάσκαλος τῆς εὐσεβείας καί τῆς σεμνότητος», «θεόπνευστο ἐγκαλλώπισμα τῶν μοναζόντων» και «στερρός ὑπέρμαχος τῆς ἀληθείας», όπως τόσα εύστοχα υμνείται και γεραίρεται μέσα από την Ιερά του Ακολουθία.

Ο της «Τριάδος ἐραστής» και «ἔνθεος μύστης» Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής γεννήθηκε το 580 στην Κωνσταντινούπολη και ήταν γόνος επιφανούς αρχοντικής οικογένειας της Βασιλεύουσας. Οι ευσεβείς γονείς του τον βάπτισαν χριστιανό και φρόντισαν να αποκτήσει επιμελημένη και ανώτερη παιδεία. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι σύμφωνα με τον βιογράφο του έλαβε την «ἐγκύκλιον παίδευσιν» και μάλιστα η εκπαίδευσή του διήρκησε από το έκτο ή έβδομο έτος της ηλικίας του μέχρι το εικοστό πρώτο, γεγονός που τον κατέστησε ευρυμαθή και άνδρα εξαιρετικής διάνοιας. Επιδόθηκε με ιδιαίτερη αγάπη στη φιλοσοφία και τη ρητορική και αναδείχθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα μεγάλο πνευματικό ανάστημα που διακρινόταν για την ευφυΐα, τον υψηλό φιλοσοφικό στοχασμό, τη ρητορική δεινότητα και την πολυμάθειά του. Γι’ αυτό και όταν ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ηράκλειος ανήλθε στον θρόνο το 610, εκτιμώντας τα σπάνια χαρίσματά του, αλλά και την ενάρετη πολιτεία του, τον προσέλαβε σε νεαρή ηλικία στα αυτοκρατορικά ανάκτορα και τον τίμησε με το αξίωμα του «πρωτοασηκρήτου», ήταν δηλαδή ο επί των απορρήτων αρχιγραμματέας του αυτοκράτορος. Όμως στη θέση αυτή ο θεοφόρος Μάξιμος έμεινε μόνο τρία χρόνια, διότι αφενός η κοσμική ζωή των ανακτόρων δεν τον ανέπαυε, αφετέρου δε η ανάμειξη του αυτοκράτορος σε εκκλησιαστικά ζητήματα σε συνδυασμό και με διατάγματα που εναντιώνονταν στην πίστη των Ορθοδόξων, έθετε σε σοβαρό κίνδυνο την πορεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας. 

Έτσι το 613 παραιτήθηκε του αξιώματός του και αποφάσισε να εγκαταλείψει τις μάταιες τιμές του κόσμου και να αποσυρθεί στο απομονωμένο μοναστήρι της Υπεραγίας Θεοτόκου στη Χρυσούπολη που βρισκόταν απέναντι από την Κωνσταντινούπολη. Εκεί εκάρη μοναχός και επιδόθηκε με τέτοιο ζήλο στην άσκηση, την προσευχή και τη μελέτη της Αγίας Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας, ώστε απόκτησε σύντομα τον σεβασμό όλων των μοναζόντων. Μάλιστα ο βιογράφος του αναφέρει ότι στεκόταν όρθιος όλη τη νύχτα για να προσευχηθεί. Γι’ αυτό και χαρακτηρίστηκε ως «ευλαβέστατος μοναχός». Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονιστεί ότι η απόλυτη αφοσίωσή του στην άσκηση σε συνδυασμό με την ολοένα και αυξανόμενη πνευματική του προκοπή, την αξιομνημόνευτη ταπεινοφροσύνη και την απαράμιλλη αρετή του τον κατέστησαν τόσο αγαπητό και σεβαστό στους συμμοναστές του, ώστε τον εξέλεξαν ηγούμενο της μονής, παρόλο που ως γεγονός δεν επιβεβαιώνεται επαρκώς από τους μελετητές. 

Όμως οι αλλεπάλληλες επιδρομές των Περσών τον ανάγκασαν το 624 να μεταβεί στην Κύζικο και να διαμείνει επί δύο έτη στη Μονή του Αγίου Γεωργίου. Εκεί είχε την ευκαιρία να συναναστραφεί με τον Επίσκοπο Ιωάννη, ενώ άρχισε να συντάσσει τα πρώτα του έργα που ήταν ασκητικά συγγράμματα για τον αγώνα εναντίον των παθών της ψυχής. Οι συνεχιζόμενες όμως επιδρομές των Αβάρων και των Περσών, οι οποίοι το 626 έφθασαν στα τείχη της Κωνσταντινουπόλεως μετά από την από κοινού τους επίθεση, που αποκρούσθηκε όμως χάρη στη θαυματουργική επέμβαση της Θεοτόκου, τον ανάγκασαν να μεταβεί στην Κρήτη. Εκεί διέμεινε αρκετό χρονικό διάστημα, αγωνιζόμενος εναντίον των μονοφυσιτών θεολόγων. Κατόπιν μετέβη στην Κύπρο και το 632 έφθασε στη βόρεια Αφρική και συγκεκριμένα στην Καρχηδόνα. Εκεί γνώρισε τον μοναχό Σωφρόνιο, τον και μετέπειτα Πατριάρχη Ιεροσολύμων, ο οποίος εγκαταβίωνε μαζί με άλλους μοναχούς που είχαν έρθει πρόσφυγες από την Παλαιστίνη στη Μονή Ευκρατά. Οι δύο άνδρες συνδέθηκαν μεταξύ τους πνευματικά και ανέλαβαν από κοινού τον σθεναρό αγώνα εναντίον της αιρέσεως του Μονοθελητισμού, η οποία αποτελούσε την τελευταία έκφραση του Μονοφυσιτισμού. Οι υποστηρικτές του Μονοθελητισμού ισχυρίζονταν ότι στον Χριστό δεν υπάρχουν δύο θελήσεις, η θεία και η ανθρώπινη, αλλά μόνο η θεία, η οποία και απορρόφησε τελείως την ανθρώπινη. Όμως ο θεοφόρος Μάξιμος κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Καρχηδόνα κατέδειξε ότι ο Χριστός ενεργεί ανθρωπίνως ό,τι είναι θεϊκό με τα θαύματα Του και θεοπρεπώς ό,τι είναι ανθρώπινο κατά το ζωοποιόν Πάθος Του. Αλλά και ο Σωφρόνιος αμέσως μετά την εκλογή του στον πατριαρχικό θρόνο των Ιεροσολύμων δημοσίευσε μία εγκύκλιο επιστολή, στην οποία προσδιόριζε ότι ενώ η θεία και η ανθρώπινη φύση έχει η κάθε μία τη δική της ενέργεια και το πρόσωπο του Χριστού είναι ένα, οι φύσεις και οι ενέργειές Του είναι δύο. 

Όμως ο αγώνας και η αντίσταση εναντίον του Μονοθελητισμού συνεχίστηκε και μετά τον θάνατο του Πατριάρχου Σωφρονίου το 638 και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση μετά από την έκδοση της «Έκθεσης», δηλαδή του διατάγματος από τον αυτοκράτορα Ηράκλειο που ήταν υποστηρικτής του Μονοθελητισμού. Σύμφωνα μ’ αυτό το διάταγμα η αιρετική διδασκαλία των μονοθελητιστών επιβαλλόταν πλέον επισήμως μετά τη σύγκληση ενδημούσας Συνόδου στην Κωνσταντινούπολη από τον Πατριάρχη Πύρρο, ο οποίος είχε συντάξει το διάταγμα με απώτερο σκοπό την ένωση των μονοφυσιτικών Εκκλησιών της Ανατολής με τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Όταν όμως ο Πατριάρχης Πύρρος εκθρονίστηκε, κατέφυγε το 641 στην Καρχηδόνα, όπου συναντήθηκε με τον Μάξιμο. Εκεί του δόθηκε η ευκαιρία να συζητήσει δημόσια με τον θεορρήμονα πατέρα και φλογερό πρόμαχο της Ορθοδοξίας για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Κατά τη διάρκεια του έντονου διαλόγου ο σοφός και θεηγόρος Μάξιμος κατέδειξε ότι ο Λόγος του Θεού από την απεριόριστη αγάπη για το δημιούργημά Του, προσέλαβε πλήρως την ανθρώπινη φύση, χωρίς όμως να αλλοιωθεί η ελευθερία της. Έτσι η ανθρώπινη ελευθερία ενώθηκε με τον Θεό στο πρόσωπο του Χριστού. Αναπτύσσοντας ο Μάξιμος με τόση ευστοχία και πειστικότητα την επιχειρηματολογία του, υποχρέωσε τον Πύρρο να πεισθεί για το εσφαλμένο των θέσεών του. Γι’ αυτό και ο εκθρονισθείς Πατριάρχης μετέβη στη Ρώμη για να αποκηρύξει την αιρετική διδασκαλία του Μονοθελητισμού και να ζητήσει μετάνοια από τον Πάπα Μαρτίνο Α΄. Όμως ενστερνίστηκε και πάλι τις μονοθεληστικές του απόψεις και αφορίσθηκε από τον Πάπα Θεόδωρο, ενώ το 654 επανεκλέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, αλλά μετά από τέσσερις μήνες απεβίωσε. 

Βλέποντας ο θεηγόρος Μάξιμος ότι η φοβερή αίρεση εξαπλώνεται ολοένα και περισσότερο στην Ανατολή, αποφάσισε να μεταβεί στη Ρώμη το 646 και να συνεχίσει από εκεί τον αγώνα του εναντίον της κακοδοξίας. Άλλωστε η Αίγυπτος είχε καταληφθεί από τους Άραβες και πλήθος Ελλήνων κατέφευγε στην Ιταλία. Στο μεταξύ ο αυτοκράτορας Κώνστας Β΄ (641-668) κοινοποίησε το 648 τον «Τύπο», δηλαδή ένα διάταγμα, σύμφωνα με το οποίο απαγόρευε στους χριστιανούς να συζητούν για δύο φύσεις και δύο θελήσεις στο πρόσωπο του Χριστού. Το γεγονός μάλιστα αυτό οδήγησε και στη δίωξη των Ορθοδόξων. Γι’ αυτό και κατά την προτροπή και σύσταση του Μαξίμου ο νεοεκλεγείς Πάπας Μαρτίνος Α΄ συγκάλεσε Σύνοδο στη Ρώμη το 649, η οποία έμεινε γνωστή ως Σύνοδος του Λατερανού. Η συγκληθείσα αυτή Σύνοδος καταδίκασε τον Μονοθελητισμό και απέρριψε τον «Τύπο», το αυτοκρατορικό αυτό διάταγμα του 648. Μάλιστα η συμμετοχή του Αγίου Μαξίμου υπήρξε αποφασιστική, αφού όλοι θαύμασαν τη μαχητικότητα και την πειστική του επιχειρηματολογία που αποστόμωσε όλους τους διώκτες της Ορθοδοξίας. Παράλληλα συνέγραψε πολλά συγγράμματα που εναντιώνονταν στη θρησκευτική πολιτική του αυτοκράτορος Κώνσταντος Β΄. 

Η μαχητική του όμως αυτή δράση εξόργισε τον αυτοκράτορα, ο οποίος διέταξε την προσαγωγή του στην Κωνσταντινούπολη με την κατηγορία της απείθειας σε αυτοκρατορικό πρόσταγμα, της συνωμοσίας και της συμμετοχής σε στάση, ενώ έστειλε στη Ρώμη στράτευμα για να συλλάβει τον ανάπηρο Πάπα Μαρτίνο Α΄. Έτσι το 653 συνελήφθη ο Πάπας και οδηγήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου φυλακίσθηκε μαζί με κοινούς εγκληματίες και εκτέθηκε στο κρύο και την πείνα. Το 654 δικάστηκε και το 655 εξορίσθηκε στη Χερσώνα της Κριμαίας, όπου απεβίωσε εξαθλιωμένος. Στο μεταξύ ο Άγιος Μάξιμος είχε ήδη συλληφθεί από τον έξαρχο της Ιταλίας Θεοδόσιο κατ’ εντολήν του αυτοκράτορος Κώνσταντος και οδηγήθηκε στην Κωνσταντινούπολη μαζί με τους τέσσερις μαθητές του, τον πιστό μαθητή του, τον Αναστάσιο, έναν άλλο Αναστάσιο που ήταν αποκρισάριος του Πάπα, τον Θεόδωρο και τον Ευπρέπιο. Κατόπιν τους έκλεισαν στη φυλακή μερικούς μήνες και τον Μάιο του 655 δικάστηκε ο Μάξιμος ως εχθρός και εγκληματίας του κράτους με την κατηγορία της πολιτικής συνωμοσίας, αφού αντιτάχθηκε στην αυτοκρατορική εξουσία και συνέβαλε στην κατάκτηση της Αιγύπτου από τους Άραβες, ενώ με τη διδασκαλία του έσπειρε τη διχόνοια μέσα στην Εκκλησία. Ο σοφός και μακάριος όμως Μάξιμος απάντησε με παρρησία και με ανδρείο φρόνημα στις συκοφαντίες και τις βασανιστικές ανακρίσεις και δήλωσε ότι είναι έτοιμος να διακόψει την κοινωνία με όλους τους πατριάρχες, ακόμη και να θανατωθεί, παρά να προδώσει την πίστη του. Γι’ αυτό και δήλωσε με απόλυτη ηρεμία ότι δεν τον απασχολεί, εάν οι Ρωμαίοι και οι Έλληνες είναι ενωμένοι ή διαιρεμένοι, αλλά αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να μείνει προσηλωμένος στην ορθή πίστη. Άλλωστε, όπως τόνισε, ο ορισμός των δογμάτων της Εκκλησίας είναι έργο των ιερέων και όχι των αυτοκρατόρων, αφού αυτός που τελεί τα Μυστήρια της Εκκλησίας και ιερουργεί στο Θυσιαστήριο, είναι ο ιερέας και όχι ο αυτοκράτορας των χριστιανών. 

Η σταθερή του όμως άρνηση να δεχθεί την ανάμειξη του αυτοκράτορος σε θέματα πίστεως και η ακλόνητη προσήλωσή του στις αρχές της αμωμήτου πίστεως των Ορθοδόξων εξόργισαν τον αυτοκράτορα Κώνστα Β΄, ο οποίος τον καταδίκασε σε εξορία σ’ ένα φρούριο στη Βιζύη της Θράκης. Μετά από ένα χρόνο, το 656, εστάλη ένα επισκοπικό δικαστήριο από τον νέο αιρετικό Πατριάρχη Πέτρο, αλλά ο Άγιος παρά τις προσπάθειες των αρχόντων για συμβιβαστική λύση, κάλεσε τον αυτοκράτορα και τον Πατριάρχη σε μετάνοια με την προτροπή να επιστρέψουν στην αληθινή πίστη. Η επιμονή όμως του Μαξίμου στις θέσεις του τον οδήγησε σε εξορία στην Πέρβερη, όπου έμεινε έξι χρόνια και όπου βρισκόταν εξόριστος ο ένας Αναστάσιος. Το 662 οδηγήθηκε και πάλι ο Μάξιμος με τους μαθητές του στην Κωνσταντινούπολη, όπου επρόκειτο και πάλι να δικασθούν ενώπιον του αιρετικού Πατριάρχου και των άλλων αιρετικών αρχόντων. Όμως ο Μάξιμος παρά τις επίμονες πιέσεις και τις σκληρές απειλές, έμεινε σταθερός και ακλόνητος στο πηδάλιο της ορθοδόξου πίστεως, όπως και οι τέσσερις μαθητές του. Μάλιστα τόνισε ότι σύμφωνα με τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό η Εκκλησία είναι η ορθή και σωτήρια ομολογία της πίστεως, ενώ στην απειλή ότι θα θανατωθεί, δήλωσε με ξεχωριστή παρρησία ότι θα αποτελέσει δόξα στο όνομα του Κυρίου οτιδήποτε και εάν υποστεί. 

Η ακλόνητη πίστη του Αγίου Μαξίμου και των συνακολούθων του εξαγρίωσε όμως σε τέτοιο βαθμό το εκκλησιαστικό δικαστήριο, ώστε ο διοικητής διέταξε να μαστιγωθούν ανελέητα, ενώ απέκοψαν τη γλώσσα και τη δεξιά χείρα του θεοφόρου Μαξίμου, ώστε να μην μπορεί να ομιλεί και να γράφει εναντίον της αιρέσεως του Μονοθελητισμού. Κατόπιν τους διαπόμπευσαν και τους εξόρισαν στη Λαζική του Πόντου, κλείνοντάς τους σε φυλακή, αλλά τον καθένα ξεχωριστά. Τον Μάξιμο τον φυλάκισαν στο φρούριο Σχίμαρις που βρίσκεται στην Αλανία του Καυκάσου (σημερινή δυτική Γεωργία), όπου το ακρωτηριασμένο του σώμα άντεξε με θαυματουργικό τρόπο τρία χρόνια, αφού και χωρίς γλώσσα μπορούσε να ομιλεί. Μετά όμως από ολιγοήμερη ασθένεια παρέδωσε το πνεύμα του στον δικαιοκρίτη Θεό, σε ηλικία ογδόντα δύο ετών. Εκοιμήθη στις 13 Αυγούστου του 662, ημέρα κατά την οποία η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει την ανακομιδή των ιερών του λειψάνων, αφού η μνήμη του ορίσθηκε να τιμάται στις 21 Ιανουαρίου για να συνεορτάζει κατά τον μήνα Ιανουάριο μαζί με όλους τους μεγάλους διδασκάλους, ομολογητές και ασκητές της ορθοδόξου πίστεως. Η μνήμη του μετά των τεσσάρων μαθητών του, του Αναστασίου, του ετέρου Αναστασίου, του Θεοδώρου και του Ευπρεπίου, μαζί και με του Αγίου Μαρτίνου Πάπα Ρώμης τιμάται επίσης στις 20 Σεπτεμβρίου. Σύμφωνα με παλαιά γεωργιανή παράδοση ο τάφος του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού διατηρήθηκε μέχρι σήμερα κάτω από το Άγιο Βήμα του επ’ ονόματι του Αγίου ναού στο Τσαγκέρι της Γεωργίας. Ο ναός αυτός έχει ανεγερθεί πάνω στα ερείπια παλαιοτέρου ναού που ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Αρσένιο και είχε λειτουργήσει ως μονή, όπου και είχε ενταφιασθεί το τίμιο λείψανό του μετά την κοίμησή του. Μάλιστα από τον τάφο του έβγαινε φως κάθε νύχτα και φώτιζε την περιοχή, γεγονός που πιστοποιούσε την αγιότητά του. Το 2010 κατά τη διάρκεια αρχαιολογικών ανασκαφών στον ναό βρέθηκαν τα οστά τριών ατόμων στο πρώτο επίπεδο και ενός ατόμου στο δεύτερο επίπεδο. Σύμφωνα με τις ανθρωπολογικές έρευνες στη Γεωργία, τη Γαλλία και τη Ρωσία τα οστά του πρώτου επιπέδου ανήκουν στον Άγιο Μάξιμο και σε δύο μαθητές του, αφού σ’ έναν από τους σκελετούς έλειπε το δεξιό χέρι, ενώ στο λαιμό υπήρχε σοβαρό κτύπημα που προήλθε πιθανότατα από την εκρίζωση της γλώσσας, η δε ηλικία υπολογίζεται στο 83ο έτος. Το ακρωτηριασμένο δεξιό χέρι του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού θεωρείται το μόνο γνωστό λείψανο του Αγίου στην Ορθοδοξία και φυλάσσεται από τον 12ο αιώνα ως πολύτιμος πνευματικός θησαυρός στην Ιερά Μονή Αγίου Παύλου του Αγίου Όρους. 

Ο «οὐρανόφωτος φωστήρ τῆς Ἐκκλησίας», Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, τιμάται ιδιαίτερα στην Ιερά Νήσο Πάτμο, αφού δύο ιεροί ναοί του νησιού της Αποκάλυψης είναι αφιερωμένοι στο όνομά του. Ο ένας ναός βρίσκεται στο Κάθισμα της Άσπρης και υπάγεται στην Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου. Ανεγέρθηκε με δαπάνη του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δωδώνης κ. Χρυσοστόμου και τα θυρανοίξιά του τελέσθηκαν στις 18 Οκτωβρίου 1994 από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο κατά τη διάρκεια της επισκέψεώς του στο Ιερό Νησί. Μία εικοσαετία αργότερα και συγκεκριμένα στις 27 Σεπτεμβρίου 2014 τελέσθηκαν με την πρέπουσα εκκλησιαστική τάξη από τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Δωδώνης κ. Χρυσόστομο και Ζακύνθου κ. Διονύσιο Δ΄ τα εγκαίνια του ιερού αυτού ναού. Ο άλλος ναός του Αγίου βρίσκεται στον προαύλιο χώρο του ξενοδοχείου Porto Scoutari, το οποίο βρίσκεται στην αμμώδη παραλία Μελόι. Ο βυζαντινού ρυθμού περικαλλής αυτός ναός ανεγέρθηκε το 2003 από την Ελίνα και τον Ιωάννη Σκούταρη χάρη στον νεογέννητο γιο τους, τον οποίο και ονόμασαν Μάξιμο. Ναός αφιερωμένος στον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή υπάρχει επίσης και στη Λακωνία. Συγκεκριμένα στο χωριό Κορογονιάνικα Μάνης, που είναι η γενέτειρα του πολιτικού και διατελέσαντος δημάρχου Πειραιώς κ. Βασιλείου Μιχαλολιάκου, έχει ανεγερθεί με δική του δαπάνη ναός επ’ ονόματι του Αγίου από ευγνωμοσύνη για τη διάσωσή του, όπως και του αδελφού του Κυριάκου, από τη δολοφονική βομβιστική επίθεση εναντίον τους στις 21 Ιανουαρίου 2001. Τα θυρανοίξια του ναού τελέσθηκαν στις 18 Αυγούστου 2013 από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ με την άδεια και ευλογία του επιχωρίου Μητροπολίτου Μάνης κ. Χρυσοστόμου. Στη Μακεδονία ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής τιμάται στο καθολικό της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως Σωτήρος Σοχού Θεσσαλονίκης, το οποίο είναι εγκαινιασμένο και επ’ ονόματί του. Προς τιμήν του είναι επίσης αφιερωμένο και παρεκκλήσιο στην Ιερά Μονή Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπῳ στην περιοχή του Λιτόχωρου Πιερίας, ενώ πανηγυρικός εορτασμός της μνήμης του τελείται κατ’ έτος στον Ιερό Ναό Αγίας Άννης στο χωριό Βόθωνας Σαντορίνης. Το 2011 εκδόθηκε με δαπάνη και πρόνοια του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Μαξίμου Ματθαίου, Προϊσταμένου του Ιερού Ναού Ευαγγελιστού Λουκά Πατησίων Αθηνών, η Ιερά Ακολουθία του Αγίου, την οποία συμπλήρωσε ο αοίδιμος Υμνογράφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, Μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, προκειμένου να εορτάζεται πανηγυρικά η μνήμη του. Ακολουθία προς τιμήν του έχει ποιήσει και ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Νικόδημος Αεράκης, Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης, ενώ η Μοναχή Ισιδώρα Αγιεροθεΐτισσα έχει ποιήσει Παρακλητικό Κανόνα προς τιμήν του φλογερού αυτού ομολογητού της πίστεως.

Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής υπήρξε πολυγραφότατος συγγραφέας, αφού ήταν αναμφισβήτητα ο διαπρεπέστερος θεολόγος του 7ου αιώνα. Τα πολυάριθμα συγγράμματά του διακρίνονται σε ερμηνευτικά, δογματικά και αντιρρητικά, λειτουργιολογικά, ασκητικά και μυστικά, και επιστολές. Άλλωστε ο θεηγόρος και παμμέγιστος αυτός ομολογητής αγωνίσθηκε θεοπρεπώς για την υπεράσπιση και εδραίωση της ορθοδόξου πίστεως και συνέβαλε τα μέγιστα για την περαιτέρω ανάπτυξη της θεολογικής σκέψεως. Μ’αυτό τον τρόπο αναδείχθηκε στύλος και εδραίωμα της Εκκλησίας, αλλά και φλογερός πρόμαχος της Ορθοδοξίας. Γι’ αυτό και η ολόθερμη ευχή όλων μας είναι ο πάνσοφος και θεοφόρος αυτός πατήρ της Εκκλησίας, «ὁ τῆς σοφίας κρουνός, ὁ πελαγίζων θεοβρύτως τοῖς πέρασιν, ὡς ὕδωρ ἀθανασίας, καί γλυκασμόν νοητόν» να μας στερεώνει στην πίστη, να μας καθοδηγεί στην αλήθεια, να μας προφυλάσσει από αιρέσεις και πλάνες και να μας ενισχύει στον αγώνα κατά των παθών, ώστε να αξιωθούμε και εμείς των ουρανίων εκείνων αγαθών που ευφραίνεται ο θεηγόρος ασκητής και ένδοξος ομολογητής Άγιος Μάξιμος μέσα στην άπειρη δόξα του Θεού. 

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος

Εκπαιδευτικός 

Βιβλιογραφία 

· Ακολουθία του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Μαξίμου του Ομολογητού, Έκδοσις Αρχιμανδρίτου Μαξίμου Ματθαίου, Εν Αθήναις 2011.

· Βασιλοπούλου Χαραλάμπους Δ., Αρχιμανδρίτου, Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, Εκδόσεις «Ορθοδόξου Τύπου», Αθήναι 2000.

· Γούναρη Γεωργίου Κων., Από την Πολιτεία των Αγίων, Έκδοσις Ιεράς Μητροπόλεως Γρεβενών, 2009.

· Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, Έκδοσις Ιεράς Καλύβης Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, Νέα Σκήτη Αγίου Όρους, 2010.

Εικόνες

[01] Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής. Φορητή εικόνα του 17ου αιώνα στην Ιερά Μονή Αγίου Διονυσίου του Αγίου Όρους.

[02] Η αριστουργηματική τοιχογραφία του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού στο Πρωτάτο του Αγίου Όρους. Ιστορήθηκε το 1295 από τον Μανουήλ Πανσέληνο. http://www.egolpion.com

[03] Φορητή εικόνα του Αγίου, έργον Κασσιανής Μοναχής, Ιερά Μονή Ευαγγελισμού Θεοτόκου Πάτμου.  http://ahdoni.blogspot.gr

[04] Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής αναδείχθηκε φλογερός πρόμαχος της Ορθοδοξίας. http://el.wikipedia.org/wiki/

[05] Φορητή εικόνα του Αγίου με σκηνές του βίου του. Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής γεννήθηκε το 580 στην Κωνσταντινούπολη και εκοιμήθη στις 13 Αυγούστου 662 στη Λαζική του Πόντου (σημερινή Δυτική Γεωργία). http://proskynitis.blogspot.gr

[06] Ο Ιερός Ναός του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού στο Τσαγκέρι της Γεωργίας. http://proskynitis.blogspot.gr

[07] Ο χώρος, όπου ενταφιάσθηκε ο Άγιος, στη Γεωργία. http://proskynitis.blogspot.gr

[08] Η λειψανοθήκη με τη δεξιά χείρα του Αγίου. Φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Αγίου Παύλου του Αγίου Όρους. http://leipsanothiki.blogspot.gr

[09] Η δεξιά χείρα του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού. http://leipsanothiki.blogspot.gr

[10] Ο Ιερός Ναός του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού στο Κάθισμα Άσπρης της Ιεράς Νήσου Πάτμου. http://www.nyxthimeron.com

[11] Στις 27 Σεπτεμβρίου 2014 εγκαινιάσθηκε ο Ιερός Ναός του Αγίου στο Κάθισμα Άσπρης της Ιεράς Νήσου Πάτμου. http://www.nyxthimeron.com

[12] Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής τιμάται με ομώνυμο Ιερό Ναό βυζαντινού ρυθμού στον προαύλιο χώρο του ξενοδοχείου Porto Scoutari Romantic Hotel στην Πάτμο. http://www.portoscoutari.com

[13] Στο χωριό Κορογονιάνικα Μάνης ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής τιμάται με ομώνυμο Ιερό Ναό. http://www.mapatia.com

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση με την προϋπόθεση της αναφοράς του συγγραφέα και του ιστολογίου πρώτης δημοσίευσης [Σύνδεσμος Κληρικών Χίου]

Η Ιερά Σύνοδος προς τους μαθητές για την εορτή των Τριών Ιεραρχών

January 29, 2015, 1:22 pm

≫ Next: Η Ιερά Σύνοδος προς τους εκπαιδευτικούς για την εορτή των Τριών Ιεραρχών

≪ Previous: Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ Ένας πολυγραφότατος θεολόγος και ένας φλογερός πρόμαχος της Ορθοδοξίας

$

0

0

ΜΗΝΥΜΑ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ 

ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ 

(30 Ἰανουαρίου 2015) 

Πρός τούς Μαθητές καί τίς Μαθήτριες ὅλων τῶν ἑλληνικῶν Σχολείων

Ἀγαπητά μας παιδιά, 

Στήν Ἑορτή τῶν Τριῶν Ἁγίων Ἱεραρχῶν τιμοῦμε τούς ἐξαίρετους πνευματικούς Ὁδηγούς, οἱ ὁποῖοι προπορεύονται στήν ἐξερεύνηση καί στήν κατανόηση τῶν πραγμάτων τῆς ζωῆς, μέ ἐφόδια τήν σοφία καί τήν ἁγιότητα.

Οἱ Τρεῖς Ἅγιοι Ἱεράρχες, ὁ Βασίλειος ὁ Μέγας, ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καί ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, παραμένουν λαμπρά οἰκουμενικά παραδείγματα εὐσεβῶν Ἐπιστημόνων καί ὑπευθύνων Πνευματικῶν Πατέρων, ἐκπροσωπώντας ὡς μέγιστοι Φωστῆρες τό πάθος, τό δέος, τήν ἔρευνα, τήν μεθοδικότητα καί τήν χαρά τῆς μελέτης, στοιχεῖα τά ὁποῖα συνθέτουν τίς προϋποθέσεις τοῦ φωτισμοῦ καί τῆς ἀναστάσεως τῆς ψυχῆς. 

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες, μέ τό κατόρθωμα τῆς ἀρετῆς τῆς ζωῆς τους, εἶναι οἱ Δάσκαλοι πού ἐμπνέουν συμπεριφορές ἀντίστοιχες γιά τήν ἔρευνα καί τήν γνώση, ὥστε μέ πλουσιώτερο ἐσωτερικό κόσμο, νά διεκδικήσετε καί μαζί μέ ἐσᾶς ὅλοι μας, ἀνώτερα νοήματα καί ἀκλόνητες συνθῆκες ὑπάρξεως στήν ζωή, διότι κοινός στηριγμός εἶναι ἡ Ἀλήθεια.

Οἱ τιμώμενοι σήμερα Τρεῖς Ἱεράρχες, στήν κοινή μας συνείδηση, εἶναι οἱ κατ’ ἐξοχήν Προστάτες τῆς Παιδείας καί τῆς Ἐπιστήμης, οἱ ὁποῖοι ἀνέδειξαν τήν πολιτισμική ἀξία τῆς φιλοσοφικῆς γνώσης καί τῆς ἀποκεκαλυμμένης Εὐαγγελικῆς Ἀλήθειας, διότι ὡς δημιουργικοί Παιδαγωγοί μετέβαλαν τίς συνθῆκες πού κλήθηκαν νά ἀντιμετωπίσουν καί μέ τήν ζωήν τους νοηματοδότησαν τό ἐπίπεδο τοῦ νοήματος τῆς Παιδείας. 

«Εἶναι ὡραῖος ὁ νοῦς, ὁ γεμάτος ἀπό γνώση, διότι γνώση εἶναι συμπυκνωμένης σοφίας, σκέψεις πολλῶν», οἱ ὁποῖες σέ ὁδηγοῦν στήν Ἀλήθεια ὄχι διότι ἔμαθες πολλά, ἀλλά διότι ἀναγεννήθηκες, ἀπέκτησες ἐσωτερικές βεβαιότητες, ἀγάπησες τήν Ἐλευθερία καί ἔζησες τήν Ἀλήθεια. 

Ἀγαπητά μας παιδιά, 

Ἡ Ἐκκλησία μας, ὀρθόδοξα καί ὀρθόπρακτα, τιμᾶ, μελετᾶ, σέβεται, ἐμπνέεται καί προβάλλει τήν κρυστάλλινη χριστιανική πίστη, τήν ἠθική ἀρετή καί τήν ἐπιστημονική καταξίωση τῶν Τριῶν Ἁγίων Ἱεραρχῶν καί εὐχόμαστε ὡς ὑπεύθυνοι πνευματικοί σας Πατέρες, νά ἀκολουθήσετε τά βήματά Τους, ὥστε ὡς γνήσιοι φορεῖς τοῦ Πνεύματος τῆς ἐλεύθερης ἀναζητήσεως τῆς Ἀλήθειας νά γίνετε καί σεῖς, ἡ ἐλπίδα τοῦ Γένους μας, μακριά ἀπό μονομέρειες, συνθέτοντας ἀντιθέσεις, κατά τό παράδειγμά Τους, μέ τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, φῶς γιά ὅλη τήν Οἰκουμένη.

Μέ πατρική ἀγάπη καί θερμές εὐχές 

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ 

ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Η Ιερά Σύνοδος προς τους εκπαιδευτικούς για την εορτή των Τριών Ιεραρχών

January 29, 2015, 1:24 pm

≫ Next: Αύριο Τετάρτη η Γενική Συνέλευση του Ι.Σ.Κ.Ε. στον Άγιο Κοσμά Αμαρουσίου

≪ Previous: Η Ιερά Σύνοδος προς τους μαθητές για την εορτή των Τριών Ιεραρχών

$

0

0

ΜΗΝΥΜΑ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ 

ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ 

(30 Ἰανουαρίου 2015) 

Πρός τούς Ἐκπαιδευτικούς ὅλων τῶν βαθμίδων

Ἀγαπητοί μας Ἐκπαιδευτικοί, 

Ἡ ἑορτή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου εἶναι ἑορτή τῆς Ἑλληνορθοδόξου Παιδείας.Εἶναι εὐκαιρία γιά ὅλους νά ἀναλογισθοῦμε τίς εὐθύνες μας ἀπέναντι στούς νέους καί στίς νέες μας. Εἶναι καλή ἀφορμή γιά νά προβληματισθοῦμε ποιό πρέπει νά εἶναι τό περιεχόμενο τῆς Παιδείας, ὥστε νά μορφώνουμε Ἀνθρώπους, νά δια-μορφώνουμε χαρακτῆρες, νά προσφέρουμε στήν κοινωνία πρόσωπα καί ὄχι ἄτομα, συνειδητούς πολίτες καί ὄχι ἐγωπαθεῖς καί ὑλιστές καταναλωτές.

Οἱ Τρεῖς Μέγιστοι Φωστῆρες τῆς Τρισηλίου Θεότητος ἀσχολήθηκαν συστηματικά μέ τά θέματα τῆς μορφώσεως καί τῆς παιδαγωγίας τῶν νέων. Ὁ Μέγας Βασίλειος στό κείμενό του «Πρός τούς Νέους, ὅπως ἄν ἐξ Ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων», προτείνει στούς Χριστιανούς νά διδάσκονται ὅ,τι ἀγαθό ὑπάρχει στά ἀρχαιοελληνικά κείμενα, ἀλλά νά ἀποφεύγουν τίς θρησκευτικές δοξασίες πού περιλαμβάνονται σ’ αὐτά. Ὁ Ἐπίσκοπος τῆς Καισαρείας μέ τό τεράστιο φιλανθρωπικό ἔργο δείχνει σεβασμό πρός τήν κλασική παιδεία, τῆς ὁποίας ἦταν μέτοχος, ἀλλά παραλλήλως καλεῖ τούς νέους νά εἶναι ἐπιλεκτικοί καί νά ἀπορρίπτουν ὁτιδήποτε τούς ἀπομακρύνει ἀπό τήν ἀρετή. 

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος στόν Ἐπιτάφιο πρός τόν Μέγα Βασίλειο, πνευματικό ἀδελφό του, ἐκφράζει τήν ἀγάπη του καί τήν ἐκτίμησή του πρός τήν «θύραθεν παιδεία», δηλαδή πρός τήν κλασική γραμματεία τῶν προγόνων μας καί τονίζει: «Νομίζω ὅτι ἔχει γίνει παραδεκτό ἀπ’ ὅλους τούς συνετούς ἀνθρώπους ὅτι ἡ παιδεία εἶναι τό πρῶτο ἀπό τά ἀγαθά πού ἔχουμε. Καί ὄχι μόνον ἡ Χριστιανική, πού εἶναι ἡ ἐκλεκτότερη καί ἐπιδιώκει τή σωτηρία καί τό κάλλος τῶν θείων πραγμάτων, τά ὁποῖα μόνον μέ τόν νοῦ συλλαμβάνονται. ... Ἀλλά καί ἡ ἐξωχριστιανική παιδεία. ... Ἀπό αὐτά πού μᾶς προσφέρει ἡ ἐξωχριστιανική παιδεία παραδεχθήκαμε ὅ,τι εἶναι χρήσιμο στήν ἔρευνα καί στίς θεωρητικές ἀναζητήσεις, ἐνῶ ἀποκρούσαμε κάθε τί πού ὁδηγεῖ στήν εἰδωλολατρία, στήν πλάνη καί στό βάθος τῆς καταστροφῆς. Μάλιστα, ἀπό τήν ἐξωχριστιανική παιδεία ἔχουμε ὠφεληθεῖ στήν εὐσέβεια καί στή λατρεία τοῦ Θεοῦ, γιατί γνωρίσαμε καλά τό ἀνώτερο ἀπό τό χειρότερο καί ἔχουμε κάνει δύναμη τῆς διδασκαλίας μας τίς ἀδυναμίες ἐκείνης». (1) 

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος θεωρεῖται σήμερα ἀπό κορυφαίους καθηγητές Παιδαγωγικῆς ἑλληνικῶν, εὐρωπαϊκῶν καί ἀμερικανικῶν πανεπιστημίων ὡς σπουδαῖος παιδαγωγός καί θεμελιωτής τῆς σύγχρονης παιδαγωγικῆς. Δίδασκε ὅτι ὁ χαρακτήρας τοῦ παιδιοῦ διαπλάθεται κατά τήν πολύ τρυφερή ἡλικία καί ἀπό τότε πρέπει νά διδάσκουμε σέ κάθε πλάσμα νά σέβεται τόν Θεό καί τούς συνανθρώπους του. 

Τά διδάγματα τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν εἶναι ἀπαραίτητα ἰδιαιτέρως σέ περίοδο οἰκονομικῆς καί πνευματικῆς κρίσης. Σήμερα οἱ νέοι μας εἶναι πιό εὔκολο νά παρασυρθοῦν ἀπό φανατισμούς καί ὁλοκληρωτισμούς, ἀπό ἀπάνθρωπες, ἀντικοινωνικές καί ἀντιδημοκρατικές συμπεριφορές. Πολλά παιδιά γίνονται θύματα τῶν ναρκωτικῶν τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς. Ἄλλα χάνουν κάθε ἐλπίδα, κάθε ἐνδιαφέρον γιά τή ζωή. Καί ἄλλα μετατρέπονται σέ κυνικούς καί ἐγωπαθεῖς κυνηγούς τῆς ὕλης, χωρίς ἀρχές, χωρίς ἀξίες, χωρίς πρότυπα. 

Ἄς δώσουμε στούς νέους μας Χριστό καί Ἑλλάδα. Ἄς τούς προσφέρουμε τήν οὐσιαστική ἑλληνορθόδοξη παιδεία, ἡ ὁποία δέν παραβλέπει τήν ἀνάγκη γιά ἐπαγγελματική καταξίωση οὔτε ἀπορρίπτει τίς θετικές ἐπιστῆμες. Ἄς ἐνισχύσουμε στά σχολεῖα μας τά Ὀρθόδοξα Θρησκευτικά, τήν Ἑνιαία Ἑλληνική Γλῶσσα καί εὐρύτερα τίς Ἀνθρωπιστικές Ἐπιστῆμες. Ἄς ἀγωνισθοῦμε νά διαμορφώσουμε Ἀνθρώπους μέ προσανατολισμό πρός τόν Θεάνθρωπο. 

Προσευχόμαστε καθημερινά γιά τό ἔργο σας καί σᾶς εὐχόμεθα παρά Θεοῦ καρποφορία τῶν προσπαθειῶν σας. 

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ 

ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

(1) Migne, Ἑλληνική Πατρολογία, τόμος 36, στῆλες 508-509, νεοελληνική ἀπόδοση ἀπό τόν καθηγητή Εὐάγγελο Θεοδώρου.

---

Αύριο Τετάρτη η Γενική Συνέλευση του Ι.Σ.Κ.Ε. στον Άγιο Κοσμά Αμαρουσίου

February 17, 2015, 8:42 am

≫ Next: Σε πολύ καλό κλίμα η ετήσια Γενική Συνέλευση του Ι.Σ.Κ.Ε.

≪ Previous: Η Ιερά Σύνοδος προς τους εκπαιδευτικούς για την εορτή των Τριών Ιεραρχών

$

0

0

Αύριο Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015στις 10:30 το πρωίστον Ιερό Ναό Αγίου Κοσμά Αιτωλού Αμαρουσίουθα πραγματοποιηθεί η προγραμματισμένη ετήσια Γενική Συνέλευση του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος, σύμφωνα και με την από 15/1/2015 Πρόσκληση του Δ.Σ.

Σε πολύ καλό κλίμα η ετήσια Γενική Συνέλευση του Ι.Σ.Κ.Ε.

February 20, 2015, 7:06 am

≫ Next: Η ΑΓΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ Η ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΣ Η «θείῳ Πνεύματι καταυγασθεῖσα καί τοῖς νάμασι καταρδευθεῖσα παρά Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος» ένδοξος μεγαλομάρτυς και ισαπόστολος

≪ Previous: Αύριο Τετάρτη η Γενική Συνέλευση του Ι.Σ.Κ.Ε. στον Άγιο Κοσμά Αμαρουσίου

$

0

0

Σε πολύ καλό κλίμα, πραγματοποιήθηκε την περασμένη Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015, η καθιερωμένη ετήσια Γενική Συνέλευση του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος.

Στην πολύ σημαντική αυτή σύναξη, που έλαβε χώρα στον Ιερό Ναό Αγίου Κοσμά Αιτωλού Αμαρουσίου, στην οποία παραβρέθηκε και ο Πρόεδρος του Τάματος του έθνους κ. Γιάννης Αναγνωστόπουλος, συζητήθηκαν σημαντικά τρέχοντα θέματα που αφορούν τον εφημεριακό κλήρο.

Η Γενική Συνέλευση ξεκίνησε με προσευχή και επιμνημόσυνη δέηση υπέρ των κεκοιμημένων μελών της και ακολούθησε, χαιρετισμός – τοποθέτηση του Προέδρου του ΙΣΚΕ. Ο π. Ιωάννης Κατωπόδης, αφού έκανε μια μικρή ιστορική αναδρομή στην 125χρονη παρουσία του ΙΣΚΕ στο χώρο της Εκκλησίας, τόνισε με έμφαση ότι ο ΙΣΚΕ, θα συνεχίσει να λειτουργεί το ίδιο δυναμικά μέσα στην εκκλησία, κάνοντας μάλιστα με τον ίδιο στην ηγεσία του ΙΣΚΕ, ένα καινούργιο ξεκίνημα, που θα κάνει τον Ιερό Σύνδεσμο Κληρικών Ελλάδος, ένα ισχυρό Συλλογικό όργανο, που θα μπορεί να παρεμβαίνει και να διεκδικεί. Επίσης ο Πρόεδρος αναφέρθηκε με συγκροτημένο θεολογικό λόγο και στην σχέση που πρέπει να έχουν οι ιερείς με τους Επισκόπους και ποιος είναι ο πραγματικός ρόλος του καθενός. 

Εκτός ημερησίας διάταξης, ζήτησε και πήρε τον λόγο ο παριστάμενος Πρόεδρος του Σωματείου, «Οι Φίλοι του Τάματος του Έθνους» κ. Αναγνωστόπουλος, ο οποίος αναφέρθηκε στον ιερό σκοπό του Σωματείου, που είναι η πραγματοποίηση της προσευχής των ηρώων της εθνικής μας παλιγγενεσίας, να χτιστεί μεγαλοπρεπής Ναὸς εις το όνομα του Ελευθερωτή Σωτήρος Χριστού, ένα αίτημα που ως γνωστόν υιοθέτησε η Δ΄ Συνέλευση με το Η΄ Ψήφισμα της εις το Αργος, την 31.7.1829 και το σχετικό Διάταγμα, υπέγραψε ο Εθνάρχης Ιωάννης Καποδίστριας. Ο κ. Αναγνωστόπουλος μάλιστα ζήτησε από την Γ.Σ. να προβεί σε σχετικό Ψήφισμα για το θέμα αυτό, κάτι που έγινε στο τέλος της συνεδρίας. 

Στην συνέχεια ο Ταμίας του ΙΣΚΕ, π. Μιχάλης Μετζάκης, ενημέρωσε το Σώμα με πλήρη στοιχεία για τα οικονομικά του 2014, υποβάλλοντας ταυτόχρονα προς ψήφιση και τον Απολογισμό του οικονομικού έτους 2014, ο οποίος και ψηφίστηκε ομόφωνα. Ακολούθησε η κατάθεση και η επίσης ομόφωνη ψήφιση και του Προϋπολογισμού οικον. έτους 2015, ενώ από τον Ταμία υπήρξε και σχετική ενημέρωση για διάφορα άλλα οικονομικά ζητήματα. 

Μετά την πληρέστατη ενημέρωση επί των οικονομικών και την ανάγνωση του Πρακτικού της Εξελεγκτικής Επιτροπής, ακολούθησε εμπεριστατωμένη ομιλία – παρέμβαση, από τον πρώην Πρόεδρο του Ι.Σ.Κ.Ε. και μέλος του Δ.Σ του Ταμείου Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων, π. Γεώργιο Σελλή, για συνταξιοδοτικά θέματα και κυρίως για τις τελευταίες εξελίξεις, για τα εφάπαξ των κληρικών, που θα δεχτούν, όπως χαρακτηριστικά είπε, γενναίο κούρεμα. 

Τον π. Σελλή διαδέχτηκε στο βήμα ο Αντιπρόεδρος του ΙΣΚΕ, Π. Ευάγγελος Φεγγούλης, ο οποίος παρουσίασε την εισήγησή του, που αφορούσε την εγγραφή νέων μελών στον Ι.Σ.Κ.Ε. «Είναι ένα θέμα ιδιαίτερα σοβαρό», τόνισε χαρακτηριστικά ο Αντιπρόεδρος, «διότι ένας ισχυρός ΙΣΚΕ, στον οποίο θα είναι, όσο το δυνατόν περισσότεροι εγγεγραμμένοι κληρικοί, μπορεί να γίνει μια μεγάλη δύναμη εκκλησιαστικής παρέμβασης στα τεκταινόμενα, για το λόγο αυτό η συσπείρωση, ει δυνατόν όλων των κληρικών της πατρίδος μας, γύρω από τον Ι.Σ.Κ.Ε, θεωρείται και είναι όσο ποτέ άλλοτε επιβεβλημένη». 

Ακολούθησε ενδιαφέρουσα συζήτηση με τοποθετήσεις από πολλούς ιερείς για μείζονα θέματα που αφορούν τον Εφημεριακό Κλήρο, στην δύσκολη σημερινή κοινωνική πραγματικότητα. Επίσης, η Γενική Συνέλευση, εξέφρασε τον προβληματισμό της για την πρόσφατη απόφαση της Ιεράς Συνόδου με θέμα την «Λειτουργία ιστοσελίδων εκ μέρους εκκλησιαστικών φορέων και εκ μέρους κληρικών και μοναχών» ενώ ομόφωνα, όπως προαναφέρθηκε, αποφασίστηκε να αποσταλεί αρμοδίως το Ψήφισμα για το «Τάμα του Έθνους».

ΤΟ Δ.Σ.

Η ΑΓΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ Η ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΣ Η «θείῳ Πνεύματι καταυγασθεῖσα καί τοῖς νάμασι καταρδευθεῖσα παρά Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος» ένδοξος μεγαλομάρτυς και ισαπόστολος

February 26, 2015, 2:38 am

≫ Next: ΨΗΦΙΣΜΑ ΙΕΡΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΙΑ ΤΟ "ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ"

≪ Previous: Σε πολύ καλό κλίμα η ετήσια Γενική Συνέλευση του Ι.Σ.Κ.Ε.

$

0

0

Ανάμεσα στις λαμπρότερες μορφές της χριστιανικής πίστεως εξέχουσα θέση κατέχει η συνομιλήσασα μετά του Ιησού Χριστού στο φρέαρ του Ιακώβ Σαμαρείτις, η μετέπειτα μεγαλομάρτυς και ισαπόστολος Αγία Φωτεινή, η οποία αναδείχθηκε «λαμπάς φωτοπάροχος και κορωνίς και κλέος τῶν Μαρτύρων», αφού αναγεννήθηκε από τον ίδιο τον Κύριο, ο Οποίος είναι το φως του κόσμου και παρέχει το «ὕδωρ τό ζῶν». Γι’ αυτό και εφοδιασμένη με το «ζωήρρυτο ὕδωρ» της ανέθεσε ο Χριστός να διδάξει την αποκαλυμμένη αλήθεια του Ευαγγελίου Του, κατόπιν δε κλήθηκε να μαρτυρήσει για την αγάπη Του τόσο εκείνη όσο και τα δύο παιδιά και οι πέντε αδελφές της. 

Η συνάντηση και η συνομιλία του Ιησού Χριστού με τη Σαμαρείτιδα αναφέρεται με σαφήνεια και λεπτομέρεια στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο (4, 5-42). Σύμφωνα με την ευαγγελική αυτή περικοπή ο Χριστός φεύγοντας από την Ιουδαία κατευθύνθηκε προς τη Γαλιλαία. Κατά την πορεία Του αυτή έπρεπε να περάσει από τη Σαμάρεια. Έτσι έφτασε σε μία πόλη που ονομαζόταν Συχάρ, όπου πλησίον αυτής βρισκόταν και το πηγάδι του Ιακώβ, το οποίο είχε αφήσει ως κληρονομιά στον γιο του, τον Ιωσήφ. Κοντά σ’ αυτό το πηγάδι κάθισε ο Κύριος το μεσημέρι κουρασμένος από την πεζοπορία. Εκείνη τη στιγμή ήρθε η Σαμαρείτιδα για να βγάλει με τη στάμνα νερό από το πηγάδι. Τότε ο Χριστός της ζήτησε νερό για να πιει. Η Σαμαρείτιδα όμως ξαφνιάστηκε, διότι δεν ήταν δυνατόν ένας Ιουδαίος να ζητά από μία γυναίκα της Σαμάρειας να πιει νερό, αφού ως γνωστόν οι Ιουδαίοι δεν συναναστρέφονταν με τους Σαμαρείτες. Τότε ο Χριστός της είπε ότι εάν ήξερε τί δώρο ετοιμάζει ο Θεός για τους ανθρώπους και ποιος είναι Αυτός που της ζητάει να πιει νερό, τότε θα Του ζητούσε να πιει, όταν μάλιστα Εκείνος θα της έδινε να πιει το «ὕδωρ τό ζῶν». Εκείνη όμως απευθυνόμενη στον Κύριο Του είπε ότι αφενός μεν Εκείνος δεν έχει κουβά, αφετέρου δε το πηγάδι είναι βαθύ. Από πού λοιπόν θα προέλθει το «ὕδωρ τό ζῶν», όταν μάλιστα από αυτό το πηγάδι ήπιε νερό όχι μόνο ο Ιακώβ, αλλά και τα παιδιά και τα ζώα του. Τον ρώτησε επίσης μήπως νομίζει ότι είναι ανώτερος από τον Ιακώβ που τους χάρισε το πηγάδι του. Τότε ο Κύριος της είπε: «πᾶς ὁ πίνων ἐκ τοῦ ὕδατος τούτου διψήσει πάλιν˙ ὅς δ’ ἄν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγώ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγή ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωήν αἰώνιον», δηλαδή όποιος πίνει από αυτό το νερό, θα ξαναδιψάσει, αλλά όποιος θα πιει από το νερό που εγώ θα του δώσω, δεν θα διψάσει ποτέ, αλλά θα γίνει η πηγή που θα αναβλύζει νερό αιωνίου ζωής. Τότε η Σαμαρείτιδα ζήτησε από τον Κύριο να της δώσει να πιει από αυτό το νερό για να μην διψάει και αναγκάζεται και έρχεται στο πηγάδι για να βγάζει νερό. Μόλις ο Κύριος άκουσε αυτά, της είπε να πάει να φωνάξει τον άνδρα της, αλλά εκείνη Του δήλωσε ότι δεν έχει άνδρα. Τότε ο Κύριος της είπε ότι πράγματι δεν υπάρχει σύζυγος, διότι έχει ήδη συναναστραφεί με πέντε άνδρες και αυτόν τον οποίο έχει τώρα, δεν είναι νόμιμος σύζυγος. Έκπληκτη η Σαμαρείτιδα ομολόγησε τότε ότι αυτό είναι αλήθεια και ότι Αυτός, με τον Οποίο συνομιλεί τώρα, είναι ένας προφήτης. Κατόπιν Του είπε ότι οι Σαμαρείτες λάτρεψαν τον Θεό σ’ αυτό το βουνό, ενώ οι Ιουδαίοι ισχυρίζονται ότι στα Ιεροσόλυμα βρίσκεται ο τόπος, όπου πρέπει κανείς να Τον λατρεύει. Τότε ο Κύριος της είπε ότι πλησιάζει ο καιρός που ο Θεός δεν θα λατρεύεται ούτε σ’ αυτό το βουνό ούτε στα Ιεροσόλυμα, τονίζοντάς της ότι οι μεν Σαμαρείτες λατρεύουν κάτι που δεν γνωρίζουν, οι δε Ιουδαίοι γνωρίζουν αυτό που λατρεύουν, διότι η σωτηρία έρχεται από αυτούς. Αλλά ήρθε ο καιρός που αυτοί που θα λατρεύουν τον Θεό αληθινά, θα Τον λατρεύουν με τη δύναμη του Πνεύματος και με την επίγνωση της αλήθειας, αφού τέτοιους ζητά ο Θεός για να Τον προσκυνούν. Στο σημείο αυτό ο Ιησούς Χριστός τόνισε: «Πνεῦμα ὁ Θεός καί τούς προσκυνοῦντας Αὐτόν ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν». Τότε η Σαμαρείτιδα Του είπε ότι γνωρίζει ότι θα έρθει ο Μεσσίας που λέγεται Χριστός και όταν έρθει, θα τα εξηγήσει όλα. Εκείνη τη στιγμή ο Κύριος της αποκάλυψε την ιδιότητά Του ως Μεσσίας, λέγοντάς της: «Ἐγώ εἰμι ὁ λαλῶν σοι», δηλαδή ότι ο Χριστός είναι Εκείνος που της μιλάει αυτή τη στιγμή. 

 

Πάνω στην ώρα επέστρεψαν και οι μαθητές Του που είχαν πάει στην πόλη για να αγοράσουν τρόφιμα. Ξαφνιάστηκαν όμως, όταν είδαν τον Διδάσκαλό τους να συνομιλεί με μία γυναίκα, αφού κάτι τέτοιο δεν συνηθιζόταν από τις παραδόσεις των Ραββίνων. Κανείς όμως από τους μαθητές δεν τόλμησε να Τον ρωτήσει γιατί συνομιλεί με μία γυναίκα. Τότε η Σαμαρείτιδα άφησε τη στάμνα της και αφού πήγε στην πόλη, άρχισε να καλεί τον κόσμο να έρθει να γνωρίσει έναν άνθρωπο που της αποκάλυψε όλα όσα είχε κάνει. Μάλιστα αναρωτήθηκε μήπως Αυτός είναι ο Χριστός, ενώ η θαυμαστή αυτή αποκάλυψη παρακίνησε πολλούς να έρθουν από την πόλη για να Τον γνωρίσουν. Στο μεταξύ οι μαθητές άρχισαν να παρακαλούν τον Κύριο να φάει κάτι. Εκείνος όμως τους είπε ότι έλαβε τροφή, την οποία οι μαθητές δεν γνωρίζουν. Στον προβληματισμό των μαθητών εάν κάποιος Του έφερε φαγητό, ο Κύριος τους είπε ότι η τροφή Του είναι να εκτελεί το θέλημα Εκείνου που Τον έστειλε στον κόσμο για να ολοκληρώσει το έργο Του. Στο σημείο αυτό ο Κύριος, βασιζόμενος στην παροιμία «άλλος είναι αυτός που σπέρνει και άλλος είναι αυτός που θερίζει», είπε στους μαθητές Του να κοιτάξουν στα χωράφια τα στάχυα που είναι έτοιμα για θερισμό, υπονοώντας τους λαούς και τα έθνη που δεν έχουν γνωρίσει ακόμη τη χριστιανική αλήθεια και σωτηρία. Κατόπιν τους είπε ότι όποιος μεν θερίζει, λαμβάνει μισθό και μαζεύει καρπό για την αιώνια ζωή, όποιος δε σπέρνει, χαίρεται μαζί μ’ εκείνον που θερίζει. Παράλληλα τους τόνισε ότι ενώ τους έστειλε για να θερίσουν καρπό, για τον οποίον όμως δεν κοπίασαν, αφού άλλοι μόχθησαν, εκείνοι μπήκαν για να θερίσουν τον δικό τους καρπό. Στο μεταξύ από την πόλη Συχάρ πολλοί Σαμαρείτες πίστεψαν στον Κύριο ότι είναι ο Μεσσίας, αφού αποκάλυψε στην αμαρτωλή Σαμαρείτιδα όλα όσα είχε πράξει. Όταν μάλιστα οι Σαμαρείτες ήρθαν κοντά Του, Τον παρακάλεσαν να μείνει μαζί τους. Και όταν Εκείνος έμεινε εκεί δύο ημέρες, πίστεψαν ακόμη περισσότερο στη διδασκαλία Του, ομολογώντας στη Σαμαρείτιδα ότι από αυτά που άκουσαν και έμαθαν, κατάλαβαν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο αληθινός Σωτήρας του κόσμου. 

 

Μετά την εις ουρανούς Ανάληψη του Κυρίου και την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στους Αγίους Αποστόλους κατά την ευφρόσυνο ημέρα της Πεντηκοστής, η Σαμαρείτιδα εκ της πόλεως Συχάρ έχοντας ως ξεχωριστό βίωμα την προσωπική της συνάντηση με τον Κύριο, βαπτίσθηκε χριστιανή από τους Αγίους Αποστόλους μαζί με τους δύο γιους και τις πέντε αδελφές της και ονομάσθηκε Φωτεινή. Από εκείνη τη στιγμή αφιέρωσε όλη τη ζωή της στη διάδοση του Ευαγγελίου του Χριστού, περιοδεύοντας σε διάφορες πόλεις και καταλήγοντας στη Ρώμη επί των ημερών του αιμοβόρου και παρανοϊκού βασιλέως Νέρωνος (54-68μ.Χ.). Πιστοί συναθλητές και φλογεροί συνοδοιπόροι της υπήρξαν οι πέντε αδελφές της, η Ανατολή, η Φωτώ, η Φωτίδα, η Παρασκευή και η Κυριακή, καθώς και οι δύο γιοι της, ο Βίκτωρας που μετονομάσθηκε Φωτεινός και ο Ιωσής. 

 

Την εποχή λοιπόν αυτή και συγκεκριμένα το 66μ.Χ. ο μοχθηρός βασιλιάς Νέρων είχε εξαπολύσει έναν αδυσώπητο διωγμό εναντίον των χριστιανών, αφού μετά το μαρτύριο των δύο κορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου αναζητούνταν λυσσαλέα οι μαθητές των Αποστόλων για να θανατωθούν με απώτερο σκοπό την εξάλειψη του ονόματος του Χριστού και της χριστιανικής πίστεως στον κόσμο. Σ’ αυτή την κρίσιμη στιγμή για την πορεία του χριστιανισμού η Αγία Φωτεινή μαζί με τον μικρότερο γιο της, τον Ιωσή, βρισκόταν στην Καρθαγένη της Αφρικής, όπου κήρυττε με ξεχωριστή παρρησία το Ευαγγέλιο του Χριστού. Τον άλλο όμως γιο της Αγίας, τον Βίκτωρα, ο βασιλιάς Νέρων τον διόρισε αρχιστράτηγο, επειδή είχε νικήσει στον πόλεμο εναντίον των Αράβων και τον έστειλε στην Ιταλία για να εξοντώσει τους εκεί χριστιανούς, αγνοώντας βέβαια ότι ήταν χριστιανός. Ο δούκας όμως της Ιταλίας Σεβαστιανός γνωρίζοντας τη χριστιανική ιδιότητα του Βίκτωρα, της μητέρας του και του αδελφού του, τον συμβούλεψε να εκτελέσει πιστά την εντολή του βασιλιά για να μην κινδυνεύσει η ζωή του. Αλλά ο Βίκτωρας δήλωσε ότι επιθυμεί να κάνει μόνο το θέλημα του Χριστού και περιφρονεί την προσταγή του βασιλιά. Τότε ο δούκας τον συμβούλεψε να κοιτάξει το συμφέρον του που είναι να τιμωρήσει τους χριστιανούς για να γίνει ευάρεστος στον βασιλιά, αλλά και να κερδίσει και χρήματα από την αρπαγή των περιουσιών τους. Του τόνισε επίσης να συμβουλεύσει τη μητέρα και τον αδελφό του να σταματήσουν να κηρύττουν τον Χριστό και να διδάσκουν τους Έλληνες να αρνιούνται τη θρησκεία των πατρώων θεών, διότι αυτό θα έχει ως συνέπεια να κινδυνεύσει και η δική τους ζωή. Παράλληλα του πρότεινε ότι μπορούν κρυφά να πιστεύουν στον Χριστό. Ο Βίκτωρας όμως όχι μόνο απέρριψε τις συμβουλές και τις προτάσεις του δούκα, αλλά δήλωσε με παρρησία ότι και εκείνος θα κηρύττει το όνομα του Χριστού. Εκείνη τη στιγμή ο δούκας του είπε να σκεφθεί τί θα πράξει, αλλά αμέσως τυφλώθηκε και αφού έπεσε στη γη από τους αφόρητους πόνους στα μάτια, έμεινε άφωνος. Τότε οι παρευρισκόμενοι τον σήκωσαν και αφού έμεινε άφωνος τρεις ημέρες, την τέταρτη ημέρα φώναξε δυνατά ότι Ένας είναι ο Θεός και Αυτός είναι ο Θεός των χριστιανών. Στο άκουσμα αυτών των λόγων ο Βίκτωρας τον ρώτησε τί συνέβη και άλλαξε τόσο ξαφνικά η γνώμη και η στάση του. Εκείνος τότε του απάντησε ότι τον προσκάλεσε ο ίδιος ο Χριστός. Στη συνέχεια ο δούκας Σεβαστιανός κατηχήθηκε στη χριστιανική πίστη από τον Βίκτωρα και μόλις βαπτίσθηκε, επανέκτησε το φως του και δόξασε το όνομα του Θεού. Βλέποντας οι ειδωλολάτρες το παράδοξο αυτό θαύμα, φοβήθηκαν μήπως πάθουν τα ίδια που υπέστη ο δούκας. Γι’ αυτό και προσέτρεξαν στον Βίκτωρα και αφού κατηχήθηκαν από αυτόν στη χριστιανική πίστη, βαπτίσθηκαν χριστιανοί. 

 

Σε σύντομο όμως χρονικό διάστημα ο βασιλιάς της Ρώμης Νέρων πληροφορήθηκε ότι τόσο ο στρατηλάτης Βίκτωρας και ο δούκας της Ιταλίας Σεβαστιανός όσο και η μητέρα του Βίκτωρα, η Φωτεινή, μαζί με τον γιο της, τον Ιωσή, κηρύττουν τον Χριστό και οδηγούν τους ειδωλολάτρες στη χριστιανική πίστη. Το γεγονός αυτό εξαγρίωσε τον χριστιανομάχο βασιλιά, ο οποίος έστειλε αμέσως στρατιώτες στην Ιταλία για να φέρουν στη Ρώμη όλους τους χριστιανούς. Στην κρίσιμη αυτή στιγμή παρουσιάσθηκε ο Κύριος στους χριστιανούς για να τους ενθαρρύνει στον αγώνα τους. Απευθυνόμενος μάλιστα στον Βίκτωρα του είπε ότι από τώρα και στο εξής το όνομά του θα είναι Φωτεινός, διότι σε πολλούς θα μεταδώσει το φως και θα πιστέψουν στο όνομα του Κυρίου. Τον συμβούλεψε επίσης να στηρίξει με τους λόγους του τον Σεβαστιανό, όταν θα έρθει η ώρα του μαρτυρίου του, ενώ ευχήθηκε ότι θα είναι μακάριος και καλότυχος εκείνος που θα αγωνισθεί μέχρι τέλους. 

Στο μεταξύ η Αγία Φωτεινή, στην οποία αποκαλύφθηκαν όλα όσα θα της συνέβαιναν, έφυγε από την Καρθαγένη και έφθασε στη Ρώμη, συνοδευόμενη από πλήθος χριστιανών. Εκεί άρχισε να κηρύττει με ξεχωριστή παρρησία τον Χριστό και όταν παρουσιάσθηκε μαζί με τον γιο της, τον Ιωσή, ενώπιον του βασιλιά, του είπε ότι θα του μιλήσει για τον Χριστό για να Τον ασπασθεί. Εκείνη τη στιγμή όμως αναγγέλθηκε στον βασιλιά ότι είχαν έρθει ο δούκας Σεβαστιανός και ο στρατηλάτης Βίκτωρας. Όταν ομολόγησαν και οι δύο ότι όλα όσα πληροφορήθηκε ο Νέρων είναι αληθινά, τότε οργισμένος ο χριστιανομάχος βασιλιάς τους ρώτησε, εάν αρνούνται τον Χριστό ή θέλουν να πεθάνουν με φρικτό θάνατο. Τότε αφού ύψωσαν τα μάτια τους στον ουρανό, δήλωσαν ότι δεν πρόκειται ποτέ να αποχωρισθούν από την πίστη και την αγάπη του Χριστού. Κατόπιν ο βασιλιάς ρώτησε να μάθει τα ονόματά τους. Τότε η Αγία Φωτεινή παρουσίασε τις πέντε αδελφές και τους δύο γιους της, ενώ του δήλωσε ύστερα από σχετικό ερώτημα ότι όλοι είναι σύμφωνοι και έτοιμοι να θυσιαστούν για την αγάπη του Χριστού. 

Στο άκουσμα αυτών των λόγων ο εξαγριωμένος βασιλιάς διέταξε να συντριβούν οι αρμοί των χεριών τους με σιδερένιες σφαίρες. Όμως παρά το φρικτό βασανιστήριο ούτε πόνο αισθάνθηκαν ούτε τα χέρια τους συντρίφθηκαν, αφού προστατεὐθηκαν από τον Θεό με θαυμαστό τρόπο. Βλέποντας ο Νέρων το παράδοξο αυτό θαύμα, διέταξε να κοπούν τα χέρια των μαρτύρων. Αμέσως οι υπηρέτες του βασιλιά άρπαξαν την Αγία Φωτεινή και αφού έδεσαν τα χέρια της, τα έβαλαν πάνω στο αμόνι. Όμως παρά τα αλλεπάλληλα χτυπήματα με μαχαίρια, δεν κατόρθωσαν απολύτως τίποτα, αλλά απεναντίας οι δήμιοι παρέλυσαν και έπεσαν κάτω σαν να ήταν νεκροί. Η Αγία ευχαρίστησε τον Θεό, αλλά ο αιμοχαρής βασιλιάς άρχισε να απορεί με τα γενόμενα, αλλά και να σκέπτεται τί θα πράξει για να κατατροπώσει τους μάρτυρες και να τους υποτάξει στο δικό του θέλημα. Έτσι αποφάσισε τους μεν άνδρες να τους κλείσει σε σκοτεινή φυλακή, τη δε Αγία Φωτεινή μαζί με τις πέντε αδελφές της να τις οδηγήσει μέσα σ’ ένα χρυσό κουβούκλιο. Εκεί οι θρόνοι, τα στολίδια, τα ενδύματα και οι ζώνες θα ήταν χρυσά, ενώ διέταξε και την κόρη του, τη Δομνίνα, να πάει μαζί με όλες τις υπηρέτριές της στο χρυσό κουβούκλιο για να δελεάσει τη Φωτεινή και τις αδελφές της να εγκαταλείψουν τη χριστιανική πίστη. Τους δόθηκε μάλιστα και η υπόσχεση ότι εάν αρνηθούν τον Χριστό, τότε θα έχουν πάντοτε την εύνοια και τη φροντίδα του βασιλιά, αλλά και πολύ περισσότερα πλούτη και τιμές. Όμως οι άγιες αυτές γυναίκες απέρριψαν τις δελεαστικές προτάσεις του παρανοϊκού βασιλιά και όταν η Αγία Φωτεινή είδε τη Δομνίνα, της είπε: «Χαῖρε, ἡ νύμφη τοῦ Κυρίου μου», η δε κόρη του Νέρωνα της απάντησε: «Χαίροις καί σύ, κυρία μου, ἡ λαμπάς τοῦ Χριστοῦ». Μόλις η Αγία άκουσε τη Δομνίνα να λέει το όνομα του Χριστού, χάρηκε τόσο πολύ, ώστε αφού ευχαρίστησε τον Κύριο και την αγκάλιασε, την κατήχησε στη χριστιανική πίστη μαζί με όλες τις υπηρέτριές της και κατόπιν τις βάπτισε όλες. Στη Δομνίνα δόθηκε το όνομα Ανθούσα, η οποία πρόσταξε τη Στεφανίδα, που ήταν η μεγαλύτερη από τις υπηρέτριες, να διανείμει στους φτωχούς όλα τα χρυσά στολίδια και τα χρήματα που βρίσκονταν μέσα στο χρυσό κουβούκλιο. Μόλις πληροφορήθηκε ο βασιλιάς τις νέες αυτές εξελίξεις, διέταξε εξοργισμένος να βάλουν μέσα σ’ ένα πυρακτωμένο καμίνι που έκαιγε επί επτά ημέρες την Αγία Φωτεινή μαζί με όλους τους συνακολούθους της, άνδρες και γυναίκες, και να τους αφήσουν μέσα σ’ αυτό τρεις ημέρες. Όταν όμως πέρασε το διάστημα των τριών ημερών, διέταξε ο Νέρων να ανοίξουν το καμίνι και εάν βρουν τα οστά τους, να τα ρίξουν στο ποτάμι. Ανοίγοντας όμως οι στρατιώτες το καμίνι, τους βρήκαν όλους σώους και αβλαβείς, γεγονός που τους άφησε άναυδους. Το παράδοξο αυτό θαύμα διαδόθηκε αμέσως στη Ρώμη και όλοι δόξασαν τον Θεό. 

Μόλις ο βασιλιάς έμαθε για το νέο θαύμα, αποφάσισε αμετανόητος και τυφλωμένος από τον εγωισμό και την κακία του να δώσουν στους αγίους θανατηφόρα δηλητήρια. Γι’ αυτό τον σκοπό προσκλήθηκε ο μάγος Λαμπάδιος, ο οποίος έδωσε πρώτα στην Αγία Φωτεινή να πιει το δηλητήριο. Εκείνη τότε έχοντάς το στα χέρια της, του είπε ότι λόγω της αμαρτωλότητός του όχι μόνο δεν πρέπει εκείνη και οι υπόλοιποι να το πιουν, αλλά ούτε και να το κρατήσουν. Κατόπιν ενώπιον του βασιλιά και του μάγου δήλωσε ότι πρώτη από όλους τους άλλους θα πιει το δηλητήριο στο όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού για να δουν την παντοδυναμία Του. Στη συνέχεια ας πιουν και όλοι οι υπόλοιποι που συντάσσονται μαζί της. Αλλά όλοι όσοι ήπιαν το δηλητήριο, έμειναν αβλαβείς. Τότε ο μάγος έμεινε εκστατικός και είπε στην Αγία ότι έχει και άλλο πολύ ισχυρότερο δηλητήριο. Μάλιστα δήλωσε ότι εάν και μ’ αυτό το θανατηφόρο παρασκεύασμα δεν βρουν ακαριαίο θάνατο, τότε θα πιστέψει και εκείνος στον Κύριο. Όμως και αυτό το δηλητήριο δεν είχε απολύτως καμία επίπτωση στην υγεία τους και έτσι όλοι έμειναν αβλαβείς. Τότε ο μάγος έμεινε άναυδος από το νέο θαύμα και αφού μάζεψε όλα τα μαγικά του βιβλία, τα έριξε στη φωτιά για να καούν. Κατόπιν βαπτίσθηκε χριστιανός, λαμβάνοντας το όνομα Θεόκλητος. Μόλις όμως ο αιμοβόρος Νέρων έμαθε για τη μεταστροφή στον χριστιανισμό του μέχρι πρότινος μάγου, έδωσε τη διαταγή να τον συλλάβουν. Στη συνέχεια τον οδήγησαν έξω από τα τείχη της Ρώμης, όπου έλαβε χώρα ο δια ξίφους αποκεφαλισμός του. 

Μετά τη θανάτωση του Θεοκλήτου ο χριστιανομάχος βασιλιάς πρόσταξε να κόψουν τα νεύρα των αγίων, αρχίζοντας από την Αγία Φωτεινή. Αλλά κατά τη διάρκεια αυτού του βασανιστηρίου οι άγιοι ενέπαιζαν τον βασιλιά και τους θεούς του. Το γεγονός αυτό τον εξόργισε τόσο πολύ, ώστε διέταξε να ανακατέψουν θειάφι με λιωμένο μολύβι και αφού κοχλάσει, να το χύσουν μέσα στο στόμα της πολυάθλου Αγίας Φωτεινής και μέσα στα αυτιά των υπολοίπων. Όμως και μέσα από αυτό το βασανιστήριο έμειναν αβλαβείς, δοξάζοντας τον Θεό. Ο Νέρων έμεινε τότε άναυδος, αλλά και αμετανόητος. Γι’ αυτό διέταξε να τους κρεμάσουν και αφού ξύσουν όλο τους το σώμα, να τους κάψουν με αναμμένες λαμπάδες, ενώ μέσα στα ρουθούνια τους έχυσαν ξίδι αναμεμειγμένο με στάχτη. Όμως και αυτά τα βασανιστήρια όχι μόνο δεν έκαμψαν την πίστη τους, αλλά απεναντίας την ενίσχυσαν δοξάζοντας ευτυχισμένοι τον Θεό. Η παράνοια και η κακία όμως του αιμοχαρούς τυράννου τον οδήγησαν και σε νέα βασανιστήρια. Έτσι διέταξε να τους τυφλώσουν και να τους κλείσουν σε σκοτεινή και βρώμικη φυλακή με δηλητηριώδη φίδια. Όταν όμως κλείσθηκαν στη φυλακή, τα μεν φίδια απονεκρώθηκαν, η δε δυσωδία μετατράπηκε σε ευωδία. Επιπλέον ένα υπέρλαμπρο φως έλαμψε μέσα στο σκότος της φυλακής και ο Κύριος παρουσιάσθηκε στο μέσο των φυλακισμένων αγίων, λέγοντάς τους: «Εἰρήνη ὑμῖν». Κατόπιν αφού πήρε την Αγία Φωτεινή από το χέρι, τη σήκωσε και της είπε: «Ἐγώ εἰμι μεθ’ ὑμῶν πάντοτε, ὅθεν μή φοβεῖσθε, ἀλλά μᾶλλον πάντοτε χαίρετε». Αμέσως μ’ αυτό τον λόγο του Κυρίου ανέβλεψαν τα μάτια των τυφλωθέντων αγίων, οι οποίοι μόλις Τον είδαν, Τον προσκύνησαν. Κατόπιν ο Κύριος, αφού τους ευλόγησε, λέγοντάς τους: «Ἀνδρίζεσθε καί ἐνδυναμοῦσθε», ανέβηκε στους ουρανούς. 

Ο ασεβής όμως Νέρων βλέποντας τα γενόμενα, πρόσταξε εξαγριωμένος να μείνουν οι άγιοι μέσα στη φυλακή τρία χρόνια, ώστε μέσα από δυσβάκτατες ταλαιπωρίες να βρουν φρικτό θάνατο. Μετά την έλευση των τριών ετών έστειλε ο βασιλιάς ανθρώπους στη φυλακή για να αποφυλακίσουν έναν υπηρέτη. Μπαίνοντας όμως στη φυλακή είδαν την Αγία Φωτεινή και τους συνακολούθους της να χαίρουν άκρας υγείας και να έχουν επανακτήσει την όρασή τους. Αλλά και ο χώρος της φυλακής είχε πλημμυρίσει άπλετο φως και άρρητη ευωδία, αφού είχε καταστεί οίκος, στον οποίο δοξολογείτο το όνομα του Θεού και πολλοί άνθρωποι που προσέτρεχαν, κατηχήθηκαν στην πίστη και βαπτίσθηκαν χριστιανοί από τους έγκλειστους αγίους. Στο άκουσμα αυτής της είδησης ο Νέρων έγινε έξω φρενών. Μάλιστα κατ’ εντολήν του οδηγήθηκαν οι άγιοι ενώπιόν του και αφού τους επέπληξε για το ότι κηρύττουν μέσα στη φυλακή το όνομα του Χριστού, τους απείλησε ότι θα τους υποβάλλει σε νέα φρικτά βασανιστήρια. Εκείνοι όμως του δήλωσαν με παρρησία: «Ἐκεῖνο ὅπερ θέλεις ποίησον, διότι ἡμεῖς δέν θέλομεν παύσει κηρύττοντες τόν Χριστόν, ὅστις εἶναι Θεός ἀληθινός καί ποιητής τοῦ παντός». Μόλις άκουσε αυτά ο παρανοϊκός βασιλιάς, πρόσταξε να σταυρώσουν τους αγίους κατακέφαλα και να ξύσουν τις σάρκες τους επί τρεις ημέρες μέχρι να διαλυθούν. Τους άφησαν μάλιστα κρεμασμένους και άλλες τέσσερις ημέρες. Όταν όμως οι δήμιοι πήγαν να δουν, εάν ζούσαν ακόμη, αμέσως τυφλώθηκαν, μόλις τους είδαν κρεμασμένους. Εκείνη τη στιγμή Άγγελος Κυρίου κατέβηκε από τους ουρανούς και αφού έλυσε τους μάρτυρες, θεράπευσε όλες τις πληγές τους. Τότε η Αγία Φωτεινή αισθανόμενη λύπη για την τύφλωση των δημίων, προσευχήθηκε στον Θεό για τη σωτηρία τους. Αμέσως επανέκτησαν το φως τους, γεγονός που τους έκανε να πιστέψουν στον Ιησού Χριστό και να βαπτισθούν χριστιανοί. 

Όταν όμως πληροφορήθηκε το γεγονός αυτό ο Νέρων, διέταξε εξοργισμένος να γδάρουν το δέρμα της Αγίας Φωτεινής, το οποίο έριξαν στο ποτάμι, ενώ την ίδια την έριξαν σ’ ένα πηγάδι. Αλλά και ο Σεβαστιανός, ο Φωτεινός και ο Ιωσής είχαν την ίδια τύχη, αφού και οι τρεις εγδάρησαν, ενώ τους έκοψαν ακόμα και τα γεννητικά τους όργανα, τα οποία έριξαν στα σκυλιά. Στις πέντε αδελφές της Αγίας Φωτεινής έκοψαν πρώτα τους μαστούς τους και κατόπιν έγδαραν το δέρμα τους. Αξιοθαύμαστη υπήρξε η γενναιότητα της Αγίας Φωτίδος που ήταν μία από τις πέντε αδελφές της πολυάθλου Αγίας Φωτεινής, η οποία όταν πήγαν να την γδάρουν, δεν ήθελε να κρατηθεί από κανέναν, αλλά μόνη της και με ανδρείο φρόνημα υπέμεινε το μαρτύριό της. Η μεγαλοψυχία και η γενναιότητα όμως που επέδειξε η Αγία Φωτίδα εξαγρίωσε ακόμη περισσότερο τον Νέρωνα, ο οποίος διέταξε να την δέσουν στις λυγισμένες κορυφές δύο δένδρων που είχαν ενώσει με τη βία και κατόπιν να τις αφήσουν να έρθουν στην πρότερή τους θέση. Το αποτέλεσμα ήταν να διαμελισθεί η ένδοξος μάρτυς σε δύο μέρη και να παραδώσει την αγία της ψυχή στον Θεό. Κατόπιν κατ’ εντολήν του Νέρωνα αποκεφαλίσθηκαν δια ξίφους οι υπόλοιποι μάρτυρες εκτός της Αγίας Φωτεινής, την οποία ανέσυραν από το πηγάδι και την έκλεισαν στη φυλακή. Όμως η πολύαθλος Αγία αισθανόταν πολύ μεγάλη λύπη, διότι δεν είχε αξιωθεί ακόμη του στεφάνου του μαρτυρίου, όπως οι υπόλοιποι. Γι’ αυτό και άρχισε να προσεύχεται στον Θεό, ο Οποίος της παρουσιάσθηκε και αφού την σφράγισε τρεις φορές με το σημείο του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, θεράπευσε όλες τις πληγές της. Μετά από πολλές ημέρες και αφού δόξασε το όνομα του Θεού, παρέδωσε στα χέρια Του την πάναγνη ψυχή της. 

Η Ορθόδοξη Εκκλησία συναρίθμησε την Αγία Φωτεινή και τη συνοδεία της στη σεπτή χορεία των μαρτύρων της αμωμήτου χριστιανικής μας πίστεως και την εξύμνησε μέσα από υμνογραφικά κείμενα, αφού Ακολουθία προς τιμήν της έχουν ποιήσει ο ιεροδιάκονος της Μητροπόλεως Σμύρνης Νεόφυτος, ο Υμνογράφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, Γεράσιμος Μοναχός ο Μικραγιαννανίτης, ο οποίος έχει ποιήσει επίσης Παρακλητικό Κανόνα, Χαιρετιστηρίους Οίκους και Εγκώμια στην πολύαθλο Αγία, καθώς και ο Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας, Δρ. Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας, ο οποίος έχει ποιήσει και Παρακλητικό Κανόνα, όπως και ο Υμνογράφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, Ιερομόναχος Αθανάσιος Σιμωνοπετρίτης. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία ονόμασε την Αγία Φωτεινή μεγαλομάρτυρα και ισαπόστολο και καθιέρωσε να εορτάζει τη μνήμη της στις 26 Φεβρουαρίου, ενώ της έχει αφιερώσει και την Ε΄ Κυριακή από του Πάσχα, τη γνωστή ως «Κυριακή της Σαμαρείτιδος», κατά την οποία ενθυμούμεθα τον διάλογο του Ιησού Χριστού με την αμαρτωλή Σαμαρείτιδα, τη μετέπειτα μεγαλομάρτυρα και ισαπόστολο Αγία Φωτεινή. Άλλωστε μέσα από τον αξιοθαύμαστο αυτό διάλογο αναδεικνύεται το άφθαστο μεγαλείο της πίστεως και της μετανοίας, αφού ο Κύριος της αποκάλυψε ότι είναι ο Μεσσίας «Ἐγώ εἰμι ὁ λαλῶν σοι», ο Οποίος προσφέρει απλόχερα την αγάπη Του σε κάθε αμαρτωλό και περιφρονημένο άνθρωπο. Έτσι πρόσφερε και στη Σαμαρείτιδα το «ὕδωρ τό ζῶν», ενώ της αποκάλυψε ότι η αληθινή λατρεία του Θεού είναι η «ἐν Πνεύματι καί ἀληθείᾳ». Στον ευλογημένο χώρο του φρέατος του Ιακώβ, όπου διεξήχθη ο διάλογος του Κυρίου με τη Σαμαρείτιδα, έχει ανεγερθεί μεγαλοπρεπής ιερός ναός επ’ ονόματι της Αγίας, ο οποίος εγκαινιάσθηκε με κάθε επισημότητα στις 30 Αυγούστου 2008. Από τα ιερά λείψανα της Αγίας Φωτεινής σώζονται σε Μονές του Αγίου Όρους, τμήμα της τιμίας κάρας της στην Ιερά Μονή Γρηγορίου, μία ωλένη με άφθαρτη σάρκα στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος, μία ωμοπλάτη και ένας εκ των ποδών της στην Ιερά Μονή Ιβήρων, ενώ αποτμήματα λειψάνων της φυλάσσονται στις Μονές Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων, Κοιμήσεως Θεοτόκου Γηρομερίου Θεσπρωτίας και Κύκκου Κύπρου. Επίσης τμήμα της τιμίας κάρας της φυλάσσεται και στην παλαιοχριστιανική βασιλική του Αγίου Παύλου στη Ρώμη.

 

Η Αγία μεγαλομάρτυς και ισαπόστολος Φωτεινή η Σαμαρείτιδα τιμήθηκε ιδιαίτερα στην ιστορική Σμύρνη της Μικράς Ασίας, όπου ο περικαλλής και περιώνυμος μητροπολιτικός ιερός ναός επ’ ονόματι της Αγίας στη συνοικία του Κάτω Μαχαλά αποτελούσε το ιερό παλλάδιο των Σμυρναίων και ήταν ο ωραιότερος και εντυπωσιακότερος ναός της πόλεως. Ο πρώτος ναός είναι άγνωστο πότε κτίσθηκε, αλλά υπήρχε ήδη από τον 17ο αιώνα. Μετά από σεισμούς και πυρκαγιές ανοικοδομήθηκε νέος ιερός ναός με επιβλητικό και εξαίρετης τέχνης μαρμάρινο κωδωνοστάσιο, το οποίο ανεγέρθηκε το 1856 από τον αρχιτέκτονα Ξ. Λάτρη και ανακαινίσθηκε το 1891. Ο περίφημος μητροπολιτικός ναός της Αγίας Φωτεινής Σμύρνης καταστράφηκε όμως ολοσχερώς κατά τη μικρασιατική καταστροφή του 1922. Το 1924 και μετά την εγκατάσταση των πρώτων προσφύγων από τη Σμύρνη της Μικράς Ασίας σε συνοικισμό των Αθηνών, ο οποίος μέχρι τότε ονομαζόταν «Ανάλατος» και κατόπιν μετονομάσθηκε σε Νέα Σμύρνη, αποφασίστηκε η κατασκευή ενός προσωρινού ξύλινου ναού επ’ ονόματι της Αγίας Φωτεινής, ο οποίος θα εξυπηρετούσε τις λατρευτικές ανάγκες των πρώτων οικιστών –προσφύγων στην περιοχή της Νέας Σμύρνης. Όμως η επιθυμία τους ήταν να ανεγερθεί ένας μεγαλοπρεπής ιερός ναός επ’ ονόματι της Αγίας, ο οποίος θα ήταν αντάξιος του περιωνύμου μητροπολιτικού ναού της Σμύρνης και θα αποτελούσε το σημείο ευλαβικής αναφοράς και προσκύνησης των εκ Σμύρνης της Μικράς Ασίας προσφύγων. Έτσι τον Οκτώβριο του 1924 θεμελιώθηκε ο νέος περικαλλής ιερός ναός, ο οποίος άρχισε να ανεγείρεται το 1931 με σχέδια του αρχιτέκτονα Αθανασίου Δεμίρη και στις 27 Οκτωβρίου 1940 εγκαινιάσθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρύσανθο (+28 Σεπτεμβρίου 1949). Το 1974 με την ίδρυση της Ιεράς Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης καθιερώθηκε ο μεγαλοπρεπής ιερός ναός της Αγίας Φωτεινής Μητροπολιτικός Ναός της νεοσυσταθείσης Ιεράς Μητροπόλεως, η δε Αγία Φωτεινή είναι έκτοτε η πολιούχος, έφορος και προστάτιδα της Νέας Σμύρνης, προς τιμήν της οποίας τελείται λαμπρά πολυαρχιερατική πανήγυρη την Κυριακή της Σαμαρείτιδος. Αξιοθαύμαστος είναι και ο κειμηλιακός πλούτος στο εσωτερικό του ναού, αφού κοσμείται με αριστουργηματικό ξυλόγλυπτο τέμπλο, επισκοπικό θρόνο και άμβωνα, που αποτελούν έργα εξαίρετης ξυλογλυπτικής τέχνης των αρχών του 19ου αιώνα και προέρχονται από τον ιερό ναό του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου του Επάνω Μαχαλά της Σμύρνης. Τα κειμήλια αυτά χορηγήθηκαν κατόπιν ενεργειών του αειμνήστου Πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου και με τη συγκατάθεση της τουρκικής ηγεσίας και έφθασαν στην Ελλάδα στις 18 Οκτωβρίου 1944. Αξιοπρόσεκτο και εντυπωσιακό είναι και το θεμελιωθέν το 1990 και εγκαινιασθέν το 1998 επιβλητικό κωδωνοστάσιο, συνολικού ύψους 33μ., που κοσμεί τον προαύλιο χώρο του ιερού ναού, το οποίο αποτελεί πιστό αντίγραφο του περίφημου κωδωνοστασίου του ομωνύμου ναού της Σμύρνης και ανεγέρθηκε με δαπάνη του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης». 

 

Η ευλάβεια όμως των Σμυρναίων και των Μικρασιατών προς την Αγία Φωτεινή τη Σαμαρείτιδα επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι οι πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν σε διάφορα μέρη της Ελλάδος φρόντισαν στο να ανεγείρουν ναούς επ’ ονόματί της. Έτσι στην περιοχή του Υμηττού (Χαραυγή) των Αθηνών, στον προσφυγικό συνοικισμό των Πατρών, στον προσφυγικό συνοικισμό Χρύσα της Ξάνθης, στην Παραλία της Κατερίνης, στη συνοικία Νεάπολη της Καβάλας, στον Εύοσμο της Θεσσαλονίκης τιμάται η Αγία Φωτεινή με ομώνυμους ενοριακούς ναούς. Αξιομνημόνευτος είναι ο από του έτους 1878 ενοριακός ναός της Αγίας Φωτεινής Ιλισσού που βρίσκεται στο κέντρο των Αθηνών πλησίον του αρχαίου ναού του Ολυμπίου Διός. Ο σημερινός ναός, ρυθμού τρίκλιτης ξυλόστεγης βασιλικής, ανοικοδομήθηκε το 1872 πάνω σε ερειπωμένο μικρό ναό που χρονολογείτο στις αρχές του 18ου αιώνα. Στη θέση του σημερινού ναού υπήρχε στην αρχαιότητα ναός της Εκάτης (περί το 166π.Χ.) και κατά τον 4ο αιώνα κτίσθηκε παλαιοχριστιανική βασιλική. Στον ιστορικό ιερό ναό της Αγίας Φωτεινής Ιλισσού, ο οποίος εγκαινιάσθηκε το 1985, φυλάσσονται παλαιές φορητές εικόνες της Αγίας Φωτεινής, ενώ στον προαύλιο χώρο του ναού κατασκευάστηκε κρήνη ως ανάμνηση του φρέατος του Ιακώβ, όπου έλαβε χώρα ο διάλογος του Ιησού Χριστού με τη Σαμαρείτιδα. 

Η Αγία Φωτεινή εορτάζεται επίσης πανηγυρικά στον τρισυπόστατο μεγαλοπρεπή ιερό προσκυνηματικό ναό της Αναστάσεως Χριστού στα Σπάτα Αττικής. Ο σημερινός ναός θεμελιώθηκε το 1956 και εγκαινιάσθηκε με την πρέπουσα εκκλησιαστική λαμπρότητα την Κυριακή της Σαμαρείτιδος 13 Μαΐου 2012. Ο πρώτος ναός θεμελιώθηκε το 1933 ύστερα από την κατά το έτος 1932 θαυμαστή εμφάνιση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού στην αείμνηστη Ελένη Δανιηλίδου (1909 - +29 Οκτωβρίου 1973), η οποία αναδείχθηκε σύμφωνα με την εντολή Του το «σκεύος εκλογής» για την ανέγερση του πανσέπτου ιερού ναού της Αναστάσεως Χριστού Σπάτων. Η αποδιδόμενη τιμή στην Αγία Φωτεινή στο περιώνυμο Προσκύνημα του Χριστού Σπάτων οφείλεται στην κατ’ όναρ εμφάνιση της Αγίας στον εκ Κορωπίου Αττικής εργάτη Νικόλαο Αγάπη, ο οποίος εργαζόταν για την ανοικοδόμηση του ναού. Σ’ αυτόν η Αγία του έδωσε την εντολή να πάει να βρει στα Σπάτα την Ελένη και να πει στους επιτρόπους ο νέος ναός να αφιερωθεί τόσο στον Αναστάντα Κύριο όσο και στην Αγία Φωτεινή. Παρόλο όμως που πληροφορήθηκε η Ελένη την κατ’ όναρ εμφάνιση της Αγίας, δίσταζε να το ανακοινώσει στους επιτρόπους, μήπως και παρεξηγηθεί από τον κόσμο. Όμως η Αγία Φωτεινή παρουσιάσθηκε και στον ύπνο της Ελένης, εκφράζοντας για μία ακόμη φορά την επιθυμία της να συμπεριληφθεί στον ιερό ναό του Χριστού στα Σπάτα, ενώ την ενθάρρυνε να μην φοβάται τον κόσμο. Από το όνειρο ξύπνησε απότομα η Ελένη και τότε είδε μπροστά της ολόσωμη την Αγία Φωτεινή, η οποία της επανέλαβε την επιθυμία της, κατόπιν δε εξαφανίσθηκε μέσα σε μία φωτεινή νεφέλη. Μετά από αυτή την υπερφυή αποκάλυψη η Ελένη ανακοίνωσε στους επιτρόπους τα θαυμαστά αυτά συμβάντα και έτσι κατ’ εντολήν της ίδιας της Αγίας ο ανηγειρόμενος πάνσεπτος ιερός ναός του Σωτήρος Χριστού έγινε τρισυπόστατος και αφιερώθηκε στην Ανάσταση και Ανάληψη του Κυρίου και στην Αγία μεγαλομάρτυρα και ισαπόστολο Φωτεινή τη Σαμαρείτιδα. Είναι ενδεικτικό επίσης ότι πριν από την τοποθέτηση στον ναό των εφέστιων εικόνων της Αναστάσεως του Χριστού και της Αγίας Φωτεινής η ευσεβής και ενάρετη Ελένη είδε στον ύπνο της τον Κύριο και κάτω από Εκείνον τις δύο εικόνες. Της είπε μάλιστα ότι η μεν εικόνα της Αναστάσεως του Ιησού Χριστού δεν είναι και τόσο επιτυχημένη, ενώ η εικόνα της Αγίας Φωτεινής έχει ιστορηθεί με επιτυχία σύμφωνα με το πρωτότυπο σαν να είναι έτοιμη να μιλήσει, όπως ακριβώς την είδε στο φρέαρ του Ιακώβ. Μάλιστα προφήτευσε ότι η αριστουργηματική αυτή εικόνα θα μιλήσει μία ημέρα ενώπιον πλήθους πιστών. Γι’ αυτό και καθιερώθηκε στον ιερό προσκυνηματικό ναό Αναστάσεως Χριστού Σπάτων η τέλεση λαμπράς πανηγύρεως την Κυριακή της Σαμαρείτιδος (Ε΄ Κυριακή από του Πάσχα) προς τιμήν της Αγίας ενδόξου μεγαλομάρτυρος και ισαποστόλου Φωτεινής, η οποία από τα πρώτα χρόνια συγκέντρωνε πλήθος προσκυνητών από ολόκληρη την Αττική. 

Σημαντική είναι η τιμή της Αγίας Φωτεινής και στην Κρήτη, όπου αξιομνημόνευτος είναι ο επ’ ονόματί της περικαλλής ιερός καθεδρικός ναός στην Ιεράπετρα, ο οποίος θεμελιώθηκε στις 30 Νοεμβρίου 1969 και εγκαινιάσθηκε στις 2 Μαΐου 1993. Στο όνομά της είναι αφιερωμένος επίσης ενοριακός ναός στην πόλη του Ρεθύμνου, ησυχαστήριο στα Ελληνοπεράματα (Λινοπεράματα) Μαλεβιζίου στην περιοχή του Ηρακλείου, το οποίο ιδρύθηκε το 1991 από τον αοίδιμο Αρχιεπίσκοπο Κρήτης κυρό Τιμόθεο (+…26 Ιουλίου 2006), όπου και ενταφιάσθηκε, καθώς και σπήλαιο στην περιοχή του χωριού Αβδού Ηρακλείου που βρίσκεται σε υψόμετρο 760μ. στο όρος Λουλουδάκι. Η Αγία Φωτεινή τιμάται επίσης στη Λέσβο με ομώνυμο ενοριακό ναό, ρυθμού τρίκλιτης βασιλικής, στο χωριό Συκαμιά, ο οποίος θεμελιώθηκε το 1859 και εγκαινιάσθηκε το 1861, αλλά και με διάσπαρτα ομώνυμα εξωκκλήσια στο νησί (Άγρα, Ακράσι, Αφάλωνας, Βασιλικά, Ερεσός, Κάτω Τρίτος, Λάμπου Μύλοι, Λισβόρι, Λουτρά, Μεσαγρός, Παππάδος, Σκόπελος, Σκάλα Πολυχνίτου). Αλλά και στη μυροβόλο και αγιοτόκο νήσο Χίο και συγκεκριμένα στην παραθαλάσσια περιοχή της Αγίας Φωτιάς πλησίον του Νεοχωρίου υπάρχει ο ναός της Αγίας Φωτεινής, ο οποίος πανηγυρίζει στις 12 Αυγούστου και ανεγέρθηκε στο σημείο, όπου σύμφωνα με την τοπική παράδοση ψαράδες που έσπευσαν να σβήσουν τη φωτιά που έβλεπαν, βρήκαν στον τόπο εκείνο, όπου είχε ήδη σβήσει η φωτιά, εικόνα της Αγίας. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η ύπαρξη στο ακριτικό νησί της Λήμνου τριών εξωκκκλησίων επ’ ονόματι της Αγίας Φωτίδος, μίας εκ των πέντε αδελφών της Αγίας Φωτεινής, τα οποία βρίσκονται στη Μύρινα, το χωριό Καλλιθέα και την ερημική περιοχή της Κώμης που βρίσκεται βορειοανατολικά του χωριού Ρωμανού, όπου τελείται προς τιμήν της παλλημνιακή πανήγυρη την 1η Αυγούστου. Αξιοπρόσεκτος και εντυπωσιακός είναι ο θεμελιωθείς το 1970 και εγκαινιασθείς το 1977 ιερός ναός της Αγίας Φωτεινής απέναντι από τον αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας Μαντινείας και σε απόσταση δώδεκα χιλιομέτρων από την Τρίπολη. Πρόκειται για έναν παράδοξο ναό, έργο του αρχιτέκτονα Κωνσταντίνου Παπαθεοδώρου, ο οποίος ξεχωρίζει για την πρωτότυπη αρχιτεκτονική του που συνδυάζει τον αρχαιοελληνικό ρυθμό με στοιχεία βυζαντινών επιρροών. Στο εσωτερικό του ναού υπάρχουν δύο παρεκκλήσια, αριστερά και δεξιά του ιερού, τα οποία συμβολίζουν τις κατακόμβες της Μήλου και της Ρώμης, ενώ υπάρχει και περίστυλη στήλη με ιδιαίτερη κατασκευή που απεικονίζει το φρέαρ του Ιακώβ. Επ’ ονόματι της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος είναι αφιερωμένη επίσης ανδρώα Μονή στον λόφο της Ευαγγελιστρίας στη συνοικία Πρόνοια του Ναυπλίου, καθώς και γυναικείο ησυχαστήριο στην Ύδρα. 

Η «θείῳ Πνεύματι καταυγασθεῖσα καί τοῖς νάμασι καταρδευθεῖσα παρά Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος» μεγαλομάρτυς και ισαπόστολος Αγία Φωτεινή η Σαμαρείτις αποτελεί στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς μας ένα ολόλαμπρο παράδειγμα προς μίμηση, αφού μας διδάσκει την ειλικρινή μετάνοια, τον συνεχή πνευματικό αγώνα, την ακλόνητη πίστη, την ηθική τελείωση, την κατάρριψη του εγωισμού, αλλά και την ανάγκη να αναζητήσουμε το «ζωήρρυτο ὕδωρ», το οποίο προσφέρει μόνο ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός με την απεριόριστη αγάπη και το άπειρο έλεος Του. Μόνο έτσι θα αξιωθούμε και εμείς να ζήσουμε μέσα στην πνευματική αγαλλίαση του Παραδείσου, όπως ακριβώς ζει και ευφραίνεται η μεγαλομάρτυς και ισαπόστολος Αγία Φωτεινή, η οποία χάρη στο «ὕδωρ τό ζῶν» αναγεννήθηκε σε πιστό ακόλουθο του Χριστού, αναλαμβάνοντας το κοπιώδες έργο της διδαχής του λόγου Του. 

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος

Εκπαιδευτικός 

Βιβλιογραφία

· Κάππα Μαξίμου Β., Αρχιμανδρίτου, Η Αγία Φωτεινή η Σαμαρείτις και Ισαπόστολος, Αθήναι 2001.

· Παναγοπούλου Δημητρίου, Η Αγία Φωτεινή η Σαμαρείτις, Εκδόσεις Νεκτάριος Παναγόπουλος, Αθήναι χ.χ.

· Τσακιρίδη Λαζάρου, Αγία Φωτεινή η Σαμαρείτισσα, Εκδόσεις Τέρτιος, Κατερίνη 1999.

Εικόνες

[1] Φορητή εικόνα της Αγίας μεγαλομάρτυρος και ισαποστόλου Φωτεινής της Σαμαρείτιδος στον Ιερό Ναό Αγίου Αιμιλιανού Καλλιμασιάς Χίου.

[2] Φορητή εικόνα της Αγίας Φωτεινής στο αριστουργηματικό ξυλόγλυπτο τέμπλο του ομωνύμου Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Νέας Σμύρνης Αττικής.

[3] Παλαιά φορητή εικόνα της Αγίας Φωτεινής. Ιστορήθηκε το 1876 και αποτελεί κειμήλιο του Ιερού Ενοριακού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Αγίου Στεφάνου Αττικής. http://www.agios-stefanos.gr/index.php/keimilia

[4] Φορητή εικόνα της Αγίας Φωτεινής στον Ιερό Κοιμητηριακό Ναό Αναστάσεως Κυρίου Πειραιώς.

[5] Φορητή εικόνα της Αγίας Φωτεινής σε προσκυνητάριο του ομωνύμου Ιερού Ναού Ιλισσού Αθηνών.

[6] Παλαιά φορητή εικόνα της Αγίας Φωτεινής στον ομώνυμο Ιερό Ναό Ιλισσού Αθηνών.

[7] Η Οικογένεια της Αγίας Φωτεινής. Φορητή εικόνα στον ομώνυμο Ιερό Ναό Ιλισσού Αθηνών.

[8] Φορητή εικόνα της Αγίας Φωτεινής στο τέμπλο του ομωνύμου Ιερού Ναού Ιλισσού Αθηνών.

[9] Φορητή εικόνα της Αγίας Φωτεινής από τη Σμύρνη της Μικράς Ασίας. Ανήκει σε ιδιωτική συλλογή.

[10] Παλαιά χρωμολιθογραφία της Αγίας Φωτεινής, λαϊκής τεχνοτροπίας, προερχομένη από τη Σμύρνη.

[11] Φορητή εικόνα της Αγίας Φωτεινής χιακής τεχνοτροπίας. Ιστορήθηκε το 1951 στον Ιερό Παρθενώνα Αγίου Κωνσταντίνου Φραγκοβουνίου Χίου και ανήκει σε ιδιωτική συλλογή.

[12] Φορητή εικόνα της Αγίας Φωτεινής, έργο της Αδελφότητος των Ιωσαφαίων, στην Ιερά Μονή Αγίου Νεκταρίου Αιγίνης.

[13] Η Αγία Φωτεινή και η Αγία Κυριακή. Φορητή εικόνα στο Αγίασμα της Παναγίας Βλαχερνών στην Κωνσταντινούπολη.

[14] Η Αγία Φωτεινή και η Αγία Σοφία. Φορητή εικόνα στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Βροντάδου Χίου.

[15] Η Αγία Φωτεινή, ο Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης και η Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου. Φορητή εικόνα στην Ιερά Μονή Αγίου Νεκταρίου Αιγίνης.

[16] Λιθογραφία που απεικονίζει τον διάλογο του Κυρίου με τη Σαμαρείτιδα.

[17] «Ὁ Ἰησοῦς διαλεγόμενος τῇ  Σαμαρείτιδι». Τοιχογραφία δια χειρός Νικολάου Μπρισνόβαλη στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Πεντέλης Αττικής.

[18] Νωπογραφία των αρχών του 3ου  μ.Χ. αιώνα στην  Κατακόμβη του Praetextatus στη Ρώμη, όπου απεικονίζεται η συνομιλία του Κυρίου με τη Σαμαρείτιδα.

[19] Ο διάλογος του Ιησού Χριστού με τη Σαμαρείτιδα. Ψηφιδωτό του 6ου αιώνα στην παλαιοχριστιανική βασιλική του Αγίου Απολλιναρίου του Νέου στη Ραβέννα Ιταλίας.

[20] Ο διάλογος του Ιησού Χριστού με τη Σαμαρείτιδα. Χρονολογείται τον 16ο αιώνα και ανήκει στη συλλογή του Μουσείου Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου.

[21] Ο διάλογος του Κυρίου με τη Σαμαρείτιδα. Τοιχογραφία δια χειρός Πέτρου Βαμπούλη στον Ιερό Προσκυνηματικό Ναό Αναστάσεως Χριστού Σπάτων Αττικής.

[22] Παλαιά φωτογραφία του Φρέατος του Ιακώβ στη Συχέμ, όπου έλαβε χώρα η συνάντηση και συνομιλία του Κυρίου με τη Σαμαρείτιδα.

[23] Το Φρέαρ του Ιακώβ, όπου διεξήχθη ο διάλογος του Κυρίου με τη Σαμαρείτιδα, είναι ένα από τα σπουδαιότερα ιερά προσκυνήματα των Αγίων Τόπων. www.diakonima.gr

[24] Τμήμα της τιμίας κάρας της Αγίας στην Ιερά Μονή Γρηγορίου του Αγίου Όρους.

[25] Τμήμα της τιμίας κάρας της Αγίας (ινιακόν οστούν) στην παλαιοχριστιανική βασιλική του Αγίου Παύλου της Ρώμης.

[26] Η ιστορική Σμύρνη της Μικράς Ασίας καυχόταν για τον Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Φωτεινής με το εντυπωσιακό κωδωνοστάσιο. https://mikrasiatwn.wordpress.com    

[27] Το περίφημο μαρμάρινο κωδωνοστάσιο του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Αγίας Φωτεινής Σμύρνης.

[28] Ο μεγαλοπρεπής Ιερός Μητροπολιτικός Ναός της Αγίας Φωτεινής Νέας Σμύρνης Αττικής αποτελεί το σημείο της ευλαβικής αναφοράς και προσκύνησης των κατοίκων της περιοχής. www.imns.gr 

[29] Το αριστουργηματικό ξυλόγλυπτο τέμπλο του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Αγίας Φωτεινής Νέας Σμύρνης Αττικής. http://local.e-history.gr/

[30] Το επιβλητικό κωδωνοστάσιο που κοσμεί τον προαύλιο χώρο του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Αγίας Φωτεινής Νέας Σμύρνης Αττικής αποτελεί πιστό αντίγραφο του περίφημου κωδωνοστασίου του ομωνύμου Ιερού Ναού της Σμύρνης.

[31] Το επιβλητικό κωδωνοστάσιο που κοσμεί τον προαύλιο χώρο του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Αγίας Φωτεινής Νέας Σμύρνης Αττικής αποτελεί πιστό αντίγραφο του περίφημου κωδωνοστασίου του ομωνύμου Ιερού Ναού της Σμύρνης.

[32] Πλήθος πιστών συρρέει στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Φωτεινής Νέας Σμύρνης Αττικής στην κατ’ έτος λαμπρά πανήγυρη της Κυριακής της Σαμαρείτιδος.

[33] Στιγμιότυπο από τη Λιτάνευση της Ιεράς Εικόνος στην πανήγυρη της Κυριακής της Σαμαρείτιδος 18ης Μαΐου 2014 στη Νέα Σμύρνη Αττικής.

[34] Ο ανοικοδομηθείς το 1872 ιστορικός Ιερός Ναός Αγίας Φωτεινής Ιλισσού Αθηνών.

[35] Ο Ιερός Ενοριακός Ναός Ευαγγελισμού Θεοτόκου – Αγίας Φωτεινής Δήμου Υμηττού Αττικής. Ανεγέρθηκε στην αρχή της δεκαετίας του 1950 και εγκαινιάσθηκε το 1978. http://imkby.gr/

[36] Ο Ιερός Ενοριακός Ναός της Αγίας Φωτεινής στο χωριό Γαβαλού Αιτωλοακαρνανίας. http://apfilipposgrammatikous.blogspot.gr

[37] Ο μεγαλοπρεπής Ιερός Καθεδρικός Ναός της Αγίας Φωτεινής στην Ιεράπετρα Κρήτης. http://en.wikipedia.org/

[38] Ο μεγαλοπρεπής Ιερός Ναός της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος στο Φρέαρ του Ιακώβ. syndesmosklchi.blogspot.gr

[39] Η Αγία Φωτεινή τιμάται με κλίτος επ’ ονόματί της στον τρισυπόστατο μεγαλοπρεπή Ιερό Προσκυνηματικό Ναό Αναστάσεως Χριστού Σπάτων Αττικής. syndesmosklchi.blogspot.gr

[40] Η εφέστια εικόνα της Αγίας μεγαλομάρτυρος και ισαποστόλου Φωτεινής της Σαμαρείτιδος στο Ιερό Προσκύνημα Αναστάσεως Χριστού Σπάτων. Αποδίδει αριστουργηματικά τη μορφή της Αγίας και λιτανεύεται κατ’ έτος στην πανήγυρη της Κυριακής της Σαμαρείτιδος. syndesmosklchi.blogspot.gr

[41] Στιγμιότυπο από τη Λιτανεία της Ιεράς Εικόνος της Αγίας Φωτεινής σε πανήγυρη της Κυριακής της Σαμαρείτιδος στον Ιερό Ναό Αναστάσεως Χριστού Σπάτων στη δεκαετία του 1950. syndesmosklchi.blogspot.gr

[42] Ο ανεγερθείς το 1951 και εγκαινιασθείς το 1978 Ιερός Ενοριακός Ναός της Αγίας Φωτεινής στην Παραλία Κατερίνης. http://wikimapia.org/

[43] Ο Ιερός Ενοριακός Ναός της Αγίας Φωτεινής στον προσφυγικό συνοικισμό Χρύσα Ξάνθης. http://agiafotini.weebly.com

[44] Στο γραφικό χωριό Συκαμιά της Λέσβου, γενέτειρα του κορυφαίου πεζογράφου Στρατή Μυριβήλη, ο Ενοριακός Ναός τιμάται επ’  ονόματι της Αγίας Φωτεινής. 

[45] Ο Ιερός Ναός της Αγίας Φωτιάς (Φωτεινής) στην ομώνυμη παραθαλάσσια περιοχή της Χίου. www.naoschios.blogspot.gr

[46] Το εξωκκλήσιο της Αγίας Φωτίδος στην ερημική περιοχή Κώμη της Λήμνου. Πανηγυρίζει την 1η Αυγούστου. http://el.wikipedia.org/

[47] Το εξωκκλήσιο της Αγίας Φωτίδος στο χωριό Καλλιθέα της Λήμνου. Πανηγυρίζει την 1η Αυγούστου. www.trekearth.com

[48] Ο αξιοπρόσεκτος Ιερός Ναός της Αγίας Φωτεινής στην αρχαία Μαντινεία της Αρκαδίας. http://www.xfiles.gr/

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση με την προϋπόθεση της αναφοράς του συγγραφέα και του ιστολογίου πρώτης δημοσίευσης [Σύνδεσμος Κληρικών Χίου]

ΨΗΦΙΣΜΑ ΙΕΡΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΙΑ ΤΟ "ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ"

March 2, 2015, 12:56 pm

≫ Next: Περί τῆς ἀξιολογήσεως τῶν Ἐφημερίων καί τῶν ἐκκλησιαστικῶν ὑπαλλήλων

≪ Previous: Η ΑΓΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ Η ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΣ Η «θείῳ Πνεύματι καταυγασθεῖσα καί τοῖς νάμασι καταρδευθεῖσα παρά Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος» ένδοξος μεγαλομάρτυς και ισαπόστολος

$

0

0

ΨΗΦΙΣΜΑ

Ἡ Γενικὴ Συνέλευσις τοῦ Ι.ΣΚ.Ε. σήμερον 18.2.2015 συνελθοῦσα κατὰ τὴν τακτικὴν αὐτῆς Γεν. Συνέλευσιν εἰς τὸν Ἱ. Ν. Ἁγ. Κοσμᾶ Αἰτωλοῦ Ἀμαρουσίου κατόπιν τῆς ἐκτός ἡμερησίας διάταξης, εἰσηγήσεως τοῦ παρισταμένου Προέδρου τοῦ Σωματείου, «Οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἒθνους» κ. Αναγνωστόπουλου και διαπιστώνουσα ὅτι

1) τὸ Τάμα τοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ καὶ τῶν ἄλλων ἡρώων τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας, τὸ ὁποῖον ὡριστικοποιήθηκε μὲ τὸ Η΄ Ψήφισμα τῆς Δ΄ Ἐθνοσυνελεύσεως τῆς 31ης Ἰουλίου 1829, ποὺ τὸ ὑπέγραψε ὁ Ἐθνάρχης Ἰωάννης Καποδίστριας καὶ μὲ τὰ Βασιλικὰ Διατάγματα ἀπὸ 1834 (ΦΕΚ 5/29-1-1834) καὶ 1838 (ΦΕΚ 12/11-4-1838)ἔγινε ἐπίσημος Νόμος τοῦ Κράτους, ἐνῶ παρῆλθον 186 ὁλόκληρα ἔτη,ἀκόμη δὲν ἐπραγματοποιήθη, 

καί ὃτι 2) «Τὸ Ἵδρυμα Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν καὶ τὸ Σωματεῖον οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνουςκαθιστοῦν προφορικῶς καὶ γραπτῶς σαφὲς ὅτι δὲν ἐπιθυμοῦν νὰ ἔχουν οὔτε μία δεκάρα ἀπὸ τὸ Κράτος καὶ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἀναλαμβάνουν αὐτοὶ οἱ φορεῖς ὅλα τὰ ἔξοδα διὰ τὴν πραγματοποίησιν τοῦ Πανελληνίου Προσκυνήματος τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους», 

ὁμοφώνως, συμπαρίσταταιεἰς τήν προσπάθειαν τοῦ Ἱδρύματος Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν καὶ τοῦ Σωματείου οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους γιὰ τὴν ἄμεσον νομοθετικὴν ρύθμισιν γιὰ τήν πραγματοποίησιν τοῦ Πανελληνίου Προσκυνήματος τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους εἰς τὴν λίαν περίοπτον καὶ δεσπόζουσαν θέσιν «Ἀγχεσμός» (Ἀττικὸν Ἄλσος),

Τὸ ἀνωτέρω ψήφισμα ἀποφασίζεται νὰ ἀνακοινωθῆ εἰς τὴν σεπτὴν Ἱεραρχίαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, νὰ ἀποσταλῇ είς τό Ἵδρυμα Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν καὶ τὸ Σωματεῖον οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους καί νὰ δημοσιευθῆ εἰς τόν ἱστοχῶρον τοῦ Ι.Σ.Κ.Ε.

Τὸ Δ.Σ. τοῦ ΙΣΚΕ

Πρωτοπρεσβύτερος Ἰωάννης Κατωπόδης, Πρόεδρος

Πρωτοπρεσβύτερος Εὐάγγελος Φεγγούλης, Ἀντιπρόεδρος

Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Χρηστίδης, Γεν. Γραμματέας

Πρεσβύτερος Μιχαὴλ Μετζάκης, Ταμίας

Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Κωνσταντίνου, Ἐκπρόσωπος Τύπου

Πρεσβύτερος Κωνσταντῖνος Τσομπάνης, Μέλος

Πρωτοπρεσβύτερος Κωνσταντῖνος Μιχαηλίδης, Μέλος

Πρεσβύτερος Ἐμμανουὴλ Ντάκαρης, Μέλος

Πρωτοπρεσβύτερος Χριστοφόρος Μουτάφης, Μέλος

Περί τῆς ἀξιολογήσεως τῶν Ἐφημερίων καί τῶν ἐκκλησιαστικῶν ὑπαλλήλων

March 3, 2015, 1:02 pm

≫ Next: Ο Γ.Γ. Θρησκευμάτων για τη φορολόγηση της Εκκλησίας και τη μισθοδοσία του Ιερού Κλήρου

≪ Previous: ΨΗΦΙΣΜΑ ΙΕΡΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΙΑ ΤΟ "ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ"

$

0

0

Πρωτ. 877

Αριθμ. Διεκπ. 393 

Αθήνα 25ῃ Φεβρουαρίου 2015

Πρός

τήν Ἱεράν Ἀρχιεπισκοπήν Ἀθηνῶν καί 

τάς Ἱεράς Μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Διά τοῦ παρόντος γνωρίζομεν ὑμῖν ὅτι εἰς τό Φ.Ε.Κ. 25/τ. Α΄/24.2.2015, τό ὁποῖον δύνασθε νά ἐκτυπώσητε ἀπό τήν ἱστοσελίδα τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου (www.et.gr), ἐδημοσιεύθησαν οἱ Κανονιστικές Διατάξειςτῆς Ἱερᾶς Συνόδου ὑπ’ ἀριθμ. 264/2015«Τύπος τῆς Ἐκθέσεως Ἀξιολογήσεως τῶν Ἐφημερίων καί Διακόνων, καί διαδικασία συμπληρώσεως αὐτῆς»καί 265/2015«Περί τῆς ἀξιολογήσεως τῶν ἐκκλησιαστικῶν ὑπαλλήλων». Ἐπί τῶν ὡς ἄνω Κανονιστικῶν Διατάξεων ἔχομεν νά παρατηρήσωμεν τά ἑξῆς:

α΄. Ἡ Κανονιστική Διάταξις 265/2015 περιέχει τό ἔντυπον τῆς Ἐκθέσεως Ἀξιολογήσεως τῶν Ἐφημερίων καί Διακόνων, καί τό περιεχόμενον, κωδικοποιημένον, τῆς ὑπ’ ἀριθμ. 2932/16.10.2012 Συνοδικῆς Ἐγκυκλίου.

β΄. ΟἱἹεροκήρυκεςπλέον ἀξιολογοῦνται ἐπί τῇ βάσει τῆς Κανονιστικῆς Διατάξεως 264/2015, δηλαδή ὅπως καίοἱ Ἐφημέριοι.

γ΄. Οἱ ἐκκλησιαστικοί ὑπάλληλοιἀξιολογοῦνται, μέχρι τῆς συντάξεως εἰδικοῦ δι’ αὐτούς ἐντύπου, ἐπί τῇ βάσει τοῦ ἐντύπου τοῦ Προεδρικοῦ Διατάγματος ὑπ’ ἀριθμ. 318/1992 (τό ὁποῖον δύνασθε νά ἀναζητήσητε εἰς τήν ἱστοσελίδα τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου) καί ὑπό τούς ὅρους τῆς Κανονιστικῆς Διατάξεως 265/2015.

δ΄. Οἱ Κληρικοί μετακλητοί ὑπάλληλοιἀξιολογοῦνται ὡς ἐκκλησιαστικοί ὑπάλληλοι ὑπό τῶν προϊσταμένων τῶν ἐκκλησιαστικῶν Ν.Π.Δ.Δ., μόνον ἐφ’ ὅσον εἶναι τακτικοί ἐκκλησιαστικοί ὑπάλληλοι.

ε΄. Οἱ Ἐκθέσεις ἀξιολογήσεως τῶν Ἱεροκηρύκων τοῦ Ν. 1811/1988διαβιβάζονται ὑποχρεωτικῶς εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον, ὅπου φυλάσσεται καί ὁ ὑπηρεσιακός φάκελος αὐτῶν, καθότι τυγχάνουν ἐκκλησιαστικοί ὑπάλληλοι τοῦ νομικοῦ προσώπου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

στ΄. Ἡ προθεσμίαδιά τήν ἀξιολόγησιν τῶν Ἐφημερίων καί Διακόνων λήγει τήν 31ην Μαρτίουἑκάστου ἔτους. Ἡ προθεσμία διά τήν ἀξιολόγησιν τῶν ἐκκλησιαστικῶν ὑπαλλήλων παρατείνεται διά τό τρέχον ἔτος ἕως τῆς 31.3.2015.

Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω, παρακαλοῦμεν διά τήν ἔγκαιρον ἀξιολόγησιν τῶν Ἐφημερίων, τῶν Ἱεροκηρύκων, τῶν Διακόνων καί τῶν ἐκκλησιαστικῶν ὑπαλλήλων τῆς καθ’ ὑμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, κατά μέν τό τρέχον ὡς καί διά πᾶν ἑπόμενον ἔ-τος, συμφώνως πρός τάς ὡς ἄνω Κανονιστικάς Διατάξεις ὑπ’ ἀριθμ. 264/2015 καί 265/2015.

Ἐντολῇ καί Ἐξουσιοδοτήσει τῆς Ἱερᾶς Συνόδου

Ὁ Ἀρχιγραμματεύς

† Ὁ Μεθώνης Κλήμης

(Για να διαβάσετε το κείμενο σε μορφή PDF, επιλέξτεεδώ)

Ο Γ.Γ. Θρησκευμάτων για τη φορολόγηση της Εκκλησίας και τη μισθοδοσία του Ιερού Κλήρου

March 3, 2015, 1:07 pm

≫ Next: Ασφαλιστική ικανότητα στους εφημερίους και τους εκκλησιαστικούς Υπαλλήλους του τέως ΟΠΑΔ απο το ΙΚΑ.

≪ Previous: Περί τῆς ἀξιολογήσεως τῶν Ἐφημερίων καί τῶν ἐκκλησιαστικῶν ὑπαλλήλων

$

0

0

Δελτίο Τύπου (03-03-2015)

Σχετικά με ερωτήσεις και δημοσιεύματα αλλοδαπών μέσων ενημέρωσης που αφορούν την φορολόγηση της Εκκλησίας της Ελλάδος και τη μισθοδοσία των Κληρικών, και αναδημοσιεύθηκαν στο εσωτερικό, ο Γενικός Γραμματέας Θρησκευμάτων κ. Γ. Καλαντζής προέβη στις ακόλουθες διευκρινίσεις για την κατάσταση ως έχει σήμερα:

Α. Φορολόγηση Εκκλησίας της Ελλάδος

1. Όλοι οι φορείς της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος, της Εκκλησίας της Κρήτης και των Ιερών Μητροπόλεων της Δωδεκανήσου φορολογούνται για το εισόδημα, που τυχόν αποκτούν, σύμφωνα με όσα προβλέπονται για όλα τα νομικά πρόσωπα στον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (Νόμος 4173/2014).

2. Οι φορείς της Εκκλησίας της Ελλάδος, της Εκκλησίας της Κρήτης και των Ιερών Μητροπόλεων της Δωδεκανήσου δεν έχουν καμία ειδική απαλλαγή από τον Φ.Π.Α. (Νόμος 2859/2000).

3. Οι φορείς της Εκκλησίας της Ελλάδος, της Εκκλησίας της Κρήτης και των Ιερών Μητροπόλεων της Δωδεκανήσου πληρώνουν κύριο και συμπληρωματικό ΕΝ.Φ.Ι.Α. για όλα τα ακίνητά τους (Νόμος 4223/2013) συμπεριλαμβανομένων χιλιάδων στρεμμάτων δασών και δασικών εκτάσεων των οποίων δεν είναι επιτρεπτή η αξιοποίησή τους. Απαλλάσσονται από τον ΕΝ.Φ.Ι.Α. μόνο οι λατρευτικοί χώροι (Ναοί και Μοναστήρια) και οι κοινωφελείς χώροι (π.χ. γηροκομεία, αίθουσες συσσιτίων) που ιδιοχρησιμοποιούν.Η συγκεκριμένη απαλλαγή ισχύει για όλες τις θρησκείες και δόγματα (θρησκευτικές κοινότητες) της χώρας, που διαθέτουν νόμιμα υφισταμένους λατρευτικούς χώρους ή χώρους με αντίστοιχη κοινωφελή χρήση, αλλά και για όλους τους μη κερδοσκοπικούς φορείς στην Ελλάδα για τα ακίνητά τους που εξυπηρετούν μορφωτικούς, εκπαιδευτικούς, πολιτιστικούς, αθλητικούς, θρησκευτικούς, φιλανθρωπικούς και κοινωφελείς σκοπούς.

4. Σχετικά με τις υποχρεώσεις παρακράτησης και απόδοσης φόρων, τελών και κρατήσεων ισχύουν για τους φορείς της Εκκλησίας της Ελλάδος, της Εκκλησίας της Κρήτης και των Ιερών Μητροπόλεων της Δωδεκανήσου, αυτά ακριβώς που ισχύουν για τα νομικά πρόσωπα γενικά.

5. Η Εκκλησία της Ελλάδος, η Εκκλησία της Κρήτης και οι Ιερές Μητροπόλεις της Δωδεκανήσου είναι νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με θρησκευτικό χαρακτήρα και αυτοχρηματοδοτούμενα,δηλαδή η λειτουργία τους, η συντήρηση των κτηριακών υποδομών τους και η ευρύτατη κοινωφελής προσφορά τους βασίζεται στις εισφορές, τις δωρεές και την εθελοντική εργασία των Ορθοδόξων Χριστιανών, καθώς και στην αξιοποίηση τυχόν περιουσίας που διαθέτουν.

Β. Μισθοδοσία του Ιερού Κλήρου

Σχετικά με τη μισθοδοσία των Ορθόδοξων Κληρικών η Γενική Γραμματεία Θρησκευμάτων εξέδωσε στις 6/9/2012 δελτίο τύπου στο οποίο αναφέρονταν αναλυτικά οι αποδοχές του Ιερού Κλήρου και σημειωνόταν χαρακτηριστικά: «Ο Ιερός Κλήρος υπάγεται στο ενιαίο μισθολόγιο χωρίς καμία θετική ή αρνητική διάκριση. Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες και ο Ιερός Κλήρος δεν έχουν εξαιρεθεί από καμία γενικότερη μισθολογική μείωση ούτε ζήτησαν να εξαιρεθούν». Αξίζει να συμπληρωθεί, επίσης, και ότι δεν έκαναν καμία κίνηση δικαστικού χαρακτήρα για να εξαιρεθούν.

Η μισθοδοσία του Ορθόδοξου Κλήρου, όπως και η χρηματοδότηση της εκκλησιαστικής εκπαίδευσης αποτελεί υποχρέωση της Πολιτείας,την οποία η ίδια διακήρυξε στα κείμενα των Επαναστατικών Εθνοσυνελεύσεων των Αντιπροσώπων του Ελληνικού Λαού (1822, 1829), σε αντάλλαγμα της παραχώρησης της εκκλησιαστικής περιουσίας στο Δημόσιο. Η παραχώρηση πραγματοποιήθηκε σταδιακά (δημιουργία δημόσιων οργανισμών εκμετάλλευσης εκκλησιαστικής περιουσίας για την στήριξη της δημόσιας Παιδείας και τη βελτίωση της κατάστασης του Κλήρου στις 13/10/1834, στις 19/11/1909 και στις 10/5/1930, αφαίρεση μοναστηριακών ακινήτων για αποκατάσταση αγροτών και προσφύγων αμέσως μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, Σύμβαση παραχώρησης των 4/5 αγροτολιβαδικής περιουσίας των Μονών στις 18/9/1952, Σύμβαση παραχώρησης δασικής και αγροτολιβαδικής περιουσίας των Μονών στις 11/5/1988). Η συζήτηση περί μισθοδοσίας του Ιερού Κλήρου συνδέεται με την συζήτηση περί επιστροφής της εκκλησιαστικής περιουσίας, η οποία μπορεί να οδηγήσει στην επιβάρυνση των Ελλήνων φορολογουμένων με ποσά απροσδιορίστου ύψους.

Πρέπει, επίσης, να είναι σαφές ότι η καταβολή της μισθοδοσίας των Κληρικών πραγματοποιείται απευθείας από το Δημόσιο προς τους ίδιους τους Κληρικούς.Δεν μεταβιβάζονται χρήματα του Δημοσίου στις Ιερές Μητροπόλεις για τον παραπάνω σκοπό ούτε προβλέπεται στον ετήσιο προϋπολογισμό εξόδων του Κράτους οποιαδήποτε τακτική επιχορήγηση προς τους φορείς της ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος, της Εκκλησίας της Κρήτης ή των Ιερών Μητροπόλεων των Δωδεκανήσων. Συνεπώς, οι Ιερές Μητροπόλεις δεν διαχειρίζονται «δημόσιο χρήμα».

Πηγή: Υπουργείο Παιδείας

Ασφαλιστική ικανότητα στους εφημερίους και τους εκκλησιαστικούς Υπαλλήλους του τέως ΟΠΑΔ απο το ΙΚΑ.

March 3, 2015, 1:12 pm

≫ Next: Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΝΙΚΟΜΗΔΕΙΑΣ Ένας φλογερός ομολογητής και ένας ακλόνητος στύλος της ορθοδόξου πίστεως και αληθείας

≪ Previous: Ο Γ.Γ. Θρησκευμάτων για τη φορολόγηση της Εκκλησίας και τη μισθοδοσία του Ιερού Κλήρου

$

0

0

Με Δελτίο Τύπου το ΙΚΑ μας ενημερώνει ότι για κάθε ασφαλισμένο υπάρχει πλέον νέος αριθμός Α.Μ.Α στο ΙΚΑ. 

Τον νέο ΑΜΑ θα πρέπει να το αντιγράψουμε επάνω στα ασφαλιστικά βιβλιάρια μας,και μπορούμε να τον βρούμε εδώ. 

https://apps.ika.gr/eIKARegistryNum/

Ακολουθεί τοΔελτίο τύπου του ΙΚΑ 

Αθήνα, 27 Φεβρουαρίου 2015

Δελτίο Τύπου

Χορήγηση ασφαλιστικής ικανότητας στους ασφαλισμένους του τ. ΟΠΑΔ / ΤΥΔΚΥ.

Δεν απαιτείται προσέλευση στα Υποκαταστήματα για τη θεώρηση των βιβλιαρίων υγείας

Η Διοίκηση του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. σε συνέχεια ενημέρωσης, σχετικά με την ανανέωση της ασφαλιστικής ικανότητας των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων του τ. Ο.Π.Α.Δ. / Τ.Υ.Δ.Κ.Υ. καθώς και των μελών της οικογενείας τους για τη περίοδο 1/3/2015-29/2/2016 και προκειμένου να αποφευχθεί η άσκοπη προσέλευσή τους στις υπηρεσίες μας, επισημαίνει τα εξής:

Από 16/2/2015 έχει τεθεί στη διάθεσή τους ηλεκτρονική υπηρεσία, προκειμένου να ενημερώνονται για τον αριθμό μητρώου ασφαλισμένου (Α.Μ.Α.) που τους αποδόθηκε, κατά την ενσωμάτωσή τους στο Μητρώο Ασφαλισμένων μας, χωρίς να χρειάζεται να απευθύνονται στις υπηρεσίες μας. (www.ika.gr / Αναζήτηση Αριθμού Μητρώου Ασφαλισμένου (ΑΜΑ) Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. για τους ασφαλισμένους του τ. Ο.Π.Α.Δ. / Τ.Υ.Δ.Κ.Υ.).

Όλοι οι εν ενεργεία ασφαλισμένοι και συνταξιούχοι του τ. Ο.Π.Α.Δ. / Τ.Υ.Δ.Κ.Υ. μπορούν να ενημερώνονται ηλεκτρονικά για την ασφαλιστική τους ικανότητα, από το διαδικτυακό τόπο του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. (www.ika.gr / Ηλεκτρονικές Υπηρεσίες / Ηλεκτρονικές Υπηρεσίες προς Ασφαλισμένους -Συνταξιούχους / Ασφαλιστική Ικανότητα).

Για τα προστατευόμενα μέλη (συζύγους και τέκνα έως 24 ετών) των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων του τ. Ο.Π.Α.Δ. / Τ.Υ.Δ.Κ.Υ. η ανανέωση της ασφαλιστικής τους ικανότητας θα αναγγελθεί στο Εθνικό Μητρώο Δικαιούχων Περίθαλψης την Τρίτη 3/3/2015.

Οι πάροχοι υγείας έχουν τη δυνατότητα να εξυπηρετούν τους ασφαλισμένους του τ. Ο.Π.Α.Δ. / Τ.Υ.Δ.Κ.Υ. με τον αριθμό μητρώου του τ. Ο.Π.Α.Δ. ή του τ. Τ.Υ.Δ.Κ.Υ., χωρίς να είναι απαραίτητος ο Α.Μ.Α. του ασφαλισμένου, που αποδόθηκε από το Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. Ως εκ τούτου οι ασφαλισμένοι και οι συνταξιούχοι του τ. Ο.Π.Α.Δ. / Τ.Υ.Δ.Κ.Υ. καθώς και τα μέλη της οικογενείας τους (σύζυγοι και τέκνα έως 24 ετών) δεν χρειάζεται να προσέρχονται στις υπηρεσίες μας, πλην ειδικών περιπτώσεων προστατευομένων μελών, για τις οποίες δεν εντοπίζεται ασφαλιστική ικανότητα και απαιτείται η χορήγησή της με τη προσκόμιση των προβλεπομένων από τη νομοθεσία δικαιολογητικών.

ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ 

ΤΟΥ ΙΚΑ-ΕΤΑΜ

Πηγή: http://efimeriosgr.blogspot.gr

---

Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΝΙΚΟΜΗΔΕΙΑΣ Ένας φλογερός ομολογητής και ένας ακλόνητος στύλος της ορθοδόξου πίστεως και αληθείας

March 7, 2015, 10:59 am

≫ Next: Ο πρόεδρος του ΙΣΚΕ στο ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ

≪ Previous: Ασφαλιστική ικανότητα στους εφημερίους και τους εκκλησιαστικούς Υπαλλήλους του τέως ΟΠΑΔ απο το ΙΚΑ.

$

0

0

Μέσα στη σεπτή χορεία των γενναίων ομολογητών και θεοφόρων αγωνιστών της αμωμήτου χριστιανικής πίστεως που διέλαμψαν τον 8ο – 9ο μ.Χ. αιώνα κατά τη ζοφερή περίοδο της Εικονομαχίας, συναριθμείται και ο τιμώμενος στις 8 Μαρτίου Άγιος Θεοφύλακτος Επίσκοπος Νικομηδείας, ο οποίος διακρίθηκε για την πλούσια ποιμαντική και φιλανθρωπική του δραστηριότητα, αλλά παράλληλα αναδείχθηκε σθεναρός αγωνιστής της ορθοδόξου πίστεως και ακλόνητος στύλος της Εκκλησίας. 

Ο Άγιος Θεοφύλακτος καταγόταν από την Ανατολή και γεννήθηκε περί το 765 επί των ημερών της βασιλείας του αυτοκράτορος Κωνσταντίνου Ε΄ του Ισαύρου. Σε νεαρή ηλικία περί το 780 ήρθε στην Κωνσταντινούπολη και συνδέθηκε με τον Άγιο Ταράσιο, τον μετέπειτα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως (784-806), ο οποίος την εποχή εκείνη είχε το αξίωμα του «πρωτοασηκρήτου», ήταν δηλαδή ο αρχιγραμματέας επί των απορρήτων της βασίλισσας Ειρήνης. Ο Ταράσιος αναγνωρίζοντας την ευθύτητα και ακεραιότητα του χαρακτήρα του Θεοφυλάκτου και εκτιμώντας τη σεμνότητα και την ενάρετη πολιτεία του, φρόντισε να τον μορφώσει χριστιανικά. Έτσι απόκτησε χριστιανική αγωγή και επιμελημένη παιδεία. Το 784 και μετά την παραίτηση του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Παύλου Δ΄, ανήλθε στον πατριαρχικό θρόνο ο Ταράσιος. Τότε ο Θεοφύλακτος, ο οποίος για τον νέο πατριάρχη θα ήταν ο εκλεκτός συνεργάτης και ο φλογερός αγωνιστής της χριστιανικής αλήθειας, εκάρη μοναχός στη μονή που είχε ιδρύσει ο Άγιος Ταράσιος στον Βόσπορο. Εκεί μαζί με τον Άγιο Μιχαήλ, τον μετέπειτα Επίσκοπο Συνάδων, επιδόθηκαν από κοινού ως πνευματικοί αδελφοί σε μακροχρόνια αυστηρή άσκηση και έφτασαν σε μεγάλα ύψη αρετής και ηθικής τελειότητος, αφού απωθούσαν κάθε απόλαυση και ικανοποίηση της σαρκός. Αξιοσημείωτο είναι μάλιστα το γεγονός ότι μία πολύ ζεστή ημέρα του καλοκαιριού, κατά την οποία όλοι οι μοναχοί διψούσαν υπερβολικά, άνοιξαν τη βρύση και ενώ το νερό έτρεχε ασταμάτητα, ο Θεοφύλακτος και ο Μιχαήλ δεν ήπιαν ούτε μία σταγόνα νερό. Γι’ αυτό και η εγκράτεια και η αυστηρή άσκηση τους κατέστησε ζώσες εικόνες της αρετής. Βλέποντας ο Άγιος Ταράσιος με θαυμασμό την ενάρετη και ασκητική πολιτεία των δύο μοναχών και πνευματικών του τέκνων, αλλά και έχοντας μεγάλη ανησυχία για τις κρίσιμες ημέρες που θα διερχόταν η Εκκλησία, αποφάσισε να τους χειροτονήσει επισκόπους, τον μεν Θεοφύλακτο Επίσκοπο της περιωνύμου πόλεως Νικομηδείας, τον δε Μιχαήλ Επίσκοπο Συνάδων στη Φρυγία.

Έτσι περί το 800 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Νικομηδείας ο Θεοφύλακτος και μιμούμενος την πολύπτυχη δραστηριότητα του Αγίου Ταρασίου στην Κωνσταντινούπολη, επιδόθηκε με ιδιαίτερο ζήλο στη διδασκαλία του λόγου του Θεού, αλλά παράλληλα ανέπτυξε και πλούσια φιλανθρωπική δραστηριότητα. Γι’ αυτό και σύντομα η Νικομήδεια απόκτησε χάρη στο άοκνο ενδιαφέρον του για τη φιλανθρωπία ευαγή ιδρύματα, όπως νοσοκομείο, ορφανοτροφείο και πτωχοκομείο, ενώ ανεγέρθηκε και ναός επ’ ονόματι των θαυματουργών και ιατρών Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού. Ο Άγιος Θεοφύλακτος μεριμνούσε με ιδιαίτερη αγάπη και ευσπλαχνία για τους ασθενείς, τους φτωχούς, τις χήρες και τα ορφανά. Παράλληλα ακολουθώντας το παράδειγμα του Αγίου Ταρασίου είχε καταρτίσει καταλόγους με τα ονόματα όλων των απόρων, στους οποίους χορηγούσε μηνιαίο βοήθημα, ενώ μιμούμενος τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό πήγαινε ο ίδιος στους ασθενείς του νοσοκομείου και περιποιείτο τις πληγές τους. Μάλιστα ο βιογράφος του αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ἐλεημόνει τόσον, ὥστε ἐπλήρου μίαν φιάλην ἀπό ζέον ὕδωρ καί μέ αὐτό ἔπλενε καί ἐκαθάριζε μέ τάς ἰδίας του τάς χείρας συμπαθέστατος τούς τυφλούς καί χωλούς καί τούς ἀσθενεῖς του». Γι’ αυτό και ο θεοπρόβλητος ιεράρχης της Νικομήδειας είχε καταστεί για τον λαό της επαρχίας του καιομένη λαμπάδα, η οποία έλαμπε, φώτιζε και θέρμαινε τις ψυχές. 

Μετά όμως από την έκπτωση από τον θρόνο της βασίλισσας Ειρήνης, ξέσπασε μεγάλη αναταραχή μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας, όταν ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Λέων Ε΄ ο Αρμένιος (813-820). Ο νέος αυτοκράτορας εξαπέλυσε και πάλι σκληρό διωγμό εναντίον της τιμητικής προσκυνήσεως των αγίων εικόνων. Αυτό είχε ως συνέπεια να υβρίζονται και να βεβηλώνονται οι ιερές εικόνες, γεγονός που οδήγησε την Εκκλησία του Χριστού και την πίστη των Ορθοδόξων σε κατάσταση διωγμού. Σ’ αυτή την κρίσιμη στιγμή ο διάδοχος του Αγίου Ταρασίου στον πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως, Άγιος Νικηφόρος (806-815), αντιτάχθηκε με γενναιότητα στην εικονομαχία μαζί με τους μοναχούς της περίφημης Μονής Στουδίου και με αγωνιστές ιεράρχες, μεταξύ των οποίων αξιομνημόνευτοι είναι ο Άγιος Αιμιλιανός Επίσκοπος Κυζίκου, ο Άγιος Ευθύμιος Επίσκοπος Σάρδεων, ο Άγιος Ιωσήφ Επίσκοπος Θεσσαλονίκης, ο Άγιος Μιχαήλ Επίσκοπος Συνάδων και ο Άγιος Θεοφύλακτος Επίσκοπος Νικομηδείας. Οι γενναίοι αυτοί ιεράρχες επισκέφθηκαν τον αυτοκράτορα Λέοντα Ε΄ τον Αρμένιο για να τον πείσουν να εγκαταλείψει την κακοδοξία του και να αντιληφθεί το λάθος, στο οποίο είχε υποπέσει. Όμως ο αυτοκράτορας επέδειξε επιμονή και αδιαλλαξία στις θέσεις του εναντίον των σεπτών και αγίων εικόνων, γεγονός που έκανε τον Άγιο Θεοφύλακτο να επιδείξει σθεναρή και ηρωική στάση ενώπιον του δυσσεβούς αυτοκράτορος. Έτσι με ξεχωριστή παρρησία και αδιαφορώντας για τις συνέπειες, στηλίτευσε με αυστηρότητα την αιρετική του στάση και τον έθεσε αντιμέτωπο με την τιμωρία του Παντοδυνάμου Θεού. Χαρακτηριστικά του είπε: «Γνωρίζω, βασιλεῦ, ὅτι καταφρονεῖς τήν ἀνοχήν καί τήν μακροθυμίαν τοῦ Θεοῦ˙ θά ἐπέλθη ὅμως ἐπί σέ αἰφνίδιος ὄλεθρος καί καταστροφή ὡς καταιγίς, καί οὐδείς θά εὑρεθῇ νά σέ σώσῃ κατ’ ἐκείνην τήν στιγμή ἐκ τοῦ κινδύνου». 

Μόλις άκουσε ο αιρετικός αυτοκράτορας τη σθεναρή ομολογία πίστεως τόσο από τον μαχητικό ιεράρχη της Νικομήδειας όσο και από τους υπόλοιπους θαραλλέους ομολογητές και φλογερούς επισκόπους, διέταξε να εκθρονισθεί ο Πατριάρχης Νικηφόρος και να εξορισθούν σε διαφορετικά μέρη οι υπόλοιποι γενναίοι ιεράρχες της αμωμήτου ορθοδόξου πίστεως. Ο Άγιος Θεοφύλακτος, αφού του ξερίζωσαν τα γένια και τον έδειραν ανελέητα, τον εξόρισαν στο παραθαλάσσιο φρούριο Στρόβιλο, στο Θέμα των Κιβυρραιωτών που ήταν περιοχή, η οποία περιλάμβανε την αρχαία Καρία, Παμφυλία και τμήμα της Φρυγίας και όπου υπήρχε πόλη με την ονομασία Κίβυρρα. Στην εξορία έζησε τριάντα ολόκληρα χρόνια κάτω από δυσβάσταχτες στερήσεις και κακουχίες, τις οποίες υπέμεινε με αξιοθαύμαστη καρτερία, λαμβάνοντας δύναμη από την προσευχή του στον Κύριο. Το 820 και παρά την ανάρρηση στον θρόνο του Μιχαήλ Β΄ του Τραυλού, δεν μπόρεσε να ωφεληθεί από την αμνηστία του νέου αυτοκράτορα, ο οποίος ανακάλεσε από την εξορία τον Πατριάρχη Νικηφόρο. Στο μεταξύ οι σωματικές δυνάμεις του Αγίου Θεοφυλάκτου άρχισαν να εξασθενούν. Παρόλα αυτά προσευχόταν για τη σωτηρία του λαού και την αποκατάσταση της Ορθοδοξίας και μέσα από τη συνεχή αλληλογραφία προσπαθούσε να ενισχύσει το αγωνιστικό φρόνημα των χριστιανών, ώστε να μην υποκύψουν στις πιέσεις των εικονομάχων, αλλά να ομολογήσουν με παρρησία την ορθή πίστη. Όμως και τη φιλανθρωπική του δραστηριότητα δεν ανέστειλε κατά τη διάρκεια της τριαντάχρονης εξορίας του, αφού ο εξόριστος ιεράρχης της Νικομήδειας βοηθούσε όσους υπέφεραν και είχαν ανάγκη. 

Περί το 840 ο Άγιος Θεοφύλακτος, ο φλογερός αυτός ομολογητής και ακράδαντος στύλος της Ορθοδοξίας, παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο και έτσι εισήλθε στην ουράνια μακαριότητα. Αργότερα και επί των ημερών της αυτοκράτειρας Θεοδώρας (842-857) αποκαταστάθηκε η ειρήνη μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας, αφού η ευσεβής αυτή αυτοκράτειρα συγκάλεσε σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη, η οποία επικύρωσε τις αποφάσεις της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, γεγονός που έθεσε τέλος στη θεολογική διαμάχη και τους διωγμούς των ορθοδόξων από τους φανατικούς εικονομάχους. Έτσι η Ορθοδοξία θριάμβευσε και επικράτησε η αλήθεια, αφού το 843 έλαβε χώρα η αναστήλωση των αγίων εικόνων, γεγονός που έκτοτε εορτάζεται κατ’ έτος πανηγυρικά από τους απανταχού της Γης Ορθοδόξους την Κυριακή Α΄ Νηστειών, τη γνωστή ως «Κυριακή της Ορθοδοξίας». Μετά την επαναφορά της ειρήνης στην Εκκλησία ο Άγιος Μεθόδιος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (842-846) μερίμνησε για τη μετακομιδή, σύμφωνα και με την επιθυμία των χριστιανών της Νικομήδειας, των ιερών λειψάνων του Αγίου Θεοφυλάκτου από τον τόπο της εξορίας του, όπου εκοιμήθηκε και ενταφιάσθηκε, στη Νικομήδεια. Εκεί τα εναπόθεσε στον ναό των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού, τον οποίο ο ίδιος ο Άγιος είχε ανεγείρει κατά τη διάρκεια της ευδόκιμης και θεάρεστης αρχιερατείας του. Η Ορθόδοξη Εκκλησία συναρίθμησε τον ενάρετο και μαχητικό ιεράρχη της Νικομήδειας στους φλογερούς ομολογητές και σθεναρούς αγωνιστές της ορθής χριστιανικής πίστεως και καθιέρωσε να τιμά την πανίερη μνήμη του στις 8 Μαρτίου, ενώ προς τιμήν του ποιήθηκε υπό του Ευθυμίου Σιμωνοπετρίτου Ασματική Ακολουθία. 

 

Ο Άγιος Θεοφύλακτος υπήρξε ο πρώτος πολιούχος της νήσου Ύδρας, αφού μετά το ένδοξο μαρτύριο του εξ Ύδρας νεομάρτυρος Αγίου Κωνσταντίνου, του εν Ρόδῳ αθλήσαντος στις 14 Νοεμβρίου 1800, καθιερώθηκε ο τοπικός νεομάρτυς ως πολιούχος και έφορος του ιστορικού νησιού του Αργοσαρωνικού με την πλούσια κολλυβαδική παράδοση. Ενδεικτικό είναι ότι ο πρώτος δήμαρχος της Ύδρας Λάζαρος Κουντουριώτης σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για τη θαυματουργική επέμβαση του Αγίου Θεοφυλάκτου στο νησί κατά τον σεισμό της 8ης Μαρτίου 1837, αφιέρωσε θαυμάσια φορητή εικόνα του Αγίου στην παλαίφατη Μονή Παναγίας Φανερωμένης, την ιδρυθείσα περί τα μέσα του 17ου αιώνα, η οποία αποτελεί τον σημερινό Καθεδρικό Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Ύδρας. Μάλιστα κατά τη διάρκεια του σεισμού κατέπεσε ο σταυρός του κωδωνοστασίου της Μονής και παραλίγο να φονεύσει τον δήμαρχο. Η εικόνα αυτή, η οποία φέρει χρονολογία 1837, αποτελεί σήμερα ιστορικό κειμήλιο του ιδρυθέντος το 1999 Εκκλησιαστικού Μουσείου Ύδρας «Ο Άγιος Μακάριος ο Νοταράς». Θαυμάσια φορητή εικόνα του Αγίου φυλάσσεται και στον ανεγερθέντα το 1780 ιστορικό ιερό ενοριακό ναό Υπαπαντής Χριστού πόλεως Ύδρας. Επ’ ονόματι του Αγίου Θεοφυλάκτου είναι αφιερωμένος ναός (εξωκκλήσιο) στο χωριό Παρπαριά της Χίου που βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα του ακριτικού αιγαιοπελαγίτικου νησιού, ενώ ο Άγιος τιμάται με ομώνυμο ναό και στην πόλη της Τήνου, ο οποίος ανεγέρθηκε με πρωτοβουλία του αειμνήστου Ιερομονάχου Θεοφυλάκτου Κρητικού. 

Ο φλογερός ομολογητής και μαχητικός ιεράρχης της Νικομήδειας, Άγιος Θεοφύλακτος, αναδείχθηκε σε χρόνους χαλεπούς για την πορεία της Ορθοδοξίας, στύλος ακλόνητος της αληθείας, φύλακας άγρυπνος της ευσεβείας, καθαιρέτης ισχυρός της δυσσεβείας, εδραίωμα αρραγές της Εκκλησίας, όπως άλλωστε τόσο χαρακτηριστικά υμνείται και γεραίρεται μέσα από το απολυτίκιό του: «Φύλαξ ἄγρυπνος τῆς Ἐκκλησίας, καί καθαίρεσις τῆς δυσσεβείας, ἱεράρχα Θεοφύλακτε πέφηνας˙ τοῦ γάρ Χριστοῦ τήν εἰκόνα σεβόμενος, ὑπερορίας καί θλίψεις ὑπέμεινας. Πάτερ ὅσιε, Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος». Ας ευχηθούμε λοιπόν να αποτελέσει ο πρόμαχος αυτός της Ορθοδοξίας για τους σημερινούς χριστιανούς έναν φωτεινό οδοδείκτη και ένα απαράμιλλο πρότυπο αγωνιστικότητος, ώστε να μπορέσουμε να διατηρήσουμε ακραιφνή την πίστη και τη λατρεία μας στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό και έτσι να μην κινδυνεύσουμε να χάσουμε τον πνευματικό μας προσανατολισμό.

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος

Εκπαιδευτικός

Βιβλιογραφία

· Γούναρη Γεωργίου Κων., Από την Πολιτεία των Αγίων, Έκδοσις Ιεράς Μητροπόλεως Γρεβενών, 2009.

· Μπεράτη Θεοδώρου Κ., Αρχιμανδρίτου, Αθληταί Στεφανηφόροι, Έκδοσις Αδελφότητος Θεολόγων «Ο Σωτήρ», Αθήναι 1991.

Εικόνες

[1] Ο Άγιος Θεοφύλακτος Επίσκοπος Νικομηδείας. Φορητή εικόνα του 1837 στο Εκκλησιαστικό Μουσείο Ύδρας.

[2] Ο Άγιος Θεοφύλακτος ήταν ο πρώτος πολιούχος της Ύδρας, αφού διέσωσε θαυματουργικά το νησί κατά τον σεισμό της 8ης Μαρτίου 1837.

[3] Στη βορειοδυτική Χίο και στην περιοχή του χωριού Παρπαριά υπάρχει εξωκκλήσιο αφιερωμένο στον Άγιο Θεοφύλακτο. www.panoramio.com

[4] Το εξωκκλήσιο του Αγίου Θεοφυλάκτου στην Παρπαριά της Χίου. www.naoschios.blogspot.gr

[5] Ο Άγιος Θεοφύλακτος τιμάται με ομώνυμο ναό στην Ιερά Νήσο Τήνο.

[6] Εξωτερική άποψη του ναού του Αγίου Θεοφυλάκτου στην πόλη της Τήνου.

[7] Εξωτερική άποψη του ναού του Αγίου Θεοφυλάκτου στην πόλη της Τήνου.

[8] Άποψη από το εσωτερικό του ναού του Αγίου Θεοφυλάκτου στην πόλη της Τήνου.

[9] Φορητή εικόνα του Αγίου Θεοφυλάκτου στο τέμπλο του ομωνύμου ναού της Τήνου.

[10] Φορητή ασημένια εικόνα του Αγίου Θεοφυλάκτου στον ομώνυμο ναό της Τήνου.

[11] Οι Άγιοι Θεοφύλακτος και Χαράλαμπος. Φορητή εικόνα στον ομώνυμο ναό της Τήνου.

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση με την προϋπόθεση της αναφοράς του συγγραφέα και του ιστολογίου πρώτης δημοσίευσης [Σύνδεσμος Κληρικών Χίου]

Ο πρόεδρος του ΙΣΚΕ στο ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ

March 8, 2015, 12:21 pm

≫ Next: Η Αξιολόγηση των κληρικών και η νομιμότητα της σχετικής εγκυκλίου 2932/16-10-2012.

≪ Previous: Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΝΙΚΟΜΗΔΕΙΑΣ Ένας φλογερός ομολογητής και ένας ακλόνητος στύλος της ορθοδόξου πίστεως και αληθείας

$

0

0

Ο πρόεδρος του ΙΣΚΕ στο ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ: Καθένας έχει δικαίωμα να εκφράσει την γνώμη του χωρίς λογοκρισία-Λόγια τα περί διαχωρισμού Κράτους-Εκκλησίας

Συνέντευξη στον Μάνο Χατζηγιάννη

"Μία συμβουλευτική εγκύκλιος της Δ.Ι.Σ. θα ήταν αρκετή χωρίς τις εξάρσεις περί αιρέσεων κ.λ.π. γενικών απαξιώσεων."δηλώνει μιλώντας αποκλειστικά στο "ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ"ο πρόεδρος του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος, π. Ιωάννης Κατωπόδης σχολιάζοντας τις συστάσεις της Ιεράς Συνόδου για τη «Λειτουργία ιστοσελίδων εκ μέρους εκκλησιαστικών φορέων και εκ μέρους κληρικών και μοναχών».

Σημειώνει πως ο μισθός του κληρικού είναι χαμηλός και τα "πάλαι ποτέ τυχερά έχουν εκλείψει", σχολιάζει τις δράσεις και το ρόλο του ΙΣΚΕ, δηλώνει πως τα περι διαχωρισμού Κράτους-Εκκλησίας είναι μόνο λόγια, απαντάει στο ερώτημα για το εφάπαξ των κληρικών, χαρακτηρίζει "απολελυμένες"τις χειροτονίες άμισθων κληρικών, μιλάει για τη σχέση του Έλληνα με την Εκκλησία και απαριθμεί τα εφόδια που πρέπει να έχει ο πιστός για την Μ. Τεσσαρακοστή και την προετοιμασία για το Άγιο Πάσχα

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη: 

-πατέρα Ιωάννη, ποιος ο ρόλος του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος και πως θα μπορούσε να αποτελέσει μια ισχυρή δύναμη εκκλησιαστικής παρέμβασης στα τεκταινόμενα;

Ο Ι.Σ.Κ.Ε. είναι το αρχαιότερο συλλογικό όργανο της Ελλάδος. Ήδη εφέτος συμπληρώνει 125 χρόνια. Ξεκίνησε ως Σύνδεσμος κληρικών της Αρχιεπισκοπής Αθηνών με πρόεδρο τον τότε Αρχιεπίσκοπο και συν τω χρόνω μετεξελίχθη σε Πανελλήνιο όργανο των κληρικών και όργανο της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Τα τελευταία χρόνια έγινε μία σοβαρή προσέγγιση με αρκετούς Επισκόπους και με την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και προσπαθούμε να είμαστε « μία γροθιά» κατά το λεγόμενο του Μακαριωτάτου.

Αυτό σημαίνει ότι η φωνή μας είναι χρήσιμη για την Ι.Σ. διότι ο εφημεριακός κλήρος είναι ο μάχιμος κλήρος μέσα στις ενορίες που καθημερινά αντιμετωπίζει ποικίλα προβλήματα.

Εξ άλλου η παράλληλη παρουσία μας και στην πολιτική εξουσία, αποβλέπει συμπληρωματικά προς την Ι.Σ. να καταστήσει το προβλήματα του Ορθοδόξου κλήρου αμεσότερα και πιο οικεία.

-Το έργο του Έλληνα κληρικού είναι πνευματικό, αλλά ο ιερέας είναι και υποχρεωμένος, όπως κάθε εργαζόμενος, να φέρνει χρήματα στο σπίτι. Πιστεύετε-με δεδομένη και την οικονομική κρίση που περνάμε ως χώρα-πως ο κληρικός είναι αδικημένος;

Πράγματι το έργο του κληρικού εφημερίου είναι πνευματικό και οι ιερείς είναι οι μόνοι που επί 24ώρου βάσεως και επί 365 ημέρες το χρόνο είναι παρόντες μέσα στις ενορίες τους, για να καλύψουν τις πνευματικές, τις ψυχολογικές και υλικές ανάγκες του κόσμου.

Σήμερα οι κληρικοί λαμβάνουν ως αποδοχές ένα μισθό που ξεκινάει από 580 – 1200 ευρώ περίπου. Ποσό που βεβαίως δεν επαρκεί για μια οικογένεια που αποτελείται από 4, 5, 6, ή και 10 άτομα μερικές φορές. Όσον αφορά τα ,πάλαι ποτέ, λεγόμενα τυχερά, αυτά πλέον έχουν εκλείψει ή ευρίσκονται σε πάρα πολύ χαμηλά επίπεδα και αυτά μόνον σε κάποιες μεγάλες αστικές ενορίες.

-Πολύς λόγος γίνεται το τελευταίο διάστημα περί διαχωρισμού Κράτους-Εκκλησίας. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο ο πρώτος που θα επηρεαζόταν θα ήταν ο Έλληνας κληρικός του οποίου την αμοιβή θα έπρεπε να καλύπτει η Εκκλησία και όχι το κράτος. Πως το σχολιάζετε;

Ο λόγος περί διαχωρισμού Κράτους – Εκκλησίας είναι λόγια .Σύμφωνα με το παρόν Σύνταγμα δεν υφίσταται τέτοιο θέμα. Αν μελλοντικά προκύψει με ένα άλλο Σύνταγμα ή Αναθεώρηση συντάγματος, αυτό δεν σημαίνει ότι η μισθοδοσία του κλήρου θα καταργηθεί, διότι αυτή ευρίσκεται υπό την συμφωνία της ανταλλαγής της Εκκλησιαστικής περιουσίας

Το 35% επί των ακαθαρίστων που έπαυσε επί πρωθυπουργίας Σημίτη, ήταν πονηρό και απέβλεπε εν καιρώ σε κάτι τέτοιο (ως προς την μισθοδοσία). Αλλά νομίζω ότι το κράτος θα βρεθεί προ εκπλήξεων όταν θα σπάσει την συμφωνία. Πάντως οι τελευταίες ειδήσεις από την Γ.Γ. του Υπουργείου Παιδείας διαβεβαιώνουν ότι δεν πρόκειται ούτε κατά διάνοια να υπάρξει διακοπή μισθοδοσίας.

-Στην πρόσφατη γενική συνέλευση του συνδέσμου συζητήσατε και τα θέματα της ασφάλισης και συνταξιοδότησης των ιερέων. Τι προβλήματα υπάρχουν εκεί; Τι θα γίνει με το εφάπαξ;

Το θέμα της ασφάλισης και της συνταξιοδότησης των ιερέων δεν έχει ακόμη κάποιες σοβαρές παρενέργειες, εκτός της υποχρέωσης του εφημερίου, να συμπληρώνει την ηλικία των 70 ετών, σύμφωνα με τον Καταστατικό χάρτη Ν.590/ 1977, προκειμένου να συνταξιοδοτηθεί.

Το θέμα του εφάπαξ είναι το σοβαρό, καθ’ όσον η προηγούμενη κυβέρνηση έπαυσε την είσπραξη του κληρικοσήμου, κατόπιν της συστάσεως της τρόϊκας, το οποίο ήταν μία σοβαρή είσπραξη για το ταμείο Προνοίας. Η μείωση του εφάπαξ , δυστυχώς ακολούθησε την μείωση των εφάπαξ των Δ.Υ. άνευ λόγου, διότι το ταμείο δεν είχε ιδιαίτερο πρόβλημα γι’ αυτό και το εφάπαξ εχορηγείτο σε περίπου 3 -4 μήνες. Τώρα όμως δεν γνωρίζουμε τι πρόκειται να γίνει με την μείωση των εισπράξεων που επέβαλλε η Μνημονιακή κυβέρνηση.

-Πρόσφατα τέθηκε εκ νέου το ζήτημα της έλλειψης ιερέων κυρίως στην επαρχία. Συζητήθηκε και στη συνάντηση του Αρχιεπισκόπου με τον υπουργό Παιδείας; Τι πιστεύετε πως πρέπει να γίνει και πως κρίνετε τις περιπτώσεις που χειροτονούνται ιερείς και προσφέρουν αμισθί υπηρεσίες;

Το γεγονός ότι υπάρχει σήμερα έλλειψη ιερέων και μάλιστα στην επαρχία, είναι πράγματι μεγάλο πρόβλημα. Υπάρχουν Μητροπόλεις που δεν διαθέτουν ούτε τους μισούς ιερείς, σε αριθμό, σε σχέση με τις υπάρχουσες οργανικές θέσεις. Αυτό είναι βέβαια το αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσεως και της λιτότητας που επεβλήθη στην Ελλάδα με βάναυσο τρόπο. Εφ’ όσον και οι ιερείς μισθοδοτικά καλύπτονται από το Δημόσιο, ακολουθήθηκε και γι’αυτούς η μείωση του αριθμού τους, όπως στους δημοσίους υπαλλήλους.

Το ότι ορισμένοι Αρχιερείς επέλεξαν να κάνουν άμισθους κληρικούς, αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα από Νομοκανονικής πλευράς, καθ΄όσον οι χειροτονίες αυτές είναι εν πολλοίς απολελυμένες.

-Πως κρίνετε την πρόσφατη απόφαση και τις συστάσεις της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου για την «Λειτουργία ιστοσελίδων εκ μέρους εκκλησιαστικών φορέων και εκ μέρους κληρικών και μοναχών»;

Στην πρόσφατη Γενική Συνέλευση του Ι.Σ.Κ.Ε. στις 18 Φεβρουαρίου 2015, έγινε πολύς λόγος για την απόφαση και τις συστάσεις της Δ.Ι.Σ.

Βέβαια κάθε φυσικό πρόσωπο – πολίτης έχει το δικαίωμα της ελεύθερης γνώμης. Όμως δεν αρμόζει οι ιστοσελίδες και μάλιστα επισκόπων ενίοτε να είναι υβριστικές, επιθετικές και να συμβάλλουν στην διαίρεση και την κακότητα. Καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράσει την γνώμη του ευπρεπώς ,χωρίς λογοκρισία. Μία συμβουλευτική εγκύκλιος της Δ.Ι.Σ. θα ήταν αρκετή χωρίς τις εξάρσεις περί αιρέσεων κ.λ.π. γενικών απαξιώσεων.

-Ο Έλληνας είναι κοντά στην Εκκλησία ή θυμάται να λειτουργηθεί μόνο στις μεγάλες εορτές; 

Ο Έλληνας ψυχολογικά είναι κοντά στην Εκκλησία, αλλ’ όχι και σωματικά Δυστυχώς ένα 2 -3% συνήθως εκκλησιάζεται και στις μεγάλες εορτές άντε μέχρι ένα 10-12%. Αυτό άραγε δείχνει ότι ο λόγος της εκκλησίας είναι παρωχημένος; Υποκριτικός; Άλλοι παράγοντες συμβάλλουν στον από- προσανατολισμό; 

Εγώ όμως είμαι αισιόδοξος, διότι ο κόσμος, ακόμη και οι πολιτικοί, είδαν ότι στα πέτρινα αυτά χρόνια της κρίσεως και της λιτότητας η εκκλησία υπήρξε η μάνα και με τον εφημεριακό της κλήρο στάθηκε προστάτης και τάϊσε πολύ κόσμο. Συμπαραστάθηκε σε πολλούς και γλίτωσε από την αυτοκτονία πολλαπλάσιους από αυτούς που είχαν την ατυχία (περίπου 5000 – 6000 χιλ.) να αυτοκτονήσουν λόγω ανέχειας και απελπισίας.

-Ποια τα εφόδια που πρέπει να έχει ο πιστός για την Τεσσαρακοστή και την προετοιμασία για το Άγιο Πάσχα;

Κατά την διάρκεια της Μ. Τεσσαρακοστής θα πρέπει ο χριστιανός να κάνει μία αυτοκριτική. Να προσπαθήσει να θυμηθεί και να επανέλθει στο βάπτισμά του συνειδητοποιώντας ότι είναι τέκνο του Θεού. Ότι ο Χριστός μας δίδαξε την ταπείνωση και την αγάπη. Μας έδειξε το δρόμο για την Βασιλεία Του. Ένα δρόμο που περπάτησαν οι άγιοι της εκκλησίας.

Η μετάνοια όμως δεν πρέπει να είναι ένα ατομικό γεγονός για τον καθένα. Θα πρέπει να είναι και κοινωνικό και πολιτικό γεγονός. Αν το δούμε το θέμα σ’ αυτή τη συνάφεια, τότε θα πρέπει να είμαστε με υπομονή, σε προσμονή της Αναστάσεως του Ορθόδοξου λαού μας, αλλά και με την μόνιμη προσδοκία της Β! Παρουσίας του Κυρίου και της κοινής Αναστάσεως.

Αναδημοσίευση από το ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ

Η Αξιολόγηση των κληρικών και η νομιμότητα της σχετικής εγκυκλίου 2932/16-10-2012.

March 13, 2015, 9:05 am

≫ Next: Article 0

≪ Previous: Ο πρόεδρος του ΙΣΚΕ στο ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ

$

0

0

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ Ι.Σ.Κ.Ε. 21/2/2013 

Η Αξιολόγηση των κληρικών και η νομιμότητα της σχετικής εγκυκλίου 2932/16 -10-2012. 

Αγαπητοί αδελφοί,

Συμπρεσβύτεροι και Συνδιάκονοι, 

Είναι γνωστό ότι ο Ι Σ Κ Ε , δεν είναι απλώς ένα συνδικαλιστικό όργανο, όπως ορισμένοι Αρχιερείς θέλουν να νομίζουν ή να θεωρούν. Ο Ι Σ Κ Ε είναι ένα παλαιό όργανο της Εκκλησίας της Ελλάδος, νομοθετημένο στον Καταστατικό της Χάρτη Ν. 590/ 1977. 

Μέσα στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του και των ενεργειών του , από δεκαετίες και πλέον είναι η προάσπιση των βιοτικών αναγκών ( και όχι μόνον) του Εφημεριακού κλήρου, άμεσα και παράλληλα και σε συνεργασία προς τις εκάστοτε ενέργειες της Ιεράς Συνόδου. 

Η μισθοδοσία του ι. κλήρου έχει περάσει από πολλά στάδια και τελευταία επί ενιαίου μισθολογίου , η μισθοδοσία ακολουθούσε την μισθοδοσία των Δημοσίων υπαλλήλων. Αλλά για να γίνει αυτή η εξομοίωση θα έπρεπε κάθε φορά να συνυπογράφουν οι 3 υπουργοί (Εσωτερικών, Οικονομίας και Παιδείας). 

Εμείς είχαμε πάντοτε το πάγιο αίτημα, να καταργηθεί αυτή η κατάσταση και να ενταχθούμε στο μισθολόγιο νομοθετημένα, ώστε να μην χρειάζονται οι υπογραφές των 3 υπουργών και αυτόματα να έχουμε τις σχετικές με τους Δημοσίους υπαλλήλους αποδοχές. 

Aυτό υλοποιήθηκε και έγινε πραγματικότητα με τον τελευταίο Νόμο 4024/2012 (ΦΕΚ 226/27-10- 2011 τευχ. Α!). 

Έτσι και οι κληρικοί συμπεριελήφθησαν στον ανωτέρω νόμο, ακολουθώντας την διαδικασία περί Δημοσίων υπαλλήλων και των προαγωγών τους ή της εξέλιξής τους. 

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι το γεγονός, ότι οι ισχύοντες βαθμοί και τα κλιμάκια του Δημοσίου, που αφορούν τους Δ.Υ. θα πρέπει να ισχύσουν και για τους Κληρικούς. Δηλαδή ο τρόπος εξέλιξης στη νέα αυτή πραγματικότητα να είναι αντίστοιχη με των Δ.Υ. 

(Παρενθετικά θα πρέπει να πώ ότι έπαυσαν οι κληρικοί να διακρίνονται σε Α, Β, Γ, και Δ κατηγορίες, και ο χαρακτηρισμός βάσει των προσόντων γίνεται όπως και στο Δημόσιο, δηλ. ΠΕ, ΤΕ, ΔΕ, ΥΕ) 

Ο τρόπος λοιπόν της εξέλιξης, θα είναι η αξιολόγηση του κάθε κληρικού, όπως ισχύει και γιά την αξιολόγηση του κάθε δημοσίου υπαλλήλου. 

Τον Σεπτέμβριο του 2012 που το Δ.Σ. του ΙΣΚΕ είχε επισκεφθεί τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο, έγινε λόγος και για την αξιολόγηση των κληρικών, και μας είπε ότι είναι προβληματισμένος, διότι πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος, όσον το δυνατόν αδιάβλητος και αξιόπιστος. 

Εμείς ως Δ.Σ. του ΙΣΚΕ θέσαμε τον εαυτό μας στην διάθεσή του, για συνεργασία επάνω σε έναν τρόπο αξιολόγησης αδιάβλητο, αξιόπιστο και κυρίως αποδεκτό από τους αξιολογουμένους. 

Και ενώ περιμέναμε να μας καλέσουν ώστε να συμβάλλουμε με τις γνώμες μας και τις γνώσεις μας στον τρόπο αξιολόγησης, μετά από ένα μήνα περίπου στις 16-10-2012 η Σύνοδος έβγαλε και απέστειλε την υπ’ αριθ. 2932 εγκύκλιο « Περί του εντύπου της Εκθέσεως αξιολογήσεως των Εφημερίων και Διακόνων και του τρόπου συμπληρώσεως αυτής». 

Σας κάνω γνωστό (παρενθετικά) ότι στους Εκπαιδευτικούς και άλλους δημοσίους υπαλλήλους εκλήθησαν τα συνδικαλιστικά τους όργανα να εκφέρουν τις απόψεις τους, πράγμα που δεν έκανε η Ι.Σύνοδος, κατά την πάγια αντιεκκλησιαστική και αντιδημοκρατική πρακτική των Επισκόπων. 

Δυστυχώς, η όλη διαδικασία περί αξιολόγησης των κληρικών, όπως αναφέρεται στην εν λόγω εγκύκλιο, είναι προχειρότατη, νομικά απαράδεκτη και ηθικά επιλήψιμη. Παρεπιπτόντως σας λέω ότι στο Υπουργείο που την έστειλαν για να υπογραφεί, γελούσαν, όπως με πληροφόρησαν. 

Ο ΙΣΚΕ έστειλε τις απόψεις του για την εγκύκλιο στην Σύνοδο, η οποία δεν γνωρίζω τι είπε. 

Στόχος και σκοπός της όλης διαβλητής διαδικασίας, είναι να διασφαλιστεί η μονοκρατορία του Επισκόπου. 

Η όλη διαδικασία μπορεί να αποβεί άκαρπη, εάν ο Μητροπολίτης έχει διαφορετική γνώμη από τους αξιολογητάς, με αποτέλεσμα να βάλει όποια βαθμολογία θέλει αυτός. 

Και αμέσως έρχομαι στα επί μέρους προβλήματα της 2932 εγκυκλίου . 

1.Στην παράγραφο 1 της εγκυκλίου αναφέρεται ότι ο Αρχιερατικός επίτροπος ( στο δεύτερο μέρος της αξιολόγησης) και ο Πρωτοσύγκελος ή Γεν. Αρχιερατικός επίτροπος ( στο τρίτο μέρος της αξιολόγησης) αξιολογούν. 

Ερώτημα:Οι κατέχοντες τις θέσεις αυτές τις κατέχουν κατόπιν αξιολογήσεως ή είναι διορισμένοι (δοτοί) ευνοιοκρατικά από τον εκάστοτε Μητροπολίτη? 

2.Στην παράγραφο 1 (εδαφ.2) Το Μητροπολιτικό συμβούλιο λειτουργεί ως υπηρεσιακό συμβούλιο 

Ερώτημα: Είναι δυνατόν ένας επίτροπος, μη εκλεγμένος, ένας υπάλληλος ΔΟΥ, 2 παπάδες υπάλληλοι των γραφείων της Ι. Μητροπόλεως να αποτελούν υπηρεσιακό συμβούλιο, χωρίς να είναι αρμόδιοι υπηρεσιακοί παράγοντες, χωρίς την παρουσία αιρετών εκ μέρους των εφημερίων? 

Δεν είναι σαφείς οι αρμοδιότητες του Μητροπολιτικού συμβουλίου? Πως είναι δυνατόν να λειτουργήσει ως υπηρεσιακό συμβούλιο κρίσεων και προαγωγών? 

3. Στην παράγραφο 1 ( εδάφ.3) Αναφέρεται η εγκύκλιος στην απόδοση του αξιολογουμένου στα Γενικά εφημεριακά καθήκοντα, όπως αυτά ορίζονται από τους Ι. Κανόνες, Κανονισμούς, και Εγκυκλίους της Ι. Συνόδου. 

Ερώτημα :Ποιούς Ι. Κανόνες, Κανονισμούς και Εγκυκλίους έλαβαν υπ’ όψιν? 

Είναι δυνατόν τα μέλη που συνθέτουν το Μητροπολιτικό συμβούλιο να γνωρίζουν όλα αυτά, εκτός του Μητροπολίτη? Πως θα κρίνουν και πως θα βαθμολογήσουν? 

4. Στην παράγραφο 1 (εδαφ.3) Επιμόρφωση από πιστοποιημένους φορείς 

Ερώτημα : Είναι δυνατόν? Μπορεί να ισχύει αυτό για μικρές και απομακρυσμένες Μητροπόλεις? Για ιερείς Γ και Δ κατηγορίας? Είναι πιστοποιημένος φορέας μία ομιλία που θα γίνει και θα την παρακολουθήσουν ή μία ιερατική σύναξη? Δεν θα έπρεπε να προβλέπεται προγραμματισμός ενιαύσιος σε κάθε Μητρόπολη? Με εξειδικευμένους εκκλησιαστικούς παράγοντες? 

5.Στην παράγραφο 1 ( εδαφ.4) Αναφέρεται ότι κατά της αποφάσεως του Μητροπολιτικού συμβουλίου για την περί βαθμολογικής προαγωγής ή μη του Εφημερίου, δικαιούται ο εφημέριος να ασκήσει προσφυγή ενώπιον της Δ.Ι.Σ. η οποία εκδικάζεται, μετά από γνωμοδότηση της Συνοδικής Επιτροπής επί των Δογματικών και Νομοκανονικών ζητημάτων. 

Ερώτημα : Με το χέρι στην καρδιά εγώ λόγω πείρας σας λέω ότι δεν πρόκειται κανείς να δικαιωθεί. Μάλιστα μέσα σ’αυτή τη γραφειοκρατία θα χαθεί το δίκαιο του προσφεύγοντος. Αλλά και εάν τυχόν δικαιωθεί κάποιος γιατί έχει τον «τρόπο του» , εάν έχει συμπληρωθεί το 30% για την προαγωγή, ο προσφεύγων κληρικός θα πάρει την προαγωγή? Κάποιος άλλος θα την χάσει? 

6.Στην παράγραφο 3 υπάρχει το ερώτημα, ποια δυνατότητα έχουν οι σύμφωνα με την εγκύκλιο αξιολογητές να αξιολογήσουν? 

7. Στην παράγραφο 6 αναφέρεται η προσωπική βαθμολογία που θα βάλει στον εαυτό του ο αξιολογούμενος. 

Ερώτημα :Μήπως αυτό είναι άτοπο? Διότι με διευκρινιστική απάντηση του π. Χερουβείμ Βελέτζα δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν. Μήπως είναι προτιμώτερο ο αξιολογούμενος να κάνει μία έκθεση για τον εαυτό του και τις δραστηριότητές του? 

8.Στο δεύτερο μέρος της η αξιολόγηση γίνεται από τον Αρχιερατικό επίτροπο. 

Ερώτημα :Ο Αρχιερατικός επίτροπος αξιολογήθηκε για την διοικητική θέση που κατέχει? Υπήρξε προκήρυξη της θέσεως? Δεν μπορεί λοιπόν να αξιολογεί διότι είναι διορισμένος ( δοτός), σύμφωνα με υποκειμενικά κριτήρια και με την επιθυμία του Αρχιερέως. Ιδιαίτερα δε δεν μπορεί να αξιολογήσει διότι δεν έχει ο ίδιος αξιολογηθεί για το σκοπό αυτό. 

9.Στην παράγραφο 9 αναφέρεται ότι βαθμολογείται ο κληρικός στα Γενικά εφημεριακά καθήκοντα, όχι μόνον ως προς την απόκτηση τίτλων σπουδών, αλλ’ ως γνώση και βίωση της εκκλησιαστικής εμπειρίας. 

Ερώτημα :Ποιος θα το κάνει? Τα πράγματα εδώ δεν είναι μετρήσιμα αλλά εντελώς υποκειμενικά. Τι σημαίνει εκκλησιαστική εμπειρία για τον ένα αξιολογητή ? Τι για τον άλλον? Τι γιά το Μητροπολιτικό συμβούλιο? Πως αυτά θα έχουν το στοιχείο της αντικειμενικότητας? 

10.Στην παράγραφο 10 αναφέρονται οι καινοτόμοι ποιμαντικές μέθοδοι, ιεραποστολική δραστηριότητα κ.λ.π. 

Ερώτημα :Η ιεραποστολική διάθεση είναι οι εκδρομές των ενοριτών? Η δημιουργία ομάδων ποδοσφαίρου των Κατηχητικών κ.λ.π. Άρα γε αυτό είναι το έργο του εφημερίου ως ποιμένος? ΄Η είναι το κηρύσσειν το Ευαγγέλιο της Βασιλείας και η θεραπεία πάσης νόσου και πάσης μαλακίας εν τω λαώ? Δηλαδή θα πρέπει να κάνουμε την Εκκλησία Φολκλόρ και πολιτιστικές δραστηριότητες? Είναι αυτό ποιμαντικό έργο? Μέσα σ’αυτά που βρίσκεται το εκκλησιαστικό γεγονός , η σωτηρία, ο ερχομός της Βασιλείας, η όγδοη ημέρα κ.λ.π. 

11.Στην παράγραφο 11 αναφέρεται ότι το πρώτιστο που βαθμολογείται είναι η συμπεριφορά και συνεργασία με τον επιχώριο Μητροπολίτη κ.λ.π. 

Ερώτημα :Αυτή η εξιδανίκευση του Μητροπολίτη μήπως είναι υπερβολική? Διότι είναι γνωστές και ακούγονται πολύ απαράδεκτες συμπεριφορές Μητροπολιτών εναντίον κληρικών. Υπερβάσεις εξουσίας, κατάχρηση εξουσίας, σωρείες παρανομιών, διότι πιστεύουν ότι είναι υπεράνω του νόμου. Άρα γε καλή συμπεριφορά και συνεργασία έχει όποιος βγάζει περισσότερα χρήματα στην ενορία του και πληρώνει αναλόγως και την Μητρόπολη και δεν λαμβάνεται υπ’όψιν η πνευματική εργασία που μπορεί να γίνεται? 

12.Στην παράγραφο 15 αναφέρεται ότι σε περίπτωση υποψίας μεροληψίας εκ μέρους του αξιολογητή, ο Μητροπολίτης ορίζει κληρικό με αυξημένα εχέγγυα. Και αυτά θεωρούνται ότι τα έχουν οι κληρικοί που είναι μέλη του Επισκοπικού δικαστηρίου ή οι εφημέριοι που είναι μέλη του Μητροπολιτικού συμβουλίου. 

Ερώτημα :Είτε τα 2 μέλη του Επισκοπικού Δικαστηρίου, είτε τα μέλη του Μητροπολιτικού συμβουλίου, δεν είναι δοτά (διορισμένα) σύμφωνα με την επιθυμία και την εύνοια του Αρχιερέως? Πως λοιπόν μπορεί να έχουν τα εχέγγυα της αμεροληψίας? Πολλώ δε μάλλον, όταν ο Μητροπολίτης (και έχω ζωντανό παράδειγμα) βάζει έναν νεαρό Αρχιμανδρίτη με 10 χρόνια υπηρεσίας και βαθμό Ε.’ (Πέμπτο), χωρίς να είναι Αρχιερατικός Επίτροπος ή Πρωτοσύγκελος να αξιολογήσει κληρικούς με 40 χρόνια υπηρεσίας που από τον Β! βαθμό θα πάνε στον Α!. Δηλαδή ο κατώτερος θα βαθμολογήσει τον ανώτερο. Άραγε αυτό έχει κάποια νομιμότητα? Οι δικαστές, αν γίνει προσφυγή στα πολιτικά δικαστήρια θα γελάνε. 

13.Στην παράγραφο 19 αναφέρεται ότι το Μητροπολιτικό Συμβούλιο, επέχει θέσιν υπηρεσιακού συμβουλίου, το οποίο αποφαίνεται ποιοί και πόσοι κληρικοί θα προαχθούν. 

Ερώτημα :Είναι δυνατόν το Μητροπολιτικό συμβούλιο βάσει των νόμων και των αρμοδιοτήτων του που το διέπουν να επέχει θέσιν υπηρεσιακού συμβουλίου προαγωγών, χωρίς να αποτελείται από αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες οι οποίοι θα έχουν αξιολογηθεί για το σκοπό αυτό και χωρίς αιρετούς από τους αξιολογουμένους? 

Τελευταία και επειδή οι συντάξαντες την περί αξιολόγησης εγκύκλιο μπερδεύτηκαν, βγάζουν ανακοινώσεις «διευκρινιστικές», τις οποίες υπογράφει κάποιος π. Χερουβείμ Βελέντζας, οι οποίες επιτείνουν τα προβλήματα του τρόπου αξιολόγησης. 

Π.Χ.Ερ.Μπορεί ένας απλός εφημέριος να αξιολογήσει τον Αρχιερατικό επίτροπο ή τον Πρωτοσύγκελο? 

Απ.Ναι διότι δεν τον αξιολογεί για το ειδικό διοικητικό καθήκον αλλά για το έργο του Εφημερίου στην ενορία που είναι τοποθετημένος κ.λ.π. 

Ερ.Η αυτοαξιολόγηση επηρεάζει τους βαθμολογητές στην τελική βαθμολογία? 

Απ.Όχι δεν την επηρεάζει!!! Τότε τι χρειάζεται? 

Ερ.Η αξιολόγηση των ειδικών εφημεριακών καθηκόντων( Κεφ. Γ! εντύπου) μετράει στην τελική βαθμολογία? 

Απ.Το ρεζουμέ αυτής της απάντησης? Και ναι και όχι. Λαμβάνεται υπ’όψιν κατά την κρίσιν του Μητροπολιτικού συμβουλίου για τις προαγωγές. Δηλαδή τι θα πεί ο Δεσπότης….αντικειμενικότης μηδέν. 

Άλλο παράξενο.. Ο αξιολογούμενος λαμβάνει γνώση της βαθμολογίας του μόνος του με μυστικό τρόπο και υπογράφει επάνω σε ένα χαρτί. 

Άλλο….Ο πίνακας προακτέων και μη προακτέων δεν δημοσιεύεται. Γιατί? 

Δήθεν τα προσωπικά δεδομένα ή υπάρχουν άλλοι λόγοι? Δηλ. ποιοι ευνοήθηκαν και ποιοι όχι. 

Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω επιεικώς την εγκύκλιο αυτή με τρεις λέξεις: Προχειρότης , Ασχετοσύνη , Υστεροβουλία. 

Αγαπητοί αδελφοί. 

Θα πρέπει να τονίσω , ότι δεν είμαι κατά της αξιολογήσεως. Πιστεύω ότι με την εκτρωματική αυτή εγκύκλιο χάνεται μία ευκαιρία για μια πραγματική αξιολόγηση η οποία θα ήταν προς όφελος της Εκκλησίας. 

Επιτρέψτε μου ενδεικτικά μερικές προτάσεις και παρατηρήσεις: 

1. Θα έπρεπε να συσταθεί Ανώτατο Υπηρεσιακό συμβούλιο στην Ιερά Σύνοδο, από 3 Αρχιερείς 1 Δικαστικό λειτουργό και 1 εκπρόσωπο του Ι.Σ.Κ.Ε. με Συνοδικό γραμματέα, ώστε όσοι θέλουν να γίνουν Πρωτοσύγκελοι ή Γενικοί Αρχιερατικοί Επίτροποι στις Ιερές Μητροπόλεις να κρίνονται, εφ’όσον οι θέσεις αυτές θα προκηρύσσονταν. Τα κριτήρια να είναι μετρήσιμα κατά το 75% και κατά 25% η συνέντευξη που θα έπρεπε ενώπιον του ΑΥΣ να δώσει ο υποψήφιος. 

2.Θα έπρεπε σε κάθε Μητρόπολη να συσταθεί υπηρεσιακό συμβούλιο προαγωγών από υπηρεσιακούς παράγοντες. Δηλαδή τον Μητροπολίτη ως Πρόεδρο, 2 κληρικούς ΠΕ με Α! βαθμό άνω των 60 ετών ( η Γεροντία που έλεγε ο Μακαριστός Χριστόδουλος) και 2 εκλεγμένους από το σύνολο των εφημερίων της Ι.Μητροπόλεως κληρικούς, ή όπου υπάρχει Τοπικός Σύνδεσμος του ΙΣΚΕ ή άλλο συλλογικό όργανο, οι οποίοι θα αξιολογούσαν τους Αρχιερατικούς Επιτρόπους, με μετρήσιμα κριτήρια 75% και συνέντευξη 25%, σύμφωνα με τους νόμους και κατόπιν προκηρύξεως των θέσεων. 

Εάν υπήρχε αυτή η αξιολόγηση, τότε ίσως θα έστεκε κάποια αξιολόγηση από τους Αρχιερατικούς Επιτρόπους και από τον Πρωτοσύγκελο σε πρώτο και δεύτερο βαθμό και από το υπηρεσιακό συμβούλιο σε τρίτον. 

3.Πως είναι δυνατόν ( σύμφωνα με την εγκύκλιο) ο απλός εφημέριος να αξιολογεί τον Πρωτοσύγκελο ως προς τα εφημεριακά καθήκοντα, καθ’ ήν στιγμή ο Πρωτοσύγκελος θα αξιολογήσει και αυτός τον αξιολογητή του . ( Εδώ γελάνε) 

4.Υπάρχει ένας πάγιος κανόνας που λέει , κανείς δεν μπορεί να αξιολογήσει χωρίς να έχει αξιολογηθεί. Αυτό που συμβαίνει και στην εξομολόγηση. Κανένας δεν μπορεί να εξομολογήσει χωρίς να εξομολογείται. 

5.Με την εγκύκλιο αυτή μου έρχεται η σκέψη ότι η Σύνοδος είδε το θέμα της αξιολόγησης σαν μια τυπική διαδικασία απέναντι στο κράτος και όχι σαν ένα ουσιώδες θέμα που απ’αυτό η Εκκλησία θα έπρεπε να ωφεληθεί. 

6.Η Εκκλησία όπως φαίνεται μέσα από την Αγ. Γραφή , τους Ι. Κανόνες, το ήθος και τη ζωή της , έχει μία δημοκρατικότητα.Εμένα όμως μου αφήνει την εντύπωση, ότι σήμερα έχει χαθεί το στοιχείο της δημοκρατικότητας, και η ατμόσφαιρα θυμίζει Σουλεϊμάν Μεγαλοπρεπή « Αποφασίζομεν και διατάσσομεν». 

Πως είναι δυνατόν ο Επίσκοπος να διασώζει το Consensus της Εκκλησίας, χωρίς να έχει λάβει υπ’ όψιν του την συνείδηση του λαού του Θεού, που σε πρώτο βαθμό εκφράζουν οι άμεσοι ποιμένες της Εκκλησίας που είναι οι Πρεσβύτεροι, δηλ. ο Εφημεριακός κλήρος. 

Λένε ότι ο Επίσκοπος με τους Πρεσβυτέρους είναι ως οι χορδαί με την κιθάρα. Άμα όμως η κιθάρα χάσει τις χορδές τότε μένει μία τάβλα που παράγει κακόηχους θορύβους. 

Αγαπητοί αδελφοί και Πατέρες μου 

Κατόπιν όλων αυτών που σας εξέθεσα εν συντομία για να μην μακρυγορήσω και πλατυάσω, θεωρώ ότι η εγκύκλιος αυτή θα πρέπει να αποσυρθεί. Και αντί της προχειρότητος, να υπάρξει μία σοφή, λογική, αντικειμενική, σύννομη, και Ορθόδοξη αξιολόγηση σε όλες τις βαθμίδες, ώστε να μην υπάρχουν τα μπερδέματα που καλούνται τώρα να λύσουν ,κατά την εφαρμογή της εγκυκλιου. 

Νομίζω ότι ο Ι.Σ.Κ.Ε. και η Γενική Συνέλευση θα πρέπει να λάβει την απόφαση, να επιμείνει στην ακύρωση της εγκυκλίου και να συμμετάσχει σε ένα καινούργιο τρόπο αξιολόγησης που θα έχει την συναίνεση των αξιολογουμένων, ώστε να πάψουν τα γέλια και οι ειρωνίες στο Υπουργείο για την αξιολόγηση των κληρικών της Ελλάδος. Διότι έπεσε πολύ γέλιο όταν την διάβασαν για να την υπογράψουν και την επικυρώσουν. 

Ευχαριστώ για την υπομονή σας 

+ Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Κατωπόδης 

. Πάτρα 17η Φεβρουαρίου 2013 

Article 0

March 29, 2015, 2:54 am

≫ Next: Χριστός Ἀνέστη! - Ἀληθῶς Ἀνέστη!

≪ Previous: Η Αξιολόγηση των κληρικών και η νομιμότητα της σχετικής εγκυκλίου 2932/16-10-2012.

$

0

0

28-3-2015

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Την Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015 πραγματοποιήθηκε εθιμοτυπική συνάντηση μελών του νεοεκλεγέντος Διοικητικού Συμβουλίου του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος με τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο. 

Στο Μέγαρο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών επί της οδού Αγίας Φιλοθέης ο Σεπτός Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας καλωσόρισε τα μέλη του Δ.Σ. του Ι.Σ.Κ.Ε., που υπέβαλαν τα σέβη τους και εξέφρασαν την αγάπη τους. Στη συνέχεια ενημέρωσαν τον Μακαριώτατο για τη σύνθεση του νέου Δ.Σ., τις συνεχώς αυξανόμενες εγγραφές νέων μελών, τις προοπτικές και τις προσπάθειες του Συνδέσμου υπέρ του εφημεριακού Κλήρου. 

Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, η οποία έγινε μέσα σε εγκάρδιο κλίμα, ο Μακαριώτατος ευχήθηκε στα μέλη του Δ. Σ. καλή διακονία με σοφία και σύνεση στα καθήκοντά τους, διαβεβαίωσε για τη διάθεση συνεργασίας και από κοινού αντιμετώπισης των θεμάτων, που αφορούν τον εφημεριακό Κλήρο και για την επίσης καλή διάθεση της Ελληνικής Πολιτείας στα συγκεκριμένα θέματα. 

Το Δ.Σ. διαβεβαίωσε τον Μακαριώτατο για την ειλικρινή πρόθεσή του για αγαστή συνεργασία με την Ιερά Σύνοδο και του εζήτησε αυτή η συνεργασία να γίνει περισσότερο εφικτή με το να διατεθεί ένα γραφείο για τον ΙΣΚΕ στο μέγαρο της Ιεράς Συνόδου, αίτημα, το οποίο ο Μακαριώτατος αντιμετώπισε θετικά. 

Ο Αρχιεπίσκοπος μαζί με τις πατρικές του ευχές έδωσε ως ενθύμιο της επισκέψεως στα μέλη του Δ.Σ. το βιβλίο του "Η μισθοδοσία του εφημεριακού κλήρου στην Ελλάδα".

ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ

Χριστός Ἀνέστη! - Ἀληθῶς Ἀνέστη!

April 13, 2015, 2:46 pm

≫ Next: Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ο ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΟΣ (1779 – 1803) Ο εκ Λιγουδίστης της Τριφυλίας και εν Τριπόλει της Πελοποννήσου μαρτυρικώς αθλήσας καλλίνικος και ένδοξος νεομάρτυς του Χριστού

≪ Previous: Article 0

$

0

0

Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος